Search results

1

Organizacja i funkcjonowanie administracji publicznej w II RP według Konstytucji z 17 marca 1921 r. I Konstytucji z 23 kwietnia 1935 r.

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2012

|

issue 4

121-137

PL

Tworzenie podstaw państwowości w Polsce po I wojnie światowej miało swoje odniesienie do przerwanej przez zaborców działalności parlamentu polskiego. Uchwalona przez Sejm Czteroletni Konstytucja 3 Maja 1791 r. w świadomości dużej części Polaków w okresie zaborów istniała jako najważniejszy akt prawny, którego głównym zadaniem było ratowanie państwa przed utratą samodzielnego bytu. Sejm traktowano jako organ urzeczywistniający wolę narodu dążącego do odzyskania niepodległości i stworzenia suwerennego państwa polskiego.

EN

In the Second Polish Republic, the contents of the March Constitution indicated the intention of far-reaching decentralization of the public administration. The basic intention of the authors of the March Constitution involved the state’s political system, based on well-developed local government participating in the implementation of the state’s tasks in the area of administration, culture and national economy. The April Constitution, on the other hand, was aimed at limiting the role of local government in solving the problems of collective life and at making local government an addition to government administration bodies. The chapter concerning the state administration defined the principles of the organization of the administration and local government in a less specific manner than the March Constitution did. The provisions concerning the internal structure of administrative bodies and local government disappeared, and provisions concerning the territorial government were phrased in a way suggesting that it was established only by this constitution.

2

Organizacja uczelni akademickich w II Rzeczypospolitej w świetle ustawodawstwa dotyczącego nauki i szkolnictwa wyższego

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2017

|

issue 9

45-58

EN

Twenty years of the Polish independence (1918–1939) were among others the time of increasing efforts to develop education and science, which also reforred to the higher education. At that time higher schools were both public and private. To set up a higher school it was obligatory to pass a legislative act. Higher schools were called universities, universities of technology, academies or main schools. The organisation of higher schools was based on the principle of the sa called autonomy mainly determined by the acts of 1920 and then of 1933 relating to academic schools. The supervisory authority responsible for all the activities of those schools was the Minister of religious Confessions and Public Education.

PL

Dwadzieścia lat niepodległości Polski (1918–1939) to czas o niezwykłym znaczeniu dla kraju, a także m.in. okres wzmożonego wysiłku na rzecz rozwoju oświaty i nauki, w tym szkolnictwa wyższego. Wprowadzone wtedy reformy w obszarze szkolnictwa wyższego wprowadziły podział na szkoły akademickie i nieakademickie. Wśród szkół akademickich współistniały uczelnie państwowe i prywatne. Szkoły akademickie nosiły nazwę uniwersytetów, politechnik, akademii i szkół głównych, a ich tworzenie wymagało aktu ustawodawczego. Organizacja szkół akademickich opierała się na zasadach tzw. autonomii, określanej głównie przez ustawy o szkołach akademickich, najpierw z 1920 r., a następnie z 1933 r. Nadzór nad działalnością szkół sprawował Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

3

Administracja szkolnictwa powszechnego i średniego w II Rzeczypospolitej

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2018

|

issue 10

157-169

EN

After Poland had regained its independence in 1918 the social interests in education and upbringing started to grow significantly. The school systems inhereted from the states during the times of partioned Poland needed to be unified in the whole country. The general opinion was that some basic legislative acts are required in the newly independent Republic of Poland to eliminate the differences between the regions and to provide a cohesive and uniform organisation of schools and education in the whole country. The Minister of Religious Confessions and Public Education was in charge of the educational administration. In order to be able to supervise the educational administration the country was divided into ten school provinces supervised by province superintendents. The school provinces were divided into districts adminstrated by district superintendents. All the school systems inhereted from the time of the partioned Poland were unified by a legislative act of 1932. According to the reform implemented there were primary schools, secondary schools and higher schools. In terms of financing education the schools were public and private. The base was the seven-year primary education. However, to be able to classify the schools of that time according to the new organisational model it was necessary to implement a threestage structure of primary schools. The schools were divided into three stages teaching the following curriculums: − primary curriculum (classes I – IV), − higher curriculum (classes I – VI), − complete curriculum (7 classes). The reform of the secondary education introduced middle schools lasting four years and upper-secondary schools lasting two years. A prerequisite for pupils to be admitted to middle schools was a successful completion of the six-year primary school (and passing an examination). After completing a middle school and passing an entrance examination pupils were entitled to continue the education at secondary schools. The completion of the secondary education entitled them to take the Matura examination and then to apply for a place at a higher school. The Law of 1932 also enabled to organise vocational schools under similar terms.

