Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 25

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

THE LEADING ROLE OF THE RELIGIOUS COMMUNITIES IN THE ECUMENICAL PROCESS OF POLISH-GERMAN/RUSSIAN/UKRAINIAN RECONCILIATION

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2013
|
vol. 13
265-272
PL
Doświadczenie II wojny światowej pozostawiło głęboką traumę w polskim społeczeństwie i przyczyniły się do powstania trwającej przez dziesięciolecia nieufności pomiędzy Polakami z jednej strony, z drugiej zaś Niemcami, Rosjanami i Ukraińcami. Zbiorowa pamięć polskiego społeczeństwa przechowała krzywdy wyrządzone nawet w poprzednich pokoleniach. Teza prezentowana w artykule dotyczy wiodącej roli społeczności o charakterze wyznaniowym, religijnym, w procesie pojednania narodu polskiego z narodami niemieckim, rosyjskim i ukraińskim. Podczas gdy społeczności świeckie ani władze państwowe nie były w stanie uruchomić procesu zmierzającego do pojednania, przywódcy wspólnot religijnych dominujących w omawianych krajach podjęli inicjatywy zmierzające do zapoczątkowania procesu pojednawczego w jego wymiarze duchowym i tak otworzyli drogę do sukcesu. Pierwszym przykładem takiego działania jest Orędzie Biskupów Polskich do ich Niemieckich Braci w Chrystusowym urzędzie pasterskim z 1965 roku, które zapoczątkowało proces pojednania polsko-niemieckiego. Drugi i trzeci przykład to odpowiednio: Wspólne Przesłanie do Narodów Polski i Rosji, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego i Zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchy Moskiewskiego i Całej Rusi Cyryla, podpisane 17 sierpnia 2012 r. w Warszawie oraz Deklaracja Arcybiskupa Większego Światosława Szewczuka, Metropolity Kijowsko-Halickiego Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, Arcybiskupa Józefa Michalika, Metropolity Przemyskiego obrządku łacińskiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, Arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, Metropolity Lwowskiego obrządku łacińskiego, Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy, Arcybiskupa Jana Martyniaka, Metropolity Przemysko-Warszawskiego, Kościoła bizantyńsko-ukraińskiego, podpisana 28 czerwca 2013 r.
2
Publication available in full text mode
Content available

Towards common Christian response to the anthropological challenges? Pope’s Francis encyclical letter Laudato si’ and the Justice, Peace and Integrity of Creation programme of the World Council of Churches

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2018
|
vol. 18
25-40
PL
Artykuł zawiera porównanie sposobu formułowania wyzwań stawianych przez i stojących przed chrześcijańską antropologią teologiczną tak w katolickim ujęciu papieża Franciszka w Laudato si’, jak i z dokumentami składającymi się na program Światowej Rady Kościołów Sprawiedliwość, pokój i integralność stworzenia. Diagnozowane wyzwania dotyczą przede wszystkim ochrony życia ludzkiego przed niebezpieczeństwem bezpośrednim oraz – w szerszym zakresie – ochrony środowiska naturalnego jako niezbędnego do podtrzymania życia, w tym życia ludzkiego na Ziemi. Wiele zagrożeń, przed jakimi staje dziś ludzkość, ma swe źródło w wypaczeniu pojmowania człowieka jako stworzenia Bożego obdarzonego niezbywalną godnością, z której wynikają przyrodzone mu prawa. Dla przezwyciężenia redukcjonistycznej wizji człowieka potrzebne jest „nawrócenie antropologiczne”. Drogę pokonania zagrożeń wskazuje też koncepcja „ekonomii życia” rozwijana w dokumentach ŚRK.
EN
The article contains a comparison of the way of formulating the challenges posed by and facing Christian theological anthropology in the Catholic approach of Pope Francis in Laudato si’, as well as documents that impose on the program of the World Council of Churches: Justice, peace and integrity of creation. The diagnosed challenges relate primarily to the protection of human life from direct danger and in a wider scope of protection of the natural environment as necessary to sustain life, including human life on Earth. Many of the threats humanity faces today have their source in distorting the understanding of man as a creature of God endowed with inalienable dignity, which results in his inborn rights. To overcome the reductionist vision of a man, an “anthropological conversion” is needed. The way of overcoming the threats is also indicated by the concept of the “economy of life” developed in the WCC documents. 
3
Publication available in full text mode
Content available

Anglikanizm i odrodzenie katolicyzmu na tle sytuacji religijnej w XIX-wiecznej Anglii

