Search results

1

„Ankieta duszpasterska z 1930 r.” oraz „Sprawozdanie duszpasterskie za rok 1930” i ich rola w planach odnowy życia społeczno-religijnego w diecezji kieleckiej w okresie międzywojennym

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2020

|

vol. 114

67-82

EN

This article reviews the preserved fragments of two questionnaire surveys conducted in the Kielce Diocese over the years 1930-1931 in the context of the religious renewal in that area after World War I. The measures implemented in this respect after 1918 were expressed to the fullest extend in the decisions of the diocesan synod of 1927. One of its elements was to systematically observe the socio-religious changes by appointing a Commission of Faith and Customs in the curia. It was supposed to supervise the implementation of the synodal renewal plan in the Diocese. On the basis of surveys and other instruments, it was to determine the needs in respect of pastoral care at the level of the entire Diocese and individual parishes. Upon the establishment of the Catholic Action, which had been developed as a supra-diocesan organisation aimed at conducting a nationwide programme of religious renewal, the earlier local project was not continued. Consequently, the two questionnaire surveys discussed herein, much as they had not been fully preserved, constitute the most extensive testimonies thereof.

PL

Tematem artykułu jest omówienie zachowanych fragmentów dwóch badań ankietowych przeprowadzonych w diecezji kieleckiej w latach 1930-1931, w kontekście wprowadzanej po I wojnie światowej odnowy życia religijnego na jej terenie. Podejmowane w tym zakresie działania po 1918 r. znalazły najpełniejszy wyraz w postanowieniach synodu diecezjalnego z 1927 r. Jednym z jego elementów było prowadzenie systematycznych obserwacji zmian społeczno-religijnych poprzez powołanie w kurii Komisji wiary i obyczajów, która miała czuwać nad realizacją odnowy synodalnej w diecezji. Między innymi na podstawie prowadzonych badań ankietowych miała ona wskazywać potrzeby w zakresie duszpasterstwa na poziomie całej diecezji i poszczególnych parafii. Jednak wraz z rozwojem ogólnopolskiego programu odnowy życia religijnego opartego na ponaddiecezjalnej organizacji, jaką była Akcja Katolicka, wcześniejszy lokalny projekt nie był kontynuowany, a omawiane dwa badania ankietowe stanowią jego najobszerniejsze, choć nie w pełni zachowane świadectwa.

2

Synod kielecki z 1927 roku i jego wpływ na kształtowanie administracji diecezjalnej

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2008

|

vol. 89

189-194

DE

In den Jahren 1918-1939 fanden, nach langer Pause infolge der Aufteilung Polens unter die Nachbarmächte, in vielen Diözesen wieder Synoden statt. Eines der dort behandelten Probleme, wenn auch nicht das wichtigste, betraf die Frage der Diözesanverwaltung auf zentraler und Pfarreiebene. Vorliegender Artikel behandelt die Organisation und den Verlauf der Synode von Kielce im Jahre 1927 mit besonderer Berücksichtigung eben dieser Fragen. Die Erfolge von Kielce auf diesem Gebiet wurden mit den Ergebnissen einiger anderer ausgewählter Synoden verglichen. Auf ihrem Hintergrund präsentieren sich die Beschlüsse der Synode von Kielce nicht gerade imponierend. Dies bildete jedoch keine Ausnahme, im Gegenteil, denn nur selten befasste man sich mit Fragen der Verwaltung so ausführlich wie auf den Synoden von Luck und Podlasie. Es braucht nur daran erinnert zu werden, dass diese Problematik zum Beispiel in den Beschlüssen der Synode von Warschau überhaupt kein Echo fanden.

3

Organizacja dekanalna w diecezji kieleckiej w latach 1925-1939

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2012

|

vol. 98

19-26

EN

The article discusses the changes which took place in the organisation of deaneries in the Diocese of Kielce in the years 1925-1939. These changes were caused by the necessity of adaptation to the new boundaries of the diocese which were introduced after the concordat of 1925 and the dynamic development of the city of Kielce. With regard to the creation of the deanery of Wiślica, the author presented the decision making process done by the administration of the diocese.

