Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Ojciec odchodzi

100%
Serkowska H.
Autobiografia. Literatura. Kultura. Media
|
2015
|
issue 1(4)
183–192
PL
Umarł mi. Notatnik żałoby Ingi Iwasiów to pod wieloma względami książka pokrewna Różewiczowskiej Matka odchodzi. Obie bardzo osobiste, unikają kulturowych klisz i omijają funeralny kanon literacki. Odchodzenie opisują jako czynność przechodnią, przeżywane przez tych, co zostają. Choć opisują sytuację osobistą i jednostkową – każdy sam musi znaleźć sposób na przepracowanie żałoby – kreślą uniwersalny psychologiczny portret człowieka wobec rzeczy ostatecznych. U Iwasiów, specjalistki od niewyrażalności, następuje otwarcie na poprzedzone zrozumieniem samej siebie dopowiedzenie.
EN
Umarł mi. Notatnik żałoby by Inga Iwasiów is under many respects a book related to the acclaimed Matka odchodzi by Tadeusz Różewicz. Both reports are very personal, carefully avoid cultural clichés, getting around the funereal literary canon. They describe passing away as a transitive action experienced by those who outlive the dying one. Notwithstanding the fact that they both give a detailed account of the personal situation – indeed: each individual, alone, must find a way to overwork mourning – Umarł mi by Iwasiów and Matka odchodzi by Różewicz sketch a universal psychological portrait of a human being vis a vis last things. Yet, we must remark that as a scholar previously specialized in inexpressibility Iwasiów is in this book outspoken.
2
Content available remote

Zapiski z (przechodniości) bezradności

100%
Serkowska H.
Autobiografia. Literatura. Kultura. Media
|
2016
|
issue 2(7)
115–123
PL
Zapiski z nocnych dyżurów Jacka Baczaka (1995) często odczytywane są jako tekst transgresyjny wobec zakazu obrazowania cierpienia, a autorowi zarzuca się wykorzystanie cierpienia innych dla osiągnięcia estetycznych celów. To książka w polskiej literaturze bezprecedensowa i jak dotąd bez kontynuatorów. Zapiski Baczaka, notującego ból, cierpienie i samotność umierających w domu opieki dla przewlekle chorych, zapisującego własną i ich bezradność wobec nieuchronnego, bezowocnie tropiącego bezimiennego „Sprawcę”, pozostają tekstem osobnym na tle rodzimego mikrokanonu literatury o domach opieki i domach starców, od Stanisława Grochowiaka po Mariusza Sieniewicza.
EN
Zapiski z nocnych dyżurów by Jacek Baczak (1995) has frequently been interpreted as a transgressive text both in that it neglects the ban on portraying the human suffering and in that the author deploys suffering of others to his own aesthetic goals. Still this is an unprecedented book in Polish literature, and to this day has not found followers. In Zapiski the author takes note of pain, suffering and solitude of the chronically ill, dying in a nursing home. Yet what he takes note of in fact is his own, and theirs, helplessness towards fate, attempting vainly to trace the innominate „Perpetrator”. His text stands out the exiguous Polish canon of literature on nursing and old people’s homes, ranging from Grochowiak to Sieniewicz.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.