100%
Kantyka P.
Studia Europaea Gnesnensia
|
2016
|
issue 13
89-98
EN
The article describes the religious situation in the 19th-century England with special emphasis on the position of Anglicanism and Catholicism. First, it examines the situation of the Church of England with its rise of the Oxford Movement and transformation of Anglicanism into a worldwide community. Subsequently, the paper describes the renaissance of Catholicism in the new circumstances following the enactment of Catholic Emancipation Bill . Finally, it mentions the first attempts at a dialogue between Anglicans and Catholics. All these historical developments are shown in the context of life and conversion of John Henry Newman.
4
Publication available in full text mode
Content available

Dialog ekumeniczny

100%
Kantyka P.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2010
|
issue 5
187-197
EN
The article describes the roman catholic understanding of the ecumenical dialogue as stated in the Decree on ecumenism of the Second Vatican council and in further documents of the rc church. this ecumenical dialogue may be conducted only among christian churches and church communities as it aims the restoration of full visible unity of christians. The dialogue should primarily lead to the common rediscovery of the truth, and never to any kind of establishing the truth, of elaborating it or reaching the compromise. the true dialogue has nothing to do with negotiating the common position, where each party wants to force oneself upon another and to make the less concessions possible. this is because we cannot reduce the requirements of the Gospel to any kind of necessary minimum, a common basis recognized by all the churches and ecclesial communities. Such a dialogue contains its inner dynamics, its existential dimension. The truth is personal, as christ himself is the truth, so the search for unity belongs to the proper essence of being a christian. So the ecumenical dialogue is “an imperative of christian conscience” (John paul ii), so it is something that inevitably ought to be taken and accomplished by christians. The ecumenical dialogue however is not the goal for itself. neither it is only mutual recognition of christian communities or even common prayer. the common aim is the restoration of full visible unity of divided churches. On the way of ecumenism we cannot limit to the prayer or the ecumenical dialogue. On the contrary – we should develop all the possible ways of collaboration, because unity of action leads to the full unity of faith. neither the unity nor uniformity of doctrine or churchly traditions, but only the unity in one faith is the far-reaching goal of the ecumenical dialogue. The documents of the rc church give also clear hints how to lead the ecumenical dialogues: the dialoguing parties must be expert in theology, seeking the truth, not a victory, moving from easier topics to the more diffcult ones, trying to use the language free of polemical connotations. Before the Second Vatican council the catholic church didn’t lead any offcial ecumenical dialogue, what didn’t mean the lack of any ecumenical encounters. The frst ones, however, were unoffcial and did not engage the offcial church authority. Widespread engagement in the ecumenical dialogues in the time of popes paul Vi and John paul ii can be justly perceived as a direct fruit of the Second Vatican council andits Decree on ecumenism. During the decades the commissions of dialogue have already elaborated thousands of pages of common statements and agreed declarations. the churches must be however aware, that without strong effort of reception of these documents in their midst, the fruits of the dialogues will have no infuence on the reconciliation of christiansin one faith. Even if there may be some kind of deception because of slowness of ecumenical process, we can be certain that meetings in the dialogue enabled christians of variouschurches an church communities to grow towards full, visible unity wanted by our Lord for His disciples.
5
Publication available in full text mode
Content available

An Application of Category of Fraternity to the Grass-roots Ecumenism on the Basis of Pope Francis’ Encyclical Letter Fratelli tutti

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2020
|
vol. 20
PL
Chociaż encyklika Papieża Franciszka Fratelli tutti nie mówi wprost o ekumenizmie, to jednak rozwijana w niej kategoria braterstwa może i powinna mieć zastosowanie w ruchu ekumenicznym, szczególnie w kontaktach oddolnych chrześcijan z różnych Kościołów. Ekumenizm odgórny, tj. dialogi doktrynalne oraz spotkania przywódców kościelnych same w sobie – choć konieczne – nie są w stanie doprowadzić do skutecznego pojednania chrześcijan żyjących w różnych Kościołach i Wspólnotach kościelnych. Zaproponowany przez Papieża Franciszka klucz hermeneutyczny w postaci kategorii braterstwa ma zastosowanie szersze, niż relacje ekumeniczne. W artykule prześledzone zostają wyznaczniki tej kategorii oraz jej możliwa aplikacja do ruchu ekumenicznego. Podany zostaje także przykład udanego zastosowania idei braterstwa w działalności Międzynarodowej Wspólnoty Ekumenicznej.
EN
Although the encyclical of Pope Francis Fratelli tutti does not speak directly about ecumenism, the category of fraternity developed in it can and should apply in the ecumenical movement, especially in the grassroots contacts of Christians from different Churches. Top-down ecumenism, i.e. doctrinal dialogues and meetings of Church leaders, by themselves – although necessary – are not able to bring about an effective reconciliation of Christians living in different Churches and Ecclesial Communities. The hermeneutical key proposed by Pope Francis in the form of the category of the fraternity has a wider application than ecumenical relations. The article examines the determinants of this category and its possible application to the ecumenical movement. An example of the successful application of the idea of ​​fraternity in the activities of the International Ecumenical Fellowship is also given.
6
Publication available in full text mode
Content available

