Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Czas usiłowania i dokonania kradzieży w sklepie samoobsługowym

100%
Tyburcy T.
Nowa kodyfikacja prawa karnego
|
2019
|
vol. 51
13-26
EN
If the place where the theft was committed is a supermarket, establishing the precise time of that attempt is often disputed. It depends on the acceptance of a certain theoretical view about the notion of “an attempt.” According to the dominant position adopted in the Polish legal literature, theft is committed at the time of seizing the property, even before approaching the cash register.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kradzież czy przywłaszczenie rzeczy ruchomej z majątku wspólnego (współwłasności)?

100%
Tyburcy T.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2018
|
vol. 80
|
issue 3
75-85
EN
According to the dominant opinion in the case-law, the spouse who disposes of the assets included within the matrimonial property against the will of the other spouse commits either a theft or misappropriation, depending on which party (the perpetrator or the victim) controls the assets in question. There is, however, a minority view according to which it is not possible for a spouse to commit a crime of stealing assets included in the matrimonial property and any unlawful appropriation of such assets by a spouse must be qualified in accordance with Article 284 par. 1 of the Penal Code. Both positions have their basis in the understanding of the notion of ‘possession’ as a subject of protection under the legal provisions in which offences against property are defined. It is generally accepted that what matters is the factual ownership of a given object, but there is no agreement in the literature as to the uniform definition of this ownership.
PL
W doktrynie dominuje stanowisko, że małżonek, który rozporządza składnikiem majątku wspólnego jak własnym, wbrew woli drugiego małżonka, popełnia kradzież lub przywłaszczenie w zależności od tego, czy rzecz znajduje się we władztwie pokrzywdzonego czy też sprawcy. Mniejszościowy pogląd zakłada, że nie jest możliwa kradzież rzeczy wchodzących w skład wspólnoty majątkowej małżonków, a bezprawne ich przywłaszczenie należy kwalifikować z art. 284 § 1 k.k. Oba stanowiska mają za podstawę inne rozumienie posiadania (władania). Powszechnie przyjmuje się, że chodzi o faktyczne władanie rzeczą, ale doprecyzowanie tego sformułowania budzi już kontrowersje w piśmiennictwie. Należy szczególnie wnikliwie analizować stronę podmiotową, jeżeli przedmiotem wykonawczym jest rzecz stanowiąca współwłasność małżeńską. W związku z przepołowieniem kradzieży i przywłaszczenia istotne jest ustalenie wartości przedmiotu wykonawczego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Posiadanie w prawie karnym i cywilnym – czy dzierżyciel i prekarzysta może być pokrzywdzonym przestępstwem kradzieży?

100%
Tyburcy T.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2018
|
vol. 16
|
issue 2
229-242
PL
The structure of ownership in civil law consists of two elements. The first is the element of physical wielding (corpus possesionis), and the second is a psychological (subjective) element; constituted by a presumption in favour of possession – one is always presumed to possess in his own interest (animus rem sibi habendi). Legal possession is the detention (control) or enjoyment of property or right that we hold or exercise by ourselves. Having control over property for someone else is defined in civil law as holding (Art. 338 of the Civil Code), which concerns the realization of a certain task. Possession as a factual status is protected by Art. 278 § 1 K. K. and should be interpreted more broadly than within the civil law definition. It constitutes an actual control over a movable property, which can also be exercised by a holder acting on his own behalf (commissionaire), who is not the possessor within the definition of the civil law. In contrast, it appears that a holder not acting on his own behalf (employee) is not protected by Art. 278 § 1 K. K. It seems erroneous that the protection of unlawful possession in Art. 278 § 1 K. K. depends on the good faith of the holder. Another questionable issue is granting protection for the permissive occupant in Art. 278 § 1 K. K. There is very little attention devoted to this problem both in the case-law as well as literature. It seems that permissive occupant does not attain the control over property, because his actual relationship to it is not an expression of the will of detentor, and therefore he cannot be a victim of theft.
4

Kradzież karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego (art. 278 § 5 k.k.) jako przykład kryminalizacji na przedpolu czynu zabronionego

100%
Tyburcy T.
Nowa kodyfikacja prawa karnego
|
2016
|
vol. 41
73-89
EN
In contrast to the classical theft this offense has not been partially-decriminalized. The subject of the crime cannot be a card that entitles the owner to make payment, since it constitutes “other means of payment” within the meaning of art. 115 § 9 C.C.; and as such is the subject of the theft of another person movable property (Art. 278 § 1 C.C.).
5
Publication available in full text mode
Content available

Kradzież jako przestępstwo materialne ścięte – jak ustalić czas skutku?

