W pracy zwrócono uwagę na kwestię pomocy żywnościowej jako swego rodzaju sposób realizacji „good governance” i społecznej odpowiedzialności krajów bogatych względem krajów biednych. Opracowanie ma charakter przeglądowy. W pierwszej części przedstawiono niedożywienie jako problem globalny współczesnej gospodarki światowej. W drugiej części scharakteryzowano pomoc żywnościową z uwagi na formę jej dostarczania, sposób zakupu, czy głównych dostawców i odbiorców. W podsumowaniu podkreślono, że pomoc żywnościowa w warunkach nierozwiązanego problemu głodu systematycznie maleje, jej udzielanie jest determinowane czynnikami politycznymi i ekonomicznym, a jej ostateczny wpływ na sytuację żywnościową w krajach rozwijających się nie jest jednoznaczny.
EN
The paper focuses on the issue of food aid as a kind of implementation of good governance and social responsibility of rich countries towards poor countries. The study may be characterized as a review. In the first part, hunger as a global problem of the modern world economy is taken under consideration. In the second part, the food aid is characterized by taking into account the form of food delivery, methods of food purchase, main donators and beneficiaries. The author concludes by emphasizing that food aid due to the unsolved problem of hunger has been steadily decreasing, it is determined by political and economic factors, and its ultimate impact on the food situation in developing countries is not clear.
Charakterystyczną cechą współczesnych międzynarodowych relacji handlowych jest rosnąca liczba regionalnych porozumień handlowych. W procesie tym coraz częściej uczestniczą kraje tzw. globalnego Południa. Utworzenie ugrupowania wiąże się między innymi ze zmianą kierunku przepływów handlowych. Głównym celem opracowania jest identyfikacja kierunku handlu rolnożywnościowego regionalnych ugrupowań handlowych relacji Południe-Południe (CACM, CAN, EAC, MERCOSUR) w świetle wybranych wskaźników regionalnych współzależności handlowych. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że handel rolno-żywnościowy we wszystkich badanych ugrupowaniach w większym stopniu ukierunkowany jest na kraje członkowskie niż na kraje trzecie. Różnice pomiędzy ugrupowaniami dotyczą zmian tego ukierunkowania. Specjalizacja kierunkowa umacniała się w przypadku CACM i CAN, pozostawała bez zmian dla krajów EAC, a zmniejszyła się dla MERCOSUR.
EN
The growing number of regional trade agreements is a characteristic feature of contemporary international trade relations. The developing countries are more and more involved in this process. Creating groups is associated with changes in the direction of trade flows. The main objective of the study is to identify the agri-food trade direction of the South-South regional trade groupings (CACM, CAN, EAC, MERCOSUR) taking into account selected indicators of regional trade interdependence. The agri-food trade in the all tested groupings was increasingly directed towards the member states rather than tertiary countries. The differences amongh the groups are related to changes in the direction of trade. Specialization of trade direction strengthened in the CACM and CAN countries, remained unchanged for the EAC countries, and declined in MERCOSUR.