Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Struktura Malego Księcia oparta jest na podróży, która stanowi swoisty kontekst mający na celu, poprzez wędrówkę głównego bohatera, ukazać jego stopniowe dochodzenie do poznania samego siebie. Podróż Maiego Księcia odbywa się w określonej przestrzeni artystycznej i ma charakter nieciągły, punktowy, bohater pojawia się w kolejnych planetach „skokami”, bez wyjaśnień dotyczących sposobu przebywania dzielących je przestrzeni. Mały Książę to „bohater drogi” i tym właśnie wyróżnia się wśród innych postaci, mieszkańców innych planet, nieruchomych i zamkniętych w automatycznym kręgu jednej i tej samej czynności. Podczas swej podróży Mały Książę nabiera dystansu do napotykanych „światów”, a utworzenie własnej przestrzeni wędrówki, otwartej i nakierowanej na nieskończoność, umożliwia mu przejście z fantastycznej przestrzeni kosmicznej na ziemię, a tam realistyczne spotkanie z pilotem i fantastyczny powrót na swoją planetę. Mały Książę zrozumiał samego siebie i musiał odejść, a ponieważ jego podróż przebiegała do tej pory linearnie, aby mógł powrócić na swoją gwiazdę, potrzebna była interwencja elementu nadprzyrodzonego, węża - symbolu życia i śmierci.
PL
Niniejsza praca poświęcona została pięciu ostatnim jednoaktówkom G. Feydeau, napisanym po 1908 r., ze względu na to, iż wyraźnie odcinają się od poprzednich i tworzą jakby pewien cykl. Sam autor chciał go zatytułować Od ślubu do rozwodu. Tym, co różni te sztuki od poprzednich, jest nowa koncepcja postaci kobiecej, nazwanej przez krytyków „jędzą nieoswojoną”, co pociąga za sobą nową koncepcję stosunków małżeńskich. Mąż jest stroną słabą, brzydki i głupi, nie może być dla żony, uroczej, ale okrutnej jędzy, równorzędnym partnerem. Feydeau w sposób bezlitosny odsłania kulisy żyda codziennego tych dwojga, którzy, jak w sztukach Ionesco, już dawno stali się sobie obcy, nie na tyle, aby od siebie odejść, ale by wzajemnie się niszczyć w nie kończących się awanturach. Mężczyźni są starzy i pozbawieni urody, niezręczni fizycznie i ociężali umysłowo; wydaje się zresztą, że Feydeau nakreślił te postaci dość schematycznie, koncentrując swój bezlitosny talent a kreowaniu postaci kobiecej. Te urocze jędze są niechlujne, bezwstydne, uparte i wścibskie. Ich agresywność sprawia, że każde z tych małżeństw à la Strindberg jest o krok od zerwania. Feydeau nie posuwa się jednak aż tak daleko, może dlatego, iż wyszedłby w ten sposób poza ramy konwencji, w jakiej tworzył swoje sztuki, konwencji wodewilu.
PL
W lipcu 1931 r. braliśmy udział w stażu pedagogicznym zorganizowanym przez Ecole Internationale de l'Alliance Française w Paryżu. Pracując, między innymi, w grupie zajmującej się problemami współczesnego językoznawstwa, kierowanej przez panią Marie Therese Vasseur, skoncentrowaliśmy się nad zagadnieniem dzisiejszego języka mówionego Francuzów, a ściślej zgodnością czasów w mowie zależnej. Niniejszy artykuł stanowi prezentację i omówienie przeprowadzonego badania - sondażu, dotyczącego powyższego zagadnienia. W celu lepszego uwypuklenia zaobserwowanych zmian zachodzących we współczesnym języku mówionym Francuzów, uważaliśmy za konieczne przypomnienie teorii mowy zależnej i niezależnej, ze szczególnym uwzględnieniem wszelkich transformacji towarzyszących przejściu mowy niezależnej w zależną.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.