Search results

1

Casino Royale — między powieścią a adaptacją filmową

100%

Dunin-Wilczyński S.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2018

|

vol. 9

|

issue 1

71-90

PL

Postać Jamesa Bonda, stworzona przez Iana Fleminga w powieści szpiegowskiej Casino Royale w 1962 r., jest przedmiotem różnorodnych adaptacji filmowych, telewizyjnych, komiksowych, radiowych i komputerowych. Spośród nich wyróżnia się film Casino Royale z 2006 r., gdyż jest jednocześnie adaptacją powieści, jak i rebootem całej serii, przez co balansuje pomiędzy próbą powrotu do literackiego pierwowzoru, uszanowaniem kanonu (tzw. formuły bondowskiej) a potrzebą odświeżenia i rewitalizacji serii na potrzeby widowni XXI wieku. Autor artykułu stara się odpowiedzieć na pytanie: co to właściwie znaczy, że Bond wraca do literackich korzeni? Zauważalnie prawdziwa redefinicja w przypadku postaci Jamesa Bonda następuje na poziomie strukturalnym w odniesieniu do sposobów budowania napięcia w filmie. Suspens można uznać za klucz adaptacyjny, który wymusza zmiany na poziomie charakteryzacji protagonisty i antagonisty, a także urealnienia znaczenia stawki i konfliktu w fabule.

EN

James Bond was created by Ian Fleming on the pages of Casino Royale, a 1962 spy thriller, who since has been adapted in various media: film, television, radio, comics and computer games. However the 2006 Casino Royale film adaptation stands out, because, as a reboot of the series, it balances between honoring the literary original and staying true to the James Bond film formula, at the same time reinvigorating and refreshing the whole franchise for a new movie-going audience. The Author of this article aims at answering the question: what does it really mean that James Bond is going back to its roots? As a result, the real redefinition of the James Bond paradigm can be seen on a structural level in reference to mechanism of tension building. Suspense may be seen as a key to adapting Casino Royale, which opens up modifications in the way the protagonist and the antagonist are characterized, as well as making the narrative conflicts and stakes more real and meaningful.

2

ARTYSTA WPISANY W DZIEŁO. MIĘDZY LAS MENINAS DIEGO VELAZQUEZA A NEW NIGHTMARE WESA CRAVENA

100%

Dunin-Wilczyński S.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2014

|

vol. 57

|

issue 3

3-11

EN

Diego Velazquez’s painting „Las Meninas” corresponds with Wes Craven’s film „New Nightmare” on thematic and visual levels. They are connected not only by the motif of an author within his work, but also by the means to which this motif is used. On the one hand it might be interpreted as a fairly egotistic act, which intends to underline the value of their work and their artistic mastery. However, at the same time it is a masterful play with the viewer who comes to see their works. Craven’s work takes from the baroque understanding of representing reality, where the aim is to amaze by blur the border between the reality represented on the image and the base reality of the viewer.

PL

Obraz Diego Velazqueza „Las Menianas” koresponduje z filmem Wesa Cravena „Wes Craven’s New Nightmare” zarówno na płaszczyźnie tematycznej, jak i wizualnej. Łączy je nie tylko sam motyw autora wpisanego w dzieło, lecz także cel, dla którego obaj autorzy umieścili się w drugoplanowych rolach w swoich dziełach. Z jednej strony można to uznać za egotyczny akt podkreślania wagi własnej pracy. Jednocześnie jednak, na drugim poziomie staje się to grą z widzem, któremu przychodzi oglądać ich dzieła. Dzieło Wesa Cravena czerpie z konkretnego barokowego rozumienia odzwierciedlania rzeczywistości, gdzie celem jest zadziwienie przez zacieranie granicy pomiędzy światem przedstawionym obrazu a światem rzeczywistym widza.