4

Organizacja dekanalna diecezji kieleckiej w latach 1911-1925

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2009

|

vol. 92

5-14

DE

Nach einer Zeit der Stagnation, ja Regression in der Entwicklung des Dekanatsnetzes auf dem Territorium der Diözese Kielce im 19. Jahrhundert erfolgte in den Jahren 1911-1925 dessen dynamische Entfaltung. Dies geschah in mehreren Etappen. Die erste betraf die Berufung von Vizedechanten im Rahmen ausgedehnter Kreisdekanate im Jahre 1911, darauf folgte 1918 die Umgestaltung der Vizedekanatsbezirke zu selbständigen Dekanaten, und der dritte Schritt bestand in der Reform der Dekanatsgrenzen in den Jahren 1919-1921. Im Ergebnis dieser Umgestaltungen wurde das Dekanatsnetz in der Diözese Kielce weitgehend der neuen sozialen und demographischen Situation angepasst und überdauerte so bis zur Reorganisation der Diözesengrenzen im Jahre 1925.

5

Duchowieństwo a praca społeczna w diecezji kieleckiej w świetle publikacji na łamach „Przeglądu Diecezjalnego” z lat 1917-1925

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 105

5-24

EN

The author discusses the issues concerning the social commitment of the clergy in the Diocese of Kielce, which were tackled in the publications of "Przegląd Diecezjalny" in the years 1917-1925. He draws attention to the appearance of new trends in this area at the end of World War I (those trends mainly came from the experience of the Catholic Church in the Prussian Partition) and the directions of their adjustment to the conditions in the Diocese of Kielce, which belonged to ecclesiastical and social tradition of the Congress Poland.

6

Decanal Conferences of Priests in the Diocese of Kielce in Interwar Poland

100%

Bujak G.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 2: Historia - Selected Papers in English

103-118

EN

The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 57, issue 2 (2009). After Poland regained independence the role of priests’ deanery conferences gained more importance. Regular deanery conventions of the clergy positively influenced pastoral work, established order in it as well as unifying its goals and methods. They also played an important role in solving the problems of local priests concerning their living standards. The bishop appreciated the significance of deanery conferences, judging them to be an important element of the system of management and control of the diocese. In 1926, a diocesan director of pastoral conferences was appointed, his aim being, among others, to set subjects for discussion at such conventions. The conferences became an important instrument for finding out about priests’ opinions and their attitudes as well as for moulding them by the diocesan authorities.

7

Duchowieństwo katolickie wobec zmian społecznych w okresie międzywojennym. Zarys problematyki badawczej

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2019

|

vol. 112

73-92

EN

The article presents the views of the Catholic clergy of the interwar period on selected aspects of the changes taking place in contemporary Polish society regarding religiosity, morality, the family, and the upbringing of younger generations. This analysis, which is preliminary and survey-oriented, discusses only some aspects of these issues in the context of the interwar Catholic renewal movements. The article is based on clergymen’s statements – primarily from the two former annexed territories: Prussian and Russian – included in the pages of two monthly magazines (influential and opinion-forming in the clerical milieu): Wiadomości dla Duchowieństwa published in Poznań, and Wiadomości Archidiecezjalnych Warszawskich published in Warsaw.

PL

W artykule zostały zaprezentowane charakterystyczne dla duchowieństwa katolickiego okresu międzywojennego poglądy na wybrane aspekty zmian zachodzących w społeczeństwie polskim w tamtym czasie dotyczących religijności, obyczajowości, rodziny i wychowania młodego pokolenia. Analiza ma charakter wstępny i sondażowy. Omówione w niej zostały jedynie niektóre aspekty dotyczące tej problematyki, ukazane w kontekście międzywojennych prądów odnowy katolicyzmu. Podstawę źródłową stanowią wypowiedzi duchownych, głównie z dwóch dawnych zaborów pruskiego i rosyjskiego, zawarte na łamach dwóch wpływowych i opiniotwórczych w tych środowiskach miesięczników: poznańskich „Wiadomości dla Duchowieństwa” i wychodzących w Warszawie „Wiadomości Archidiecezjalnych Warszawskich”.

