Search results

1

Assassination attempt on the life of the President of the Republic of Poland pursuant to Article 134 of the Criminal Code

100%

Kosmaty P.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2022

|

vol. 15

|

issue 29

387-406

PL

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki szczególnej prawnokarnej ochrony Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W nawiązaniu do przedwojennego ustawodawstwa został poddany analizie art. 134 Kodeksu karnego, kryminalizujący zachowania będące zamachem na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, który postrzegany nie jako konkretna osoba, lecz jako podmiot uosabiający majestat Rzeczypospolitej Polskiej jest jednym z głównych gwarantów sprawnego i niezakłóconego funkcjonowania organizmu państwowego. Zamach na osobę sprawującą ten urząd może być początkiem zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej destabilizacji państwa, a zagrożenie jego bezpieczeństwa pojawia się już w momencie przygotowań do popełnienia tego przestępstwa. Autor nie neguje przy tym faktu, że ten przepis wzmacnia także ochronę życia i zdrowia tej osoby, uznaje jednak, że jest to uboczny przedmiot ochrony. W artykule przedstawiono argumenty przemawiające za penalizacją wszelkich zachowań noszących znamiona przygotowania do zbrodni zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wzorem twórców Kodeksu karnego z 1932 r.

EN

The aim of this article is to present the issue of special criminal law protection of the President of the Republic of Poland. With reference to pre-war legislation, Article 134 of the Criminal Code was analysed, which criminalises behaviour constituting an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, who, perceived not as a specific person but as an entity embodying the majesty of the Republic of Poland, is one of the main guarantors of the efficient and undisturbed functioning of the state organism. An assassination attempt on the holder of this office may be the beginning of both internal and external destabilisation of the state, and the threat to its security appears already at the moment of preparation to commit this crime. While the author of the article does not deny that this provision also strengthens the protection of this person’s life and health, he recognises that this is an incidental object of protection. The article presents arguments in favour of the criminalisation of any behaviour bearing the features of preparation for the crime of an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, following the example of the authors of the Criminal Code of 1932.

2

Zamach na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 134 Kodeksu karnego

100%

Kosmaty P.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2022

|

vol. 15

|

issue 29

161-180

EN

The aim of this article is to present the issue of special criminal law protection of the President of the Republic of Poland. With reference to pre-war legislation, Article 134 of the Criminal Code was analysed, which criminalises behaviour constituting an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, who, perceived not as a specific person but as an entity embodying the majesty of the Republic of Poland, is one of the main guarantors of the efficient and undisturbed functioning of the state organism. An assassination attempt on the holder of this office may be the beginning of both internal and external destabilisation of the state, and the threat to its security appears already at the moment of preparation to commit this crime. While the author of the article does not deny that this provision also strengthens the protection of this person’s life and health, he recognises that this is an incidental object of protection. The article presents arguments in favour of the criminalisation of any behaviour bearing the features of preparation for the crime of an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, following the example of the authors of the Criminal Code of 1932.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki szczególnej prawnokarnej ochrony Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W nawiązaniu do przedwojennego ustawodawstwa został poddany analizie art. 134 Kodeksu karnego, kryminalizujący zachowania będące zamachem na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, który postrzegany nie jako konkretna osoba, lecz jako podmiot uosabiający majestat Rzeczypospolitej Polskiej jest jednym z głównych gwarantów sprawnego i niezakłóconego funkcjonowania organizmu państwowego. Zamach na osobę sprawującą ten urząd może być początkiem zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej destabilizacji państwa, a zagrożenie jego bezpieczeństwa pojawia się już w momencie przygotowań do popełnienia tego przestępstwa. Autor nie neguje przy tym faktu, że ten przepis wzmacnia także ochronę życia i zdrowia tej osoby, uznaje jednak, że jest to uboczny przedmiot ochrony. W artykule przedstawiono argumenty przemawiające za penalizacją wszelkich zachowań noszących znamiona przygotowania do zbrodni zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wzorem twórców Kodeksu karnego z 1932 r.

3

Specjalne użycie broni. Wybrane aspekty prawne

100%

Kosmaty P.

Studia Prawnicze KUL

|

2021

|

issue 1

143-164

EN

The increasing number of terrorist acts has necessitated the introduction of novel legal solutions allowing for the efficient protection of the state. The following paper focuses on the legal premises of the application of firearms by the police and other services, with particular attention to the so-called precision shot: an instrument introduced by the counter-terrorist measures act of 2 July 2016. Keeping in mind that the aforementioned solution inevitably collides with a whole range of personal rights and freedom, the author conducts an analysis of the legal mechanisms underlying the depenalisation of such measures, with particular attention paid to the countertype of a prohibited action within the legal bounds of service rights and duties, as well as forced defence. The article also refers to the standard of protection of human rights with the forced use of firearms viewed from the perspective of article 2 of the European Code of Human Rights defining the right to live, as clarified by the Strasburg jury. Finally, the paper discusses a range of practical situations where the special application of firearms may be necessary.

