Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

“Ornamented farm” hrabiego Fryderyka Wilhelma von Reden w Bukowcu jako nowocześnie prowadzone gospodarstwo rolne na Śląsku. Specyfika śląskiej gospodarki rolnej na przykładzie Bukowca

100%
Kozina I.
Rocznik Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
|
2016
|
vol. 4
|
issue 4
34-51
PL
Hrabia Fryderyk Wilhelm von Reden jest znany przede wszystkim jako założyciel przemysłu górnośląskiego, bazującego na hutnictwie żelaza i wydobyciu węgla, tymczasem był on także zaangażowany w przeprowadzenie pewnego rodzaju reformy agrarnej w Prusach. Przebywając w Wielkiej Brytanii, zainteresował się zakładaniem parków krajobrazowych. Na krótko przed uzyskaniem hrabiowskiego tytułu nabył rozległe dobra w Bukowcu na Śląsku, które przekształcił w nowoczesne i dochodowe gospodarstwo rolne. Zatrudnił architekta w celu przebudowy nowo nabytego dworu oraz wystawienia nowych budynków folwarcznych. Wynajął też ogrodników, by założyć park krajobrazowy, ozdobiony malowniczymi chatami, szklarniami i pawilonem herbacianym. Po jego śmierci w 1815 roku dziedziczką dóbr została jego żona hrabina Fryderyka von Reden. Kontynuowała ona dzieło zainicjowane przez hrabiego niemal aż do swej śmierci w 1854 roku. Autorka artykułu usiłuje zrekonstruować proces przekształcania dawnego majątku w nowoczesną farmę ozdobną.
EN
Count Frederick William von Reden is mostly known as the founder of Upper Silesian industries based on the development of iron foundry and coal mining, whereas he was also engaged in the implementation of a certain agricultural reform in Prussia. While visiting Great Britain he became interested in landscape gardening. Shortly before he was granted the title of Count, he had purchased a large estate in Bukowiec in Silesia which he then turned into a modern profitbringing agricultural enterprise. He commissioned an architect to rebuild his newly bought manor house as well as to construct new stables, barns and outhouses. He also hired gardeners to create a landscape garden ornamented with picturesque huts, some glass houses and a tea pavilion. After his death in 1815 his widow Countess Frederick von Reden inherited the farm land. She continued the work initiated by her husband almost till the end of her life in 1854. The author of the paper tries to reconstruct the process of transformation of an old-type manor estate into a modern ornamented farm.
2
Publication available in full text mode
Content available

O czym mówią kreski i kropki? Narracja o pewnych działaniach artystycznych w Polsce lat 70. XX w.

100%
Kozina I.
Człowiek i Społeczeństwo
|
2017
|
vol. 43
63-76
EN
Irma Kozina, O czym mówią kreski i kropki? Narracja o pewnych działaniach artystycznych w Polsce lat 70. XX w. [What do „Lines and dots” reveal? A concise narrative about some artistic activities in Poland of the 1970s], edited by W. Bryl-Roman, „Człowiek i Społeczeństwo” vol. XLIII: Projektowanie w latach 70. [Designing in the 1970s], Poznań 2017, pp. 63-76, Adam Mickiewicz University. Faculty of Social Sciences Press. ISSN 0239-3271.Referring to Lacanian post-structural theories, the author seeks to interpret some artistic and architectural phenomena in Poland of the 1970s as a sort of ‚images’ that enable the interpreter the access to the unconscious unity of symbolic and real orders forming the contemporary picture of the not too distant past. Due to such strategies, the analysis of Władysław Nehrebecki’s animation.movie „Lines and dots” reveals its ambiguous contents depending on the attitude of the interpreter who might take into consideration either formalist or symbolic meanings hidden in the film’s visual language. Scenes appearing in the animation movies quoted in the text (created by authors whose works were treated as secondary forms of artistic expression at the time of their inception) functionas cute comments of everyday life routine developed in Poland of the socialist era. They coincide with the same problems that would determine the post-war housing construction restricted by the production capacities of precast concrete plants, they illustrate the realm in which artists are notoriously confronted with the limitations imposed on them by political ideologies and economic backwardness of their country. Despite all the external implications some artists, including the animation movie maker Julian Antoniszczak (the author of prominent non camera movie productions, along with „The way the miniature dachshund works” or „A Hard-Core Engaged Film”), managed to create works of art that have preserved their poignancy or enchantment, both: for the older generations (rapacious to confront the pictorial representation with the memories from the experienced past) as well as for the younger ones (attracted by the films’ formal beauty or by their – allegedly non-realistic – sense of humour).
3
Publication available in full text mode
Content available

Posthumanizm jako koncepcja kształtująca pokazy ubiorów projektowanych przez Iris van Herpen? Rozważania na marginesie aktualnego dyskursu o modzie

