Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Bezpieczeństwo narodowe w obliczu kryzysu ojcostwa i autorytetu mężczyzny

100%
Staniszewski T.
Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”
|
2014
|
vol. 7
|
issue 4(25)
229-249
XX
Pojęcie bezpieczeństwa narodowego rozważane jest w wielu kontekstach i z różnych punktów widzenia, bardzo często z pojęciem narodu, jego przetrwania, stanu pewności na przyszłość wobec walki z wieloma rodzajami zagrożeń. Bezpieczeństwo narodowe to obraz sytuacji ludzi, tworzących polskie społeczeństwo i decydujących o przyszłości wspólnoty narodowej, wpisanej w kontekst europejski. Refleksja nad bezpieczeństwem narodowym powraca do kręgu spraw rodziny, będącej najważniejszą wspólnotą osób, powiązanych ze sobą teoretycznie nierozerwalnymi więzami miłości i wierności. Rodzina jest obrazem społeczności polskiej, odbiciem zachodzących w niej procesów, lecz przede wszystkim podstawą i jedną z fundamentalnych gwarancji istnienia bezpieczeństwa narodowego. Bez jej normalnego i zdrowego funkcjonowania nie ma możliwości ochrony przed licznymi zagrożeniami. Jednym z poważniejszych zjawisk w tym zakresie jest kryzys ojcostwa, związany z pewnymi, czasem niepokojącymi tendencjami, określającymi zmiany, zachodzące w stosunkach pomiędzy kobietą i mężczyzną i w strukturze samej rodziny. Dzisiejsza rodzina wyraźnie przeżywa kryzys ojcostwa. Coraz więcej matek samotnie wychowuje dzieci. Ojcowie odeszli, nie zdając często życiowego egzaminu. W niektórych domach są ojcowie, ale ich obecność budzi zagrożenie, niepewność, a czasem lęk i przerażenie. Ojciec i mąż nie jest panem w domu, lecz osobą, przy której wszyscy czują się bezpiecznie. Udział ojca w procesie wychowania jest czynnikiem wprowadzającym w atmosferę domową element ładu i systematyczności, konsekwencji i wytrwałości. Przedmiotem rozważań opracowania jest kryzys ojcostwa i autorytetu mężczyzny jako jedno z poważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, szczególnie w kontekście rodziny, jako wspólnoty ludzkiej. Na samym początku prowadzonej refleksji wskazano niepokojące tendencje, zmierzające do upadku rodziny i rozbicia instytucji małżeństwa oraz główne wyznaczniki kryzysu ojcostwa i wybrane konsekwencje społeczne. Istotne jest także pytanie o przyczyny tego stanu rzeczy oraz zagadnienie upadku wartości rodzinnych i autorytetu mężczyzny jako jedno z ważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego. W dalszej części opracowania przedstawiono znaczenie ojcostwa we wspólnocie rodzinnej i strukturze samego narodu, oraz kryzys ojcostwa jako znak upadku kultury i symptom ogólnospołecznego zmierzchu relacji międzyludzkich. Wspomniano o duchowym i religijnym kontekście upadku męskości – w relacji do hedonizmu i poszukiwania chwilowego spełnienia poprzez wartości materialne. Uwaga autora koncentruje się też wokół najważniejszych cech ojcostwa i ich współczesnych zaprzeczeniach, a także tematu miłości małżeńskiej i odpowiedzialności mężczyzny za kształt i funkcjonowanie rodziny. Na zakończenie poruszono kwestię najważniejszych niebezpieczeństw kryzysu męskości, zwłaszcza na tle zabijania dzieci nienarodzonych wraz z pytaniem o perspektywy przyszłości ojcostwa i dalsze losy autorytetu mężczyzny. Hasło „powrót taty” stało się na nowo aktualne. Opuszczone i rozbite rodziny bez ojca, pozbawione wzoru mężczyzny uderzają w samego człowieka, pozbawionego kierunku