Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Piękno miłości małżeńskiej w świetle Amoris laetitia

100%

Ozorowski M.

Sympozjum

2017

issue 1(32)

9-31

Niniejsze opracowanie prezentuje temat piękna miłości małżeńskiej na podstawie adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Amoris laetitia. Na wstępie zauważamy, że współczesny zsekularyzowany świat wypacza pojęcie miłości, co prowadzi do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu małżeństwa i rodziny. Ojciec święty Franciszek w swoim nauczaniu stara się przede wszystkim ukazać pozytywną stronę miłości małżeńskiej tak, aby sami małżonkowie zaangażowali się w odkrywanie jej głębi i różnorakich aspektów, które nie są widoczne na pierwszy rzut oka. Małżonkowie w codziennych prostych i zwyczajnych gestach uwidaczniają miłość, jaką Chrystus miłuje swój Kościół. Miłość rodzi się ze spojrzenia na drugą osobę, które wywołuje podziw i zasmakowanie w cennej wartości drugiego człowieka. Miłość pozwala dostrzec kochanego człowieka jako osobę. Radość miłości odnawia się i dojrzewa po wspólnym doświadczeniu cierpienia, trudu i zmagania. Wspólna droga małżeńska oznacza przejście przez różne etapy rozwoju miłości, które wymagają „wielkodusznego daru z siebie” (AL 220). Papież Franciszek przypomina, że miłość potrzebuje czasu, który małżonkowie muszą wygospodarować do własnej dyspozycji. Miłość bowiem dojrzewa pomimo ograniczeń i niedoskonałości poprzez ofiarny wysiłek i poświęcenie. Młodzi ludzie powinni się odważyć zawrzeć nierozerwalny związek małżeński, który stanowi ochronę i narzędzie do dojrzewania do miłości. Miłość małżeńska charakteryzuje się również uczuciem przyjemności i namiętnością seksualną. Ojciec święty Franciszek w nauczaniu o znaczeniu płciowości człowieka idzie za św. Janem Pawłem II, swoim poprzednikiem. Kościół odrzuca wypaczenia seksualne i erotyczne, ale nie lekceważy samej seksualności ani nią nie pogardza. Kryzysy małżeńskie są częścią dramatycznego piękna miłości małżeńskiej. Kościół poprzez kapłanów i odpowiednio przygotowane osoby może towarzyszyć duchowo małżonkom w kryzysie, tak aby odnaleźli oni i odnowili pierwotną miłość, która ich połączyła w jeden związek.

The present study presents the theme of the beauty of conjugal love on the basis of the apostolic exhortation of Pope Francis Amoris laetitia. We note that modern secularized world distorts the notion of love, leading to serious disruptions in the functioning of marriage and the family. Pope Francis strives above all to show the positive side of conjugal love. Spouses in everyday simple and ordinary gestures reveal the love that Christ loves his Church. Love is born of a look at the other person, which provokes admiration and taste in the precious value of another person. Love lets you see a loved one as a person. Joy of love renews and grows after a shared experience of suffering, effort and struggle. The common married way is to go through the various stages of the development of love that require „generous gift of self” (AL 220). Pope Francis reminds us that love needs time that the spouses must find at their disposal. Love grows in spite of limitations and imperfections through sacrificial effort and sacrifice. Young people should dare to conclude an inseparable marriage that provides protection and a tool for the development of love. Conjugal love is also characterized by feelings of pleasure and sexual passion. Pope Francis in teaching about the importance of human sexuality goes behind St. John Paul II, his predecessor. The church rejects sexual and erotic perversion but does not disregard sexuality itself nor disdains it. Marriage crisis are part of the dramatic beauty of conjugal love. The Church through priests and prepared persons can spiritually accompany the spouses in crisis so that they find and renew the original love that has brought them into a single union.

Eutanazja – zbrodnia czy cywilne prawo człowieka do wyboru śmierci?

100%

Ozorowski M.

Sympozjum

2021

vol. 2(41)

103-117

Współczesne zjawisko eutanazji jest bardzo rozległe i złożone. Jest przejawem „kultury śmierci”, o czym świadczą powszechne praktyki w wielu krajach i próby jej legalizacji. W Polsce, choć eutanazja jest zakazana i karana, znaczna część społeczeństwa aprobuje jej wprowadzenie. Jednocześnie zanika powszechna świadomość, że jest to przestępstwo i zbrodnia (por. EV 66). Najważniejszy motyw eutanazji – bezsensowne cierpienie – można zrozumieć, zaakceptować i pokonać tylko w świetle wiary. Co więcej, prośba o skrócenie życia nie zawsze jest motywowana cierpieniem nie do zniesienia. Często wynika to z poczucia samotności, braku zainteresowania i współczucia oraz właściwej opieki. Proszenie o eutanazję jest więc rozpaczliwym wołaniem o pomoc i miłość. Zamiast iść na skróty, lepiej byłoby zwiększyć zaangażowanie rodziny, przyjaciół i lekarzy w opiekę paliatywną, co mogłoby usunąć przyczyny tak radykalnej decyzji, jak żądanie śmierci. Społeczna akceptacja eutanazji może poważnie obniżyć koszty opieki paliatywnej, zarówno finansowo, jak i naukowo. Receptą na to zjawisko jest raczej edukacyjny wysiłek społeczeństwa, które powinno zaakceptować zjawisko choroby, starzenia się i śmierci, aby w rodzinach i społeczeństwie było godne miejsce zarezerwowane dla osób chorych, niepełnosprawnych, starych i umierających.

The contemporary phenomenon of euthanasia is very extensive and very complex. It is a manifestation of the „culture of death”, as evidenced by common practices in many countries and attempts to legalize it. In Poland, although euthanasia is forbidden and punished, a significant part of the society approves of its introduction. At the same time, the common awareness that it is a crime and a crime is fading away (EV 66). The most important motive of euthanasia, meaningless suffering, can only be understood, accepted and defeated in the light of faith. Moreover, the request to shorten the life is not always motivated by unbearable suffering. It often comes from feelings of loneliness, lack of interest and compassion, and proper care. So, asking for euthanasia is a desperate cry for help and love. Rather than cut corners, it would be better to increase the involvement of family, friends and physicians in palliative care, which could remove the causes of such a radical decision as asking to die. Public acceptance of euthanasia can seriously reduce the costs of palliative care, both financially and scientifically. The recipe for this phenomenon is rather the educational effort of society, which should accept the phenomenon of disease, aging and death, so that in families and society there should be a dignified place reserved for sick, disabled, old and dying people.

Refine search results

2 Sympozjum

2 Ozorowski M.

1 2021

1 2017

Search results

Piękno miłości małżeńskiej w świetle Amoris laetitia

Eutanazja – zbrodnia czy cywilne prawo człowieka do wyboru śmierci?