8

Kuria Diecezjalna w Kielcach w latach 1918-1938 : studium kancelaryjno-archiwoznawcze : zarys problematyki badawczej

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1995

|

vol. 64

49-57

EN

-

9

Przemyskie synody diecezjalne biskupa Józefa Sebastiana Pelczara w 1902, 1908 i 1914 roku

100%

Bujak G.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2018

|

vol. 110

77-91

EN

In the 19th century, no diocesan synods were convened in Polish lands. It was not until the beginning of the 20th century that Bishop S. Pelczar organized three synods in 1902, 1908 and 1914. They played a crucial role in the revival of the synod life in Polish Church, which occurred after regaining independence in 1918. These synods had their internal dynamics and reflected important social and religious changes. A special attention should be paid to the synod of 1902. Numerous priests, including parish priests and curates, were involved in preparing synod statutes. Another important element was a discussion held during deanery congregations where parish priests could put forward their suggestions. Through taking part in these preparatory forms, priests could feel that they contributed to the regulations the synod introduced. A proper synod is of a formal and ceremonial nature, which is in accordance with the church tradition dating back to the post-Tridentine period. In general, the synod was of a liturgical nature and thus there was not much time to discuss the statutes. In order to allocate more time to discussion and reduce ceremonies, Bishop S. Pelczar decided to convene the two subsequent synods of 1908 and 1914 as synod congregations. The character of the discussion also changed. Instead of the traditional reading of the statutes, bishops and other speakers gave their presentations followed by discussions, after which synod directives were formulated. Synod gatherings resulted in legal decisions announced by the bishop who had the power to do so. Each time the decisions had a slightly different form despite the fact that they were based on the statutes. The synod of 1902 passed 619 statutes; they had a very traditional form and structure typical of the post –Tridentine period. The statutes of 1908 and 1914 did not revoke the resolutions of 1902 but supplemented and clarified them taking account of the evaluation of their effects in practice. Their aim was to supplement and clarify the previous resolution, not to make dramatic changes. The acts of the synod differed markedly from the previous ones. These were the reports of the synod sessions. Bishop’s ascetic conferences were summarized while problem presentations delivered by priests were published in full. Then the discussions and bishop’s conclusions were summarized, which was followed by the synod resolutions concerning the issues addressed in the presentations. The resolutions focused on conclusions and recommendations on how to solve some problems, including pastoral ones.