życiowej drogi, nie znającego dobrych przykładów postępowania. Wraz z kryzysem ojcostwa zauważyć można we współczesnej rzeczywistości pewien zmierzch autorytetu mężczyzny, jak i pewne symptomy upadku męskości. Najnowsze zmiany społeczno-ekonomiczne odsłoniły psychiczną bezradność i słabość wielu mężczyzn: brak pewności siebie, niezaradność, niedojrzałość emocjonalną. Część z nich jest przewrażliwiona na punkcie swojej męskości, potrzebuje nieustannego potwierdzania siebie poprzez działanie, cierpi na kompleks niższości, za którym z reguły skrywają się nadmierne ambicje. Współcześni ojcowie powinni na nowo zdefiniować swoją tożsamość jako mężczyźni, ale także na nowo przemyśleć swoje role męża i ojca, swoje relacje z żoną i dziećmi, swoje obowiązki rodzinne. Chodzi o to, aby nowoczesny mężczyzna potrafił czuć się odpowiedzialny za rodzinę jako całość. Powinien w związku z tym dokonać psychicznego przejścia od odpowiedzialności wyłącznie za siebie w rodzinie do odpowiedzialności za całość. Łatwo ograniczyć swoją odpowiedzialność do cząstkowego wkładu (zwłaszcza finansowego). Współczesna głowa rodziny to nie ktoś, kto utrzymuje rodzinę, ale ktoś, kto ponosi odpowiedzialność za całość. A ta całościowa odpowiedzialność oznacza, że mąż i ojciec uznaje prawo wszystkich członków rodziny do zgłaszania pretensji o wszystko do niego; że on pozostaje do dyspozycji wszystkich, jest obecny tam i robi to, co służy całości i każdemu z osobna. Warto nauczyć się nowej relacji z żoną w sytuacji, kiedy pracuje ona zawodowo, w tym zwłaszcza ponoszenia współodpowiedzialności za rodzinę, pomagania jej we wszystkim i organizacji czasu odpoczynku. Mężczyzna XXI wieku jest zobowiązany nauczyć się pełnej odpowiedzialności za dzieci. Być może w tej dziedzinie musi się od nowa nauczyć najwięcej.Bezpieczeństwo narodowe zależy od stanu polskiej rodziny, która, jak wspomniano, jest obrazem społeczeństwa – a przede wszystkim ojcostwa, które jest dla dzieci i samych ojców jedną z najpewniejszych metod walki z licznymi niebezpieczeństwami, przed którymi stoi człowiek.
2

Bezpieczeństwo wewnętrzne Polski w kontekście zagrożeń kulturowych przez Ruch Nowej Ery – New Age Movement

100%
Staniszewski T.
Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”
|
2013
|
vol. 6
|
issue 4(21)
141-157
XX
Bezpieczeństwo wewnętrzne Polski jako jedna z najważniejszych wartości dla człowieka związane jest z insytucją rodziny, jako wspólnoty osób, tworzących jedność. Pośród wielu zagrożeń tej jedności, w obliczu kultury informacyjno-globalizacyjnej, kryzysu najważniejszych wartości- miłości i nadziei- pojawia się Ruch Nowej Ery, jako światopogląd podważający istotne aspekty duchowego dziedzictwa Polaków – do których należą: tradycja, chrześcijańska wizja prawdy, wiara w osobowego Boga, przekonanie o godności każdej osoby ludzkiej wraz z uznaniem jej prawa do życia. Polak staje się często odbiorcą kultury niskiej, popularnej, skomercjalizowanej, wykorzystującej przemoc, zbrodnię, zło jako atrybuty pozornej potęgi i wywyższenia nad innych. Gubi własną tożsamość, traci poczucie wartości, obce stają się tradycyjne wartości dobra, piękna i prawdy. Staje się w ten sposób oddany działaniu wielu zagrożeń, także kulturowych, mających wpływ na bezpieczeństwo wewnętrzne – co przejawia się w kryzysie rodziny, modnej niewierności, nienawiści, braku szacunku dla innych i ich poniżaniu. Wymienić można różne przyczyny istnienia