Search results

1

A Courtyard House – siheyuan四合院as the Dwelling Place of the Traditional Chinese Family

100%

Wesołowski Z.

Forum Teologiczne

|

2020

|

vol. 21

207-217

EN

A Chinese courtyard house, called in Chinese siheyuan, equipped with a single entrance and with one or more open courtyards encompassed by one-storey buildings, represents traditional house dwelling in China. Throughout Chinese history, courtyard dwelling was the basic architectural pattern used for building governmental (palaces and offices) and family residences, and religious compounds (temples and monasteries). In this short contribution, the author depicts a standard traditional Beijing court house from the Ming dynasty (1368-1644) which would normally host an extended family of three and four generations. The physical construction and spatial structure of the traditional Chinese courtyard house were deeply rooted in ancient Chinese philosophical thought. The Chinese used fengshui (wind and water) principles to harmonize themselves with their environment in order to secure prosperity, longevity, and family blessings. From the viewpoint of fengshui, a basic courtyard house compound was not only a dwelling place, but also a structured and complicated vision of the cosmos that should function as an ideal container of qi (life energy). The fundamental north-south axis which rhythmically and continuously guarantee the vital flow of qi and the square shape of a courtyard house which means near to the earth, should promise health, prosperity, and the growth of the family. The fengshui system (nowadays mostly associated with Daoism) in the context of a Chinese courtyard house was intimately combined with China’s strict social and family system (Confucianism). The structure of the Chinese traditional family – and the author calls it “Confucian familism” – i.e., the Confucian conviction of family as a model for the whole state. This rigid and hierarchically structured family system, which had been the basis of Chinese society in imperial China for over two thousand years, has been reflected in courtyard house compounds. At the end of this contribution, the author mentions the efforts of present-day architects to find a way to revive traditional courtyard housing for modern times.

2

Kilka uwag na temat idei prawdy w klasycznych Chinach. Część druga: Wyjaśnienie idei prawdy na przykładzie Dialogów konfucjańskich (Lunyu 論語): Junzi 君子 jako nosiciele prawdy

100%

Wesołowski Z.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 1

53-73

PL

W powyższym artykule (część pierwsza i druga) autor objaśnia problematykę idei prawdy w klasycznych Chinach. W tym zakresie obydwie kultury, tzn. zachodnia i chińska, różnią się od siebie tym, iż dla pierwszej kategoria prawdy jest samo przez się zrozumiała, w drugiej zdaje się ona prawie nie występować. Autor starał się najpierw (część pierwsza) wypracować metodyczno-metodologiczny horyzont spojrzenia na ideę prawdy w Chinach klasycznych, a potem (część druga), na przykładzie Dialogów konfucjańskich, przedstawił junzi – ludzi szlachetnych – jako nosicieli dao-prawdy. Nie ulega wątpliwości, iż konfucjańska idea prawdy, podobnie jak to miało miejsce w starożytnej Grecji, opierała się na kategorii zgodności (korespondencyjna teoria prawdy). Mamy tutaj przede wszystkim korespondencyjną ideę prawdy indywidualno-moralnej, tzn. życie junzi jako zgodność z ren-człowieczeństwem (naturą człowieka) i li-rytuałem (adekwatnie wyrażaniem ren-człowieczeństwa) oraz korespondencyjną ideę prawdy społeczno-politycznej, tzn. jako zgodność z Tiandao – niebiańskim porządkiem / ładem, który według Konfucjusza był już zrealizowany w starożytnej historii chińskiej. Obydwie formy tej korespondencyjnej idei prawdy należą do etyczno-moralnego wymiaru prawdy. Ponadto z punktu widzenia filozofii języka, tzw. rektyfikacja imion (zhengming 正名) jest kategorią pragmatyczną, a nie semantyczną. Oznacza to, iż uważa się tu język za szczególnie pożyteczną konwencję przekazaną za pomocą kopiowania działań „ekspertów”. Poprzez dokładne modelowanie językowych różnic, społeczno-polityczne autorytety starają się o to, żebyśmy postępowali według tradycyjnych kodów kulturowych. Jeśli zaś rektyfikacja imion oznacza wiedzę o własnej roli społecznej, która to wiedza, jak wierzył Konfucjusz i jego uczniowie, wypływa z porządku niebiańskiego (Tiandao 天道), a jej realizacja prowadzi do harmonii społecznej – to mamy tutaj do czynienia z socjologią wiedzy, a nie epistemologią czy logiką.

