Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Archiwa Oceanii w Roku 1984 George’a Orwella i archiwa PZPR. Próba analizy porównawczej

100%
Czarnota T.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2016
|
issue 7(9)
11-31
PL
Podobieństwo realiów rządzonego przez Partię totalitarnego państwa Oceania z Roku 1984 do rządów komunistycznych w Europie i poza nią skłania do porównań pomiędzy nimi. Pozwalają one, tak jak w przypadku mojego artykułu, na uzyskanie dodatkowej wiedzy nie tyle o owej książce, co o wspomnianym systemie. W tym artykule skoncentrowałem się na problematyce archiwów i po części przeszłości i historii, ilustrowanej informacjami z książki G. Orwella i z archiwaliów Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W Oceanii przeszłość była kategorią zmienną wskutek zdobycia pełnej kontroli nad wszystkimi elementami łączącymi ją z teraźniejszością (gazetami, książkami, dokumentami etc.), wiodącej do utrwalenia władzy Partii. Znajdujące się w archiwach dokumenty poddawano stałemu podmienianiu pod kątem ich zgodności z tym, co akurat twierdziła Partia. W tej sytuacji dostęp do spreparowanych opracowań i źródeł musiał być wolny. Nie było za to miejsca na obiektywną historiografię, choć wydawano książki mające uchodzić za „historyczne”. Z kolei rządząca w Polsce PZPR w dokonaniach własnych i swych ideowych poprzedniczek widziała element ważny dla jej ideologii oraz czynnik legitymizujący jej władzę. Zauważała korzyści płynące z inicjowania badań historycznych (nie koniecznie w pełni obiektywnych) oraz chronienia w swoich archiwach autentycznych dokumentów, służących prowadzeniu tychże badań i działalności propagandowej. Ale zasób jej archiwów nie był dostępny wszystkim. Reglamentacją objęte były dokumenty ilustrujące np. „nie postępowe” zjawiska. Z porównania podejścia do powyższych zagadnień odpowiednio oceańskiej Partii i PZPR wynika, że były to właściwie całkiem różne wizje i style postępowania. Wypływa stąd wniosek, że PZPR w niewielkim stopniu, jeśli chodzi o problematykę archiwalną, przypominała analogiczne wątki opisane przez G. Orwella.
EN
Similarities between totalitarian state Oceania ruled by the Party in Nineteen Eighty-Four to communist rule in Europe and outside of it provoke comparisons. They enable to obtain additional knowledge not only about the book, but also about the system; so it is in the case of my article. In this article I concentrated on the issue of archives and, partly, past and history, illustrated by information from the G. Orwell’s book and archival materials of the Polish United Workers' Party. In Oceania the past was a changing category as a result of full control of all elements linking it to the present (press, books, documents etc.), which led to strengthening the Party’s rule. Documents stored in archives were constantly swapped, so they conform what the Party was claiming at the time. In that situation access to the fabricated studies and sources must have been free. But objective historiography could not exist, even if “historical” books were published. In turn, for the PUWP that ruled in Poland, accomplishments of the party and its predecessors were important for the ideology and legitimizing its authority. The party discerned the benefits of initiating historical research (not necessarily fully objective) and preserving authentic documents in its archives, which could be used in the research and propaganda. But the holdings of the party’s archives were not accessible for everyone. For example, documents depicting “not progressive” phenomena were rationed. Comparing approach to this issue of the Oceanian Party and of the PUWP shows, that they actually had completely different visions and ways of acting. It leads to a conclusion, that the PUWP hardly resembled similar strands described by G. Orwell, looking on the archival issues.
2

