Search results

1

Rzeki Adda i Pad jako miejsca pamięci literackiej w idylli Adda Alessandra Manzoniego

100%

Raczyńska A.

Konteksty Kultury

|

2015

|

vol. 12

|

issue 3

PL

The article aims at analyzing the idyll Adda by Alessandro Manzoni, one of the greatest representatives of the Italian Romanticism. The Adda is one of the early, neoclassical works of Manzoni. The young author presents the monologue of the nymph Adda, the goddess of the river of the same name, who invites to her humble kingdom the poet Vincenzo Monti, born on the banks of the great Po. The rivers Adda and Po are presented in the Manzoni’s idyll as the places of the literary memory.

2

Rifl essioni sul preumanesimo Dantesco alla luce del pensiero di Jacob Burckhardt

100%

Raczyńska A.

Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis

|

2009

|

vol. 4

|

issue 1

PL

Jacob Burckhardt, autor Kultury Odrodzenia we Włoszech, widzi w Dantem człowieka renesansu.Wysuwa między innymi następujące argumenty: Dante jest przykładem uomo universale,czyli eksperta w wielu dziedzinach, kosmopolitą i poetą pragnącym nowoczesnej sławy.Ponadto Vita nova może być uznane za przykład biografi i, a De vulgari eloquentia jest pierwszymtraktatem na temat norm języka włoskiego (volgare illustre). Podążając za Burckhardtem,można wskazać pewne ślady humanizmu w twórczości Dantego. Przede wszystkim świat antycznystanowi istotną część Boskiej Komedii, a słynna pieśń IV Piekła wyraża wielki podziwwłoskiego poety dla starożytnych. Ponadto na kartach poematu można odnaleźć piękne, bogateopisy krajobrazu oraz ludzkich uczuć. Zdaniem Waltera Ullmana, traktat De monarchia jestnajlepszym przykładem humanizmu dantejskiego, ponieważ poeta wskrzesza w nim ideę CesarstwaRzymskiego, w którym widzi przykład monarchii uniwersalnej.Dante jednakże ma wiele cech człowieka średniowiecza. Między innymi jest zmuszonypotępić starożytnych, ponieważ byli oni zamknięci na prawdziwą wiarę. Ponadto motyw metamorfozypojawiający się w Komedii odpowiada średniowiecznej mutatio moralis, czyli metamorfoziedegradującej, która jest metaforą grzechu, w jaki popada dusza ludzka. WreszcieDante był ganiony przez swoich komentatorów i humanistów za zbyt mało pogłębioną wiedzęna temat antyku i brak zamiłowania fi lologicznego.Należy także wspomnieć o słabych punktach Kultury Odrodzenia we Włoszech Burckhardta.Uczony z Bazylei, czerpiąc inspirację ze Stendhala i z Micheleta, przedstawia wyidealizowanyobraz renesansu jako epoki, w której nastąpiło „odkrycie świata i człowieka”, i pomijadorobek średniowiecza (rozwój intelektualny i żywe zainteresowanie starożytnością). Dlategowidzi w Dantem humanistę, chociaż ten włoski poeta jest bardziej przykładem średniowiecznegointelektualisty niż człowieka renesansu.

3

Wspomnienie o zmarłych ukochanych w eklogach „Meliseus” Giovanniego Pontana i „Phillis” Jacopa Sannazara

100%

Raczyńska A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2013

|

issue 008

69-77

IT

"Meliseus" di Giovanni Pontano e "Phyllis" di Jacopo Sannazaro sono esempi delle ecloghe epicediali. L’ecloga "Meliseus a quo uxoris mors deploratur" di Pontano fu scritta circa un anno dopo la morte di Adriana Sassone, la moglie del poeta. Gli interlocutori, Ciceriscus e Faburnus, parlano della triste sorte di Meliseus (l’alter ego di Pontano) che perse l’amata moglie, Ariadna. Il vedovo abbandona la sua famosa zampogna e si nasconde in una grotta buia per aspettare la propria morte. La natura, sebbene anch’essa venga gravamente colpita dalla morte di Ariadna e soffra assieme a Meliseus, alla fine riesce a consolare l’infelice Meliseus e incoraggiarlo a riprendere l’abbandonata zampogna. La situazione è simile nell’ecloga "Phillis" di Jacopo Sannazaro, la prima delle "Eclogae piscatoriae", i cui protagonisti sono pescatori napoletani. Lycidas, il fidanzato di Phyllis, la ricorda nel giorno dell’anniversario della morte. Come Meliseus dell’ecloga di Pontano, soffre dopo la morte dell’amata e si distacca dal mondo, ma riesce a trovare la consolazione e il nuovo senso della vita nella poesia e nei viaggi marittimi. Inoltre, nell’ecloga "Phyllis" svolge un ruolo importante il sepolcro della morta, diventato un luogo di culto.

