Search results

1

Przejście i korzystanie z autorskich praw majątkowych w ramach zamówień publicznych – zasady ogólne oraz wybrane zagadnienia praktyczne

100%

Jezioro J.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

issue 540

201-215

PL

Przedmiotem zamówień publicznych mogą być przedmioty praw wyłącznych, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt b Ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (PZP) – w tym utwory objęte uregulowaniem Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zwykle są one przedmiotem dostawy lub usługi. Przepisy ustawy o prawie autorskim dotyczące stosunków umownych w dość szerokim zakresie modyfikują i uzupełniają zasady zawierania tych umów, wynikających z Kodeksu cywilnego. W opracowaniu wskazano wybrane problemy praktyczne, jakie mogą się pojawić przy konstruowaniu podstaw prawnych konkretnych stosunków, w tym najważniejsze odmienności uregulowania szczególnego prawa autorskiego. Ilustracją prowadzonych rozważań są przykłady umów zawieranych w ramach uregulowania dotyczącego partnerstwa innowacyjnego (art. 73h Prawa zamówień publicznych) oraz w ramach konkursów.

EN

An object of a contract awarded under public procurement procedure may be an object of exclusive rights, referred to in art. 67 sec. 1 item b of the public procurement law (PPL) including works to which copyrights and related rights act apply. Usually, they are the objects of delivery or service provision. Copyrights law regulations concerning contractual relationships quite broadly modify and supplement the rules on executing such contracts provided for in the civil code. The publication presents regulations of the copyrights act concerning execution of public contracts, featuring selected practical problems that may arise when establishing legal framework for specific legal relationships. Highlighted in the paper are major differences between specific regulations on execution of contracts that are found in copyrights law and general principles laid down in the civil code. The discussion is illustrated with examples of contracts executed under provisions on innovation partnerships (art. 73h PPL) and contract awarding competitions.

2

Ochrona nazwy imprezy artystycznej na przykładzie nazwy „Wratislavia Cantans” w świetle praktyki działalności jednostek administracji i przepisów polskiego prawa autorskiego

100%

Jezioro J.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2008

|

issue 3(2008)

81-91

PL

Problem ochrony nazwy imprezy artystycznej prawem autorskim nie posiada rozległej literatury i nie przewija się wprost w orzecznictwie, co może świadczyć, że dotychczas nie został dostrzeżony i czeka na odkrycie. W praktyce obrotu istnieje możliwość wystąpienia kolizji interesów i chroniących ich uprawnień pomiędzy róż- nymi podmiotami, którymi często są jednostki organizacyjne szeroko rozumianej administracji, zarówno jednostek komunalnych, jak i państwowych. W efekcie problem może mieć duże znaczenie wykraczające poza stricte prywatnoprawną płaszczyznę tego zagadnienia. Kanwą prowadzonych rozważań jest ocena sytuacji prawnej podmiotów uprawnionych do korzystania z nazwy „Wratislavia Cantans”. Twórcą koncepcji i nazwy oraz pierwotnym realizatorem (kierownikiem) tego festiwalu był nieżyjący już Andrzej Markowski. Można przyjąć, że sukces festiwalu opiera się na niezwykle trafnej w odniesieniu do jego koncepcji konstrukcji nazwy. Skoro nazwa „Wratislavia Cantans” stanowi element nazwy osoby prawnej, powinna być traktowana w obrocie prawnym jako dobro osobiste tego podmiotu. W efekcie jemu przysługuje ochrona prawna przewidziana przez art. 24 w zw. z art. 43 k.c. Dotyczy to każdej nazwy, która w praktyce obrotu stała się jednocześnie nazwą (firmą) lub jej elementem jednostki organizacyjnej posiadającej podmiotowość prawną. W praktyce (art. 331 k.c.) dotyczyć to może, obok osób prawnych, także tzw. „ułomnych osób prawnych, czyli tych jednostek organizacyjnych, które nie są osobami prawnymi, lecz posiadają na podstawie przepisów zdolność prawną. Jednocześnie posługiwanie się nazwą przez podmiot wskazany w pkt. 1 powinno uwzględniać interesy osób bliskich; na wypadek ich naruszenia osoby te mogą dochodzić ochrony swoich dóbr osobistych, czyli kultu zmarłego, na podstawie art. 24 k.c. Jeśli uznać nazwę imprezy artystycznej za przedmiot prawa autorskiego, należy przyjąć, iż autorskie prawa majątkowe nabył pracodawca Andrzeja Markowskiego na zasadach określonych przez ustawę o prawie autorskim z 1952 r. Można też wstępnie przyjąć, iż nastąpiła sukcesja tych praw na rzecz obecnego organizatora festiwalu. A więc w zakresie interesów majątkowych nazwę należy traktować za element majątku sukcesora pracodawcy twórcy. Skutek ten nie dotyczy sytuacji, w których autor nazwy takiej imprezy nie jest pracownikiem jej organizatora i wtedy konieczne jest zawarcie z nim stosownej umowy przenoszącej te uprawnienia (ewentualnie umowy licencyjnej); umowa taka aktualnie powinna uwzględniać zasady określone w Rozdziale V Prawa autorskiego z 1994 r. (por. art. 41 i nast.). Jednocześnie autorskie prawa osobiste w takim wypadku, jako niezbywalne i nieograniczone czasowo, wykonywane są i chronione przez osoby wskazane w art. 78 Prawa autorskiego.

