Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Od końca lat 90. XX wieku wiele państw Europy Środkowo-Wschodniej wprowadziło strukturalne reformy emerytalne obejmujące wprowadzenie obowiązkowego drugiego „filaru” prywatnie zarządzanych funduszy emerytalnych. Takie reformy wprowadziły: Węgry (1998), Polska (1999), Łotwa (2001), Bułgaria (2002), Chorwacja (2002), Estonia (2002), była Jugosłowiańska Republika Macedonii (2003), Słowacja (2005) i Rumunia (2008). Większość państw tego regionu dokonało strukturalnych reform emerytalnych w trakcie transformacji swoich systemów społeczno-ekonomicznych. Za główny cel tych reform można uznać modernizację. Druga fala reform emerytalnych była ściśle powiązana z kryzysem finansowym, który „odkrył” problemy systemów emerytalnych i przyspieszył zmiany. Jednak, wbrew niektórym komentarzom, trudno uznać tę falę reform za całkowity odwrót od kapitalizacji i prywatyzacji. Druga fala reform emerytalnych w tym regionie może być postrzegana jako dostosowanie systemów emerytalnych do uwarunkowań. Polska była jednym z pionierów strukturalnych reform emerytalnych. W drugiej fali reform Polska (na razie) zdecydowała się na obniżenie wysokości składki na drugi filar dla zmniejszenia deficytu systemu emerytalnego i poprawy sytuacji finansów publicznych.
EN
Since the end of the 1990s, several countries in Central and Eastern Europe (CEE) have carried out structural pension reforms, including the introduction of privately managed pension systems, a so-called second-pillar pension system. The CEE countries that implemented this type of pension system include Hungary (1998), Poland (1999), Latvia (2001), Bulgaria (2002), Croatia (2002), Estonia (2002), the Former Yugoslav Republic of Macedonia (2003), Slovakia (2005) and Romania (2008). Most CEE countries introduced structural pension reforms as part of the transformation of their socioeconomic systems following the end of communism in Central and Eastern Europe. Modernization may thus be seen as the main objective in the first wave of pension reforms. The second wave of pension reforms was closely related to the financial crisis that revealed problems of the pension systems and facilitated change. However, contrary to some accounts, no complete retreat from the funding and privatization of pension systems occurred. The second wave of pension reforms in CEE countries may be seen as the adjustment of pension systems to the circumstances. Poland was both a frontrunner of the structural reforms, introducing it in 1999, as well as making a crucial adjustment to the financial problems of the pension system by decreasing the contribution rate to the second pillar from 7.3% to 2.3% in 2011.
3
Content available remote

WYDATKI SOCJALNE W POLSCE NA TLE UE

100%
EN
Taking social protection expenditure as a percentage of GDP as an indicator, Poland is one of the least „social” EU member states – in 2014 at the level of 2/3 of the EU average. Due to a higher economic growth in Poland during the crisis, the distance between Poland and EU average became even larger during this period. However, taking the level of development into account, Poland is as “social” as many more developed countries. It is the lower GDP per capita which explains the lower real level of social benefits in Poland. Poland has high expenditure on pensions, which indicates a strong orientation of social expenditure towards the oldest part of the society. On the other hand, Poland’s health care expenditure is among the lowest in the EU. Expenditure on education as a percentage of GDP dropped below the EU average, mainly due to decreasing numbers of pupils and students. Both in terms of reducing risk of poverty or social exclusion, as well as decreasing income inequalities, Poland experienced between 2005 and 2015 the biggest progress in the EU. From this perspective, effectiveness and efficiency of social expenditure in Poland durng this period were high.
PL
Według wydatków na zabezpieczenie społeczne w relacji do PKB Pol­ska jest jednym z najmniej „socjalnych” państw UE – w roku 2014 wydatki te stanowiły 2/3 średniej unijnej. Ze względu na szybszy wzrost gospodarczy w Polsce, w okresie kryzysu, dystans między Polską a średnią unijną w omawianym okresie jeszcze się zwiększył. Jednak w stosunku do poziomu rozwoju, Polska jest podobnie „socjalna” jak wiele zamożniejszych państw. Niższy realny poziom świadczeń socjalnych w Polsce wynika przede wszystkim właśnie z niższego PKB. Polska ma bardzo wysokie wydatki na emerytury i renty, co wskazuje na silną orientację wydatków socjalnych na najstarszą część społeczeństwa. Natomiast wydatki na opiekę zdrowotną należą do najniższych w UE. Wydatki na edukację w relacji do PKB spadły do poziomu nieco poniżej średniej unijnej, głównie w związku ze zmniejszaniem się liczby uczniów i studentów. Zarówno pod względem zmniejszania skali zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, jak i zmniejszania nierówności dochodowych, Polska zanotowała w latach 2005–2015 największy postęp w całej UE. Z tego punktu widzenia skuteczność i efektywność wydatków socjalnych w Polsce w omawianym okresie była wysoka.
EN
The article discusses the impact of European integration on social policy in Poland. Though social policy remains mainly the competence of the EU member states, EU impact on social policy has been clear, already since Poland’s preparation to the membership, thus for more than 20 years. Free movement of workers was the most difficult issue during the accession negotiations, due to fears of the old member states. During the integration, Polish law, especially in the area of labour law, was adjusted to the EU law. Poland entered the EU system of social security coordination An indirect impact of integration has been substantial, especially through contributing to catching up in the level of development.
5
Content available remote

