Celem niniejszego artykułu jest szczegółowa analiza alternacji słowotwórczych, zachodzących w obrębie słowotwórstwa niemieckiego i polskiego w aspekcie porównawczym. Inny zespół alternacji wokalicznych i konsonantycznych charakterystyczny jest dla słownictwa rodzimego, a inny dla wyrazów pochodzenia obcego. Alternacje słowotwórcze odgrywają bardzo ważną rolę i pełnią istotne funkcje w derywacji obu języków, towarzysząc w wielu kontekstach morfemom fleksyjnym i słowotwórczym. Również zakres i stopień produktywności alternacji jest różny w konfrontowanych językach i zależy od tego, czy mamy d o czynienia z derywacją imienną czy czasownikową.
Celem artykułu jest ogólna analiza alternacji z zerem, zachodzących w języku niemieckim i polskim. Alternacje te, występujące zarówno we fleksji, jak też i w słowotwórstwie, służą w obu konfrontowanych językach, a szczególnie w znacznie szerszym stopniu w języku polskim sygnalizowaniu klas i kategorii gramatycznych. Wnioskiem wynikającym z konfrontacji jest stwierdzenie różnic systemowych, związanych z dystrybucją w sferze używalności alternacji oraz w planie funkcjonalnym. Autor ukazuje w artykule całą złożoność problematyki alternacji z zerem, uwarunkowaną różnicami strukturalnymi badanych języków.
Artykuł niniejszy jest poświęcony znaczeniu alternacji formotwórczej i jej niektórym aspektom we współczesnej morfologii fleksyjnej języka niemieckiego. Alternacje formotwórcze, czyli stosunki wymiany zachodzące w obrębie morfologii fleksyjnej w języku niemieckim, zwłaszcza typu ablautu (apofonia) oraz alternacje typu umlautu (alternacje przegłosowe), odgrywają bardzo ważną rolę. W wielu wypadkach są one samodzielnymi wskaźnikami opozycji morfologicznych lub - nawet pozbawione samodzielnej funkcji morfologicznej - towarzyszą w niektórych kontekstach morfemom fleksyjnym. Następne ważne aspekty tych alternacji w morfologii niemieckiej dotyczą zakresu i stopnia ich produktywności. Są one integralną częścią morfologii, zatem służą w mniejszym lub większym stopniu sygnalizowaniu kategorii i opozycji gramatycznych w kooperacji z innymi środkami i sygnałami językowymi, tworząc ważny dodatkowy element ułatwiający komunikację językową.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.