3

PARODIA I IRONIA JAKO STRATEGIE KOMUNIKACJI W PROGRAMIE SATYRYCZNYM „THE COLBERT REPORT”

100%

Dunin-Wilczyński S.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2014

|

vol. 57

|

issue 1

141-155

EN

Many contemporary American satirical programs try to convey the importance of critical reception of media reality. Being one of such programs, The Colbert Report uses irony and parody to create comedic materials which blend commentary, serious information, and entertainment. The show’s host, Stephen Colbert, puts on a mask of a conservative news announcer commenting on current political and social affairs by constant parody, since Colbert never leaves his constructed persona, using exaggeration and absurdity to mock contemporary news media, politicians and ideologies. The aim of this paper is a phenomenological analysis of the strategies in which creators of The Colbert Report use parody and irony in media communication. The specific type of irony that Colbert uses is not sarcastic, but it is more of an ironic mode, a mechanism, which is supposed to emphasize the absurdity of a specific media situation. In The Colbert Report, one can differentiate three main ironic mechanisms: context denaturalization, demystification of rhetorical discourse, and intertextual allusions.

PL

Bardzo często celem programów satyrycznych jest uczulanie odbiorców na potrzebę krytycznego patrzenia na rzeczywistość medialną. Na tle wielu programów satyrycznych emitowanych w Stanach Zjednoczonych, The Colbert Report w sposób niezwykle charakterystyczny wykorzystuje ironię i parodię przy tworzeniu humorystycznych materiałów z pogranicza publicystyki i informacji. W programie prowadzący, Stephen Colbert, przyjmując pozę konserwatywnego dziennikarza, komentuje bieżące wydarzenia polityczno-społeczne, ukazując retoryczne mechanizmy współczesnych mediów. Program charakteryzuje trwała parodia, wykorzystująca hiperbolizację i absurd do ośmieszania współczesnych mediów, polityków i ideologii. Celem tego referatu jest fenomenologiczny ogląd sposobów i istoty wykorzystania ironii i parodii przez twórców programu w komunikacji medialnej. Ironia, jaką posługuje się Colbert, nie jest ironią złośliwą, idącą w stronę sarkazmu, ale raczej ironicznym trybem, mechanizmem, który ma podkreślać absurdalność sytuacji lub argumentu. W The Colbert Report wyszczególnić można trzy główne mechanizmy budowania ironii: denaturalizowanie kontekstu, demistyfikację retoryczności dyskursu oraz stosowanie intertekstualnych aluzji.

4

Stawka i konflikt jako mechanizmy budowania suspensu w filmach o Jamesie Bondzie. Raport z badań

100%

Dunin-Wilczyński S.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2020

|

vol. 48

|

issue 4

39-50

EN

The stakes play an important role in intensifying the conflict between the protagonist and the antagonist, and thus, the emotional reaction of the target audience. The James Bond film series often follow a plot pattern of „preventing atrocity”, in which the main character is supposed to stop the villain from implementing a morally evil plan. Stakes modification is done through various techniques: by masking the actual stakes, by increasing the negative consequences of a failure, by increasing the positive consequences of winning and by reducing the possibility of achieving the goal. Moreover, these films are characterized by the global nature of the conflict, which is emphasized on two levels. At the level of the threat scale, where public goals (political, economic, social, humanitarian consequences) are more important than private goals (emotional, moral consequences). And at the level of the form of the threat, where the stakes of the conflict are embedded in fantastic fear. The absurdity and caricatural nature of threats is realized by presenting them in the context of a conflict of values (e.g. good versus evil).