„Prowokacja” w komitecie powiatowym Polskiej Partii Robotniczej w Siedlcach

100%
Czarnota T.
Res Historica
|
2012
|
issue 33
171-203
EN
In December 1945, First Secretary of the District Committee of the Polish Workers’ Party (PPR) in Siedlce reported to the Provincial Committee about the uncovering of “provocation”. The former technical secretary (head of the administrative office) of this district committee, Ryszard Zakrzewski, while he performed this function, maintained regular contact with the underground independence movement and passed them information: party documents. On 8 December 1945 officers from the District Office for Public Security (PUBP) detained him. In 1943-1944 R. Zakrzewski was a soldier of the Home Army (AK, Armia Krajowa), a member of Kedyw (Home Army’s Directorate for Subversion) and participant in the action “Burza” (Storm). The circumstances of his joining the PPR were unclear. It is possible that he arranged this with his AK commander in order to infiltrate the party structures. He started active cooperation with the underground organizations in the field of information and intelligence in 1945, which coincided more or less with his appointment to the post of technical secretary. At that time he most probably took part in subversive and expropriation actions carried out by the underground. After being arrested by accident (he started a row in a shop, whose owner reported on him) he was interrogated at the PUBP (Public Security Office). The inquiry revealed his intelligence work for the underground and other acts (inter alia the alleged complicity in the killing of two men and forging a PPR identity card), for which he was held criminally responsible. At the same time (1946) he was expelled from the party as an “agent provocateur”. After a two-and-half-year investigation conducted by the Military Prosecutor for the Lublin Region, in 1948 the Military Regional Court in Lublin sentenced him to 12 years of imprisonment and the loss of public rights and civil rights for five years. He served the prison terms successively in Siedlce, Rawicz, Piechcin and Potulice. In February 1954 his health seriously deteriorated and he was granted permission to start treatment and a prison leave. In September that year the court took into account his health condition and his metamorphosis (he declared a wish to actively participate in building “People’s” Poland) and, after almost nine years in prison, it released him on parole. After he left prison he probably went to the Wrocław province to follow his wife. His subsequent fate is not known.
3
Publication available in full text mode
Content available

Działalność dokumentacyjna Wojewódzkiej Komisji Historii Partii i Archiwum Komitetu Wojewódzkiego PPR w Lublinie w latach 1946-1948

100%
Czarnota T.
Res Historica
|
2017
|
issue 43
EN
After the Second World War, the Polish Worker’s Party gained absolute political dominance in Poland thanks to the support of the Soviet Union. However, it undertook various tasks which had the power to strengthen and legitimize it in the eyes of the Polish society. It aimed at obtaining support from at least part of Poles and consolidating its ranks, thanks to documenting and popularizing its results. The purpose of the first was to gather a large source database, demonstrating PPR’s tradition of defending the “people” against capitalist oppression and its achievements as a force fighting for the liberation of the Polish people from the German occupation. This activity consisted in collecting dispersed and “evocative” non-existent documents (relations) related to the functioning of the communist underground between 1944 and 1945 and illustrating the earlier development of the so-called revolutionary movement on the Polish territory. In order to carry out these tasks in the party apparatus at central and provincial level, appropriate structures were created. These included the Voivodeship Committee for the History of the Party and the Provincial Committee of the PPR Archive in Lublin. The latter also had a separate range of tasks: the collection and processing of the PPR-generated files. As a result of documentation activities of the historical and archival sector of the Lublin PPR, hundreds of documents produced mainly by the PPR and guerilla formation of the People’s Guard and the People’s Army and some other parties, like SDKPiL, KPP and PPS, were collected. Beneficiary of many effects of this activity was the archive of the Department of History of the Party at the PPR Central Committee, in which according to the decisions of the party leadership there were concentrated the original documents, also from the provincial level, created in the period up to 1944.
PL
Po II wojnie światowej Polska Partia Robotnicza zdobyła absolutną dominację polityczną w Polsce dzięki wsparciu Związku Sowieckiego. Podejmowała jednak różne przedsięwzięcia mające jej władzę umocnić i legitymizować w oczach polskiego społeczeństwa. Uzyskanie poparcia ze strony choćby części Polaków i skonsolidowanie swych szeregów zamierzała osiągnąć m.in. dzięki prowadzeniu działalności dokumentacyjnej i popularyzacji jej rezultatów. Celem tej pierwszej było zgromadzenie obszernej bazy źródłowej, świadczącej o kultywowaniu przez PPR tradycji stronnictw mieniących się obrońcami „ludu” przed kapitalistycznym uciskiem i o własnych jej dokonaniach jako siły walczącej o wyzwolenie narodu polskiego spod niemieckiej okupacji. Działalność ta polegała na zbieraniu rozproszonych i „wywoływaniu” dotąd nieistniejących dokumentów (np. relacji, fotografii), które odnosiły się do funkcjonowania komunistycznego podziemia w okresie do lat 1944/1945 oraz obrazowały wcześniejszy rozwój tzw. ruchu rewolucyjnego na ziemiach polskich. Do realizacji tych zadań w aparacie partyjnym na szczeblu centralnym i wojewódzkim utworzono odpowiednie struktury. Należały do nich Wojewódzka Komisja Historii Partii i Archiwum Komitetu Wojewódzkiego PPR w Lublinie. To ostatnie miało też odrębny zakres zadań, tzn. gromadzenie i opracowywanie akt wytwarzanych na bieżąco przez PPR. W rezultacie działań dokumentacyjnych sektora historyczno-archiwalnego lubelskiej PPR zebrano do kilkuset dokumentów wytworzonych przede wszystkim przez PPR, a także formacje partyzanckie Gwardii Ludowej i Armii Ludowej oraz częściowo inne partie, tj.: SDKPiL, KPP i PPS. Beneficjentem wielu efektów tej działalności było archiwum Wydziału Historii Partii przy KC PPR, w którym zgodnie z decyzjami partyjnego kierownictwa koncentrowano oryginalne dokumenty, także ze szczebla wojewódzkiego, wytworzone w okresie do 1944 r.
4
Publication available in full text mode
Content available