In the Pursuit of Degrowth. Reformed Churches’ Theological Critique of Capitalism

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2021
|
vol. 21
165-177
PL
W artykule podjęto zagadnienie teologicznej krytyki kapitalizmu ze strony Kościołów reformowanych. Cztery główne wątki krytyki to: 1) nieumiarkowana akumulacja dóbr i kapitału oraz utowarowienie człowieka; 2) doprowadzanie krajów Trzeciego Świata do niespłacalnego zadłużenia; 3) rabunkowa gospodarka dobrami naturalnymi oraz szkody wyrządzane środowisku naturalnemu; 4) pułapka niepohamowanego wzrostu. Jako skuteczny sposób wyjścia z tych zagrożeń proponowana jest droga tzw. „post-wzrostu”, na który składa się umiarkowanie w produkcji dóbr dostosowane do rzeczywistych potrzeb, poszanowanie środowiska poprzez wdrożenie zasad zrównoważonego rozwoju, a wreszcie przyjęcie postawy samoograniczania się jako koniecznej formy ascezy. „Post-wzrost” jest więc ideą skupiającą w sobie także drogi do przezwyciężenia „ekonomii chciwości” i wprowadzenia „ekonomii życia”
EN
The article discusses the theological criticism of capitalism on the part of the Reformed Churches. The four main themes of criticism are: 1) immoderate accumulation of goods and capital and the commodification of man; 2) leading Third World countries to unpayable debt; 3) plundering of natural goods and environmental damage; 4) the trap of unrestrained growth. The idea of "degrowth" is proposed as an effective way out of these threats. This idea consists of moderation in the production of goods adapted in volume to real needs, respect for the environment by implementing the principles of sustainable development, and finally adopting the attitude of self-restraint as a necessary form of asceticism. "Degrowth" is therefore an idea that also brings together the ways to overcome the "economy of greed" and introduce the "economy of life".
7
Publication available in full text mode
Content available

TOWARDS THE RECONCILIATION OF MINISTRIES. Apostolic Succession and Mutual Recognition of Ministry form Unitatis redintegratio to The Church: Towards a Common Vision

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2014
|
vol. 14
53-62
PL
W artykule poddano badaniu Dekret o ekumenizmie II Soboru Watykańskiego oraz najnowszy dokument Komisji Wiara Ustrój Światowej Rady Kościołów Ku wspólnej wizji Kościoła pod kątem znalezienia możliwych propozycji wiodących ku wzajemnemu uznaniu posługiwania duchownego związanego z sukcesja apo- stolską, występującego w Kościołach zaangażowanych w dialog ekumeniczny. W skrócie dotknięto też propozycji niektórych teologów, które jednak nie znala- zły odzwierciedlenia w żadnym oficjalnym dokumencie. Przeprowadzone analizy wykazały, że badane dokumenty nie zawierają kon- kretnych propozycji wiodących ku pojednaniu posługiwań, w zamian dokument ŚRK kataloguje obszary ekumenicznej konwergencji i dywergencji w tej ważnej kwestii, a także stawia ważkie pytania, na które najpierw trzeba znaleźć odpo- wiedź, by móc przejść do ustaleń w sprawie wzajemnego uznania posługiwania duchownych ordynowanych.
8

Sprawiedliwość ekologiczna. Programy Światowej Rady Kościołów na rzecz zachowania środowiska naturalnego

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
117-129
PL
Artykuł opisuje społeczno-ekologiczne programy Światowej Rady Kościołów (ŚRK) ujęte w klamrę tzw. sprawiedliwości ekologicznej. Pierwszą z trzech wielkich grup programowych jest Ekumeniczna Sieć Na Rzecz Zaopatrzenia w Wodę. W tych programach ŚRK analizuje zależność jakości życia ludzi od dostępu do wody i urządzeń sanitarnych. Grupa programów określona jako Troska o Stworzenie i Sprawiedliwość Klimatyczna skupia się na współodpowiedzialności człowieka za Boży dar stworzenia, która powinna prowadzić do przeciwdziałania niekorzystnym zmianom klimatycznym. Dokumenty ŚRK odnoszą się tu także do tzw. długu ekologicznego oraz do pojęcia „zrównoważonego rozwoju”. Trzecią grupą programów z obszaru „eko-sprawiedliwości” są te dotyczące współzależności ubóstwa, bogactwa i ekologii (Ubóstwo, Bogactwo i Ekologia). Wskazuje się w nich na oddziaływanie na środowisko naturalne skutków rabunkowej gospodarki zasobami naturalnymi, służącej zaspokojeniu nadmiernej konsumpcji.
EN
The article describes the socio-ecological programs of the World Council of Churches (WCC) enclosed in the so-called ‘ecological justice.’ The first of the three great program groups is the Ecumenical Water Network. In these programs, WCC analyzes the dependence of people’s quality of life on access to water and sanitation. The group of programs defined as Care for Creation and Climate Justice focuses on human co-responsibility for God’s gift of creation, which should lead to counteracting adverse climate change. The WCC documents also refer here to the so-called ‘ecological debt’ and the concept of ‘sustainable development.’ The third group of programs in the area of ‘eco-justice’ are those concerning the interdependence of Poverty, Wealth and Ecology. They indicate the impact on the natural environment of the effects of robbery resource management, serving to satisfy excessive consumption.
9
Content available remote