EN

In the present article (part one and two), the author explains the problem of the idea of truth in classical China. In this, the two cultures, the Western and the Chinese, differ from each other in this sense that the for the former the category of truth is self-evident, while in the latter it seems not to occur whatsoever. Therefore, the author of this contribution first (part one) attempted to work out the methodical and methodological horizon to look at the idea of truth in classical China, then (part two), on the example of the Analects of Confucius – to introduce the Confucian idea of junzi, the noble people as the dao-truth bearers. It is beyond doubt that the Confucian idea of truth, similarly to ancient Greece, was based upon the category of compliance (the correspondence theory of truth). What we deal here with is first of all the correspondence theory of individual and moral truth, that is junzi as a compliance with ren-humanity (human nature) and li-ritual (the appropriate expression of ren-humanity and other moral attitudes in a society) as well as with the correspondence theory of social and political truth, that is the compliance with Tiandao – the heavenly order which, according to Confucius, was executed as soon as in the ancient Chinese history. The both forms of this correspondence idea of truth belong to the ethical and moral dimension of truth. Moreover, from the language philosophy’s point of view, the so-called rectification of names (zhengming 正名) is a pragmatic – not semantic category. That means that the language is perceived here as an especially functional convention passed on by copying the “experts’” activities. By the exact modelling of linguistic differences, the social and political authorities make efforts so that we would act according to traditional cultural codes. If, however, the rectification of names means the knowledge of one’s own social role, with the knowledge (as Confucius and his disciples believed) resulting from the heavenly order (Tiandao 天道) and its execution leads to the social harmony – then what we deal here with is the sociology of knowledge which means sociology – not epistemology or logic.

3

Chiński konwertyta John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) i jego duchowy dialog z religiami Chin

100%

Wesołowski Z.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

350-377

PL

John C.H. Wu (1899-1986) to wyjątkowa postać w historii spotkania chrześcijaństwa z kulturami Chin. Był prawnikiem, filozofem prawa, pedagogiem życia religijnego oraz konwertytą. Urodził się 28 marca 1899 r. w Ningpo (Chiny). W 1917 nawrócił się na protestantyzm (mając 18 lat), a w 1937 na katolicyzm (w wieku 38 lat). Życie wiarą chrześcijańską u Johna Wu nie było sprawą oczywistą. Kryzys wiary nastąpił u niego szczególnie podczas pobytu w USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930). Zaś lata 30. XX w. w Chinach były wyzwaniem dla „jego chrześcijaństwa”. Duchową wędrówkę Johna Wu można określić jako podążanie „ponad Wschodem i Zachodem”. W jego twórczości dominuje motyw przezwyciężania przeciwieństw: chrześcijaństwo (katolicyzm) – religie chińskie (daoizm, buddyzm, konfucjanizm); to, co ludzkie – to, co boskie; to, co naturalne – to, co nadnaturalne; to, co stare – to, co nowe. Nawrócenie Johna Wu doprowadziło go do następujących wniosków: boskość przewyższa ludzkość; uniwersalność przekracza to, co partykularne; duchowość człowieka przekracza różnicę pomiędzy „Wschodem i Zachodem”. Kluczem do zrozumienia religii chińskich u Johna Wu jest analogia pomiędzy Starym i Nowym Testamentem: to, czym był Stary Testament dla Żydów, tym była „stara tradycja chińska” dla Johna Wu. Religie Chin są pedagogami Johna Wu w drodze ku chrześcijaństwu.

EN

John C.H. Wu (born on 28 March 1899 in Ningpo, China, died in 1986) was an exceptional man. A spiritual teacher and a philosopher of law and lawyer himself, he converted first to Protestantism (in 1917), when he was yet eighteen, and then, twenty years later, to Catholicism. Leaving out his newfound faith was far from easy for him in the beginning. He went through a number of spiritual crises during his several stays in USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930), but particularly in the 1930s. His spiritual journey spanned East and West, focusing on overcoming many different contradictions: Christianity (Catholicism) versus Chinese religions (Daoism, Buddhism, Confucianism); human vs. divine; natural vs. supernatural; old vs. new. His conversion led him to argue, on intellectual grounds, that divine supersedes human, universality is superior to particularity, and man’s spirituality crosses the borders between East and West. John C.H. Wu draws an analogy between Old and New Testaments and old Chinese tradition: what for Jews was the former, the latter was for him. This was his key to understand the religions of China. To him, they were his teachers that led him to Christianity.

4

Kilka uwag na temat idei prawdy w klasycznych Chinach. Część pierwsza: Rozważania metodyczno-metodologiczne

63%

Wesołowski Z., Siqi W.

Nurt SVD

|

2013

|

issue 1

7-34

PL

W powyższym artykule autor omawia ideę prawdy w Chinach klasycznych w perspektywie komparatystycznej. W podejściu do idei prawdy kultury zachodnia i chińska różnią się: dla pierwszej kategoria prawdy jest samo przez się zrozumiała, w drugiej zdaje się ona prawie nie występować. Autor stara się najpierw (pierwsza część artykułu) wypracować metodyczno-metodologiczny horyzont spojrzenia na ideę prawdy w Chinach klasycznych, a potem (druga część) na przykładzie Dialogów konfucjańskich przedstawić konfucjański ideał junzi – ludzi szlachetnych – jako nosicieli dao-prawdy. Pierwsza, metodyczno-metodologiczna część artykułu zawiera zarówno problematykę filozoficzną (np. różnicę pomiędzy pojęciem a ideą / teorią a poglądem, historyczność rozumienia jako zasadę hermeneutyczną, pojęcie egzystencji autentycznej jako pierwszorzędną zasadę heurystyczną, potrójny wymiar pojęcia prawdy w zachodniej tradycji filozoficznej jako drugorzędną zasadę heurystyczną, koncepcję prawdy w hermeneutyce jako najbardziej uniwersalną zasadę heurystyczną), jak również sinologiczną problematykę (natura klasycznego języka chińskiego według tradycji chińskiej i sinologów, problem kandydatów leksykalnych problematyki prawdy w klasycznych Chinach, wybór tekstów do analizy i interpretacji idei prawdy w Chinach klasycznych oraz pojęcie Chin klasycznych). Wszystkie te metodycznometodologiczne kroki służą do stworzenia pomostu pomiędzy dwiema odmiennymi ideami prawdy, które powstały na zachodzie i w Chinach.