Udostępnianie zasobu w archiwach partii komunistycznej na przykładzie Archiwum Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Lublinie

100%
Czarnota T.
Res Historica
|
2019
|
issue 47
EN
The exploration of the research topic of the access to archival holdings collected by the communist party in Poland results from the need to capture the party’s approach to this task, considered today as one of the most important functions of historical archives. The direct reason for initiating research in this area was a complete lack of literature on the implementation of this function by the Archive of the Voivodeship Committee of the Polish United Workers' Party (PZPR) in Lublin and the poor state of research on the same issue with regard to the PZPR archives from other centres and on a national scale.In the course of the research proceedings, questions were asked about the reasons, practices, extent and recipients of this task at the AKW in Lublin. The research employed deductive, inductive and statistical methods. The following types of sources were used to analyse the issue: internal standards of the leadership of the PZPR regulating the area of making the resources available in its archives, minutes from the meetings of the heads of the archives of the PZPR voivodeship committees taking into account the problems of making the documents available and cyclical reports prepared by the heads of the AKW in Lublin.Making the resources available evolved from a restrictive approach to relative liberalisation within several decades of the existence of AKW in Lublin. The manifestation of the liberalisation was that over time, users also included members of other parties and non-partisans in addition to the dominant number of party members (employees of the party apparatus and activists). In terms of numbers, the second place was taken by students of various universities and the third place was taken by researchers. The AKW in Lublin was visited on average by twenty to sixty users per year. The increased frequency of their visits to this archive was often associated with important anniversaries of the party for which the celebrations were being prepared. On the other hand, it is possible that the decrease in the number of visits in some cases was related to the social and political crises in the country, such as December 1970 and the introduction of martial law in Poland. Making archival materials available to external users throughout the entire existence of the AKW in Lublin, i.e. from the 1950s to the 1980s, was subject to rationing. Access to documents was granted by the secretary of the Voivodeship Committee responsible for the propaganda sector. This was meant to prevent unauthorised persons from being provided with information that could jeopardise the image of the PZPR and its current policy. The majority of the research topics carried out by the users of the AKW resources in Lublin were those that directly or indirectly affirmed the activities of the party and the communist government, for example the history of youth organisations, the activities of the UB, MO and ORMO, and the consolidation of the communist government in Poland.The general conclusion of the findings is that the archives of the AKW of the PZPR in Lublin served primarily the needs of the party. They contributed in particular to the development of a propaganda useful version of its own history and the history of other socio-political organisations, institutions and circles, which in the period of the People’s Republic of Poland were heavily influenced by the party.
