Search results

1

Rosyjska misja prawosławna w Japonii w czasach arcybiskupa Nikołaja (Kasatkina)

100%

Pawełczyk-Dura K.

Nurt SVD

|

2016

|

issue 2

72-85

PL

Cerkiew prawosławna w Rosji prowadziła w XIX wieku prężną działalność misyjną, obejmującą swym zasięgiem obszar dalekiej Japonii. Po otwarciu tego kraju na świat zewnętrzny i odrzuceniu izolacjonistycznej polityki sakoku aktywność misjonarzy rosyjskich weszła w stadium budowy struktur organizacyjnych własnego Kościoła, podbudowanych potencjałem ludzkim japońskich wiernych i ich duszpasterzy. Zawiązanie silnej wspólnoty prawosławnych, funkcjonującej po dzień dzisiejszy w ramach autonomii, zawdzięcza Japonia rosyjskiemu misjonarzowi, pierwszemu arcybiskupowi japońskiemu Nikołajowi (Kasatkinowi) i jego pomocnikowi, przyszłemu patriarsze rosyjskiemu Siergiejowi (Stragorodskiemu). Motywacje, program działań, metody, a nade wszystko rezultaty aktywności podejmowanej przez tych duchownych przeanalizowano na tle potrzeb, potencjału rozwojowego i oczekiwań tamtejszej wspólnoty. Głównie jednak skupiono się na kaznodziejskiej i organizacyjnej płaszczyźnie ich działań oraz ocenie osiąganych rezultatów w kontekście rozprzestrzeniania się prawosławia.

EN

Missionary endeavours of the Russian Orthodox Church in the 19th century went far beyond the frontiers of the Russian Empire. It reached even Japan, especially once the country abandoned its policy of isolationism, the sakoku. The foundations were laid by archbishop Nicholas Kasatkin and his assistant, later the Patriarch of Moscow and all the Rus, Siergius Starogordsky. The organisational structure of the church built by the Russian missionaries survived till this day. The essay examines the needs, expectations and development of the orthodox communities in Japan and the methods used by those two missionaries in their work. The largest part of the essay is devoted to the analysis of their preaching and leadership skills.

2

Rosyjska Misja Prawosławna w Ameryce Północnej. Działalność arcybiskupa Tichona (Biełławina)

100%

Pawełczyk-Dura K.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 1

124-139

PL

Niniejszy artykuł poświęcony został działalności prawosławnych misjonarzy rosyjskich na kontynencie północnoamerykańskim. Zakres chronologiczny badań objął okres od końca XVIII do początków XX wieku, a więc czas ponad stuletniego kształtowania się struktur Kościoła rosyjskiego w Ameryce. Dziedzictwo misji prawosławnych przedstawione zostało szczegółowo w oparciu o życie i działalność arcybiskupa alaskańskiego i północnoamerykańskiego, przyszłego patriarchy Moskwy i Wszechrosji Tichona (Biełławina). Motywacje, program działań, metody, a nade wszystko rezultaty aktywności podejmowanej przez tego duchownego na obszarze Stanów Zjednoczonych przeanalizowano na tle potrzeb, potencjału rozwojowego i oczekiwań tamtejszej wspólnoty. Głównie jednak skupiono się na kaznodziejskiej i organizacyjnej płaszczyźnie działań Tichona oraz ocenie ich rezultatów w kontekście rozprzestrzeniania się prawosławia na całym olbrzymim terytorium Ameryki Północnej.

EN

This article is devoted to the activities of the Russian Orthodox missionaries in North America. The chronological scope of the study covered the period from the late eighteenth to the early twentieth century, that is the time of the over-century-old evolution of the structures of the Russian Church in America. The Orthodox mission heritage is thoroughly presented basing on the life and work of the Archbishop of Alaska and North America, the future Patriarch of Moscow and all Russia Tikhon (Bellavin). Motivations, activities programme, methods, and above all, the results of activities undertaken by the priest in the area of the United States – were analysed against the needs and expectations of the development potential of the local community. However, the present author focused her main attention on preaching and organisational level of Tikhon’s activities as well as on the evaluation of their results in the context of the spread of the Orthodox Church throughout the huge territory of North America.

