Search results

1

Procedural Use of Wiretapping in the Amendment of the Code of Criminal Procedure and Certain Other Acts of 11 March 2016 in the Light of Right to Defense

100%

Machlańska J.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 4

EN

This article describes the changes occurred within the chapter 26 of the Code of Criminal Procedure after the amendment of the Code of Criminal Procedure and some other acts, which took place on 15th April 2016, in particular, it contains a critical analysis of a radical change in the content of Article 237a of the Code of Criminal Procedure and the consequences of the expulsion of the Article 237 § 8 of the Code of Criminal Procedure. In this context, it should be noted that the legislator, in violation of existing regulation in a democratic state ruled by law, allowed the use of procedural wiretap in relation to all offences prosecuted ex officio and all fiscal offences, thus depriving participants of criminal proceedings (and therefore not only individuals, who have right defense) the possibility to appeal “the decision to use such evidence” undertaken by the prosecutor. At the same time, there is no time limit within which such evidence could be used by the prosecutor. The aim of this study is to simultaneously present the legislative omissions, errors committed by the legislator by implementing the above mentioned amendment.

PL

Niniejszy artykuł opisuje zmiany, jakie zaszły w obrębie rozdziału 26 k.p.k. oraz art. 168b k.p.k. po wprowadzeniu nowelizacji Kodeksu postępowania karnego i niektórych innych ustaw, do której doszło 15 kwietnia 2016 r. Opracowanie w szczególności zawiera krytyczną analizę radykalnej zmiany treści art. 237a i 168b k.p.k. oraz konsekwencje wyrugowania art. 237 § 8 k.p.k. W tym kontekście należy zauważyć, że ustawodawca z pogwałceniem obowiązujących w demokratycznym państwie prawnym reguł umożliwił stosowanie podsłuchu procesowego w stosunku do wszystkich przestępstw ściganych z urzędu i wszystkich przestępstw skarbowych, pozbawiając tym samym uczestników postępowania karnego (a zatem nie tylko osoby, którym przysługuje prawo do obrony) możliwości zaskarżenia „decyzji o wykorzystaniu takich dowodów”, podejmowanej przez prokuratora. Jednocześnie nie przewidziano żadnego terminu, w ciągu którego takie dowody mogłyby być wykorzystane przez prokuratora. Celem pracy jest także przedstawienie pominięć prawodawczych, jakich dopuścił się ustawodawca, wprowadzając tę nowelizację.

2

PRZESTĘPSTWO CIĄGŁE WE WSPÓŁCZESNYM ROSYJSKIM PRAWIE KARNYM

100%

Machlańska J.

Zeszyty Prawnicze

|

2017

|

vol. 17

|

issue 2

57-73

EN

Summary One of the striking features of contemporary Russian criminal law is the fact that the ruling of the Plenum of the Supreme Court of the USSR of 4th March 1929 defining ‘continuous crime’ is still the introduction to the deliberations on this institution, which from the Polish point of view is remarkable, because none of the court decisions issued in Poland in the Communist period has been attributed such importance. It should also be noted that even though in the current Russian Penal Code (1996) there is no regulation for the construction of continuous crime, which is explained by the fact that a common position has still not been set forth on its premises or shape, which in turn raises concern from the point of view of the principle of nullum crimen sine lege.

PL

Streszczenie Znamiennym dla współczesnego rosyjskiego prawa karnego jest fakt, że do tej pory postanowienie Plenum Sądu Najwyższego ZSRR z 4 marca 1929 r., które definiuje przestępstwo ciągłe, stanowi wstęp do rozważań o tej instytucji, co z polskiego punktu widzenia stanowi fenomen, gdyż żadnemu z judykatów wydanych w okresie PRL nie przypisywano tak ogromnego znaczenia. Należy także podkreślić, że również w obecnie obowiązującym rosyjskim Kodeksie karnym z 1996 r. nie uregulowano konstrukcji przestępstwa ciągłego, co tłumaczone jest tym, że po dzień dzisiejszy nie wypracowano wspólnego stanowiska odnośnie do jego przesłanek czy kształtu, co jednakże budzi zastrzeżenia z punktu widzenia zasady nullum crimen sine lege.

3

Powtórzenie (recydywa) przestępstw w rosyjskim prawie karnym XIX w.

100%

Machlańska J.

Czasopismo Prawno-Historyczne

|

2018

|

vol. 70

|

issue 1

239-255

EN

The legal institution of the recurrence of crime is nothing new in Russian criminallaw. Recidivism, in the colloquial meaning of the term, is considered to be a repetition of the offence. Furthermore, it is treated as such regardless of whether the new forbidden act is the same, similar or different from the previous one. It is also classified as recidivism regardless of the period of time which elapsed from the previous criminal act. The following article presents the construction of the recurrence of crime in the Russian legislation in the19th century (at the time the legislator did not use the term “recidivism”). Furthermore, an analysis of various regulations from that period is included, i.e., the Digest of Laws of the Russian Empire, the Code of Criminal and Correctional Punishments as well as the statute concerning punishments imposed by the justices of the peace.

Refine search results

1 Czasopismo Prawno-Historyczne

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zeszyty Prawnicze

3 Machlańska J.

1 2018

1 2017

1 2016

Procedural Use of Wiretapping in the Amendment of the Code of Criminal Procedure and Certain Other Acts of 11 March 2016 in the Light of Right to Defense

PRZESTĘPSTWO CIĄGŁE WE WSPÓŁCZESNYM ROSYJSKIM PRAWIE KARNYM

Powtórzenie (recydywa) przestępstw w rosyjskim prawie karnym XIX w.