Search results

1

Zmiany w systemie odpłatności za usługi socjalne w latach 1989-1992 przez przedsiębiorstwa państwowe

100%

Grzybowski W., Uniwersytet im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

|

1997

|

vol. 144

2

Metafora i piękno w Iliadzie Homera

100%

Grzybowski W.

Nurt SVD

|

2017

|

issue 1

309-324

PL

Iliada Homera jest wielowarstwową opowieścią o heroicznej przeszłości achajskiej arystokracji. Choć skażeni winą, ate, choć zaangażowani w niesprawiedliwą, łupieżczą wojnę, bohaterowie achajskiej historii dosięgają wzoru cnoty, arete – męstwa połączonego z mądrością. Wina zarówno Achajów – Achillesa i Agamemnona, jak i Trojan – Parysa i Hektora, przesłania oraz odbiera im część chwały, jaka winna wypływać z mądrego męstwa połączonego z szacunkiem dla zwyciężonych. Wina zrodzona z pokusy, której nie mogą się oprzeć jako śmiertelni, paradoksalnie obarcza ich odpowiedzialnością za zło, nad którym nie panują. Jednak spadająca na nich kara staje się ekspiacją i aktem odzyskania heroicznej cnoty. Znaczenia te zawarte są w przenośniach zastosowanych przez Homera, a także w złożonej strukturze Iliady. Zarówno homeryckie metafory, jak i przedstawianie postaci oraz narracja budują kompozycję znaczeń i harmonii, która w sposób naturalny poddaje się wytłumaczeniu za pomocą scholastycznych pojęć proportio, integritas i claritas, trzech podstawowych cech piękna. Tak pojęta kompozycja Iliady stanowi ważny krok w tworzeniu antycznej tradycji wyznaczonej przez kalokagathię, poszukiwanie prawdziwego piękna i dobra.

EN

The Illiad, traditionally attributed to Homer, is a multilayered story about the heroic past of the Achaean aristocracy. Though engaged in an unjust war and plunder, thus contaminated by guilt, ate, the Achaeans strive for the very model of virtue, arete – courage and wisdom paired with respect shown towards the defeted enemy. The glory of arete is compromised on both sides of the conflict, the Acheans (Achilles and Agamemnon) and the Trojans (Paris and Hector). Their guilt, born of temptation which they – as mortals – cannot resist, paradoxically makes them responsible for the evil they have no power to contain. Their punishment thus becomes their atonement for their wrongdoing and their chance to redeem their discredited heroism and virtue. All these ideas are conveyed by the metaphors employed by Homer throughout his complex masterpiece. His way of presenting the protagonists and narrating their stories creates a brilliant composition of meanings and harmony, which the European scholastics many centuries later described as the constituent elements of beauty: proportio, integritas and claritas. The Illiad marks an enormously important stage in the development of the ancient search of the true goodness and beauty, kalokagathia (Ancient Greek: nobility, goodness, from kalos: beautiful, kai: and, agathos: good).

3

Bóg i „śmierć Boga” w pisarstwie Tomasza Mertona

100%

Grzybowski W.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 2

262-277

PL

Amerykański trapista i pisarz religijny Tomasz Merton jest autorem Siedmiopiętrowej góry, Posiewu kontemplacji, Wspinaczki ku prawdzie, Nowego człowieka oraz wielu innych pozycji z dziedziny duchowości. Jest on również dociekliwym myślicielem, który porównuje filozofię scholastyczną ze współczesnym egzystencjalizmem. W Domniemaniach współwinnego świadka podejmuje polemikę z Heideggerowską koncepcją śmierci. Merton rozpatruje to zagadnienie z punktu widzenia chrześcijańskiej aksjologii. Czymś nielogicznym jest dla niego dogmat egzystencjalizmu: idea „śmierci Boga”. Całą jego twórczość spina polemika z anglikańskim teologiem, zainspirowanym filozofią Fryderyka Nietzschego, Thomasem Altizerem. Merton pokazuje tu, w jaki sposób teologia bazująca na Objawieniu oraz teologia naturalna są nośnikami poznania egzystencjalnego, w sensie scholastycznym jako rozpoznanie Istnienia. Z niego wynika świadomość dobra moralnego jako uczestnictwa w istnieniu Boga, Dawcy dobra. W świetle tego poznania koncepcja „śmierci Boga” jest czymś nieprawdopodobnym.

EN

Thomas Merton, the American Trappist monk and religious writer, is the author of The Seven Storey Mountain, Seeds of Contemplation, The Ascent to Truth, the New Man and many other works in the field of spirituality. He is also an analytical thinker comparing scholastic philosophy with modern existentialism. In Conjectures of a guilty bystander he takes up a polemic with the Heideggerian concept of death. Merton examines this issue from the point of view of Christian axiology. The dogma of existentialism is something illogical to him: the idea of “the death of God”. His entire work is linked to a polemic with Thomas Altizer, an Anglican theologian inspired by the philosophy of Fryderyk Nietzsche. Merton shows how theology of Revelation and natural theology are carriers of existential cognition, in the scholastic sense as the recognition of Existence. From it comes the awareness of moral goodness as participation in the existence of God, the giver of good. In the light of this recognition, the concept of “God’s death” is something unlikely.

Refine search results

2 Nurt SVD

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica

3 Grzybowski W.

1 Uniwersytet im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

1 2018

1 2017

1 1997

Zmiany w systemie odpłatności za usługi socjalne w latach 1989-1992 przez przedsiębiorstwa państwowe

Metafora i piękno w Iliadzie Homera

Bóg i „śmierć Boga” w pisarstwie Tomasza Mertona