3

IŁARIONA (TROICKIEGO) WIZJA REFORMY SZKOLNICTWA CERKIEWNEGO

100%

Pawełczyk-Dura K.

Forum Pedagogiczne

|

2015

|

issue 1

57-69

PL

W początkach XX wieku rosyjskie szkolnictwo cerkiewne przeżywało głęboki kryzys. Potrzeba udoskonalenia systemu oświaty religijnej aktywizowała środowisko prawosławne. Wśród wielu wizji reformatorskich początków ubiegłego stulecia jedną z najciekawszych zaprezentował Iłarion (Troickij) – wykładowca i inspektor Moskiewskiej Akademii Duchownej. Oscylowała ona wokół stworzenia nowego typu uczelni cerkiewnej, zorientowanej na duchowy rozwój swoich wychowanków i kształtowanie osobowości przyszłych mnichów.

EN

At the beginning of the 20th century religious education in Russia has been undergoing a serious crisis triggered by social transformation. The approach to development the educational system motivated the Orthodox community. Between a difference vision of reforms the most interesting had represented Hilarion (Troitsky) – professor and prorector at The Moscow Theological Academy. It has been fluctuating around creations of new type religious academy, concentrated on the spiritual development of their pupils and the personality of future monks.

4

MOSKIEWSKA AKADEMIA DUCHOWNA A WYDARZENIA REWOLUCYJNE 1905-1917

100%

Pawełczyk-Dura K.

Forum Pedagogiczne

|

2014

|

issue 1

135-153

PL

Moskiewska Akademia Duchowna od początku swego istnienia, datowanego na drugą połowę XVII wieku, była jedną z ważniejszych instytucji oświatowych Rosji carskiej. W procesie przeobrażeń, mających zarówno charakter czysto organizacyjny (zmiana miejsca usytuowania), jak też statutowy (odrzucenie greckiego charakteru nadanego przez założycieli oraz przejście ku kształceniu i wychowaniu w duchu rosyjskiej myśli religijnej), wypracowano teologiczny charakter placówki dydaktycznej, skupiającej się nie tylko na nauce, ale także na życiu religijnym swoich wychowanków. Kres prężnemu rozwojowi szkoły stanowiły wydarzenia z lat 1905-1917. Tak zwana pierwsza rewolucja rosyjska, zapoczątkowana wydarzeniami „krwawej niedzieli”, czasowo przyczyniła się do dezorganizacji Akademii. Druga natomiast, datowana na rok 1917, definitywnie położyła kres blisko dwustuletniej, bogatej historii uczelni.

EN

Moscow Theological Academy, since the beginning of its existence, dating from the second half of XVII century, was one of the most important educational institutions of Russian Empire. Processes of transformation – organizational (changing of location) and statutory (rejection of the Greek character given by the founders and starting learning and educating in the spirit of Russian religious thought) – developed orthodox nature of teaching institutions, focusing not only on learning but also on the religious life of their pupils. The events of the years 1905-1917 brought the end of the dynamic development of the school. The so-called first Russian revolution, initiated by „the Bloody Sunday”, temporarily contributed to the disorganization of the Academy. The second one, dated on 1917, finally ended the rich history of the university.

5

Życie i działalność cerkiewna metropolity Siergieja (Stragorodzkiego) do publikacji Deklaracji (1927)

100%

Pawełczyk-Dura K.