EN

In the present article, the author describes the idea of truth in the classical China in the comparative perspective. The Western and Chinese cultures differ in their attitudes towards truth: while the former’s understanding of the category of truth is self-evident – in the latter, truth almost seems not to occur whatsoever. The author attempts first to (in the article’s part one) work out the methodical and methodological horizon to look at the idea of truth in classical China, then (part two), on the example of the Analects of Confucius – to introduce the Confucian ideal of junzi, the noble people as the dao-truth bearers. The first, methodical and methodological, part of the article contains both philosophical problems (eg. the difference between a notion and an idea / theory and attitude, the historicity of understanding as the hermeneutic rule, the notion of authentic existence as the primary hermeneutic rule, the triple dimension of the notion of truth in the Western philosophical tradition as the secondary hermeneutic rule, the concept of truth in hermeneutics as the most universal heuristic rule) – as well as the problems of sinology: the nature of the classical Chinese according to the Chinese tradition and sinologists, the problem of the lexical candidates of the questions concerning truth in classical China, selected texts to analyse and convey the idea of truth in classical China and the notion of classical China. All these methodical and methodological steps serve to create a bridge between two different ideas of truth that came into being – one in the West and one in China.

5

Życie kardynała Tomasza Tian Gengxina (1890-1967) na tle burzliwego okresu w historii Chin

63%

Wesołowski Z., Siqi W.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 1

188-208

PL

W niniejszym artykule ukazano postać Tomasza Tian Gengxina, pierwszego „kolorowego” i chińskiego kardynała w dziejach Kościoła katolickiego. Nie chodziło tu jedynie o szkic biograficzny, lecz o ukazanie życia kard. Tian na tle skomplikowanego okresu przełomu XIX i XX wieku w dziejach Chin oraz Tajwanu. To historia Chin tamtego czasu zaważyła na życiu kard. Tian, a nawet przyczyniła się do jego osobistej tragedii – niemożności powrotu do Chin kontynentalnych. Naciski wielu osób, które opowiadały się za powrotem kard. Tian do Pekinu (m.in. abp Antonio Riberi, ks. Domenico Tardini – z ramienia Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej) bądź jego pozostaniem na emigracji (abp Yu Bin, Czang Kaj-szek), z pewnością pogłębiały osobisty dramat kardynała. Sytuacja, w jakiej znalazł się kard. Tian, była złożona, a nawet tragiczna. Każdy jego decyzja – czy to pozostanie na miejscu, czy powrót do Pekinu – wydawała się fatalna. Hierarcha miał tego świadomość, którą wyraził w liście z 11 lipca 1954 roku do Chu Cheng-ying. Mimo to nie należy zbyt pochopnie oceniać jego postępowania.

EN

This article presents the figure of Thomas Tian Gengxin, the first “colored” and Chinese cardinal in the history of the Catholic Church. It is not just a biographical sketch, but it shows the life of Cardinal Tian against the background of complicated period of the turn of the 19th and 20th centuries in the history of China and Taiwan. It is the history of China of that time that influenced the life of Cardinal Tian and even contributed to his personal tragedy – the impossibility of returning to mainland China. The pressure of many people who were in favor of the return of Cardinal Tian to Beijing (including Abp. Antonio Riberi, Fr. Domenico Tardini – on behalf of the Secretariat of the State of the Holy See) or his remaining in exile (Abp. Yu Bin, Chiang Kai-shek), certainly deepened the personal drama of the Cardinal. The situation, in which Cardinal Tian found himself was complex and even tragic. Every decision he made – whether he would remain on the spot or return to Beijing – seemed fatal. The hierarch was aware of that and he expressed it in the letter of July 11, 1954 to Chu Cheng-ying. Still, we should not judge his behavior too hastily.

Refine search results

4 Nurt SVD

1 Forum Teologiczne

5 Wesołowski Z.

2 Siqi W.

1 2020

1 2018

1 2016

1 2014

1 2013

A Courtyard House – siheyuan四合院as the Dwelling Place of the Traditional Chinese Family

Kilka uwag na temat idei prawdy w klasycznych Chinach. Część druga: Wyjaśnienie idei prawdy na przykładzie Dialogów konfucjańskich (Lunyu 論語): Junzi 君子 jako nosiciele prawdy

Chiński konwertyta John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) i jego duchowy dialog z religiami Chin

Kilka uwag na temat idei prawdy w klasycznych Chinach. Część pierwsza: Rozważania metodyczno-metodologiczne

Życie kardynała Tomasza Tian Gengxina (1890-1967) na tle burzliwego okresu w historii Chin