PL
Podjęcie tematu udostępniania zasobu archiwalnego zgromadzonego przez komunistyczną mono-partię rządzącą w Polsce wynikało z potrzeby uchwycenia jej podejścia do realizacji tego zadania, uważanego współcześnie za jedną z najdonioślejszych funkcji archiwów historycznych. Bezpośrednim powodem zainicjowania badań w tym obszarze był całkowity brak literatury dotyczącej realizacji tej funkcji przez Archiwum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie i nikły stan badań nad tym samym zagadnieniem w odniesieniu do archiwów PZPR z innych ośrodków oraz w skali ogólnokrajowej. W toku postępowania badawczego starano się odpowiedzieć na pytania o to, z jakich powodów, w jaki sposób, w jakim zakresie i na czyj użytek realizowano to zadanie w AKW w Lublinie. W badaniach zastosowano metodę dedukcyjną, indukcyjną i statystyczną. Do zanalizowania tytułowego zagadnienia wykorzystano następujące rodzaje źródeł: wewnętrzne normatywy kierownictwa PZPR regulujące sferę udostępniania zasobu w jej archiwach, protokoły z narad kierowników archiwów komitetów wojewódzkich PZPR uwzględniających problemy udostępniania dokumentów i cykliczne sprawozdania sporządzane przez kierowników AKW w Lublinie. Udostępnianie zasobu w ciągu kilku dekad istnienia AKW w Lublinie ewoluowało od podejścia restrykcyjnego ku względnej liberalizacji. Symptomem liberalizacji było to, że w miarę upływu czasu wśród użytkowników obok liczebnie dominujących członków partii (pracowników aparatu partyjnego i działaczy) pojawiali się także członkowie innych stronnictw i osoby bezpartyjne. Pod względem liczebności na drugim miejscu byli studenci różnych uczelni, a na trzecim pracownicy naukowi. W ciągu roku AKW w Lublinie odwiedzało średnio od dwudziestu kilku do sześćdziesięciu kilku użytkowników. Zwiększona częstotliwość, z jaką odbywały się ich wizyty w tym archiwum często wiązała się z przypadającymi na dane lata ważnymi dla partii jubileuszami, do których obchodów się przygotowywano. Z kolei spadek liczby odwiedzin w niektórych przypadkach mógł mieć związek z wybuchającymi w kraju kryzysami społeczno-politycznymi, takimi jak Grudzień ’70 i wprowadzenie w Polsce stanu wojennego. Udostępnianie archiwaliów użytkownikom z zewnątrz praktycznie przez cały czas istnienia AKW w Lublinie, to jest od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych XX w., podlegało reglamentacji. Zgody na dostęp do dokumentów udzielał odpowiedzialny za sektor propagandy sekretarz KW. Służyło to niedopuszczeniu do udzielenia osobom niepowołanym informacji mogących narazić na szwank wizerunek PZPR i jej bieżącą politykę. Wśród tematów badawczych realizowanych przez użytkowników zasobu AKW w Lublinie przeważały takie, które bezpośrednio lub pośrednio afirmowały działalność partii i ‘władzy ludowej’, np. historia organizacji młodzieżowych, działalność UB, MO i ORMO oraz utrwalanie władzy ludowej w Polsce. Z dokonanych ustaleń płynie ogólna konkluzja, że zasoby archiwów PZPR, w tym AKW w Lublinie, służyły przede wszystkim potrzebom tej partii. Zwłaszcza opracowywaniu propagandowo użytecznej wersji historii jej samej oraz dziejów innych organizacji społeczno-politycznych, instytucji i środowisk, na które w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej partia wywierała przemożny wpływ.
5
Content available remote

O archiwach społecznych i ich znaczeniu dla polskiego dziedzictwa narodowego oraz tożsamości lokalnej