What Happened to Sola Scriptura? How the Bible Was Used in the Fight for Women Priest and Bishops in the Anglican Communion

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2012
|
vol. 4(59)
31-42
EN
In the article Author examines the traditional meaning of the formula sola Scriptura in the Anglican Church in the epoch of Reformation and confronts it with now-a-days use of the Bible in the process of decision-making in the matter of Church life and doctrine. The sample of this process is the adoption of women’s priestly and episcopal ordination in the Anglican Communion and especially in the Church of England. Christian denominations being reciprocally connected, the decisions taken in one confession do matter for the rest of the Christendom. This is proved by the substantial change introduced in the Anglican-Roman Catholic dialogue by the unilateral decisions of Anglicans to ordain women. The questioned decisions were taken however on the improper hermeneutics of biblical texts and on the presuppositions leading to dangerous intellectual short-cut. Thus the line of argumentation issued by Anglicans from the Bible omits what the Roman Catholic really stands for. The equal dignity of men and women proved by the biblical texts has never been denied by the Catholics. The argument important for the Catholics that the Church cannot change the will of Christ towards ordination has been simply by-passed by moving this subject from divine to human law.
PL
Autor artykułu poddaje badaniu tradycyjne znaczenie formuły sola Scriptura w Kościele anglikańskim w epoce Reformacji i konfrontuje je z dzisiejszym używaniem Biblii w procesie podejmowania decyzji w kwestiach życia kościelnego i doktryny. Próbą takiego procesu jest przyjęcie święceń kobiet do prezbiteratu i episkopatu we Wspólnocie Anglikańskiej, szczególnie zaś w Kościele Anglii. Ponieważ wyznania chrześcijańskie są wzajemnie powiązane, decyzje podejmowane w jednym wyznaniu mają rzeczywisty wpływ na resztę chrześcijaństwa. Dowodzi tego istotowa zmiana wprowadzona do dialogu anglikańsko-rzymskokatolickiego przez jednostronne decyzje o święceniu kobiet podjęte przez anglikanów. Kwestionowane decyzje były jednak podjęte na bazie niewłaściwej hermeneutyki tekstów biblijnych i w oparciu o założenia prowadzące do niebezpiecznego skrótu myślowego. Tak oto linia argumentacji wyprowadzona z Biblii przez anglikanów pomija to, o co w rzeczywistości chodzi Kościołowi katolickiemu. Ważny dla katolików argument, że Kościół nie może zmieniać tego, co jest wolą Chrystusa, został ominięty poprzez przesunięcie tego zagadnienia z prawa Bożego do prawa ludzkiego.
10
Publication available in full text mode
Content available

Konstytucja apostolska Benedykta XVI „Anglicanorum coetibus” i jej implikacje dla życia wspólnoty anglikańskiej

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2010
|
vol. 2
83-97
EN
The article describes the new situation created by the publication of pope Benedict XVI’s Apostolic constitution Anglicanorum coetibus. As first there is a depiction of key-notions in Anglican theology, as well as the explanation where so called ‘Anglican traditionalists’ come from. In the next part the Author describes the situation of internal divisions in Anglican Communion caused by controversies over women’s ordination (in the past) and gay ordination and marriage (at present). On the basis of these statements the Author explains why the apostolic constitution Anglicanorum coetibus has been necessary and whom is it really addressed to. Then, we find the brief presentation of the content of Anglicanorum coetibus, followed by the description of first reactions from Anglican protagonists and adversaries of the papal document. The article next portrays the initiative of Anglican Global South as a response to regrettable developments in Anglican Communion. According to the Author the life-long solution for Anglicans may come with wide-spread adoption of the Anglican Covenant, strongly supported by the Archbishop of Canterbury. The solution opened by the papal constitution will probably atract only a small (about 0,5% of Anglican population) group of above named traditionalists. The article is summed-up by a bitter reflection about the lack of care for Christian unity in controversial decision-making by some Anglican (especially ECUSA) and protestant Churches.
11
Publication available in full text mode
Content available

Działalność naukowa Instytutu Ekumenicznego/Sekcji Ekumenizmu Instytutu Nauk Teologicznych KUL w 2019 roku