PL

W XIX w. na ziemiach polskich nie odbywały się synody diecezjalne. Dopiero w początkach XX w. biskup S. Pelczar w Przemyślu odprawił trzy synody w latach 1902, 1908 i 1914. Stanowiły one ważny etap w odrodzeniu życia synodalnego w Kościele polskim, jakie nastąpiło po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Synody te posiadały swoją wewnętrzną dynamikę i były odzwierciedleniem ważnych przemian społeczno-religijnych w diecezji przemyskiej. Na szczególną uwagę zasługuje synod z 1902 r. Poprzedziły go trwające dwa lata przygotowania w ramach których przeprowadzona została intensywna akcja uświadamiająca duchowieństwo o znaczeniu synodu w kościele lokalnym. Odbywało się to głównie w cyklu artykułów na łamach „Kroniki Diecezjalnej Przemyskiej”. Oprócz aspektów historycznych informowano duchowieństwo o zagrożeniach modernistycznego podejścia do tej instytucji i wskazywano na rolę biskupa jako ustawodawcy, który jako jedyny na synodzie jest władny stanowić nowe prawo diecezjalne. W pracach komisji synodalnych przygotowujących statuty synodalne było zaangażowanych wielu duchownych także z kręgów proboszczów i wikariuszy. Ważną rolę odgrywały dyskusje w czasie kongregacji dekanalnych, na których duchowieństwo parafialne mogło zgłaszać swoje postulaty. Udział księży w tych formach przygotowawczych miał dać im poczucie udziału w całości prac i wpływu na powstające regulacje. Właściwy synod w dużej mierze charakter formalno-obrzędowy, zgodny z tradycją kościelną sięgającą okresu potrydenckiego. Znaczna część synodu miała charakter liturgiczny wskutek czego na dyskusję nad statutami zostawało niewiele czasu. Z tego powodu dwa następne synody z 1908 i 1914 r. miały charakter kongregacji synodalnych, podczas których ograniczono stronę obrzędową, aby więcej czasu wykorzystać na dyskusję. Zmieniały się też jej formy. Zamiast tradycyjnego odczytywania statutów, księża wysłuchiwali odpowiednich wystąpień biskupa i referentów, po których odbywały się dyskusje i formułowano postulaty synodalne. Ta forma najwyraźniej była widoczna podczas synodu z 1914 r. Efektem obrad synodów były decyzje o charakterze prawnym, ogłaszane mocą władzy biskupiej. Za każdym razem miały one nieco odmienną formę, mimo, że ich podstawę stanowiły statuty. Synod z 1902 r uchwalił 619 statutów i miały one bardzo tradycyjną formę i układ właściwe dla okresu potrydenckiego. Integralną częścią stanowionego wówczas prawa były instrukcje synodalne dotyczące między innymi takich zagadnień jak: sposób przeprowadzania wizytacji dziekańskiej, czy odbywania kolędy. Statuty z 1908 i 1914 r. nie znosiły uchwał z 1902 r., ale były ich uzupełnieniem i wyjaśnieniem w oparciu o ocenę skutków ich praktycznego funkcjonowania. Celem zatem było ich doprecyzowanie i uzupełnianie, a nie głębsze zmiany. Akta synodu z 1914 r. różniły się znacznie od poprzednich. Posiadały one formę sprawozdań z kolejnych sesji synodalnych. Wystąpienia biskupa o charakterze ascetycznym przytaczano w nich w streszczeniu, natomiast w całości publikowano teksty referatów problemowych, wygłaszanych przez wyznaczonych księży. Następnie streszczano dyskusję i konkluzję biskupa, po czym zamieszczano tzw. rezolucje synodalne odnoszące się do problemów poruszanych w wystąpieniach. Zawierały one wnioski i zalecenia dotyczące rozwiązywania różnych kwestii, w tym także duszpasterskich. Zarządzenia synodalne najczęściej powtarzały przepisy Kościoła powszechnego, jedynie aplikując je do lokalnej sytuacji. Dotyczyły one m.in. funkcjonowania instytucji kościelnych, życia kleru i wiernych świeckich, zagadnień dyscyplinarnych, głoszenia słowa bożego, czy katechizacji. Taka treść postanowień synodalnych nawiązywała do wiekowej tradycji Kościoła. Problematyką nową w statutach wszystkich trzech synodów przemyskich była kwestia społeczna. Zagadnienie to znalazło się szerzej w obszarze zainteresowania Kościoła od czasów Leona XIII. Śledząc postanowienia synodów biskupa S. Pelczara możemy zauważyć rozwój rozumienia tych zagadnień w środowisku kleru diecezji przemyskiej. Wskazują na wzrost znaczenia tej problematyki podczas synodów z 1908 i 1914 r w stosunku do roku 1902.

10

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1997

|

vol. 68

471-477

EN

-

11

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1996

|

vol. 65

565-567

EN

-

12

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1995

|

vol. 64

657-663

EN

-

13

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1998

|

vol. 70

407-415

PL

-

14

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1996

|

vol. 66

548-550

EN

-

15

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1998

|

vol. 69

457-464

EN

-

16

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1997

|

vol. 67

427-430

EN

-

17

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1999

|

vol. 72

499-504

PL

-

18

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2003

|

vol. 79

477-480

19

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2002

|

vol. 78

433-439

20

Przegląd bibliograficzny

63%

Bujak G., Skrzyniarz R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1999

|

vol. 71

449-455

PL

-

Refine search results

„Ankieta duszpasterska z 1930 r.” oraz „Sprawozdanie duszpasterskie za rok 1930” i ich rola w planach odnowy życia społeczno-religijnego w diecezji kieleckiej w okresie międzywojennym

Synod kielecki z 1927 roku i jego wpływ na kształtowanie administracji diecezjalnej

Organizacja dekanalna w diecezji kieleckiej w latach 1925-1939

Organizacja dekanalna diecezji kieleckiej w latach 1911-1925

Duchowieństwo a praca społeczna w diecezji kieleckiej w świetle publikacji na łamach „Przeglądu Diecezjalnego” z lat 1917-1925

Decanal Conferences of Priests in the Diocese of Kielce in Interwar Poland

Duchowieństwo katolickie wobec zmian społecznych w okresie międzywojennym. Zarys problematyki badawczej

Kuria Diecezjalna w Kielcach w latach 1918-1938 : studium kancelaryjno-archiwoznawcze : zarys problematyki badawczej

Przemyskie synody diecezjalne biskupa Józefa Sebastiana Pelczara w 1902, 1908 i 1914 roku

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny

Przegląd bibliograficzny