EN

There is no extensive literature nor court cases dealing with the problem of legal protection of a name of artistic event basing on the intellectual property law. It may mean that the problem is not yet recognized and is waiting for its discovery. In commercial practice there is a possibility that a collision of interests and its protective rights will occur among different entities. Often such entities are vastly understood administrative entities of both municipal and governmental character. Therefore the problem may result far beyond strictly civil level of this issue. Canvas for this issue is an evaluation of legal situation of entities assigned to use the name Wratislavia Cantans - what directly connected with the name of an artistic event of the highest rank such as International Festival Wratislavia Cantans. Author of the concept and first director of the festival was deceased Andrzej Markowski. Also the name of this festival is of his authorship as was determined by the author of this work. In view of historical and artistic context it may be established that its success is based not only on the programme and organizational concept of this event but also on the very accurate to this concept construction of name. Name of festival Wratislavia Cantans as it is an element of name of a legal person should be in legal turnover treated first as personal goods of this person. In result this person has legal protection provided in art. 24 in accordance with art. 43 of the Civil Code (CC). It refers to any name, which in became a part of firm or its element of any entity which is a subject of law. Refering to art. 33? CC it may apply not only to legal persons but also so called defective legal persons which are entities that are not legal persons but according to legal provisions have legal capacity. Simultaneously usage of name by entity pointed out in point 1 should take into consideration interests of relatives especially concerning good name of the deceased person; in case of infringement relatives may protect their personal rights the deceased cult from art. 24 CC. If at the same time recognize name of an artistic event (here Wratislavia Cantans) as an object of intellectual property law, it must be acknowledged that property rights in such situation were acquired by employer of Andrzej Markowski providing regulations of Copyright Act from 1952. Initially it may be accepted that rights were succeeded by the present organizer of the festival. Such result does not include situations in wich author of the name of such event is not an employee of its organizer. Then it is necessary to conclude an agreement (licensing agreement) consistent with Copyright Act 1994 (vide art. 41).

3

Umowa komisu w uregulowaniu kodeksu cywilnego

100%

Jezioro J.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2008

|

issue 3(2008)

93-104

PL

Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Zwykle uznaje się, że jest to jedna umów o świadczenie usług, która wyodrębniła się na skutek ewolucji z „klasycznego stosunku zlecenia; pokrewieństw szuka się też w umowie agencyjnej. Zasadniczych źródeł obecnego kształtu uregulowania prawnego stosunku z umowy komisu szuka się zasadniczo w specyficznych potrzebach obrotu handlowego, które doprowadziły do potrzeby wykształcenia swoistego stanowiska prawnego komisanta względem komitenta jako zastępcy pośredniego. W związku z podobieństwem komisu do zlecenia zwykle komis postrzega się jako szczególny rodzaj zlecenia. Odmienności dotyczą umocowania przyjmującego zlecenie i cechy odpłatności komis jest zawsze odpłatny, zlecenie może być nieodpłatne. W odniesieniu do nabycia prawa do wynagrodzenia w umowie komisu dostrzega się wyraźne cechy zobowiązania rezultatu. Trafniejszy jest pogląd, zgodnie z którym są to odrębne umowy nazwane. Jest to umowa jednostronnie kwalifikowana podmiotowo może ja zawrzeć przyjmujący zlecenie (komisant), profesjonalista (przedsiębiorca w rozumieniu art. 431 k.c.) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa oraz dający zlecenie (komitent), który może być dowolnym dopuszczonym do obrotu prawnego podmiotem. Z uregulowania kodeksowego wynika też dwoistość komisu. Przedmiotem zobowiązania komisanta może być „kupno („komis zakupu) lub „sprzedaż („komis sprzedaży) rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, lecz we własnym imieniu. Przedmiotem tym jest świadczenie usług pośrednictwa handlowego i do tej kategorii stosunków prawnych należy zaliczyć stosunek z umowy komisu. Umowa komisu jest umową odpłatną. Komisantowi przysługuje prawo do wynagrodzenia (prowizji). Ponadto kwalifikuje się ją jako umowę dwustronnie zobowiązującą, wzajemną, konsensualną oraz powierniczą (ta ostatnia cecha dotyczy zwłaszcza komisu zakupu). Zgodnie z art. 7701 k.c. do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej zawartej przez komisanta z konsumentem stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej. Przyjmuje się, że przepis ten wprowadzony został w celu wzmocnienia ochrony konsument ów, stąd też tak powinien być interpretowany.