PL

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. wzrosło zainteresowanie społeczne sprawami oświaty i wychowania. Odziedziczone po państwach zaborczych systemy edukacji wymagały ujednolicenia na terenie całego państwa. Powszechne było przeświadczenie, że w odrodzonym państwie polskim niezbędne są podstawowe akty rządowe likwidujące dotychczasowe zróżnicowanie dzielnicowe i zapewniające zwartą oraz jednolitą organizację szkolnictwa i oświaty w całym kraju. Kierownictwo administracją szkolnictwa należało do ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Dla celów administracji szkolnej kraj został podzielony na 10 okręgów szkolnych z kuratorami na czele. Okręgi dzieliły się na obwody szkolne pod kierownictwem inspektorów szkolnych. Odziedziczone po państwach zaborczych systemy edukacji zostały ostatecznie ujednolicone na mocy ustawy w 1932 r. Przeprowadzona reforma podzieliła szkoły na powszechne, średnie i wyższe. Ze względu na źródło finansowania wyróżniono szkoły publiczne i prywatne. Zasadę stanowić miało siedmioletnie nauczanie w zakresie szkoły powszechnej. Jednak w celu zakwalifikowania istniejących szkół do nowego modelu organizacyjnego wprowadzono trójstopniowy podział szkół powszechnych, na szkoły realizujące: − program elementarny (klasy I–IV), − program wyższy (klasy I–VI), − program pełny (7 klas). Na średnie szkolnictwo ogólnokształcące składać miały się po reformie 4-letnie gimnazja oraz jako szczebel wyższy – 2-letnie licea. Do gimnazjum przyjmowano (po złożeniu egzaminu) uczniów, którzy ukończyli 6 klas szkoły powszechnej. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu egzaminu wstępnego można było kontynuować naukę w liceum, po której ukończeniu możliwe było przystąpienie do egzaminu dojrzałości, a następnie podjęcie studiów w szkole wyższej. Ustawa z 1932 r. umożliwiła zorganizowanie na analogicznych zasadach szkół zawodowych.

4

Ewolucja administracji powiatu jarocińskiego w latach 1887–2012

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2013

|

issue 5

7-35

PL

Historia powiatu jarocińskiego sięga 1887 roku. Został on utworzony z części ówczesnych powiatów pleszewskiego, wrzesińskiego oraz śremskiego i obejmował obszar 720,5 km2. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości do 1 kwietnia 1932 roku powiat jarociński pozostał w tych samych granicach. W wyniku przeprowadzonej wówczas reformy administracyjnej stał się jednym z większych powiatów województwa poznańskiego. Przyłączono do niego znaczną część zlikwidowanego powiatu pleszewskiego. Podczas okupacji i w pierwszych latach powojennych granice powiatu nie uległy zmianie. 1 stycznia 1956 roku reaktywowany został powiat pleszewski, a powiat jarociński wrócił do granic sprzed 1932 roku. Likwidacja powiatu nastąpiła na podstawie ustawy z 28 maja 1975 roku o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa. Obecnie powiat jarociński jest jednym z 31 powiatów ziemskich województwa wielkopolskiego. Jego powierzchnia wynosi 587,7 km kw. i zamieszkiwany jest przez ponad 70 tysięcy osób. Powstał 1 stycznia 1999 roku w wyniku reformy podziału administracyjnego kraju. Obejmuje gminy Jarocin, Jaraczewo, Kotlin i Żerków.

EN

The history of Jarocin dates back to 1887. It was created out of parts of Pleszew, Wrzesin and Śrem Districts and covered an area of 720.5 square kilometres. After Poland regained its independence on 1 April 1932, Jarocin District remained within the same borders. As a result of an administrative reform carried out at that time, it became one of the largest Districts of Poznań Province. A large part of the liquidated Pleszew District was joined to it. During the occupation and the first years after the war, the District’s borders did not change. On 1 January 1956, Pleszew District was re-established and the borders of Jarocin District from before 1932 were reintroduced. The District was liquidated on the basis of the Act of 28 May 1975 on the country’s two-level administrative division. Presently, Jarocin District is one of 31 rural districts of Wielkopolska Province. It covers an area of 587.7 square kilometres and its population is more than 70 thousand people. It was established on 1 January 1999, as a result of the reform of the country’s administrative division. It comprises Jarocin, Jaraczewo, Kotlin and Żerków.

5

Tradycje i współczesność pomocy społecznej w Polsce

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2016

|

issue 8

61-78

EN

Social assistance as an institution of the social policy of the State is developed by both the administrative authorities of central and local governments and other social and charitable organizations. It has acquired special significance within the globalised world especially at a time when numerous unfavourable phenomena like unemployment, the aging population, the abuse of stimulants, the weakening of the family, the disintegration of extended families and the growing disparities in terms of income of the population can be observed in the modern world. In the past social assistance focused on the most urgent needs, i.e. the running of poorhouses and at a later stage financial allowances, some of the of a permanent nature. Nowadays the modern forms of social assistance are undergoing the process of diversifying. In Poland the administrative reform of the State carried out in 1998 reorganised the tasks of the public administrative authorities in the field of social assistance. The tasks performed by the communes are of a basic nature, performed by the districts are of a more specific nature and the tasks performed by the voivodship-level administration are of a general and strategic nature aiming at supporting the communes and districts in fulfilling the tasks imposed. The duty to perform all the tasks in the area of social assistance also lies with the central authorities of the government.

