Arktyka była często postrzegana jako region wyizolowany od większych globalnych konfliktów, co określano mianem „Arctic exceptionalism”. Jednak pełnoskalowa agresja Rosji na Ukrainę w 2022 r. podważyła to założenie, prowadząc do rosnących napięć i militaryzacji. Niniejszy artykuł wykorzystuje ramy poststrukturalistyczne do analizy strategii arktycznych, publikowanych przez państwa zachodnioarktyczne w latach 2006‑ 2024, traktując te strategie jako kluczowe akty mowy, konstruujące znaczenie polityczne regionu. Analiza dyskursu, wspomagana oprogramowaniem AntConc, bada, w jaki sposób państwa zachodnioarktyczne przedstawiają Rosję oraz jak te narracje ewoluowały. Wyniki ukazują zmianę, od przedstawiania Rosji jako partnera przy współpracy do coraz bardziej zmilitaryzowanego i ekspansjonistycznego podmiotu. Zmiana ta odzwierciedla kontrastujące podejścia – państwa zachodnie koncentrują się na multilateralizmie i prawie międzynarodowym, podczas gdy Rosja kładzie nacisk na suwerenność i siłę militarną. Podejście poststrukturalistyczne podkreśla, jak dyskurs aktywnie konstruuje rzeczywistość międzynarodową Arktyki, wpływając na dynamikę władzy i stabilność regionalną. Przyszłe zarządzanie regionem zależy od rozwiązania szerszych napięć politycznych, ale ponowne włączenie Rosji do współpracy pozostaje niepewne. Utrzymanie multilateralizmu i poszanowanie prawa międzynarodowego będzie kluczowe dla przeciwdziałania destabilizującym narracjom i wspierania współpracy oraz pokoju w Arktyce.
EN
The Arctic has often been viewed as a region insulated from broader global conflicts, a concept known as ‘Arctic exceptionalism’. However, Russia’s full‑ scale invasion of Ukraine in 2022 has challenged this notion, leading to growing tensions and increased militarisation. This study uses a poststructuralist framework to analyse the Arctic strategies published by Western Arctic states between 2006 and 2024, treating these strategies as key speech acts that construct political meaning. Discourse analysis, facilitated by AntConc software, examines how Western Arctic states frame Russia and how these narratives have evolved. The findings reveal a shift from portraying Russia as a cooperative partner to an increasingly militarised and expansionist actor. This shift reflects contrasting approaches – Western states focus on multilateralism and international law, while Russia emphasises sovereignty and military power. The poststructuralist approach highlights how discourse actively constructs Arctic political realities, influencing power dynamics and regional stability. Future Arctic governance depends on resolving broader political tensions, but meaningful re–engagement with Russia remains uncertain. Sustaining multilateralism and adherence to international law will be crucial to counter destabilising narratives and support a cooperative and peaceful Arctic.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.