100%
Czarnota T.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2014
|
issue 5(7)
125-143
EN
Community archives display notable activity, especially during last years. Due to that they have become a significant element of the system of archives in Poland. But there are still a number of basic problems, not only theoretical, concerning their activity, that must be set down: their formal status (also: their holdings status), their place in system of Polish archives (in the broad sense), and shape of their relations to other archives (especially state ones). Moreover, corresponding to problems mentioned above, their fundamental meaning to national heritage and local identity must be looked into. Taking a thesis of Jerzy Skowronek, that the archival national heritage are all archival materials produced by a particular nation and state, regardless of place of keeping, the holdings of community archives must be seen as that. But not always they are simply associated with phenomena, processes or events that are crucial from the point of view of a nation as a whole. Whereas these holdings, according to a scope of their collection, are direct and very accurate reflection of local history. This makes community archives main creators and protectors of local identity, especially with common practice among community archives, that consists in dragging local communities into cooperation in making the history and, in general, into cooperating with them. Their mission, in both of these spheres, is carried out in a condition of a dichotomy. On the one hand there is intentional using of assets: creativity, enthusiasm and a special ability to reach to sources that are unavailable to other potential rivals. On the other hand, a full success is impediment due to various limitations, especially often observed financial fragility and lack of certainty of existence in a longer time perspective. Whereas state archives, having no problems in that area, due to some formal and organizational reasons cannot impact the non-state branch of the national archival holdings effectively. That, and a number of other reasons should induce both types of archives to strengthen contacts between them and to take up or intensify collaboration in various fields. It will result in increasing efficiency of archival activity performed by them separately.
PL
Archiwa społeczne przejawiają zwłaszcza w ostatnich kilku latach znaczną aktywność. Dzięki temu zdołały wyraźnie wpisać się jako element systemu archiwów w Polsce. Jednak szereg podstawowych problemów, bynajmniej nie tylko teoretycznych, związanych z ich działalnością, tj. ich formalny status (w tym takiż status ich zbiorów) i miejsce przypadające im w szerzej rozumianej sieci archiwów polskich oraz kształt relacji z innymi archiwami (zwłaszcza państwowymi) wymaga jeszcze sprecyzowania. Obok tego – co zresztą wiąże się z niejedną z ujętych materii – rozpatrzenia wymaga także kwestia ich zasadniczego znaczenia z punktu widzenia dziedzictwa narodowego i tożsamości lokalnej. Przyjmując tezę Jerzego Skowronka, że archiwalne dziedzictwo narodowe odpowiada wszelkim archiwaliom wytwarzanym przez dany naród i państwo niezależnie od miejsca ich przechowywania, zasób archiwów społecznych należy za takowe uznać. Nie zawsze jednak jest on w oczywisty i wyraźny sposób kojarzony z kluczowymi z punktu widzenia narodu jako całości zjawiskami, procesami bądź wydarzeniami. Natomiast zasób ów, ze względu na zakres gromadzonych zbiorów, jest bezpośrednim, a zarazem bardzo wiernym odzwierciedleniem dziejów lokalnych. To wraz z powszechną u archiwów społecznych praktyką wciągania miejscowych społeczności do współtworzenia tych dziejów i ogólnie do współdziałania z nimi w sposób niekwestionowany ustawia je w roli czołowych kreatorów i opiekunów lokalnej tożsamości. Realizacja ich misji, widocznej w obu tamtych sferach, przebiega w warunkach swoistej dychotomii. Z jednej strony widoczne jest świadome wykorzystywanie posiadanych atutów, tj. kreatywność, zapał i szczególną umiejętność docierania do niedostępnych innym ewentualnym konkurentom źródeł. Z drugiej osiągnięcie pełnego powodzenia utrudniają im różne ograniczenia, zwłaszcza zauważalna często finansowa chwiejność i brak pewności trwania w dłuższej perspektywie czasowej. Z kolei archiwa państwowe, których egzystencja pod tym względem nie jest problematyczna, z przyczyn formalno-organizacyjnych nie mogą w pełni efektywnie oddziaływać na niepaństwową „odnogę” narodowego zasobu archiwalnego. To wraz z szeregiem innych przesłanek powinno skłaniać oba typy archiwów do zagęszczenia kontaktów i podejmowania lub intensyfikacji współpracy co najmniej na kilku polach. Jej rezultatem będzie zwielokrotnienie skuteczności prowadzonej przez nie z osobna działalności archiwalnej.
6
Publication available in full text mode
Content available

Od archiwum do archiwum. Uwagi na temat ewolucji funkcjonalno-organizacyjnej komórek archiwalnych w komitetach wojewódzkich PPR/PZPR