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2020
|
vol. 67
|
issue 7
201-215
12
Content available remote

W poszukiwaniu nowotestamentalnego modelu Kościoła. Elementy eklezjologii baptystycznej i zaczątki dialogu z baptystami o Kościele

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2013
|
vol. 5(60)
43-54
EN
The article depicts the elements of Baptist ecclesiology such as: nature and structure of the Church, baptism in relation to the Church membership, understanding of the Lord’s Supper and of the ministry in the Church. At the end there’s an outline of the first fruits of the official Baptist-Roman Catholic dialogue on the world level concerning ecclesiology. For Baptists the pattern of the Church is a local congregation gathered by Holy Spirit in the obedience to the word of God. Such a local gathering is totally independent and any higher forms of organization or unions do not represent a higher form of ecclesiality. The Baptists practice the baptism of adults only, as the profession of faith must be prior to the baptism, which does not create any new reality in a faithful nor cleanse of the original sin. In the Lord’s Supper a faithful while consuming bread and wine not transformed anyhow, receives by faith the benefits coming from the vicarious sacrifice of Christ. The ministers in the Church – deacons and presbyters – are instituted in a non-sacramental rite of ordination. The most of congregations present only men for ordination. The official dialogue between Baptists and Roman Catholics produced up to now only one document. In the field of ecclesiology the statement contains mainly enumeration of divergences. For this reason it seems obvious that Baptist-Roman Catholic talks will not lead in the near future to the instauration of the full communion between our two Communities.
XX
Artykuł przedstawia elementy eklezjologii baptystycznej, takie jak: natura i struktura Kościoła, chrzest w relacji do przynależności kościelnej, rozumienie Wieczerzy Pańskiej oraz posługiwania duchownego w Kościele. W końcowej części znajduje się zarys opisu pierwszych owoców oficjalnego dialogu baptystyczno-rzymskokatolickiego na forum światowym na temat eklezjologii. Dla baptystów wzorem Kościoła jest zgromadzenie lokalne zwołane przez Ducha Świętego w posłuszeństwie słowu Bożemu. Takie zgromadzenie jest całkowicie niezależne i jakiekolwiek wyższe formy organizacji czy unii nie tworzą wyższego stopnia eklezjalności. Baptyści praktykują chrzest dorosłych, jako że wyznanie wiary musi poprzedzać przyjęcie chrztu, który nie tworzy w wierzącym żadnej nowej rzeczywistości ani nie zmywa grzechu pierworodnego. W Wieczerzy Pańskiej wierny, spożywając chleb i wino w żaden sposób nieprzemienione, przez wiarę otrzymuje korzyści wynikające z zastępczej ofiary Chrystusa. Duchowni w Kościele – diakoni i prezbiterzy – są ustanawiani w niesakramentalnym rycie ordynacji. Większość kongregacji przedstawia do ordynacji jedynie mężczyzn. Oficjalny dialog między baptystami a katolikami rzymskimi przyniósł jak dotąd tylko jeden dokument. W dziedzinie eklezjologii oświadczenie zawiera głównie wyliczenie rozbieżności. Z tego powodu wydaje się oczywistym, że rozmowy baptystyczno-katolickie nie doprowadzą w najbliższej przyszłości do ustanowienia pełnej komunii między oboma naszymi Wspólnotami.
13

Czy ekologia to problem teologiczny? Światowa Rada Kościołów na rzecz poszanowania stworzenia

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
157-166
EN
The article aims to answer the question why ecology is also a theological question. The source of these inquiries are the documents of the World Council of Churches (WCC). Ecology is one of the theological issues, as long as the deliberations of the subject are based on theological anthropology, in which man is perceived as a collaborator of God in the deed of creation and as someone bearing moral responsibility for preserving the integrity of creation. Documents of the WCC contain deepen analyses of the considerable ecological threats facing the Earth as human habitat. On the basis of theological anthropology various WCC teams and commissions elaborate the position of the member Churches by means of many programs of studies.
PL
Artykuł zawiera odpowiedź na pytanie, dlaczego ekologia jest także zagadnieniem teologicznym. Bazą źródłową tych dociekań są dokumenty Światowej Rady Kościołów. Ekologia jest jednym z zagadnień teologicznych, o ile wywodzi się rozważania nad nią z antropologii teologicznej, w której człowiek jest postrzegany jako współpracownik Boga w dziele stworzenia ponoszący odpowiedzialność moralną za zachowanie integralności stworzenia. Dokumenty Światowej Rady Kościołów zawierają wiele pogłębionych analiz na temat istotnych zagrożeń ekologicznych dla Ziemi jako habitatu człowieka. Programy studiów wdrożone przez różne komisje i zespoły ŚRK wypracowują stanowisko Kościołów w niej zrzeszonych na podstawie założeń antropologii teologicznej.
14