PL

Wzrastająca liczba ataków terrorystycznych powoduje, iż niezbędne staje się wprowadzanie nowych instytucji prawnych, które pozwolą na skuteczną ochronę bezpieczeństwa państwa. Celem artykułu jest przybliżenie przesłanek legalności użycia broni palnej przez funkcjonariuszy policji i innych służb, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. strzału snajperskiego – instrumentu wprowadzonego na mocy ustawy z dnia 2 lipca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych. Mając z kolei na względzie, iż nieunikniona pozostaje kolizja wskazanych uprawnień z szeregiem praw i wolności jednostki, autor dokonuje analizy mechanizmów prawnych prowadzących do depenalizacji takich zachowań – kontratypu działania w ramach uprawnień i obowiązków oraz obrony koniecznej. Przywołany zostaje także wypracowany w orzecznictwie strasburskim standard ochrony praw człowieka w zakresie użycia broni palnej z perspektywy art. 2 EKPC chroniącego prawo do życia. Końcowo, autor wskazuje na sytuacje, w jakich w praktyce może mieć miejsce specjalne użycie broni palnej.

4

Legal Liability in Journalism

100%

Kosmaty P.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

EN

The article provides an insight into the matter of legal liability (both civil and criminal) of media work. The legislature sets the normative character of the freedom of speech by delimiting it, while simultaneously establishing its legal guarantee. The vital role of legal norms establishing the limits of all forms of press and, in a wider sense, media activities is fully perceptible in observation that free media constitute an element of the foundations of the legal order of all democratic states built on universal justice and the rule of law. The possible range of media activity is also set by the norms of civil law, where the most frequent breach is probably the infringement of personal values. The standard employed by civil law with regard to the legality of media critique is the veracity of facts provided by the journalist. This is further reshaped by the standards of journalistic work aiming towards the full legality of work by focusing on the exactitude and reliability of information as well as the full compatibility of professional media activities with the norms of social life.

PL

Celem artykułu jest przybliżenie obszaru, w ramach którego działalność medialna przenika się z odpowiedzialnością prawną (karną i cywilną). Ustawodawca, wyznaczając granice wolności wypowiedzi, nadaje jej normatywny charakter, a przy tym określa gwarancje tej wolności. Przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią one jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej, lub szerzej – medialnej, jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Zakres aktywności medialnej modelowany jest również przepisami prawa cywilnego. W tym aspekcie najczęściej można mówić o naruszeniu dóbr osobistych. Standardem prawa cywilnego w zakresie zgodności z prawem krytycznych wypowiedzi o faktach jest ich prawdziwość. Jednakże w działalności dziennikarskiej ten standard ulega przemodelowaniu w kierunku legalności działania opartego na dochowaniu szczególnej staranności, szczególnej rzetelności oraz zgodności działania z zasadami współżycia społecznego.

5

Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)

100%

Kosmaty P.

Problemy Prawa Karnego

|

2017

|

vol. 1 (27)

|

issue 1

119-131

EN

The main aim of the article is to discuss the issue of the liability of an editor for a press offence, according to Article 49a of the press law. The analysis begins with a historical overview which shows the evolution of liability for offences committed in print by press outlets. To this end, the author introduces the concepts of the right of anonymity or the responsible editor. These two institutions, characteristic of the interwar period, performed two extremely different functions. The former allowed to conceal the identity of the author of the printed material, while the latter was instituted in order to ensure that the victims were sufficiently protected. The analysis of the current provisions of the press law showed that the legislator introduced two separate legal definitions: that of an editor and that of an editor in chief. The following part of the article discusses those two categories in more detail, paying particular attention to the decoding of their definitions as introduced in the press law from a practical standpoint. Moreover, it has been emphasized that each editor in chief is also an editor, but not vice versa, since some regulations are addressed specifically to the editor in chief. Bearing in mind that assigning liability for a press offence is dependent on determining the moment from which a person can be considered an editor in chief, the author discusses the registration system for journals and periodicals. As a result, the author determines three distinct periods of time which determine the possibility of considering a particular person as an editor in chief. The last part of the article is devoted to the rules and circumstances of prosecution of the editor for publishing a press article. The author points to the differences which stem from assuming a different subject party of the offence. In the cases of assuming negligence, it results in liability under Article 49a of the press law, whereas in the cases of assuming intentionality results in liability for an intentional offence of another type committed in complicity.