ELPIS

|

2016

|

vol. 18

157-163

PL

Relacje zachodzące między wspólnotą a władzą komunistyczną stanowiły fundamentalną sferę zainteresowania Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w pierwszej ćwierci XX wieku. Jeden z projektów legalizacji, podstawowego warunku utrzymania Cerkwi patriarszej w charakterze instytucji legalnej i tolerowanej przez aparat państwa, należał do metropolity niżnienowogrodzkiego Siergieja (Stragorodzkiego) - zastępcy strażnika tronu patriarszego (1925-1937), następnie strażnika tronu patriarszego (1937-1943) i patriarchy moskiewskiego i całej Rusi (1943–1944). Siergiejowy program pokojowego, ugodowego i ustępliwego wręcz współżycia Kościoła prawosławnego z przedstawicielami partii komunistycznej, wyrażony ostatecznie w jego słynnej Deklaracji z 29 lipca 1927 roku, wyrósł na gruncie wewnętrznych przekonań duchownego, ujawniających się jeszcze w okresie przedrewolucyjnym oraz poglądów patriarszego locum tenens na rolę i miejsce wspólnoty w przestrzeni publicznej, kształtowanej przez standardy komunistyczne. Postawa duchownego, wyrażona w dokumencie i przyjęta przez partyjnych decydentów, stała się elementem wewnętrznej organizacji wspólnoty oraz jej zewnętrznych kontaktów z władzą państwową. Cerkiew rosyjska kierowana przez metropolitę Siergieja nigdy nie wyrzekła się bowiem obranej przez niego już w latach dwudziestych cerkiewnej linii politycznej. O źródłach przekonań Siergieja i podejmowanych działaniach do momentu publikacji Deklaracji traktuje właśnie niniejszy tekst.

EN

The most important questions facing Russian Orthodox Church in the 20th century were undoubtedly the relations between the Church and communist state. One of the projects of legalization of the Church in the Soviet Union was created by Metropolitan Sergius (Stragorodsky) of Nizhny Novgorod, the deputy Patriarchal locum tenens (1925-1937) subsequently Patriarchal locum tenens (1937-1943) and Patriarch of Moscow (1943–1944). His famous Declaration of Loyalty, dated 1927 July 16/29, originated in the views of patriarchal locum tenens about the role and place of the community in the public sphere. Sergius’s acquiescent or even servile attitude was still one of components of the internal organization of the community and its external relations with the authorities. The spiritual basis expressed in the document and accepted by party dissidents became an element of the internal organization of the community and its external contacts with state authorities. The Russian Church led by Metropolitan Sergius never rejected the Church party line which was already chosen in the 1920’s. This text discusses the sources of Sergius’s convictions and actions undertaken until the moment of the publication of The Declaration.

6

Misyjna działalność rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Chiny i Korea

100%

Pawełczyk-Dura K.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 1

77-91

PL

Niniejszy artykuł poświęcony został działalności misyjnej rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Pierwsza jego część dotyczy Chin, druga – Korei. Na podstawie dostępnej literatury przedmiotu i materiałów archiwalnych zobrazowano proces formowania się misji prawosławnych chińskiej i koreańskiej oraz poszczególne etapy kształtowania się wymienionych wspólnot, zwracając szczególną uwagę na wpływ przewrotu bolszewickiego w Rosji na dalsze, niekiedy tragiczne losy misjonarzy i wiernych rosyjskich w tych krajach.

EN

This article presents the missionary activity of the Russian Orthodox Church on the Asian continent. First his part refers to China and the second one to Korea. Based on available literature and archive materials was described process of formation Chinese and Korean Orthodox mission and next stages of formation of those communities, paying particular attention to the impact of Bolshevik’s revolution in Russia to further, difficult and sometimes even tragic fates of Russian missionaries and faithful in China and Korea.

7

Sobór Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej 1917-1918 a działalność misyjna

100%

Pawełczyk-Dura K.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 1

109-123

PL

Sobór Lokalny Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej z lat 1917-1918 był wydarzeniem szczególnym. Moment rozpoczęcia prac soborowych, skład osobowy reprezentacji oddelegowanych do Moskwy oraz powzięte postanowienia wprowadzały nowe, posynodalne elementy funkcjonowania wspólnoty. Jeden z aspektów procesu reformatorskiego odnosił się do organizacji oraz zakresu kompetencyjnego centralnych i terenowych struktur misyjnych Kościoła prawosławnego. Ich działalność, na każdym szczeblu zarządu, przynieść miała ewangelizację, oświecenie religijne, rozwój duchowości i wiary. Owoce kilkunastomiesięcznych obrad soborowego oddziału Misji wewnętrznej i zewnętrznej, który zdołał – pomimo pewnych kontrowersji – wypracować spójny program działalności misyjnej, zostały zaprzepaszczone. Postanowienie końcowe O misji wewnętrznej i zewnętrznej pozostało teoretycznym projektem, niemożliwym do realizacji w warunkach rodzącego się państwa sowieckiego.