EN

When entering a consignation agreement, a consignee is obligated to hold goods and sell them to someone on behalf of consignor, in domain of consignee enterprise. The goods remain the property of of the consignor until the consignor sells them. This type of agreement supposing evolved from mandate agreement. One can also find it similar to the agency agreement. Putting that aside, the source of toadys civil code regulation, may be found in specific needs of trade. It was necessary to form a clear relation between consignee as a indirect representative of consignor. In spite of similarities between mandatory agreement and consignation agreement, the second one is usually spotted as special type of the first one. However there are important differences. First of all consignation in contrast to mandatory agreement is always payable. The commission received by consignee depends on obtained results. This cannot be said about mandatory agreement. Second major difference is in consignee power to act for consignor. Because of pointed differences, it seems correct to distinguish mandate and consignation agreement as two different types of contracts. According to civil code regulations, there are some conditions that consignee must fulfil. He must be a professional trader and buy or sale must be a domain of his enterprise. On the other hand anybody can be a consignor. Civil code also clearly stipulates that obligation of consignee can be sale of good or buying goods for consignor. Putting that together, one can see that consignation agreement is a way of providing specific services of indirect representation. In accordance with art. 7701 CC, one must take into account, that sale of goods concluded by consignee on behalf of consignor, will be affected by consumer protecting provisions regarding sale. The aim of such regulation is to improve consumer position, and it should be construed accordingly.

4

Umowa agencyjna w uregulowaniu kodeksu cywilnego. Część 2 - Wybrane elementy sytuacji prawnej stron stosunku z umowy agencyjnej

100%

Jezioro J.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2008

|

issue 3(2008)

115-132

PL

Podstawową formą wynagrodzenia agenta jest prowizja. Prowizja jest tylko jednym z możliwych sposobów określenia wynagrodzenia agenta, choć stanowi też sposób podstawowy znajdujący zastosowanie w sytuacji braku wyraźnego określenia innego wynagrodzenia. Sposobów tych ustawodawca nie limituje; jak można uważać, poza prowizją spore znaczenie ma wynagrodzenie ryczałtowe. Przyjmuje się, że prowizja stanowi rodzaj wynagrodzenia o „charakterze wynikowym jest to oznaczona procentowo kwota będąca pochodną liczby lub wartości zawartych umów. Dopuszczalne są dwa sposoby określenia wysokości prowizji. Aktualne uregulowani dopuszcza zastrzeżenie dodatkowej prowizji del credere. Jej istotą jest przyjęcie przez agenta za wynagrodzenie uzgodnionej odpowiedzialności za wykonanie zobowiązania przez klienta; chodzi tu o ryzyko, a nie faktyczne powstanie takiej odpowiedzialności. Zobowiązanie del credere ograniczone jest do oznaczonej umowy lub do umów z oznaczonym klientem. Jego charakter uważa się za dyskusyjny; przyjmuje się, że zobowiązanie ma sens zabezpieczający. Zasada lojalności stron umowy agencyjnej wynika z uregulowania o charakterze bezwzględnie obowiązującym (iuris cogentis). Wynika to z podstawowych cech agencji, z jednej strony trwałości stosunku, z drugiej zakresu upoważnienia. Można są- dzić, że zamiarem ustawodawcy było odróżnienie stosunku z umowy agencyjnej od innych stosunków zobowiązaniowych; zatem element ten stał się wewnętrzną cechą agencji, niezależnie od zasad współdziałania stron określonych przez przepisy ogólne; w tym sensie ma charakter „nadrzędny nad pozostałymi obowiązkami. Uregulowanie kodeksowe tzw. „świadczenia wyrównawczego ma na celu wzmożenie ochrony interesów agenta jako strony stosunku z umowy agencyjnej. Ograniczenia działalności konkurencyjnej agenta w okresie po rozwiązaniu umowy agencyjnej należy traktować jako uzupełnienie uregulowania ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (także innych przepisów dotyczących ochrony konkurencji) ma ono głównie na celu ochronę agenta.