Authority of Reason in the Anglican Tradition

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 7: Teologia Ekumeniczna
35-41
EN
The article examines the subject of reason in the Anglican theological tradition. First it examines the question of the relation between reason and the Scripture and its role in the proper understanding of the biblical message of faith. Reason safeguards the faith against the selective and literal use of the Scripture (“unthinking biblicism”). Next, the limitations of reason with respect to faith are indicated. Being necessary for the affirmation of the Scriptures, reason is insufficient in face of the mystery of God and thus requires revelation. The need for reason is ultimately recovered in the explanation and affirmation of faith: intelligo ut credam.
PL
W artykule analizie zostało poddane zagadnienie rozumu w teologicznej tradycji anglikańskiej. Wpierw przebadano zagadnienie relacji między rozumem a Pismem Świętym oraz rolę rozumu w poprawnym zrozumieniu biblijnego przekazu wiary. Rozum zabezpiecza wiarę przeciw wybiórczemu i literalnemu używaniu Biblii (tj. przeciw „bezmyślnemu biblicyzmowi”). Następnie wskazano na ograniczenia rozumu względem wiary. Będąc niezbędnym dla afirmacji Pisma, rozum jest niewystarczający wobec tajemnicy Boga i dlatego potrzebuje objawienia. Potrzebę rozumu odnajdujemy wreszcie w wyjaśnianiu i afirmowaniu wiary, zgodnie z powiedzeniem św. Anzelma: intelligo ut credam.
15

„Ekonomia życia” wobec „ekonomii chciwości”. Światowa Rada Kościołów na rzecz zrównoważonego rozwoju

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
265-274
EN
The article describes one of the key social documents of the World Council of Churches: Economy of Life, Justice, and Peace for All: A Call to Action. The document issued in 2012 is a crowning of six-years process of studies called AGAPE (Alternative Globalization Addressing People and Earth). At the basis of the document lies the conviction about the necessity to confront the unjust world economic system. Neoliberal fundamentalism of the free market creates the “structures of sin” based on the economy of greed and egotism. Economical growth in these structures brings benefits only to the rich, leaving the poor even poorer. The study group of the WCC proposes to reverse the neoliberal paradigm by “affirmation of life” and “transformative spirituality.” “Economy of life” should lead to sustainability, through which everyone’s basic needs will be met. The Churches are called to join and promote the “economy of life” by various means, e.g. by promoting the idea of the “fair trade.”
PL
Artykuł opisuje jeden z kluczowych dokumentów społecznych Światowej Rady Kościołów: Economy of Life, Justice, and Peace for All: A Call to Action (Ekonomia życia, sprawiedliwość i pokój dla wszystkich: wezwanie do działania). Dokument wydany w 2012 r. stanowi zwieńczenie sześcioletniego procesu studiów zwanego AGAPE (Alternative Globalization Addressing People and Earth – Alternatywna Globalizacja Skierowana do Ludzi i Ziemi). U podstaw dokumentu leży przekonanie o konieczności przeciwstawienia się niesprawiedliwemu światowemu systemowi gospodarczemu. Neoliberalny fundamentalizm wolnego rynku wytwarza „struktury grzechu” oparte na ekonomii chciwości i egocentryzmu. W takich strukturach wzrost ekonomiczny przynosi korzyści tylko bogatym, pozostawiając biednych jeszcze biedniejszymi. Grupa studyjna ŚRK proponuje odwrócenie neoliberalnego paradygmatu przez „afirmację życia” i „duchowość przemiany”. „Ekonomia życia” powinna prowadzić do zrównoważonego rozwoju, dzięki któremu potrzeby każdego powinny być zabezpieczone. Kościoły są wezwane do włączenia się w „ekonomię życia” i w jej promocję różnymi środkami, np. przez promowanie idei sprawiedliwego handlu (fair trade).
16
Content available remote