100%
Tyburcy T.
Studenckie Zeszyty Naukowe
|
2016
|
vol. 19
|
issue 31
EN
Theft is committed at the moment of seizure of a movable property (taking the actual control over it), if the performance of such action is accompanied by the intention of its misappropriation; therefore the consequence of the theft occurs regardless of the perpetrator’s ability to realize the intention to dispose of property in question as its actual owner. The degree of consolidation of the control over the stolen property does not belong to the constituent elements of theft. The misappropriation is merely the objective of the perpetrator; it can be fully realized only after the factual seizure. In some instances determining the time of theft raises a serious controversy, for example in case of theft occurring in an apartment of the victim or a self-service shop. The doctrine has widely accepted that theft is an offence with criminal consequences. It seems, however, that when it comes to this particular offense so called “time curdling” occurs – the identity of time and location of the act and its consequences. That is the reason why, in contrast to other types of offenses, in this case it is not possible to distinguish the act and its consequence.
PL
Kradzież jest dokonana z chwilą zawładnięcia rzeczą ruchomą (objęcia jej w faktyczne władanie), jeżeli temu działaniu towarzyszy cel jej przywłaszczenia. Skutek przestępstwa kradzieży następuje więc niezależnie od tego, czy sprawca zdoła zrealizować zamiar rozporządzania rzeczą tak, jak właściciel. Stopień utrwalenia władztwa nad skradzioną rzeczą nie należy do znamion kradzieży. Fakt przywłaszczenia jest jedynie celem działania sprawcy. Może on być zrealizowany dopiero po dokonaniu zaboru. Ustalenie czasu dokonania kradzieży w niektórych przypadkach budzi jednak kontrowersje, np. w przypadku kradzieży rzeczy z mieszkania pokrzywdzonego. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że kradzież jest typem materialnym. Wydaje się natomiast, że w przypadku tego przestępstwa zachodzi „ścięcie czasowe”, tzn. tożsamość czasowa i miejscowa działania oraz skutku. Dlatego właśnie, w przeciwieństwie do innych typów czynów zabronionych, nie jest możliwe odróżnienie działania od skutku.
6
Publication available in full text mode
Content available

Użycie przemocy wobec osoby oraz groźba natychmiastowego jej użycia jako znamiona (środki przymusu) przestępstwa rozboju (art. 280 § 1 k.k.)

100%
Tyburcy T.
Przegląd Policyjny
|
2018
|
vol. 2(130)
162-179
PL
Użycie przemocy wobec osoby oraz groźba natychmiastowego jej użycia to znamiona (środki przymusu) przestępstwa rozboju (art. 280 § 1 k.k.). Ich wykładnia budzi spory w piśmiennictwie i orzecznictwie oraz zmieniała się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Jest ona bardzo istotna, gdyż jeżeli uznamy, że sprawca nie zastosował środków przymusu z art. 280 § 1 k.k., to jego czyn wypełnia znamiona przestępstwa kradzieży lub wykroczenia kradzieży i skutkuje to radykalnym zmniejszeniem ustawowego zagrożenia karnego. Podstawowym problemem interpretacyjnym budzącym spory w piśmiennictwie i orzecznictwie jest ocena, od jakiego stopnia intensywności mamy do czynienia z użyciem przemocy w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. Nie wypełnia znamion rozboju sprawca, który odgina palce pokrzywdzonego w celu zdjęcia mu obrączki. Środkiem przymusu rozboju jest przemoc wobec osoby, a nie wobec rzeczy (np. niszczenie mienia). Sprawca rozboju może stosować przemoc również wobec innej osoby niż ta, której kradnie mienie. Sporny charakter ma również znamię groźby natychmiastowego użycia przemocy wobec osoby. Wydaje się, że natychmiastowość może łączyć się w czasie z samą groźbą, lecz może czasowo odbiegać od niej, jeżeli na jej spełnienie pozostawiono pokrzywdzonemu jakiś czas, jednakże bez rozerwania ciągłości czasowo-przestrzennej pomiędzy groźbą a czasem pozostawionym na jej wykonanie.
7
Publication available in full text mode
Content available

Kara nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 3 k.k.) jako przykład nowej recydywy jurydycznej?

