Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

THE The Human and the Non-Human in Ze života hmyzu by the Brothers Čapek: Contexts, Scheme, Interpretation

100%

Kudlová K.

Porównania

2021

vol. 29

issue 2

149-166

W ramach interpretacyjnych poszukiwań wzajemnej relacji między ludzkimi i zwierzęcymi bohaterami sztuki Karela i Josefa Čapków Ze života hmyzu / Z życia owadów (opublikowanej w 1921 roku, a wystawionej w 1922 roku) punktem wyjścia rozważań w niniejszej pracy jest kontekstualizacja. Konteksty, które posłużą za podstawę interpretacji w części 2, sięgają od symbolistycznego Błękitnego Ptaka Gustava Maeterlincka, przez krótki utwór prozą To, czego nie było Wsiewołoda Garszyna, aż po popularyzatorskie rozważania naukowe Jeana-Henriego Fabre‘a w części 3.3. W analizie postaci owadów i ich relacji z postaciami ludzkimi wykorzystano również autorską notę na temat owadów, która przybliża sferę plastycznych inspiracji światem insektów. Szkice kostiumów Josefa Čapka, fizjonomie Charles’a Le Bruna i obrazy Williama Hogharta stanowią dodatkowe źródło argumentacji w rozdziale 3. Dopełnieniem konkluzji sformułowanych w poprzednich częściach pracy jest analiza strukturalna utworu, która obejmuje przede wszystkim kwestię zastosowanej zasady mise-en-abyme. Kluczowym elementem tego schematu konstrukcyjnego okazuje się wzajemne dopełnianie się tego, co ludzkie, i tego, co nie-ludzkie.

The study „The mutual engagement of human and insect sphere in Čapeks´ most-played drama“ attempts at a contextual perspective on the human and natural spheres of Čapeks celebrated „insect play“ (Ze života hmyzu). Summing up the potential thematic and structural influences on the play (such as L´Oiseau Bleu), the study uncovers the structure of the play (the mise-en-abyme and circular composition) and proves it to be one of the key interpretative tools for its understanding. The other analytical tools are derived from detailed evaluation of the figure of the Tramp (a universal human figure) and of the individual insect groups (types). In the final search for the core dynamics and the message of the play, the influence and legacy of Jean-Henri Fabre is recalled, alongside the authors´ own perspective.

On Fields of Bones, Headsmen and Madonnas: The Symbols and Figures of Central Europe in the Past 25 Years of Jáchym Topol’s Writing

100%

Kudlová K.

Porównania

2020

vol. 27

issue 2

247-263

Na czeskiej scenie literackiej Jáchym Topol uchodzi za autora najbardziej zainteresowanego Europą Środkową, nieustannie rozszyfrowującego przekaz zapisany w jej bliznach i zmarszczkach. Jego stosunek do tematów środkowoeuropejskich w tekstach fikcyjnych jest zawsze oparty na pogłębionym zapoznaniu się z historią i współczesnością tego obszaru. Topol nie jest jednak historykiem: tworząc fikcję, wykorzystuje złożoną, poetycką perspektywę i osiąga autorski typ ekspresji artystycznej. Określone, powracające symbole i figury zdają się w zagadkowy sposób odpowiadać na współczesne pytania Europy Środkowej. Pierwszy z tych symboli to biblijny obraz doliny suchych kości. Reprezentuje on zarówno metodyczną przemoc w historii środkowoeuropejskiej, jak i uniwersalną odpowiedzialność. Drugi to typ postaci występującej w wielu utworach Topola: dobry kat. Uosabia on ambiwalencję czeskiego charakteru narodowego, ale również jego strategię przetrwania. Postać dobrego kata intertekstualnie łączy się z twórczością Jaroslava Haška – przyjęte powszechnie przekonanie, że „Czesi są narodem Szwejków”, zostaje doprowadzone do absurdu. Trzecim symbolem pojawiającym się w twórczości Topola jest postać Madonny, reprezentującej duchowy wymiar środkowoeuropejskiej tradycji związanej z chrześcijaństwem. Madonny – polska Matka Boska Częstochowska, wojenna Madonna w fikcyjnej współczesnej Rosji, czeska Madonna z Poříčí – tworzą chrześcijańskie „przeciw-światy”. Madonny sygnalizują niezastąpioną rolę duchowości w Europie Środkowej, jej rozwój i stałą obecność. W ostatniej powieści Topola, Citlivý člověk (wyd. polskie Wrażliwy człowiek, 2019), dzięki postaci Madonny dyskurs uzyskuje nową perspektywę.

In the Czech literary scene, it is Jáchym Topol who may justly be labelled the author most consumed with Central Europe, one who is constantly attempting to decrypt the message encoded in its scars and wrinkles. His fictional treatment of Central-European themes is preceded by thorough knowledge of both the history and present state of the region. However, Topol is not merely a historian; in his fictionalising he uses a poetic, complex perspective, and arrives thus at a unique expression. Particular recurring figures in his literary work seem to answer in a riddle the questions of present-day Central Europe. First one of those is the biblical image of the field or of the pile of bones. In Topol’s writing, it represents both the systematic violence in Central-European history, and universal onus. The second recurring figure is the figure of a good-hearted headsman. In Topol’s prosaic and dramatic texts, the headsman embodies the ambivalence of the Czech national character, but also its survival strategies. It is intertextually linked to the works of Jaroslav Hašek, and brings the notion “Czechs are a Švejk-like nation” to its absurd, augmented consequences. The third figure which keeps returning in Topol’s work combines the features of a character and of a symbol. It is the figure of Madonna, representing the spiritual dimension of Central European tradition, bound to Christianity. The various Madonnas-the Polish Madonna of Częstochowa, the War Madonna in fictionalised modern-day Russia and eventually the Czech Madonna of Poříčí create the Christian counterworld in Topol’s novels, and signalize the persistent role and presence of spirituality in the region. In Topol’s novel Citlivý člověk it is actually thanks to this Madonna that the whole discourse opens to a new type of perspective.

Refine search results

2 Porównania

2 Kudlová K.

1 2021

1 2020

Search results

THE The Human and the Non-Human in Ze života hmyzu by the Brothers Čapek: Contexts, Scheme, Interpretation

On Fields of Bones, Headsmen and Madonnas: The Symbols and Figures of Central Europe in the Past 25 Years of Jáchym Topol’s Writing