Bateria testów do oceny zachowań dla dzieci w wieku szkolnym, które się jąkają (BAB) to narzędzie diagnostyczne do samooceny afektywnych, behawioralnych i kognitywnych komponentów jąkania. Narzędzie, w skład którego wchodzą cztery podtesty, pozwala na diagnozowanie u jąkających się dzieci w wieku szkolnym różnych aspektów związanych z jąkaniem. Podtesty SSC-ER (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – reakcje emocjonalne) i SSC-SD (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – zakłócenia w mowie) oceniają, jaki jest poziom lęku – jakie są reakcje emocjonalne i jakich zakłóceń w określonych sytuacjach mownych doświadcza dziecko. BCL (Lista zachowań) – umożliwia identyfikowanie zachowań wykorzystywanych przez dziecko, by radzić sobie z jąkaniem. Z kolei CAT (Test do badania postaw związanych z komunikowa-niem się) pokazuje, jakie są przekonania dziecka, jak myśli ono o swoim sposobie wypowiadania się. Międzykulturowe badania BAB potwierdziły przydatność testu jako narzędzia do diagnozy różnicowej oraz możliwość wykorzystania podtestów do formu-łowania celów terapii. Taki typ wielowymiarowego narzędzia do oceny jąkania u dzieci nie był do tej pory dostępny w Polsce. W artykule zaprezentowano wyniki badań normalizacyjnych i psychometrycznych dokonanych w związku z pracami adapta-cyjnymi nad polską wersją BAB (w przygotowaniu do druku).
EN
The Behavior Assessment Battery (BAB) for Children Who Stutter is a self-report test investigating the affective, behavioral and cognitive correlates of stuttering. Its sub-tests gauge a school-age child who stutters’ (CWS) level of anxiety and speech disruption in particular speech situations (SSC-ER: Speech Situation Checklist – Emotional Reaction and SSC-SD: Speech Situation Checklist – Speech Disruption), the use of coping behaviors (BCL: Behavior Checklist) and how a child thinks about his/her speech (CAT: Communication Attitude Test). Cross-cultural research with the BAB has pointed to its usefulness as a differential diagnostic tool and that the tests’ items lead to treatment targets. This type of multidimensional assessment instrument for children who stutter was previously unavailable in Poland, but its publication is now underway. This article presents the results of normative and psychometric testing related to the adaptation of the Polish version of the BAB.
W artykule przeanalizowano częstotliwość występowania symptomów jąkania i tzw. zwykłych niepłynności u dwujęzycznych (polsko‑angielskich) dorosłych osób z jąkaniem. Próbki zbierano podczas dialogu, monologu i czytania. Dokonano porównań pomiędzy obydwoma językami. Dodatkowo zbadano związek pomiędzy znajomością języka angielskiego a częstotliwością występowania symptomów jąkania i tzw. zwykłych niepłynności. Celem badania było pogłębienie wiedzy na temat różnic pomiędzy jedno‑ i dwujęzycznymi osobami, które się jąkają. Dane były pozyskiwane podczas sesji online. Uczestnicy najpierw wypełnili angielski test biegłości Cloze. Następnie zbierano randomizowane próbki mowy podczas dialogu, monologu i głośnego czytania w języku polskim i angielskim. Zbadano również korelację pomiędzy wynikami testu Cloze a częstotliwością jąkania i tzw. zwykłych niepłynności w próbkach angielskich. Wszyscy uczestnicy manifestowali więcej przejawów jąkania się w języku angielskim niż polskim podczas dialogu. Uczestnicy jąkali się bardziej w języku angielskim w co najmniej jednym zadaniu (dialog, monolog lub czytanie). Siedemdziesiąt jeden procent uczestników prezentowało podwyższony poziom tzw. zwykłych niepłynności w tym języku podczas dialogu i monologu. U większości uczestników objawy jąkania się i tzw. zwykłych niepłynności były bardziej nasilone w języku angielskim w porównaniu z polskim. Wyniki sugerują, że biegłość językowa może mieć związek z częstotliwością występowania objawów jąkania się i tzw. zwykłych niepłynności. W celu podejmowania decyzji klinicznych związanych z zaburzeniami płynności mowy w populacjach dwujęzycznych podczas diagnozy istotne jest dokonanie oceny w obu językach.
EN
This study analyzes the frequency of stuttering and typical disfluencies in Polish‑English bilingual adults who stutter during cross‑linguistic dialogue, monologue, and oral reading contexts. Additionally, the relationship between English proficiency and stuttering and typical disfluency frequencies was examined. The study aims to contribute to the body of research regarding differential considerations between monolingual and bilinguals who stutter. Data collection took place via video conferencing. Participants first completed an English proficiency cloze test, where they entered missing words in a short English text. Following this, randomized dialogue, monologue, and oral reading speech samples in Polish and English were collected. The correlation between cloze test scores and frequency of stuttering and typical disfluency in the English samples was also examined. All participants experienced more stuttering in English (L2) than Polish (L1) during dialogue. Overall, participants had increased stuttering in L2 for at least one speaking task. Seventy one percent of participants had increased typical disfluencies in L2 for dialogue and monologue. Most participants evidenced an increase in stuttering and typical disfluencies in L2 compared to L1. The results suggest that language proficiency may share a relationship between frequency of stuttering and typical disfluencies, highlighting the importance of collecting cross‑linguistic speech data during assessment to reach clinical decisions related to fluency disorders in bilingual populations.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.