Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

La storicità della dottrina cristiana alla luce del Concilio Vaticano II

100%
Siwecki L.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2005
|
vol. 14
75-94
PL
W nauczaniu soborowym, przede wszystkim w trzech konstytucjach: Lumen Gentium, Dei Verbum oraz Gaudium et Spes poruszana jest problematyka historyczności formuł i definicji dogmatycznych, spotkania dogmatu z historią. Rozwój dogmatów dokonuje się w płaszczyźnie dziejów Ludu Bożego, gdzie obok Urzędu Nauczycielskiego Kościoła znajduje swoje miejsce sensus fidei ogółu wierzących, namaszczonych Duchem Świętym. W poszczególnych dokumentach Vaticanum II znajdują się różnorako rozłożone akcenty dotyczące historyczności doktryny chrześcijańskiej oraz rozwoju dogmatów. Relacja zachodząca pomiędzy absolutnym i historycznym wymiarem prawdy objawionej nie ma nic wspólnego z relatywizmem. Z nauczania Soboru Watykańskiego II wynika, że nie należy mieszać historyczności przepowiadania doktrynalnego (dla którego żadna formuła nie może być wyczerpująca w swej treści) z historycyzmem relatywistycznym (dla którego żadna prawda nie może być ujęta w formułę lingwistyczną).
2
Publication available in full text mode
Content available

Refleksje o Kościele w perspektywie communio według Severino Dianicha

100%
Siwecki L.
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
|
2017
|
vol. 24
153-161
PL
Włoski teolog Severino Dianich poświęcił zagadnieniom eklezjologicznym wiele pu-blikacji. Znaczna część dotyczy komunijnego wymiaru Kościoła w kluczu przepowiadania. Przepowiadanie stanowi wydarzenie, które daje chronologiczny początek Kościołowi i jednocześnie dynamizuje jego rozwój. Dianich proponuje formułę: „Kościół urzeczywistnia przepowiadanie i przepowiadanie tworzy Kościół”. Kościół jako komunia może odpowiedzieć na jedno z zasadniczych pytań człowieka dotyczących możliwości poznania i zjednoczenia z Bogiem. Wcielenie Syna Bożego pozwala pokonać dysonans między Bogiem a człowiekiem i jednocześnie wypełnić lukę w koncepcji komunii z Bogiem według Starego Testamentu. Autor artykułu prezentuje powyższe zagadnienia w czterech punktach: istotne uściślenia; primum principium; perspektywa communio, ku podsumowaniu.
EN
Italian theologian Severino Dianich devoted many publications to the ecclesiological question. A significant part concerns the Communion of the Church in the key dimension of the preaching. Preaching is an event that gives a chronological beginning of the Church and at the same time a more dynamic development. Dianich proposes a formula”: “The Church realizes preaching and preaching makes the Church”. The Church as communion can answer on the one of the fundamental human questions regarding the possibility of cognition and union with God. The Incarnation of the Son of God overcomes the dissonance between God and man. At the same time it helps to fill a loophole in the concept of communion with God according to the Old Testament. The author of the article presents the above questions in four points: significant clarifications; primum principium; perspective of communio; toward the summary.
3
Publication available in full text mode
Content available

John Paul II’s Idea of Trinitarian Ecclesiology

100%
Siwecki L.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2005
|
vol. 14
59-74
PL
Poprzez ukazanie natury Kościoła w relacji do Trójcy Świętej oraz przywołanie odniesienia communio eklezjalnej do communio trynitarnej, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Oznacza to, że Kościół nie tylko rodzi się z tajemnicy trynitarnej, lecz również jest przeniknięty Trójcą; jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata. Nauczanie Jana Pawła II wskazuje, że Kościół odbija w sobie communio trynitarną, kroczy w kierunku Trójcy. Jest miejscem spotkania historii trynitarnej Boga z historią człowieka. Kościół stanowi obecność Trójcy Świętej w czasie.
4
Publication available in full text mode
Content available

Lo sviluppo del dogma secondo Edouard Dhanis

100%
Siwecki L.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2004
|
vol. 13
153-172
PL
Belgijski teolog Edward Dhanis, omawiając zagadnienie rozwoju dogmatów, precyzuje trzy fundamentalne zasady, które winny wyjaśnić jego istotę. Po pierwsze: prawdy, które stają się wyraźnym przedmiotem wiary, muszą być zawarte przynajmniej implicite w doktrynie apostołów w taki sposób, aby mogły stanowić wierną wykładnię wiary; po drugie: prawdy, które stają się poprzez rozwój dogmatów przedmiotem wiary w sposób explicite, powinny być zawarte w objawionym depozycie przynajmniej w taki sposób, aby Magisterium mogło je odkryć jako prawdy do wierzenia, bez konieczności nowego objawienia; po trzecie: prawdy, które poprzez rozwój dogmatów stają się wyraźnym przedmiotem wiary, powinny być zawarte w depozycie objawionym przynajmniej w sposób implicite, jako przedmiot formalnego świadectwa ze strony Boga (l’objet d’un témoignage formel de Dieu). Koncepcja Edwarda Dhanisa dąży do ukazania komplementarności drogi intelektualnej i vitalnej rozwoju dogmatów. Nie jest bowiem wystarczające stwierdzenie, że rozwój dogmatów dokonuje się na płaszczyźnie intelektualnej i konceptualnej przy asystencji „negatywnej” Ducha Świętego, którego rola sprowadzałaby się do „ochrony” przed ostatecznymi błędami logicznego poznania ludzkiego. Progresywny rozwój objawionego depozytu wiary dokonuje się także poprzez pozytywny wpływ wiary całego Kościoła.
5
Content available remote

Lo Spirito Sancto Co-Istituisce la Chiesa. la Concezione di Francesco Lambiasi

100%
Siwecki L.
Teologia w Polsce
|
2015
|
vol. 9
|
issue 1
17-37
IT
Lo Spirito Santo è tra gli artefici principali della Chiesa. Insieme a Gesù Cristo, lo Spirito Santo è l’artefice co-istituente della Chiesa, del suo essere originario e di tutto il suo sviluppo ulteriore. Lo Spirito Santo è principale perché la Chiesa è per definizione “communio sanctorum”, comunità dei santificati dalla grazia di Cristo per opera dello Spirito Santo. Tutto ciò che concerne la grazia, sebbene sia frutto dell’azione comune della Trinità, per appropriazione spetta allo Spirito Santo.
EN
Pneumatological dimension of salvation is seen as essential in the perspective of ecclesiology. The Church is the community of the redeemed because they received the Spirit of the crucified and risen Lord. It was in the Spirit, and only in Him, the Church appears as an authentic community of salvation, which is open to every man. Moreover, only in the Spirit is possible appropriate understanding of the mystery of the Church in its various stages of existence. In this context it is useful to present the concept of an Italian theologian Francesco Lambiasi.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.