PL

Pomoc społeczna jako instytucja polityki społecznej państwa realizowana przez organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne organizacje społeczne bądź charytatywne nabrała szczególnego znaczenia we współczesnym zglobalizowanym świecie, w którym obserwujemy wzrost takich zjawisk, jak: bezrobocie, starzenie się społeczeństwa, nadużywanie używek, osłabienie instytucji rodziny i rozpad rodziny wielopokoleniowej, wzrost dysproporcji w dochodach ludności. W przeszłości opieka społeczna koncentrowała się na najpilniejszych potrzebach, to znaczy na prowadzeniu przytułków dla najuboższych. Następnie pojawiły się zasiłki pieniężne (niektóre o charakterze stałym). Współczesne formy pomocy społecznej ulegają dalszemu zróżnicowaniu. W Polsce reforma administracyjna państwa z 1998 roku zreorganizowała zadania organów administracji publicznej w zakresie pomocy społecznej. Podstawowe zadania w tym zakresie realizują gminy, zadania specjalistyczne powiat, z kolei zadania realizowane przez samorząd województwa mają charakter bardziej ogólny, strategiczny, wspierający gminy i powiaty w realizacji ich zadań. Obowiązek wykonywania zadań z zakresu pomocy społecznej spoczywa również na organach administracji rządowej.

6

Administracja i organizacja szkolnictwa powszechnego i średniego w II Rzeczypospolitej

100%

Sieciński W.

Studia Administracyjne

|

2016

|

issue 8

79-98

EN

From 1795 until 1918, no truly independent Polish state existed, although strong Polish resistance movements operated. After the failure of the last military uprising against the Russian Empire, the January Uprising of 1863, the nation preserved its identity through educational initiatives and a program of “organic work” intended to modernize the economy and society. The opportunity to regain independence only materialized after World War I, when the three partitioning imperial powers were fatally weakened in the wake of war and revolution. The Second Polish Republic, established in 1918, existed as an independent state until 1939, when Nazi Germany and the Soviet Union destroyed it in their invasion of Poland at the beginning of World War II. In the article presented the educational system which was introduced in Poland after regained independence in 1918.

PL

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku wzrosło zainteresowanie społeczne sprawami oświaty i wychowania. Odziedziczone po państwach zaborczych systemy edukacji wymagały ujednolicenia na terenie całego państwa. Powszechne było przeświadczenie, że w odrodzonym państwie polskim niezbędne są podstawowe akty rządowe likwidujące dotychczasowe zróżnicowanie dzielnicowe i zapewniające zwartą i jednolitą organizację szkolnictwa i oświaty w całym kraju. Kierownictwo administracją szkolnictwa należało do ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Dla celów administracji szkolnej kraj został podzielony na 10 okręgów szkolnych z kuratorami na czele. Okręgi dzieliły się na obwody szkolne pod kierownictwem inspektorów szkolnych. Odziedziczone po państwach zaborczych systemy edukacji zostały ostatecznie ujednolicone na mocy ustawy w 1932 roku. Przeprowadzona reforma podzieliła szkoły na powszechne, średnie i wyższe. Ze względu na źródło finansowania wyróżniono szkoły publiczne i prywatne. Zasadę stanowić miało siedmioletnie nauczanie w zakresie szkoły powszechnej. Jednak w celu zakwalifikowania istniejących szkół do nowego modelu organizacyjnego wprowadzono trójstopniowy podział szkół powszechnych na szkoły realizujące: program elementarny (klasy I–IV), program wyższy (klasy I–VI), program pełny (7 klas). Na średnie szkolnictwo ogólnokształcące składać miały się po reformie 4-letnie gimnazja oraz jako szczebel wyższy – 2 letnie licea. Do gimnazjum przyjmowano (po złożeniu egzaminu) uczniów, którzy ukończyli 6 klas szkoły powszechnej. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu egzaminu wstępnego można było kontynuować naukę w liceum, po której ukończeniu możliwe było przystąpienie do egzaminu dojrzałości, a następnie podjęcie studiów w szkole wyższej. Ustawa z 1932 roku umożliwiła zorganizowanie na analogicznych zasadach szkół zawodowych.

Refine search results

6 Studia Administracyjne

6 Sieciński W.

1 2018

1 2017

2 2016

1 2013

1 2012

Organizacja i funkcjonowanie administracji publicznej w II RP według Konstytucji z 17 marca 1921 r. I Konstytucji z 23 kwietnia 1935 r.

Organizacja uczelni akademickich w II Rzeczypospolitej w świetle ustawodawstwa dotyczącego nauki i szkolnictwa wyższego

Administracja szkolnictwa powszechnego i średniego w II Rzeczypospolitej

Ewolucja administracji powiatu jarocińskiego w latach 1887–2012

Tradycje i współczesność pomocy społecznej w Polsce

Administracja i organizacja szkolnictwa powszechnego i średniego w II Rzeczypospolitej