100%
Tyburcy T.
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
|
2023
|
vol. 33
|
issue 2
123-152
EN
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility for the court to impose the sentence of life imprisonment without possibility of parole (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code), which constitutes a novelty in Polish criminal law and is widely criticised by the legal community. The legislator has provided two grounds for the optional imposition of life imprisonment without possibility of parole. The article discusses Article 77 § 3 of the Criminal Code is based on formal grounds: a previous final conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual liberty, public security or of a terrorist nature) for life imprisonment or imprisonment for a period of not less than 20 years. It introduces a new form of juridical (legal, special) one-time recidivism. Fulfilment of its prerequisites, however, does not tighten the limits of life imprisonment, but the possibility of imposing it with the prohibition of conditional release.
PL
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.), co stanowi novum w polskim prawie karnym i jest powszechnie krytykowane przez środowisko prawnicze. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Artykuł omawia art. 77 § 3 k.k., który opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Wprowadza nową postać recydywy jurydycznej (prawnej, specjalnej) jednokrotnej. Spełnienie jej przesłanek nie powoduje jednak obostrzenia granic kary dożywotniego pozbawienia wolności, lecz możliwość wymierzenia jej z zakazem warunkowego zwolnienia.
8
Publication available in full text mode
Content available

Powodowanie trwałego niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób jako warunek orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 4 k.k.)

100%
Tyburcy T.
|
2023
|
vol. 7
|
issue 1
1-17
EN
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts implemented the possibility of the imposition of irreducible deprivation of liberty for life by the court, with prohibition from conditional release (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code). The legislator has provided the grounds for non-obligatory imposing this penalty. The first one (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds, such as: a previous valid sentence for a specific type of crime (against life and health, liberty, sexual freedom, public security or a public security of a terrorist character) to the penalty of deprivation of liberty for life or the penalty of deprivation of liberty for no less than 20 years. The second one (Article 77 § 4 of the Criminal Code) includes perpetrator’s remaining at large will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The article presents an interpretation of the prerequisites for the application of Article 77 § 4 of the Criminal Code, indicates which sentencing directives should be prioritised by the court deciding on sentencing with the application of the provision in question, and analyses the possibility of applying Article 77 § 4 of the Criminal Code by a court adjudicating a joint sentence.
PL
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.). Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Artykuł przedstawia wykładnię przesłanek zastosowania art. 77 § 4 k.k., wskazuje, które dyrektywy wymiaru kary powinny być priorytetowo brane pod uwagę przez sąd podejmujący decyzje o skazaniu z zastosowaniem omawianego przepisu oraz analizuje możliwości zastosowania art. 77 § 4 k.k. przez sąd orzekający karę łączną.
9
Publication available in full text mode
Content available

Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the european arrest warrant

63%
Tyburcy T., Rogoziński P.
Ius Novum
|
2023
|
vol. 17
|
issue 4 ENG
91-107
PL
The Act of 7 July 2022, amending the Act – Criminal Code and certain other acts, introduced the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole into the Criminal Code. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: a previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security, or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty would pose a permanent danger to the life, health, freedom, or sexual freedom of others. This article posits that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment. As a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect other states to refuse to hand over individuals prosecuted for crimes punishable by such punishment or those already sentenced to such punishment.
10
Publication available in full text mode
Content available

Konsekwencje wprowadzenia do Kodeksu karnego możliwości wymierzenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności w aspekcie stosowania ekstradycji i wykonywania europejskiego nakazu aresztowania

63%
Tyburcy T., Rogoziński P.
Ius Novum
|
2023
|
vol. 17
|
issue 4
95-111
EN
The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first of them (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: that the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The thesis of this article is that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment and that, as a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect the refusal of other states to hand over those prosecuted for crimes punishable by such punishment or sentenced to such punishment.
PL
Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności z zakazem ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że charakter i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste sprawcy wskazują, iż pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Tezą niniejszego artykułu jest, że w wyniku wprowadzenia przepisów art. 77 § 3 i 4 k.k. możemy, niestety, realnie spodziewać się odmów wydawania przez inne państwa ściganych za przestępstwa zagrożone taką karą albo skazanych na takie kary.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.