Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Niekończące się korytarze. Paradoksy architektury w filmie „Zeszłego roku w Marienbadzie” Alaina Resnais’go

100%

Kwiatkowska P.

Kwartalnik Filmowy

2020

issue 109 Przestrzeń architektoniczna w filmie

35-49

Skomplikowane przestrzenie pałacowe i parkowe, w których toczy się akcja Zeszłego roku w Marienbadzie, pełnią funkcję – jak podkreślano w licznych analizach – znaczącego tła i finezyjnej scenografii, stają się istotnym tematem filmu, sugerują ważne interpretacje i decydują o nieoczywistej konstrukcji psychologicznej głównych bohaterów. Bardziej szczegółowa analiza filmu Alaina Resnais’go pozwala wskazać kluczowe paradoksy rządzące zarówno strukturami architektonicznymi, jak i narracyjnymi, a także ich wzajemnymi relacjami. Przestrzeń wykreowana w filmie jest jednocześnie ciągła i nieciągła, zamknięta i otwarta, skończona i nieskończona, dynamiczna i statyczna; jest też płaska, a zarazem silnie akcentuje iluzję głębi perspektywicznej. Paradoksy te są charakterystyczne również dla sztuki barokowej, a fakt, że film Resnais’go został nakręcony w takich właśnie przestrzeniach, pozwala uznać go za wypowiedź teoretyczną, odnoszącą się także do relacji między kinem i architekturą. Zeszłego roku w Marienbadzie traktuje te sztuki nie jako przeciwstawne, ale jako komplementarne, mierzące się z podobnymi pragnieniami i ograniczeniami.

As it has been underlined in numerous analyses, complex spaces of palaces and parks, which are the setting of Last Year in Marienbad, play the role of a significant background and sophisticated scenography; they become a vital theme of the film, suggest important interpretations and are decisive for the unobvious psychological makeup of the main characters. A more detailed analysis of Resnais’s film allows to indicate the key paradoxes governing both architectural and narrative structures, as well as their mutual interrelations. The space created in the film is at the same time continuous and interrupted, closed and open, finite and infinite, dynamic and static, flat and powerfully accentuating the illusion of perspective and depth. These paradoxes are also characteristic of Baroque art, and the fact that Resnais’s film was shot in such spaces allows to perceive it as a theoretical utterance, concerning also the relations between cinema and architecture. Last Year in Marienbad treats these two branches of art not so much as opposing, but rather complementary, facing similar desires and limitations.

Zeszłego roku w Marienbadzie jako kino-wieść

100%

Kwiatkowska P.

2018

vol. 72

issue 4(323)

60-67

Zeszłego roku w Marienbadzie zaistniało w 1961 roku niemal równocześnie w dwóch różnych postaciach – jako film Alaina Resnais’go i ciné-roman Alaina Robbe-Grilleta wydany przez Les Éditions de Minuit. Artykuł jest próbą przybliżenia fenomenu ciné-roman jako nieoczywistej formy tekstowo-wizualnej, która wchodzi w złożone relacje z jednej strony z różnymi gatunkami literackimi, z drugiej – z właściwymi kinu sposobami opowiadania i pokazywania. Autorkę interesują źródła ciné-roman, których upatruje zarówno w wybranych zjawiskach międzywojennej kultury masowej, jak i w teoretycznych i praktycznych poszukiwaniach awangardy. Celem jest również analiza tekstu Robbe-Grilleta pod kątem stosowanych przez niego strategii narracyjnych w świetle refleksji dotyczących nouveau roman oraz teorii obrazu filmowego i literackiego.

Last Year in Marienbad appeared in 1961 almost simultaneously in two different forms – the film by Alain Resnais and the ciné-roman by Alain Robbe-Grillet issued by Les Éditions de Minuit. This article endeavours to bring the reader closer to the phenomenon of the ciné-roman as an obscure textual-visual form that enters into convoluted relations with assorted literary genres, on the one hand, and with ways of narrating and presentation characteristic for the cinema, on the other hand. The author is interested in the sources of the ciné-roman, which she perceives both in selected phenomena of inter-war mass-scale culture and in the theoretical and practical quests of the avant-garde. Another objective is an analysis of the text by Robbe-Grillet from the vantage point of the narrative strategies applied by him in the light of reflections concerning the nouveau roman and the theories of the cinematic and literary image.

Refine search results

1 Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

1 Kwartalnik Filmowy

2 Kwiatkowska P.

1 2020

1 2018

Search results

Niekończące się korytarze. Paradoksy architektury w filmie „Zeszłego roku w Marienbadzie” Alaina Resnais’go

Zeszłego roku w Marienbadzie jako kino-wieść