New Age, takie jak: zwątpienie w wyższy sens egzystencji połączony z relacją z żywym i osobowym Bogiem, nowe formy subkultury- hippisowska i satanistyczna, postępujący konsumpcjonizm i hedonizm- wraz z dążeniem do łatwego życia, bez wyrzeczeń i pojęcia grzechu, chaos w sferze ludzkiej psychiki i pojmowania codzienności w świetle wiary objawionej, osamotnienie, zagubienie, częsta bezradność wobec przeciwności losu. Dążeniem wyznawców Nowej Ery jest stworzenie nowej wizji człowieka, wolnego i niezależnego od jakiejkolwiek instancji wyższej, dla którego pojęcia dobra i zła, kłamstwa i prawdy są relatywne i niedookreślone, który jest panem dla samego siebie a ponad sobą nie widzi już Boga jako Dobrego Ojca i Nauczyciela. Podważa się tu obowiązujące wzory i autorytety, a przewodnikiem na drogach poszukiwania szczęścia staje się dla siebie sam człowiek. Tworzy się obraz istoty ludzkiej, zafascynowanej osiągnięciami naukowymi i wzrostem dobrobytu, skazanej na życie w perspektywie nieobecności Boga i wartości wyższych. New Age zaczyna zatracać swój powszechny charakter i zaczyna stawać się coraz bardziej częścią kultury lokalnej, tworząc świat pojedynczych ludzi i małych grup społecznych. Paradoksalnie: w swoim założeniu objęcia swoim zasięgiem większych przestrzeni – w związku z tendencjami globalizacyjnymi – wkracza w życie każdego z osobna, przemieniając świadomość i sposób myślenia. Istotnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa wewnętrznego jest dążenie wyznawców New Age do zmiany sposobu myślenia – ze szczególnym zwróceniem uwagi na młodych ludzi, łatwo poddających się manipulacji.Najbardziej destrukcyjny wpływ Ruchu Nowej Ery na bezpieczeństwo wewnętrzne przejawia się w próbie zniesienia pojęcia grzechu, budowania rzeczywistości poza dobrem i złem. Z drugiej strony – wykluczenie chrześcijańskiego pojęcia osobowego Boga, dążenie do ubóstwienia człowieka – paradoksalnie przyczynia się do wewnętrznego rozpadu, duchowego zniszczenia istoty ludzkiej, która – poszukując wyższego sensu we własnych siłach umysłu – zostaje doprowadzona do stanu rezygnacji, beznadziei – pogrążając się bezładzie i cywilizacji śmierci. Jakie istnieją możliwe drogi wyjścia z tej trudnej sytuacji? Przede wszystkim umocnienie rodziny jako pierwszej wspólnoty miłości i poszanowania, przywrócenie prawdziwego rozumienia i respektu dla tradycyjnych, a zarazem fundamentalnych wartości: wiary i miłości. To spojrzenie na osobę w jej bogactwie i złożoności, a nie redukowanie jej do sfery zachowania, spełniania jedynie podstawowych potrzeb.Bezpieczeństwo wewnętrzne w swoim wymiarze antropologicznym nigdy nie będzie wartością stałą i pewną, o którą nie trzeba już zabiegać. To proces długotrwałej pracy nad sobą samym, działania w swojej rodzinie, miejscu pracy, w czasie spotkania z innymi. Do czasu, aż ta – pozornie banalna prawda o konieczności ciągłego czuwania nad własnym postępowaniem nie będzie zrozumiana i zastosowana w praktyce – o kształtowaniu własnych postaw, zachowań i reakcji – zagrożenia kulturowe nie tylko będą się rozwijać, lecz wciąż powstawać będą nowe. Droga dla nich wciąż będzie otwarta wskutek ludzkiej obojętności i lekceważenia fundamentalnych spraw codzienności – stanowiącej dla niektórych sił – szczególnie mediów – przedmiot kpiny i pobłażliwego uśmiechu.
3

Bezpieczeństwo narodowe w kontekście kryzysu polskiej rodziny oraz jej funkcjonowania

100%
Staniszewski T.
Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”
|
2014
|
vol. 7
|
issue 3(24)
75-94
XX
Bezpieczeństwo narodowe jest jedną z najważniejszych wartości, decydujących o istnieniu społeczeństwa jako wspólnoty ludzi, pragnących stabilizacji, pewności przetrwania, spokoju oraz niezakłóconego funkcjonowania w codzienności. Definicji bezpieczeństwa w literaturze przedmiotu wyróżniano już wiele, przedstawiając je w rozmaitych kontekstach. We współczesności to zagadnienie powraca ze zdwojoną siłą w obliczu kryzysu wartości, upadku ideałów humanistycznych i sprowadzania ideału człowieczeństwa do poziomu przedmiotowego. W kontekście najnowszych wyzwań kultury informacyjno-globalizacyjnej konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi w kwestii godności osoby ludzkiej, szczególnie ten najsłabszej, narażonej na wyśmianie, pogardę czy też zlekceważenie. Przedmiotem rozważań autora jest bezpieczeństwo narodowe w kontekście kryzysu polskiej rodziny i zagrożeń jej prawidłowego funkcjonowania. Bezpieczeństwo to nie jest możliwe bez istnienia normalnych, tradycyjnych rodzin – które są jego fundamentem, podstawą istnienia społeczeństwa. Pierwsze lata XXI wieku stały się czasem poważnego kryzysu tej wspólnoty na wszystkich jej poziomach: w relacjach małżeńskich – gdzie zanika wzajemny dialog, umiejętność konstruktywnej rozmowy, a elementem zastępczym staje się telewizja, nałogi i uzależnienia; w relacjach rodziców wobec dzieci – tu wciąż brakuje wspólnie spędzanego czasu, a miejscem przebywania staje się złe towarzystwo, ulica lub grupa subkulturowa czy też przestępcza; na poziomie relacji dzieci wobec rodziców widoczny jest brak autorytetu ojca i matki, poszanowania (zwracanie się w formie „ty”), nie liczenie się z władzą rodzicielską. Stosunki międzyludzkie ulegają rozpadowi, dehumanizacji – stają się przestrzenią anonimowej, rynkowej wymiany. Dzięki życiu w rodzinie istota ludzka, a dzięki niej pośrednio całe społeczeństwo może być bezpieczne, ponieważ spełnione są w niej najważniejsze wymogi tego, co nazywamy człowieczeństwem: naturalność – czyli łączność ze światem przyrody i własnym wymiarem cielesności; psychiczność – przejawiająca się w fakcie spostrzegania, myślenia, odczuwania, przeżywania i działania; duchowość – odwracająca uwagę jedynie od przestrzeni doczesnej i przemijającej i kierująca ku pierwiastkowi nadprzyrodzonemu; społeczność – ukazująca człowieka jako twórcę i współuczestnika zbiorowości oraz kultury oraz rodzinność dopełniająca i uszlachetniająca dar przekazywania życia własnym dzieciom. Dla bezpieczeństwa narodowego w kontekście istnienia instytucji rodziny punktem wyjścia staje się proces wychowania w niej następujący, czyli – poprzez młodego człowieka – kształtowania społeczeństwa przyszłości, które będzie decydować o losach całego Państwa w bliższej lub dalszej perspektywie. Zatroskanie o bezpieczeństwo narodowe to dbałość o kondycję polskiej rodziny, szacunek dla duchowych dóbr i dorobku tradycji, kształtującego pojęcie człowieczeństwa. To wzmacnianie instytucji małżeństwa jako jedności osób wyłącznie płci przeciwnej, połączonych ze sobą poprzez wierność, uczciwość i miłość do końca życia. Pomimo istnienia alternatywnych form życia rodzinnego, rozwodów, zdrad; obrona tradycyjnej rodziny jest obowiązkiem, zadaniem nie tylko dla ludzi władzy i polityków, ale dla wszystkich Polaków, oczekujących lepszych warunków życia. Początkiem drogi jest zmiana samego siebie, ludzi z najbliższego otoczenia, wspólnot lokalnych, jak i samej rodziny.
4

Bezpieczeństwo wewnętrzne w kontekście zagrożeń w sferze ludzkiej cielesności i seksualności

100%
Staniszewski T.