OD REDAKTORÓW TEMATYCZNYCH NUMERU

63%
PL
Numer „Polityki Społecznej”, który trzymają Państwo w rękach, jest poświęcony wybranym problemom pracy i polityki społecznej. Wszyscy autorzy związani są z poznańskim ośrodkiem badań nad polityką społeczną. W tekście, który można traktować jako wprowadzenie do tematyki numeru, Jan Szambelańczyk syntetycznie charakteryzuje tradycję i wyróżniki badań nad polityką społeczną, prowadzonych w poznańskich uczelniach, szczególnie na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Cechy poznańskiego podejścia to przede wszystkim: analiza polityki społecznej głównie na gruncie ekonomii, akcentowanie aspektów ekonomicznych problemów społecznych, wiązanie polityki społecznej z pracą oraz łączenie badań naukowych z działalnością praktyczną. I właśnie te cechy stanowiły główne kryterium wyboru tekstów do tego numeru „Polityki Społecznej”. Józef Orczyk analizuje współczesne przemiany pracy, akcentując rosnącą elastyczność organizacji i indywidualizację pracy. Autor wskazuje na konieczność poszukiwania nowej równowagi między prawami jednostki wynikającymi z jej pracy a zabezpieczeniem standardu życia i solidarnością społeczną. Maciej Żukowski prezentuje politykę społeczną w Polsce na tle całej Unii Europejskiej przez wydatki socjalne i ich wybrane efekty. Autor wskazuje, że w stosunku do poziomu rozwoju poziom wydatków socjalnych w Polsce jest zbliżony do wielu zamożniejszych państw UE, a wydatki są silnie zorientowane na najstarszą część społeczeństwa. W latach 2005–2015 zmniejszyła się w Polsce zarówno skala zagrożenia ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, jak i nierówności dochodowych. Joanna Ratajczak dokonuje przeglądu literatury na temat równości, jako wartości instrumentalnej sprawiedliwości społecznej, w systemach emerytalnych. Autorka rozważa, kto jest podmiotem równości, co jest pożądanym dobrem redystrybucji, jakie są kryteria podziału pożądanego dobra oraz jaki jest czas referencyjny. Problematyki zabezpieczenia emerytalnego dotyczy także artykuł Marka Szczepańskiego. Autor wskazuje rezultaty zastosowania ekonomii behawioralnej przy reformowaniu zakładowych systemów emerytalnych w Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii. Na podstawie analizy formułuje rekomendacje odnośnie do zastosowania podobnych rozwiązań w Polsce. Wskazuje także na pewne zagrożenia związane z wykorzystaniem ekonomii behawioralnej w reformowaniu systemów emerytalnych. Paweł Łuczak analizuje dane indywidualne pochodzące z Diagnozy Społecznej z 2015 r., aby określić główne cechy społeczno-demograficzne osób sprawujących opiekę nad dorosłymi osobami niepełnosprawnymi. Wyniki analizy wskazują, że wśród opiekunów nieformalnych powszechne jest wcześniejsze przechodzenie na emeryturę, a tylko około jedna trzecia opiekunów jest aktywna zawodowo. Celem artykułu Piotra Michonia jest zbadanie, na podstawie danych z Diagnozy Społecznej z 2015 r., jak doświadczanie bezrobocia wpływa na różne wymiary subiektywnego dobrostanu młodych osób w Polsce. Wyniki badania wskazują, że bezrobocie oddziałuje negatywnie na ocenę sytuacji finansowej, relacje z przyjaciółmi, samoocenę, witalność, ocenę perspektyw na przyszłość oraz zadowolenie ze spędzania czasu wolnego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.