100%
Czarnota T.
Res Historica
|
2023
|
issue 55
573-616
EN
The subject matter of the activities of the PPR and PZPR archives is certainly not a research tabula rasa, but many facts relating to it are quite poorly known. In particular, this applies to the organizational and functional evolution of the provincial segment in the archival division taking place between the fifth and seventh decade of the 20th century. This article aims to bring to light a lot of unknown or inaccurate information on this subject. This applies to e.g., to knowledge about the nature of the KW PPR archives – historical archives par excellence, collecting only documents recognized as valuable historical sources and intended to store them perpetually. A problem as significant as it is elusive in scientific circulation is the functioning of the voivodeship current records repositories of PZPR in the years 1949–1953, about which there is usually false information that they were created only in 1953, along with information about their different and lower grade than the archives of the KW PPR. the rank of current (transitional) archives, obliged to successively transfer the collected archives to the „central party archive” (Department, and later the Establishment of Party History of the Central Committee of PZPR). One of the most interesting, and at the same time completely unknown, facts about this matter is the failure to implement in 1956 the resolution of the Secretariat of the Central Committee of the PZPR on the transformation of the current records repositories of the Voivodeship Committees of the Polish United Workers' Party into archives – contrary to the information disseminated on this subject, it did not take place until 1962. In this context, it should be clearly noted that in this case it was not only about a cosmetic change of names, but also about transforming them into administrative and historical archives, entitled to a professional elaboration of their resource, which was to be their resource stored perpetually, more widely than previously made available to historians, primarily party historians. This article, which presents many new facts, including, among others, the internal party context of delays in transforming the KW PZPR current records repositories into their archives, was primarily aimed at showing the process of the organizational and functional transformation of the „party archive service” lasting several years.
PL
Tematyka działalności archiwów PPR i PZPR to z pewnością nie badawcza tabula rasa, ale wiele odnoszących się do niej faktów jest dosyć słabo znanych. W szczególności dotyczy to odbywającej się między piątą, a siódmą dekadą XX w. ewolucji organizacyjno-funkcjonalnej terenowego segmentu w pionie archiwalnym. Niniejszy artykuł ma na celu wydobycie na światło dzienne wielu nieznanych albo obarczonych nieścisłościami informacji na ten temat. Odnosi się to m.in. do wiedzy o charakterze archiwów KW PPR – archiwach par excellence historycznych, gromadzących wyłącznie dokumenty uznawane za pełnowartościowe źródła historyczne i mających je wieczyście przechowywać. Tyleż znaczącym, co i nieuchwytnym w obiegu naukowym problemem jest funkcjonowanie wojewódzkich składnic akt PZPR w latach 1949–1953, o których z reguły krąży nieprawdziwa informacja o stworzeniu ich dopiero w 1953 r., wraz z wiadomościami o ich odmiennej i niższej od archiwów KW PPR randze archiwów bieżących (przejściowych), zobligowanych do sukcesywnego przekazywania gromadzonych archiwaliów „centralnemu archiwum partyjnemu” (Wydziału, a później Zakładu Historii Partii KC PZPR). Jednym z ciekawszych, a przy tym zupełnie nieznanych dotychczas faktów z owej materii, jest niezrealizowanie w 1956 r. uchwały Sekretariatu KC PZPR o przekształceniu składnic akt KW PZPR w archiwa – wbrew rozpowszechnianym na ten temat informacjom doszło do tego dopiero w 1962 r. Należy w tym kontekście wyraźnie zaznaczyć, że w tym przypadku chodziło nie o tylko kosmetyczną zmianę nazewniczą, ale o doprowadzenie do ich transformacji w archiwa administracyjno-historyczne, uprawnione do profesjonalnego opracowywania swojego zasobu, który miał być ich zasobem przechowywanym wieczyście, szerzej niż wcześniej udostępnianym historykom, przede wszystkim partyjnym. Niniejszy artykuł, w którym przedstawiono wiele nowych faktów, wliczając w to m.in. wewnątrzpartyjny kontekst opóźnień w przekształceniu składnic akt KW PZPR w ich archiwa, miał na celu przede wszystkim ukazanie procesu kilkunastoletniej transformacji organizacyjno-funkcjonalnej „partyjnej służby archiwalnej”.
7
Publication available in full text mode
Content available

Sprawozdania

33%
Słapek D., Łuć I., Maleszyk R., Stępnik A., Ausz M., Czarnota T., Buczkowska M., Solska E., Sioma M., Gmiterek H.
Res Historica
|
2013
|
issue 35
EN
The article dosn’t have abstract in english.
PL
Artykuł nie posiada streszczenia w języku polskim.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.