Przegląd Naukowo-Metodyczny „Edukacja dla Bezpieczeństwa”
|
2014
|
vol. 7
|
issue 2(23)
107-125
XX
Bezpieczeństwo wewnętrzne państwa rozpatrywane jest w różnych kategoriach, znanych i opisywanych w literaturze przedmiotu: pod względem podmiotowym, przedmiotowym, funkcjonalnym, celowościowym. Pojęcie to w sposób najbardziej ścisły wiąże się z działalnością człowieka – który tego bezpieczeństwa oczekuje, ale przede wszystkim je tworzy. W proces ten zaangażowani są zarówno pojedynczy ludzie, jak i grupy społeczne, ośrodki lokalne, wspólnoty narodowe i te, o charakterze międzypaństwowym. Nie jest to stan dany tylko raz i na zawsze, lecz pozostając wartością przemijającą, ulotną, pewnym mirażem, wymaga od jednostek ciągłego czuwania. Dlatego tak ważna jest dbałość o kondycję polskiej rodziny, umacnianie wśród Polaków poszanowania dla narodowych wartości, świadomości polskich interesów, przypominanie o konieczności przemiany samego siebie. Sferą szczególnie wrażliwą na ingerencję jest przestrzeń ludzkiej cielesności. Bardzo łatwo tu o naruszenie ustanowionych granic: intymności, delikatności, prywatności i godności drugiego. Na co dzień spotkać się można z takimi zjawiskami jak: przemoc seksualna, seksoholizm, prostytucja, gwałt, pedofilia, kazirodztwo, przestępstwa w sferze seksualnej, zdrada i rozbicie małżeństwa, molestowanie seksualne nieletnich, wywieranie wpływu i manipulacja.Przedmiotem rozważań autora jest zagadnienie bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w kontekście zagrożeń w sferze ludzkiej cielesności i seksualności – od próby opisu zjawiska samego bezpieczeństwa w zestawieniu z tymi zagrożeniami, poprzez analizę zachowań dewiacyjnych na tle zjawiska podkultury. Ważną częścią refleksji jest spojrzenie na destrukcyjne tendencje w społeczeństwie i ich wpływ na powstawanie patologii i dewiacji, a także na pojęcie normy seksualnej i jej wyznaczników oraz sposobów jej naruszania. W dalszej części – pojawia się pytanie o najważniejsze przyczyny powstawania zaburzeń seksualnych oraz ich związek ze sferą psychologii i psychiatrii oraz jakie są najważniejsze postaci tych zaburzeń: odmienności seksualne, sfera tożsamości płciowej, wykorzystywanie seksualne oraz rozmaite dysfunkcje. Prowadzi to do wskazania kazirodztwa jako szczególnej formy wykorzystywania seksualnego, pedofilii – skrajnej formy patologii w relacji wobec dzieci i młodzieży oraz przemocy jako poważnego niebezpieczeństwa dla samego człowieka. W podsumowaniu opracowania istotnym punktem jest przedstawienie sytuacji społecznej i życiowej ofiar przemocy seksualnej, oraz krótkotrwałych i długookresowych następstw doznawania wykorzystywania przez niewinne ofiary – z uwzględnieniem cech psychopatycznych sprawcy. W zakończeniu artykułu ukazano wybrane działania interwencyjne w obliczu zagrożeń bezpieczeństwa w sferze ludzkiej cielesności – oraz rodzinę i proces wychowania młodych ludzi przez miłość i szacunek dla wartości jako element konieczny zapobiegania zaburzeniom we wspomnianych wyżej wymiarach.Wszystko zaczyna się w rodzinie i na niej się kończy. Istotny jest tu proces wychowania młodego pokolenia, z uwzględnieniem wszystkich ważnych i usankcjonowanych tradycją norm i wartości. Jeżeli w to miejsce proponuje się adopcję dzieci przez pary jednej płci, odchodzenie od instytucji małżeństwa na rzecz związków partnerskich i rodzin zrekonstruowanych, promuje się rozwiązłość seksualną, rozwody, niewierność, kłamstwo i fałsz we wzajemnych relacjach pomiędzy kobietą i mężczyzną – przychodzi wtedy odpowiedź na pytanie, dlaczego we współczesnym społeczeństwie jest tyle zła i destrukcji. W pierwszej kolejności powinien zmienić się sposób myślenia, odrzucenie nadmiernej fascynacji kulturą informacyjno-globalizacyjną, a także ideologią gender, przynoszącą zniszczenie moralne i utratę odpowiedniego rozumienia kategorii dobra i zła, prawdy i kłamstwa.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.