4

Scena dell’incontro tra il poeta e la Musa nel poemetto Urania di Alessandro Manzoni alla luce della tradizione classica. Analisi strutturale

100%

Raczyńska A.

e-Scripta Romanica

|

2015

|

vol. 2

39-45

EN

The short poem Urania is the last neoclassical work of Alessandro Manzoni, one of the greatest representatives of Italian Romanticism. This paper analyses the chance meeting between Pindar and the Muse Urania. It examines whether this scene is structured in the same way as those in which chance meetings between poets and divinities take place in ancient literature. My analysis is inspired by research conducted by Tomasz Mojsik - a Polish scholar in history and classical philology - on the role of the Muses in Ancient Greek culture.

IT

Il poemetto Urania è l’ultimo lavoro neoclassico di Alessandro Manzoni, uno degli esponenti del Romanticismo italiano. L’obiettivo del mio articolo è l’analisi della scena dell’incontro fra il poeta Pindaro e la Musa Urania. Le mie ricerche mirano a riconoscere le relazioni tra la scena del poemetto e la tradizione classica dell’incontro di un poeta con una divinità ispiratrice. Le mie analisi sono ispirate alle ricerche di Tomasz Mojsik, storico e filologo classico polacco, sul ruolo delle Muse nella cultura della Grecia antica.

5

Meduza, osłona i wysłannik niebios. Tajemnice Pieśni IX „Piekła” Dantego według nadinterpretacji Giulia Leoniego w powieści „I delitti dellaMedusa”

100%

Raczyńska A.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2015

|

issue 12

129-140

EN

Giulio Leoni, a modern Italian writer, is the author of five crime novels inspired by the life and works of Dante Alighieri. He presents Dante as a detective who investigates mysterious crimes of the early 14th-century Florence, Rome and Venice. Although Leoni has gained an international fame, there are very few studies which examine the connections between the “Divine Comedy” and his books. My article aims to analyze the overinterpretation of Canto IX of the “Inferno” in the novel “I delitti della Medusa”.

6

Le funzioni della personificazione del fiume Po nel volume Eridanus di Giovanni Pontano

100%

Raczyńska A.

Romanica Cracoviensia

|

2013

|

vol. 13

|

issue 4

PL

The Eridanus volume by Giovanni Pontano is addressed to the author’s last great love, Stella. The Po river, identified with the mythical Eridan into which fell down Phaeton’s burnt body, flows through Stella’s motherland. The myth of Phaeton from Ovid’s Metamorphoses (books I and II) becomes the main mythological motif of the Eridanus. Pontano makes an amplification of the episode of the Eridan – the very river that received and washed over Phaeton’s body. Pontano’s focus is on the restorative power of the Po (Eridan). The personification of the Po is presented as a benign and benevolent divinity that gives a shelter to lovers and takes care of unhappy people.

7

Il motivo della metamorfosi nel Tumulus Ielseminae puellae in florem versae di Giovanni Pontano

100%

Raczyńska A.

Romanica Cracoviensia

|

2009

|

vol. 9

|

issue 1

PL

The paper aims at analyzing the motif of metamorphosis in the epigraphic elegy Tumulus Ielseminae puellae in florem versae from the volume De tumulis by Giovanni Pontano. The author indicates the classic sources of inspiration: the myths from the Metamorphoses by Ovid and compares the motif of metamorphosis from the epigraphic elegy of Pontano with the transformation of human beings into plants described in the canto XIII of Dante’s Inferno and in Petrarch’s Canzoniere. Further, the paper analyses the motif of metamorphosis and the representation of Death in other epigraphic elegies from De tumulis as well as the significance of the Nature in Pontano’s works and in the fifteenth-century writings in Latin by Italian poets.

Refine search results

2 Romanica Cracoviensia

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Konteksty Kultury

1 Studia Europaea Gnesnensia

1 Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis

1 e-Scripta Romanica

7 Raczyńska A.

3 2015

2 2013

2 2009

Rzeki Adda i Pad jako miejsca pamięci literackiej w idylli Adda Alessandra Manzoniego

Rifl essioni sul preumanesimo Dantesco alla luce del pensiero di Jacob Burckhardt

Wspomnienie o zmarłych ukochanych w eklogach „Meliseus” Giovanniego Pontana i „Phillis” Jacopa Sannazara

Scena dell’incontro tra il poeta e la Musa nel poemetto Urania di Alessandro Manzoni alla luce della tradizione classica. Analisi strutturale

Meduza, osłona i wysłannik niebios. Tajemnice Pieśni IX „Piekła” Dantego według nadinterpretacji Giulia Leoniego w powieści „I delitti dellaMedusa”

Le funzioni della personificazione del fiume Po nel volume Eridanus di Giovanni Pontano

Il motivo della metamorfosi nel Tumulus Ielseminae puellae in florem versae di Giovanni Pontano