Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Biegunka podróżnych to zespół objawów spowodowanych ostrym zakażeniem przewodu pokarmowego, występujący u osób podróżujących poza miejsce zamieszkania (zwykle za granicę) do krajów o niższych standardach higienicznych, zwłaszcza do strefy tropikalnej i subtropikalnej. Do obszarów związanych z najwyższym ryzykiem zachorowania należą: Afryka, Ameryka Środkowa i Południowa oraz Azja. Biegunka podróżnych uchodzi za najczęstszy problem zdrowotny związany z podróżą. Mimo że ma zwykle charakter łagodny i samoograniczający się, może nie pozwolić na realizację celów związanych z podróżą, takich jak np. wypoczynek czy praca. W artykule przedstawiono podstawowe zasady zapobiegania biegunce podróżnych u ogólnie zdrowych dorosłych, tj. przestrzeganie zasad higieny, profilaktykę farmakologiczną i szczepienia ochronne.
EN
Travellers’ diarrhoea is defined as a set of signs and symptoms caused by an acute gastrointestinal tract infection that affect people travelling outside their place of residence (usually abroad to the countries of lower hygiene standards, especially to the tropics and the subtropical regions). Africa, Central and South America as well as Asia are the highest-risk destinations. Travellers’ diarrhoea is believed to be the most frequent travel-related health problem. Despite of the fact that this is usually a mild and self-limiting medical condition, it may interfere with the individual defined travel-related objectives, for example relaxation or business. The aim of this review is to present the basic preventive methods of travellers’ diarrhoea in generally healthy adults such as adherence to hygiene recommendations, chemoprevention and vaccinations.
EN
Opioid analgetics (the most potent painkillers) are widely used in palliative care of patients with terminal malignant neoplasms. They often cause such gastrointestinal adverse effects as nausea, vomiting, flatulence, abdominal pain and constipation, referred to as opioid-induced bowel dysfunction (OIBD ). While some of them, like nausea and vomiting, disappear or at least tend to diminish with continued use, patients do not develop tolerance to opioid-induced constipation. Constipation is an adverse effect of all opioid analgetics and its severity increases with the dose of an opioid, as well as with the progression of the neoplastic disease, markedly decreasing the patient’s quality of life. The incidence of opioid-induced constipation is significantly reduced by the administration of controlled-release tablets containing an opioid receptor agonist and antagonist (oxycodone + naloxone) which acts as a painkiller and reduces the frequency and/or severity of OIBD symptoms. Nowadays, apart from laxatives (initially usually osmotic and/or stimulant agents), new medications such as methylnaltrexone (a peripheral opioid receptor antagonist), administered in subcutaneous injections, are successfully used in the treatment of opioid-induced constipation. The aim of this review is to present the incidence, etiology, prophylaxis and treatment of opioid-induced constipation in the population of patients with malignant neoplasms in palliative care.
XX
Opioidowe leki przeciwbólowe (najsilniej działające analgetyki) stosuje się powszechnie w leczeniu paliatywnym terminalnej choroby nowotworowej. Do ich częstych działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego należą między innymi nudności, wymioty, wzdęcia, bóle brzucha i zaparcia, określane jako zaburzenia jelitowe wywołane przez opioidy (ZJW O). O ile niektóre z nich ustępują lub przynajmniej stają się z czasem mniej nasilone, zaparcie nie podlega zjawisku tolerancji. Zaparcie pojawia się po wszystkich analgetykach opioidowych, a jego nasilenie rośnie wraz z dawką leku i progresją choroby nowotworowej, obniżając jakość życia pacjenta. Prawdopodobieństwo pojawienia się zaparć zmniejsza zastosowanie tabletek o kontrolowanym uwalnianiu zwierających agonistę i antagonistę receptora opioidowego (oksykodon + nalokson), co zapewnia działanie przeciwbólowe i mniejszą częstość/nasilenie objawów ZJW O. W leczeniu zaparć poopioidowych, poza środkami przeczyszczczającymi (początkowo najczęściej osmotycznymi i/lub pobudzającymi zwoje nerwowe jelit), stosuje się obecnie z powodzeniem nowe preparaty, jak metylonaltrekson (antagonista receptorów opioidowych o działaniu obwodowym) w postaci iniekcji podskórnych. Artykuł stanowi podsumowanie danych dotyczących częstości, etiologii, profilaktyki i leczenia zaparć indukowanych przez analgetyki opioidowe w populacji pacjentów z rozpoznanym nowotworem złośliwym w opiece paliatywnej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.