Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Ciało i duch cesarza. O hybrydalnych i fantomowych wizerunkach Napoleona za życia i po śmierci

100%

Oleńska A.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

2025

vol. 349

issue 2

225-236

The text analyses the ways how the memory of Napoleon was employed in the second and third quarters of the 19th century, examining the agency and symbolic meanings attributed to his body within the context of a “bright” and “black” legend. The instrumentalisation of his physicality in images and texts evaluated into a strategic means of constructing collective memory and political mythology, mainly in France. The text touches upon themes concerning emperor’s body during his lifetime (such as the depreciation and hybrid deformation in British caricatures in the face of the French invasion), and particularly after his death. Almost immediately after he died, Napoleon was shrouded in legend. Descriptions of his agony and death, autopsy reports, and images of his corpse were made public, leading to the creation of iconography commemorating him in a style similar to devotional paintings. Then, his “resomatisation” took place through sacralisation and the transformation of his remains into a relic, accompanied by images of “resurrection”. This phenomenon gained particular momentum after the emperor’s remains were brought to France and buried in Paris (retour des cendres), in a ritual act intended to transfer and legitimise power of the July Monarchy. His body became a bearer of the nation’s glory. At the same time, depictions of Napoleon as a phantom began to appear. Visual riddles became popular, employing the principles of illusion and the tradition of silhouette portraits to depict a ghostly shadow haunting his grave on Saint Helena. Already earlier, following Napoleon’s death, several books were published in which the emperor travelled to the afterlife as a ghost.

W tekście analizowane są sposoby, w jakie w XIX wieku w ramach „jasnej” i „czarnej” legendy wykorzystywano pamięć o Napoleonie poprzez sprawczość jego ciała i nadawanie mu symbolicznych znaczeń. Instrumentalizacja jego cielesności przeprowadzana w obrazach i tekstach okazała się strategicznym narzędziem budowania zbiorowej pamięci i politycznej mitologii, szczególnie we Francji. Tekst porusza kilka specyficznych wątków dotyczących ciała za życia (między innymi deprecjację i hybrydalną deformację w brytyjskich karykaturach w obliczu francuskiej inwazji) oraz (zwłaszcza) po śmierci. Śmierć Napoleona niemal od razu została owiana legendą. Upublicznione zostały opisy agonii i odchodzenia cesarza, raporty z sekcji zwłok oraz wizerunki martwego ciała, zapoczątkowując popularność ikonografii upamiętniającej go w formie zbliżonej do obrazów dewocyjnych. Następnie dokonywała się jego „resomatyzacja” poprzez sakralizację, przeistoczenie w relikwię i wizerunki „zmartwychwstania”, co miało miejsce szczególnie po sprowadzeniu szczątków cesarza do Francji i pogrzebie w Paryżu (retour des cendres), traktowanym jako rytuał przekazania i legitymizacji władzy monarchii lipcowej. Ciało cesarza stało się nośnikiem chwały państwa. Równocześnie pojawiły się przedstawienia Napoleona jako fantomu. Popularne stały się przedstawienia w formie wizualnej zagadki, wykorzystujące zasady iluzji i tradycję portretów w formie sylwetek – zjawy-cienia nawiedzającego grób na Świętej Helenie. Po śmierci Napoleona wydanych zostało też kilka książek, w których cesarz jako duch odbywał podróże w zaświaty.

Refine search results

1 Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

1 Oleńska A.

1 2025

Search results

Ciało i duch cesarza. O hybrydalnych i fantomowych wizerunkach Napoleona za życia i po śmierci