EN

Basic form of agents remuneration is commission. Commission is one of many possible ways of determining agents remuneration and it applies in the situation of lack of any specification of that matter by parties thereto. Forms of remuneration are not limited by the legislator. Apart from commission a lump-sum fee is also widely used. It is accepted that commission depends on the results of the agreement it is a sum of money defined by a percentage of number or value of concluded agreements. Two ways of defining the commission are admitted y the legislator. Present regulation of agent agreement allows additional del credere commission to be stipulated in the agreement. The idea of such stipulation is that agent accepts in exchange for remuneration to certain extent liability for execution of the agreement by the client. Moreover it is about the risk not the consequence of actual occurrence of such liability. Del credere obligation is limited only to a certain agreement or agreements commenced with certain client. Character of this obligation is widely discussed but usually it is said to be of indemnifying character. Loyalty rule of the parties of the agent agreement results from regulation of mandatory character (iuris cogentis). This obligation is connected with basic characteristic of agent agreement stability and granted authorization. Present regulation indicates that legislators aim was to differentiate agent agreement from others therefore this obligation became the supreme one. Civil Code regulation is to increase protection of agent's interests as a party o fan agent agreement. Civil Code regulation on limitating competitive actions of agent in a period after expiration of the agreement should be treated as a completion of regulation of an Act from 16 April 1993 on elimination of unfair competition (and other provisions on this subject) its purpose is to protect agent.

5

Przyrzeczenie publiczne w uregulowaniu Kodeksu cywilnego – próba ogólnego ujęcia instytucji dla potrzeb praktyki obrotu

100%

Jezioro J.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2015

|

issue 2(15)

PL

Podstawowym celem opracowania jest przedstawienie uregulowania przyrzeczenia publicznego w Kodeksie cywilnym, w zakresie, w jakim może to być użyteczne dla praktyki obrotu. Źródłem tego stosunku zobowiązaniowego jest jednostronna czynność prawna. Przyrzeczenie publiczne może być dokonane przez każdy podmiot dopusz - czony do obrotu. Uregulowane zostało w dwóch podstawowych formach: przyrzecze - nia nagrody za oznaczoną czynność oraz przyrzeczenie nagrody za najlepsze dzieło lub najlepszą czynność ( przyrzeczenie nagrody konkursowej). Opracowanie dotyczy przesłanki „publiczności” przyrzeczenia, istoty i charakteru świadczeń stron. Zawiera omówienie wykonanie przyrzeczenia publicznego przez kilka podmiotów. Wskazuje na podstawowe różnice pomiędzy konkursem a pozostałymi przypadkami przyrzecze - nia publicznego. Można nadmienić, że odnosi się do konkursu w ramach zamówień publicznych oraz tzw. „konkursów zamkniętych”.

EN

The main goal of this analysis is to present regulation of public promise in Civil Code regarding trading practices. We draw this obligational relation from unilateral legal transaction. Public promise can be done by every subject of law qualified for trading. It was regulated in two main forms – promise of reward for specified action and promise of award for best work or best action ( promise of competition award). The analysis concerns “public” requirement of promise, essence and character of parties performance. It contains review of performance of public parties by several subjects. The analysis also mention competition in public procurement and so-called closed competitions.

Refine search results

4 Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

1 Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

5 Jezioro J.

1 2018

1 2015

3 2008

Przejście i korzystanie z autorskich praw majątkowych w ramach zamówień publicznych – zasady ogólne oraz wybrane zagadnienia praktyczne

Ochrona nazwy imprezy artystycznej na przykładzie nazwy „Wratislavia Cantans” w świetle praktyki działalności jednostek administracji i przepisów polskiego prawa autorskiego

Umowa komisu w uregulowaniu kodeksu cywilnego

Umowa agencyjna w uregulowaniu kodeksu cywilnego. Część 2 - Wybrane elementy sytuacji prawnej stron stosunku z umowy agencyjnej

Przyrzeczenie publiczne w uregulowaniu Kodeksu cywilnego – próba ogólnego ujęcia instytucji dla potrzeb praktyki obrotu