6

Znaczenie prawa karnego materialnego w wytyczaniu granic swobody wypowiedzi i wolności prasy

100%

Kosmaty P.

Zeszyty Prasoznawcze

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3 (231)

505-515

EN

The significance of the substantive penal law in the delimitation of the freedom of speech and the freedom of press The following article provides an insight into the delimiting function of the Penal Code with regard to the constitutional rights of freedom of speech and press, which is dealt with much less frequently both by doctrine and jurisdiction than the civil law and administrative aspects of media activity. However, it has to be understood that the evaluative function of the norms of penal law do affect all forms of media activity. The study presents an attempt to determine the degree of influence of penal law on freedom of speech, aimed on the evaluation of its role as the ultima ratio legal means, which will establish a basis for determination of the degree of penalization of Polish press law. The study stresses the importance of the reciprocal function of penal law which not only limits the freedom of speech and press, thus allowing for the legal liability of journalists, but also secure their right to carry out their informative mission in an unobstructed way. The major focus of the following article are cases of undermining or breaching the limits set by freedom of speech, with their evaluation both within the bounds of Penal Code and other normative acts, such as Press Law or Minor Offences Code. Particular attention has been paid to the possibility of commitment of public slander and press libel by the media, as described in articles 212 and 216 of the Penal Code. The author also stresses the fact that normative decrees of the Penal Code have already been encoded within Press Law, whose articles 43 and 44 protect journalists from acts encroaching on their professional activities. Further, the author suggests that both the character of the publication and the general publishing framework of a given press title may be a factor determining the legal liability of certain publications. Finally, the study also discusses the distinct issue of investigative journalism, which often relies on the application of various illegal methods of provocation by journalists to obtain information.

PL

Tematem artykułu jest znaczenie prawa karnego materialnego w wytyczaniu granic swobody wypowiedzi i wolności prasy. Wpływ prawa karnego na działalność medialną to problematyka znacznie rzadziej poruszana w doktrynie i orzecznictwie niż aspekty cywilistyczne lub administracyjnoprawne takiej aktywności. Normy prawnokarnie wartościujące nie pozostają jednakże bez wpływu na wszelkie formy aktywności medialnej. Artykuł stanowi próbę określenia stopnia ingerencji prawa karnego w konstytucyjną wolność wypowiedzi celem ustalenia, czy pełni ono stawianą przed nim funkcję środka ultima ratio. Odpowiedź na tak postawione pytanie pozwala bowiem określić poziom penalizacji prawa prasowego funkcjonującego w Polsce. Podkreśleniu uległa obrotowa funkcja przepisów prawa karnego, które z jednej strony ograniczają wolność słowa i prasy, umożliwiając pociągnięcie dziennikarzy do odpowiedzialności karnej, a z drugiej zapewniają im nieskrępowane wykonywanie powierzonej misji. W niniejszym opracowaniu skupiono się głównie na zachowaniach przekraczających granice wolności słowa lub w nią godzących. Dokonano analizy prawnokarnego wartościowania takich zachowań nie tylko z perspektywy przepisów Kodeksu karnego, ale również innych ustaw, jak chociażby Prawa prasowego czy Kodeksu wykroczeń. Wskazano w szczególności na możliwość dopuszczenia się przez media w swojej bieżącej aktywności przestępstwa zniesławienia prasowego oraz zniewagi prasowej stypizowanych w art. 212 k.k. i 216 k.k. Przypomniano również, że normy prawa karnego zakodowane zostały w ustawie Prawo prasowe. Tam bowiem w art. 43 i 44 przewidziana została szczególna ochrona dziennikarza przed działaniami mogącymi wpływać na jego niczym nieskrępowaną wolę. W dalszej części wskazano, iż charakter publikacji oraz linii programowej danego tytułu prasowego mogą determinować możliwość popełnienia również innych czynów zabronionych. Na koniec zwrócono uwagę na odrębny charakter tzw. śledztwa dziennikarskiego, w ramach którego dziennikarz niejednokrotnie posługuje się różnymi metodami nielegalnej prowokacji.

Refine search results

2 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Problemy Prawa Karnego

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Studia Prawnicze KUL

1 Zeszyty Prasoznawcze

6 Kosmaty P.

2 2023

2 2021

2 2017

Assassination attempt on the life of the President of the Republic of Poland pursuant to Article 134 of the Criminal Code

Zamach na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 134 Kodeksu karnego

Specjalne użycie broni. Wybrane aspekty prawne

Legal Liability in Journalism

Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)

Znaczenie prawa karnego materialnego w wytyczaniu granic swobody wypowiedzi i wolności prasy