Celem artykułu jest przedstawienie szeregu działań podjętych przez Grecję, które skoncentrowane były na ograniczeniu presji migracyjnej oraz wykazanie, że działania te przyniosły skutek w postaci mniejszej liczby nieregularnych migrantów docierających do greckich wybrzeży. Hipoteza ta testowana jest za pomocą analizy poszczególnych rozwiązań, wprowadzanych przez rząd Kiriakosa Mitsotakisa w okresie 2019-2021 z częściowym uwzględnieniem 2022 roku. Wnioski wskazują, że państwo może skutecznie obniżyć presję migracyjną oraz nieregularny napływ migrantów poprzez podejmowanie określonych działań legislacyjnych oraz aktywną ochronę granicy. Efekty działań rządu greckiego widoczne były już w 2020 roku, a ich dowodem była nie tylko niższa liczba migrantów, ale również przekierowanie szlaku migracyjnego w kierunku Włoch oraz na Cypr. Artykuł wnosi wkład w badania dotyczące współczesnej, nieregularnej migracji do Unii Europejskiej i wskazuje na możliwości, jakimi dysponuje państwo pierwszego wjazdu w celu ograniczenia wysokiej presji migracyjnej.
EN
The aim of the article is to present a series of measures taken by Greece that focused on reducing migratory pressures and to demonstrate that these measures resulted in fewer irregular migrants reaching the Greek coast. This hypothesis is tested by analyzing individual solutions introduced by the government of Kiriakos Mitsotakis in the period 2019-2021, partially taking into account 2022. The conclusions indicate that the state can effectively reduce the migratory pressure and irregular inflow of migrants by undertaking specific legislative actions and active border protection. The effects of the Greek government’s actions were already visible in 2020, and their proof was not only the lower number of migrants, but also the redirection of the migration route towards Italy and Cyprus. The article contributes to research on contemporary, irregular migration to the European Union and indicates the possibilities that the country of first entry has at its disposal in order to reduce high migratory pressure.
Poseł pobiera wynagrodzenie, dietę poselską oraz pieniądze na funkcjonowanie biura poselskiego. W celu obsługi swojej działalności w terenie oraz na forum parlamentu posłowie tworzą biura poselskie, w których pracują ich współpracownicy. Art. 23 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (DzU 2003, nr 221, poz. 2199 z późn. zm.) głosi w punkcie 4, że poseł lub senator może zatrudniać pracowników w swoich biurach poselskich na czas określony, nie dłuższy niż czas trwania kadencji, na którą został wybrany. Ten sam punkt mówi także, że działalność posła lub senatora może być wspierana przez społecznych współpracowników. Działalność asystenta społecznego wynika w dużej mierze z uzgodnienia zawartego pomiędzy nim a posłem. Każdy element poczynań asystenta podlega uzgodnieniom między stronami, podobnie jak gratyfikacja finansowa, otrzymywana za wykonywanie przez niego zadań. Jednym z podstawowych czynników rządzących tym stosunkiem jest pełna swoboda zarówno co do formy umowy, okresu jej obowiązywania, zakresu obowiązków oraz sposobu rozwiązania. Jest więc zasadnicza różnica pomiędzy pracą pracownika biura poselskiego a asystenta społecznego.
The author of the article intends to present irregular migration as a tool used in hybrid activities aimed at destabilizing and weakening state entities. The article hypothesises that the instrumentalization of migration by states serves to evoke a sense of threat and to achieve specific goals. This hypothesis is tested by analysing three cases of a mass influx of migrants that took place in 2020-2021: on the Belarusian border with Poland, Lithuania and Latvia, in Ceuta and at the Turkish-Greek border. The border operations aimed to destabilize and weaken the state and achieve certain political or financial goals. The findings indicate that illegal migration can effectively exert pressure on a state entity, as it causes chaos, exposes the state to additional costs, undermines trust in authority and is conducive to achieving specific political intentions. The article contributes to research on the use of migration flows in hybrid activities directed against other countries and points to the possibility that neighbouring states may increasingly use this method in their mutual relations with EU countries.
PL
Zamiarem autorki artykułu jest przedstawienie nieregularnej migracji jako narzędzia, wykorzystywanego w działaniach hybrydowych, których celem jest destabilizacja i osłabienie podmiotów państwowych. Hipotezą artykułu jest stwierdzenie, że instrumentalizowanie migracji przez państwa służy wywołaniu poczucia zagrożenia oraz osiągnięciu określonych celów. Hipoteza ta testowana jest za pomocą analizy trzech przypadków masowego napływu migrantów, które miały miejsce w latach 2020–2021: na granicy Białorusi z Polską, Litwą oraz Łotwą, w Ceucie oraz na granicy turecko-greckiej. Celem działań na graniach była destabilizacja i osłabienie państwa oraz osiągnięcie określonych celów politycznych lub finansowych. Wnioski wskazują, że nielegalne migracje mogą być skutecznym sposobem nacisku na podmiot państwowy, ponieważ wywołują chaos, narażają państwo na dodatkowe koszty, podważają zaufanie do władzy i sprzyjają osiąganiu określonych zamiarów politycznych. Artykuł wnosi wkład w badania dotyczące wykorzystywania przepływów migracyjnych w działaniach hybrydowych, skierowanych przeciwko drugiemu państwu, i wskazuje na możliwość coraz częstszego wykorzystywania tej metody przez państwa ościenne we wzajemnych relacjach z państwami unijnymi.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.