PL

Stawka odgrywa istotną rolę przy intensyfikowaniu konfliktu pomiędzy protagonistą a antagonistą, a co za tym idzie: emocjonalnej reakcji odbiorcy na ten konflikt. W filmach o Jamesie Bondzie stosowany jest schemat fabularny zapobiegania tragedii, gdzie główny bohater ma powstrzymywać złoczyńcę przed realizacją moralnie złego planu. Modyfikowanie stawki odbywa się przez maskowanie stawki rzeczywistej, zwiększanie negatywnych konsekwencji porażki, zwiększanie pozytywnych konsekwencji zwycięstwa oraz zmniejszanie możliwości osiągnięcia celu. Ponad to filmy te cechuje globalny charakter konfliktu, który uwydatnia się na dwóch poziomach − na poziomie skali zagrożenia, gdzie cele publiczne (konsekwencje polityczne, ekonomiczne, społeczne, humanitarne) są ważniejsze niż cele prywatne (konsekwencje emocjonalne, moralne), oraz na poziomie formy zagrożenia, gdzie stawka konfliktu jest osadzona na lęku fantastycznym. Absurdalność i karykaturalność zagrożeń jest urzeczywistniana przez przedstawianie ich w kontekście konfliktu wartości (np. dobro kontra zło).

5

Postać strasznej zakonnicy jako chwyt narracyjny we współczesnych horrorach

100%

Dunin-Wilczyński S.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2023

|

vol. 51

|

issue 4

97-110

EN

The article discusses the role of location, fear of supernatural forces, and anxieties related to organized religion and change of order in horror films about nuns. It depicts how the character of the nun has functioned in horror cinema to date with a particular focus on the nunsploitation trend. In analyzed films, location is important because the place of action co-creates the atmosphere of horror. Monasteries provide the perfect backdrop for filmmakers seeking to evoke a sinister mood, as they are associated with mystery, isolation, and seclusion of the characters, intensifying the feeling of fear. Horror films about nuns often use a narrative device of inversion manipulating perceptions about religious institutions. Monasteries, which should be places of prayer and charity, become houses of demons. The motif of transforming innocence into corruption illustrates the depraving power of evil. The article analyzes how horror films about nuns manage to evoke fear and attempts to cover the cultural and social meaning of these films in the context of communal anxieties and the changing vision of the church and its role.

PL

Artykuł omawia rolę lokalizacji strachu przed nadprzyrodzonymi siłami oraz lęków związanych z organizowaną religią i zmianą porządku w horrorach o zakonnicach. Punktem wyjścia jest spojrzenie, jak postać zakonnicy funkcjonowała dotychczas w kinie grozy, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu nunsploitation. Lokalizacje odgrywają kluczową rolę w tworzeniu atmosfery grozy. Klasztory stanowią doskonałe tło dla twórców dążących do wywołania złowieszczego nastroju. Zakony kojarzą się z tajemniczością, izolacją i odosobnieniem bohaterów, wzmagając uczucie strachu. Ponadto, horrorom o zakonnicach towarzyszy inwersja wyobrażeń na temat instytucji religijnych. Klasztory, które powinny być miejscem dobroczynności, stają się domami zła. Motyw przekształcenia czystości w zepsucie ilustruje deprawującą moc fikcyjnych demonów. Artykuł analizując, jak horrorom o zakonnicach udaje się wywołać uczucie strachu, opisuje również kulturową i społeczną wymowę tych filmów w kontekście lęków oraz zmieniającej się wizji Kościoła i jego roli.

Refine search results

2 Roczniki Nauk Społecznych

2 Zeszyty Naukowe KUL

1 Roczniki Kulturoznawcze

5 Dunin-Wilczyński S.

1 2023

1 2021

1 2018

2 2014

Casino Royale — między powieścią a adaptacją filmową

ARTYSTA WPISANY W DZIEŁO. MIĘDZY LAS MENINAS DIEGO VELAZQUEZA A NEW NIGHTMARE WESA CRAVENA

PARODIA I IRONIA JAKO STRATEGIE KOMUNIKACJI W PROGRAMIE SATYRYCZNYM „THE COLBERT REPORT”

Stawka i konflikt jako mechanizmy budowania suspensu w filmach o Jamesie Bondzie. Raport z badań

Postać strasznej zakonnicy jako chwyt narracyjny we współczesnych horrorach