EN

The Local Council of the Russian Orthodox Church in the years 1917-1918 was an exceptional event. The starting point of the Council work, the composition of representation seconded to Moscow, and the taken provisions – introduced new, post-synodal elements of the community functioning. One of the aspects of the reform process referred to the organisation and the scope of competence of the central and regional missionary structures of the Orthodox Church. Their work, at every level of the board, would bring evangelisation, religious enlightenment, the development of spirituality and faith. The fruits of the over-a-year-long debates of the conciliar internal and external Mission branch, which managed – despite some controversy – to develop a coherent programme of missionary activity, have all been lost. The final decision of the On internal and external mission – remained a theoretical project, impossible to implement in terms of the nascent Soviet state.

8

„Złoty wiek” misji rosyjskiej w Ziemi Świętej i na Athosie

100%

Pawełczyk-Dura K.

Nurt SVD

|

2021

|

issue 1

70-83

PL

Misyjna działalność rosyjskiego prawosławia ukierunkowana została w połowie XIX wieku na dwa szczególne dla Kościoła Wschodu miejsca – na Jerozolimę i na Athos. Ziemia Święta i Święta Góra skupiały w sobie duchową przeszłość chrześcijaństwa oraz ważną pod kątem ekspansywnej polityki zagranicznej państwa carów teraźniejszość. Budowały przyszłość, w której znaczne miejsce przypadło misji prawosławnej. Kształtując zarysowaną w niniejszym artykule przestrzeń religijną, duchowni – poddani Imperium Romanowów w okresie tak zwanego „złotego wieku” – stworzyli solidne podwaliny pod kształtowanie się wspólnot poza granicami ojczystego kraju. Historia misji w Ziemi Świętej i Athosie, rozkwitająca w połowie XIX wieku, naznaczona była aktywnością organizacyjną, budowlaną i naukową. Jej owoce zaprzepaściły wydarzenia rewolucji rosyjskich, kładące kres ich prężnemu rozwojowi i marginalizujące ich współczesne znaczenie.

EN

In the mid-nineteenth century the missionary activity of Russian Orthodoxy was directed to two places that were special for the Church of the East – Jerusalem and Athos. The Holy Land and the Holy Mountain brought together the spiritual past of Christianity and the present, important in terms of the expansive foreign policy of the tsarist state. They were building a future in which the Orthodox mission had a significant place. By shaping the religious space outlined in this article, the clergy – subjects of the Romanov Empire during the so-called “golden age” created solid foundations for the formation of communities outside their home country. The history of missions in the Holy Land and Athos, exploded in the mid-nineteenth century, was marked by organizational, construction and scientific activities. Its fruits were lost in the events of the Russian revolutions which put an end to their dynamic development and marginalized their contemporary significance.

Refine search results

5 Nurt SVD

2 Forum Pedagogiczne

1 ELPIS

8 Pawełczyk-Dura K.

1 2021

1 2019

2 2016

3 2015

1 2014

Rosyjska misja prawosławna w Japonii w czasach arcybiskupa Nikołaja (Kasatkina)

Rosyjska Misja Prawosławna w Ameryce Północnej. Działalność arcybiskupa Tichona (Biełławina)

IŁARIONA (TROICKIEGO) WIZJA REFORMY SZKOLNICTWA CERKIEWNEGO

MOSKIEWSKA AKADEMIA DUCHOWNA A WYDARZENIA REWOLUCYJNE 1905-1917

Życie i działalność cerkiewna metropolity Siergieja (Stragorodzkiego) do publikacji Deklaracji (1927)

Misyjna działalność rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Chiny i Korea

Sobór Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej 1917-1918 a działalność misyjna

„Złoty wiek” misji rosyjskiej w Ziemi Świętej i na Athosie