Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Odrywanie architektury Szczecina

100%
PL
recenzja książki: Robert Dawidowski, Ryszard Długopolski, Adam M. Szymski Architektura modernistyczna lat 1928-1940 na obszarze Pomorza Zachodniego Szczecin 2001.
EN
Review of a book: Robert Dawidowski, Ryszard Długopolski, Adam M. Szymski Architektura modernistyczna lat 1928-1940 na obszarze Pomorza Zachodniego Szczecin 2001.
EN
Jerzy Kmita’s conception of humanistic interpretation is an appropriate reconstruction of communicative discourses, but it does not allow reconstruction of the non-communicative ones. In order to extend the range of application, I have employed John L. Austin’s performative-constative distinction, but have expanded its scope from speech acts to any discourses. As a result, the classification of discourse is as follows: explicit and implicit constatives, and explicit and implicit performatives. The efficacy of the new categorisation has been demonstrated with selected discourses sourced from the history of aesthetics.  
3
100%
PL
Na początku XX wieku przedmiotem krytyki i odrzucenia – przez Werkbund (w teorii), a potem przez wyrosły z niego modernizm (i w teorii i w praktyce) – w architekturze i urbanistyce była tradycja, której nośnikiem był od lat trzydziestych XIX wieku historyzm-eklektyzm. Powodem odrzucenia było przede wszystkim przeświadczenie o niemożności pogodzenia tradycyjnego języka form z postawą twórczą, a zarazem o anachroniczności tego języka i jego nieadekwatności do rodzącej się epoki nowoczesności. Program pozytywny eksponował dwie nadrzędne wartości: nowatorstwo oraz nowe piękno wynikające z podporządkowania formy obiektu jego funkcji. Głównym owocem przełomu modernistycznego był “styl międzynarodowy” królujący w architekturze do lat 60., kiedy pojawiła się świadomość kryzysu, ufundowana na przeświadczeniu a) o wyczerpaniu możliwości kombinatorycznych estetyki opartej na prostych formach geometrycznych, b) o dysfunkcjonalności (wbrew deklaracjom) tej architektury i podporządkowywaniu funkcji apriorycznym formom, c) na znużeniu betonem i szkłem jako materiałami elewacyjnymi. Przełamanie sytuacji kryzysowej dokonało się dzięki dwóm nowym, w punkcie wyjścia przeciwstawnym tendencjom: neomodernistycznej i antymodernistycznej, które zainicjowane zostały w drugiej połowie lat 60., a których najbardziej spektakularne osiągnięcia dokonały się w następnych dekadach. Nowy modernizm, szczególnie w wersji high tech, slick tech, i dekonstrukcjonizmu był próbą przywrócenia aksjologii modernizmu (nowatorstwa i funkcjonalności) przy zastosowaniu nowoczesnych technologii, natomiast wczesny postmodernizm był próbą odrodzenia architektury poprzez negację modernizmu i rehabilitację tradycyjnego języka form architektonicznych, jednakże bez dosłowności charakterystycznej dla dziewiętnastowiecznego historyzmu-eklektyzmu. Neomodernizm i neotradycjonalizm stanowią obecnie skrajne opcje bogatego spektrum postmodernistycznej architektury.
PL
recenzja książki: L. Krier, Architektura. Wybór czy przeznaczenie, P. Choynowski (tł.), Warszawa, Antylk 2001, s. 208
EN
review of a book: L. Krier, Architektura. Wybór czy przeznaczenie, P. Choynowski (transl.), Warszawa, Antylk 2001, s. 208
6
Content available remote

Architektura-Technika-Cywilizacja

100%
PL
recenzja książki: P. Winskowski, "Modernizm przebudowany. Inspiracje techniką w architekturze u progu XXI wieku", Kraków, Universitas 2000, s. 213
EN
review of a book: P. Winskowski, "Modernizm przebudowany. Inspiracje techniką w architekturze u progu XXI wieku", Kraków, Universitas 2000, s. 213
7
100%
PL
Stanisław Witkiewicz (1851-1915) himself taught his son Stanisław Ignacy (1885-1939), known later as Witkacy, helped by his wife and friends, among whom there were scientists, artists and professional teachers. The results of such education were amazing. At the age of eight, the boy could paint using different techniques, play the piano and compose music. His father desired for him to become a naturalist painter like himself. At a young age Witkacy became an outstanding artist, not only a painter, but also a writer. However, in opposition to his father’s teaching, when he matured artistically, he rejected naturalism and joined the artistic avant-garde. Just after the first world war he published a long philosophical essay inspired probably by the work of his father’s great intellectual enemy – the Neo-Hegelian Polish philosopher Henryk Struve. Thus, Witkacy shaped himself, both in the respect of art and philosophy, in the opposition to his father, Stanisław Witkiewicz.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.