Ecumenical Epoch of the Blessed Pope John Paul II

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2011
|
vol. 3(58)
5-16
EN
Over a quarter of a year of the pontificate of blessed Pope John Paul II constitutes the whole ecumenical epoch, filled by intensive ecumenical doctrinal dialogues, events and encounters. John Paul II – who ascended the Petrine See 13 years after the Second Vatican Council – like his predecessor Pope Paul VI undertook the conciliar deed of restoring the Christian unity. John Paul II launched the ecumenical dialogue of the Roman Catholic Church with Orthodoxy. During his apostolic visits to various countries often met the heads of non Catholic Churches and Church Communities. He also frequently received in Vatican representatives of Christian non Roman Catholic world. John Paul II also laid the foundations for the ecumenical dialogue drawing its main lines in his encyclical letters Redemptor hominis and Ut unum sint. Pope did not hesitate to describe the ecumenical engagement as an “imperative of Christian conscience”. The blessed Pope was acting according to his conviction expressed in his apostolic letter Novo millennio ineunte that theological discussions, cooperation in charity initiatives and above all the great ecumenism of sanctity cannot fail, but with God’s help will bring good results. By his pontificate he confirmed and strengthened the Roman Catholic Church on its ecumenical path of rebuilding the visible unity.
XX
Ponad ćwierćwiecze pontyfikatu błogosławionego papieża Jana Pawła II to cała epoka ekumeniczna, wypełniona intensywnymi dialogami doktrynalnymi oraz wydarzeniami i spotkaniami o charakterze ekumenicznym. Jan Paweł II, który zasiadł na stolicy Piotrowej 13 lat po Soborze Watykańskim II, podjął soborowe dzieło przywracania jedności chrześcijan, podobnie jak jego poprzednik papież Paweł VI. Jan Paweł II rozpoczął dialog Kościoła rzymskokatolickiego z prawosławiem. W czasie swych apostolskich podróży spotykał się ze zwierzchnikami niekatolickich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Wielokrotnie też przyjmował w Rzymie przedstawicieli chrześcijańskiego, nierzymskokatolickiego świata. Jan Paweł II położył też trwałe podwaliny pod dialog ekumeniczny, określając w encyklice Redemptor hominis, a później także w encyklice Ut unum sint jego podstawowe założenia. Nie wahał się nazwać zaangażowania ekumenicznego „imperatywem chrześcijańskiego sumienia”. Błogosławiony papież działał wedle przekonania wyrażonego w liście apostolskim Novo millennio ineunte, że dyskusje teologiczne, współpracach w dziełach charytatywnych, a nade wszystko wielki ekumenizm świętości nie może zawieść, lecz z Bożą pomocą przyniesie dobre rezultaty. Swym pontyfikatem umocnił i utwierdził Kościół rzymskokatolicki na ekumenicznej drodze odbudowywania widzialnej jedności.
17

Jan Hus and Vatican II

100%
Kantyka P.
|
2015
|
vol. 62
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
105-119
EN
The article develops the thesis of Professor Stefan Swieżawski that Jan Hus, the Czech Reformer sentenced as a heretic by the Council of Constance and in consequence burnt at the stake, can be considered as a precursor of the Second Vatican Council. After a short historical introduction there is an analysis of those ideas of Hus that were reflected in the Vatican II documents Dei verbum, Lumen gentium and Dignitatis humanae. The arguments are completed by a description of the present Catholic approach to Hus and by indicating a possible re-interpretation of his person thanks to the great metanoia launched in the Catholic Church by Vatican II.
PL
W artykule rozwinięto tezę prof. Stefana Swieżawskiego, że Jan Hus, czeski reformator uznany za heretyka przez Sobór w Konstancji i w wyniku tego spalony na stosie, może być uznany za prekursora II Soboru Watykańskiego. Po krótkim wstępie historycznym następuje analiza tych poglądów Husa, które znalazły odzwierciedlenie w dokumentach Vaticanum II: Dei verbum, Lumen gentium i Dignitatis humanae. Wywody uzupełnia zwięzły opis współczesnego katolickiego podejścia do Husa, a także wskazanie, że nowe odczytanie jego postaci jest możliwe dzięki wielkiej metanoi, zapoczątkowanej w Kościele katolickim przez Vaticanum II.
18

Anglicans and Methodists Together Again? The Restoration of Church Unity between Anglicans and Methodists in Great Britain according to the Document Mission and Ministry in Covenant

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 7: Teologia ekumeniczna - English Online Version
65-78
EN
The article presents the latest proposal by the Church of England and Methodist Church Faith and Order bodies to restore Anglican–Methodist unity in Great Britain. If mutually adopted, the document titled Mission and Ministry in Covenant would enable the introduction of episcopacy in the British Methodist Church, the presbyteral ordination of Methodist ministers by a bishop, and—as a result—the mutual recognition and interchangeability of presbyteral ministry in both Churches. The proposal concerning the introduction of episcopal ordination in the Methodist Church recommends ordination to the episcopacy of each elected President of Methodist Conference. Thus ordained, the President-bishop would then ordain Methodist presbyters. As regards the Methodist presbyters who were not episcopally ordained, the document proposes the recognition of their ministry by the Church of England in the terms of “bearable anomaly.” Yet, such a solution poses many questions and gives rise to theological doubts.
19

Anglikanie i metodyści znów razem? Odnowienie jedności kościelnej między anglikanami i metodystami w Wielkiej Brytanii wedle dokumentu Misja i Służba w Przymierzu

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
105-118
EN
The article describes the latest proposal by the Church of England and Methodist Church Faith and Order bodies to restore Anglican-Methodist unity in Great Britain. If mutually adopted, the document Mission and Ministry in Covenant would enable introduction of episcopacy in the Methodist Church, the presbyteral ordination of Methodist ministers by a bishop, then mutual recognition and interchangeability of presbyteral ministry in both Churches. The proposal concerning the introduction of the episcopal ordination in the Methodist Church presupposes ordination to the episcopacy of each elected President of Methodist Conference. Then, a President-bishop ordained in such a way would ordain Methodist presbyters. As to the Methodist presbyters, who were not episcopally ordained, the document presupposes the recognition of their ministry by the Church of England in the terms of “bearable anomaly.” Yet, such a solution poses many questions and theological doubts.
PL
Artykuł przedstawia najnowszą propozycję agend Wiary i Ustroju Kościoła Anglii oraz Kościoła Metody stycznego w Wielkiej Brytanii, aby przywrócić anglikańsko-metodystyczną jedność kościelną w Wielkiej Brytanii. Gdyby obustronnie przyjęto dokument Misja i Służba w Przymierzu, umożliwiłoby to wprowadzenie episkopatu w brytyjskim Kościele Metodystycznym, dokonywanie święceń prezbiteratu duchownych metodystycznych przez biskupa, a w rezultacie wzajemne uznanie i możliwość wymiany posługiwania duchownego w obu Kościołach. Propozycja wprowadzenia święceń biskupich w Kościele Metodystycznym zakłada święcenie do stopnia episkopatu każdorazowo wybieranego Przewodniczącego Konferencji. Następnie tak wyświęcony Prezydent-biskup dokonywałby święceń prezbiterów metodystycznych. Co do prezbiterów metodystycznych, którzy nic zostali wyświęceni przez biskupa, dokument zakłada uznanie ich posługiwania przez Kościół Anglii na zasadzie „znośnej anomalii”. Takie rozwiązanie rodzi jednak wiele pytań i teologicznych wątpliwości.
20
Publication available in full text mode
Content available

Ecumenical Epoch of the Blessed Pope John Paul II

100%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej
|
2011
|
vol. 3
5-16
EN
Over a quarter of a year of the pontificate of blessed Pope John Paul II constitutes the whole ecumenical epoch, filled by intensive ecumenical doctrinal dialogues, events and encounters. John Paul II – who ascended the Petrine See 13 years after the Second Vatican Council – like his predecessor Pope Paul VI undertook the conciliar deed of restoring the Christian unity. John Paul II launched the ecumenical dialogue of the Roman Catholic Church with Orthodoxy. During his apostolic visits to various countries often met the heads of non Catholic Churches and Church Communities. He also frequently received in Vatican representatives of Christian non Roman Catholic world. John Paul II also laid the foundations for the ecumenical dialogue drawing its main lines in his encyclical letters Redemptor hominis and Ut unum sint. Pope did not hesitate to describe the ecumenical engagement as an “imperative of Christian conscience”. The blessed Pope was acting according to his conviction expressed in his apostolic letter Novo millennio ineunte that theological discussions, cooperation in charity initiatives and above all the great ecumenism of sanctity cannot fail, but with God’s help will bring good results. By his pontificate he confirmed and strengthened the Roman Catholic Church on its ecumenical path of rebuilding the visible unity.
PL
Ponad ćwierćwiecze pontyfikatu błogosławionego papieża Jana Pawła II to cała epoka ekumeniczna, wypełniona intensywnymi dialogami doktrynalnymi oraz wydarzeniami i spotkaniami o charakterze ekumenicznym. Jan Paweł II, który zasiadł na stolicy Piotrowej 13 lat po Soborze Watykańskim II, podjął soborowe dzieło przywracania jedności chrześcijan, podobnie jak jego poprzednik papież Paweł VI. Jan Paweł II rozpoczął dialog Kościoła rzymskokatolickiego z prawosławiem. W czasie swych apostolskich podróży spotykał się ze zwierzchnikami niekatolickich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Wielokrotnie też przyjmował w Rzymie przedstawicieli chrześcijańskiego, nierzymskokatolickiego świata. Jan Paweł II położył też trwałe podwaliny pod dialog ekumeniczny, określając w encyklice Redemptor hominis, a później także w encyklice Ut unum sint jego podstawowe założenia. Nie wahał się nazwać zaangażowania ekumenicznego „imperatywem chrześcijańskiego sumienia”. Błogosławiony papież działał wedle przekonania wyrażonego w liście apostolskim Novo millennio ineunte, że dyskusje teologiczne, współpracach w dziełach charytatywnych, a nade wszystko wielki ekumenizm świętości nie może zawieść, lecz z Bożą pomocą przyniesie dobre rezultaty. Swym pontyfikatem umocnił i utwierdził Kościół rzymskokatolicki na ekumenicznej drodze odbudowywania widzialnej jedności.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.