100%
Kozina I.
TECHNE. Seria Nowa
|
2021
|
issue 7
201-220
EN
The fascination with new materials and innovative technology has placed the Dutch fashion designer Iris van Herpen on one of the leading positions among artists associated, in the theoretical discourse, with the tendency known as posthumanism. An analysis of the narratives present in the considerations of contemporary fashion critics leads to the conclusion that posthumanism is rarely defined unambiguously. Some perceive it as an idealized vision of a future free from binary classification of reality by means of dichotomous pairs: good / evil, nature / civilization, etc., while others associate this trend with the loss of identity developed by the biological species of homo sapiens and even see it as a dystopian end to humanity. The article attempts to present the relationship between the concept of posthumanism and the design creativity of Iris van Herpen, referring in particular to the collections prepared by her in cooperation with Neri Oxman and Philip Beesley. A comparison was also made of the posthumanist themes used by van Herpen with a similar concept present in the cyborg show prepared in 2018 by Alessandro Michelli, the artistic director of the Gucci fashion house.
PL
Fascynacja nowymi materiałami i innowacyjną technologią zapewniła holenderskiej projektantce mody Iris van Herpen jedną z czołowych pozycji pośród twórców łączonych w dyskursie teoretycznym z tendencją określaną mianem posthumanizmu. Analiza narracji obecnych w rozważaniach współczesnych krytyków modowych prowadzi do wniosku, że posthumanizm nie jest zazwyczaj definiowany jednoznacznie. Jedni postrzegają go jako idealizowaną wizję przyszłości wolnej od binarnego klasyfikowania rzeczywistości za pomocą dychotomicznych par: dobro – zło, przyroda – cywilizacja itp., inni natomiast kojarzą ten nurt z utratą tożsamości wypracowanej przez biologiczny gatunek homo sapiens i widzą w nim nawet dystopijny kres ludzkości. W artykule podjęto próbę przedstawienia związku koncepcji posthumanizmu z twórczością projektową Iris van Herpen, odnosząc się zwłaszcza do kolekcji przygotowanych przez nią we współpracy z Neri Oxman i Philipem Beesleyem. Przeprowadzono też porównanie wątków posthumanistycznych wykorzystywanych przez van Herpen z analogiczną koncepcją obecną w pokazie cyborgicznym przygotowanym w 2018 roku przez dyrektora artystycznego domu mody Gucci Alessandra Michelego.
4
Publication available in full text mode
Content available

O czym mówią kreski i kropki? Narracja o pewnych działaniach artystycznych w Polsce lat 70. XX w.

100%
Kozina I.
Człowiek i Społeczeństwo
|
2017
|
vol. 43
63-76
EN
Irma Kozina, O czym mówią kreski i kropki? Narracja o pewnych działaniach artystycznych w Polsce lat 70. XX w. [What do „Lines and dots” reveal? A concise narrative about some artistic activities in Poland of the 1970s], edited by W. Bryl-Roman, „Człowiek i Społeczeństwo” vol. XLIII: Projektowanie w latach 70. [Designing in the 1970s], Poznań 2017, pp. 63-76, Adam Mickiewicz University. Faculty of Social Sciences Press. ISSN 0239-3271.Referring to Lacanian post-structural theories, the author seeks to interpret some artistic and architectural phenomena in Poland of the 1970s as a sort of ‚images’ that enable the interpreter the access to the unconscious unity of symbolic and real orders forming the contemporary picture of the not too distant past. Due to such strategies, the analysis of Władysław Nehrebecki’s animation.movie „Lines and dots” reveals its ambiguous contents depending on the attitude of the interpreter who might take into consideration either formalist or symbolic meanings hidden in the film’s visual language. Scenes appearing in the animation movies quoted in the text (created by authors whose works were treated as secondary forms of artistic expression at the time of their inception) functionas cute comments of everyday life routine developed in Poland of the socialist era. They coincide with the same problems that would determine the post-war housing construction restricted by the production capacities of precast concrete plants, they illustrate the realm in which artists are notoriously confronted with the limitations imposed on them by political ideologies and economic backwardness of their country. Despite all the external implications some artists, including the animation movie maker Julian Antoniszczak (the author of prominent non camera movie productions, along with „The way the miniature dachshund works” or „A Hard-Core Engaged Film”), managed to create works of art that have preserved their poignancy or enchantment, both: for the older generations (rapacious to confront the pictorial representation with the memories from the experienced past) as well as for the younger ones (attracted by the films’ formal beauty or by their – allegedly non-realistic – sense of humour).
5
Publication available in full text mode
Content available

Współczesne meble z Jasienicy w kontekście mody na styl skandynawski w meblarstwie polskim

100%
Kozina I.
TECHNE. Seria Nowa
|
2021
|
issue 8
185-198
EN
The subject of the author’s considerations is the formation of the term “Scandinavian design” and its influence on Polish design from the late 1950s to the present day. The introductory part analyzes the activity of the Finmar company, which after the war was run by Paul Stemann and contributed to the promotion of the term “Scandinavian design” by popularizing the products of the Nordic countries on the markets of Western Europe and the United States. The next part of the text presents the development of cooperation of the Swedish company IKEA with Polish producers and designers, recognizing the activities of Ingvar Kamprad as an important element in the dissemination of Scandinavian furniture style in Poland. As a contemporary continuation of the Scandinavian minimalism in Polish furniture, the activities of two designers were presented: Jadwiga Husarska-Sobina and Tomasz Rygalik, who implemented their projects in cooperation with Paged Meble SA, which currently has the resources of the former Bent Furniture Factory in Jasienica.
PL
Przedmiotem rozważań autorki artykułu jest ukształtowanie się pojęcia „design skandynawski” i jego wpływ na wzornictwo polskie od późnych lat 50. XX wieku po czasy współczesne. We wstępnej części tekstu poddano analizie działalność firmy Finmar, prowadzonej po wojnie przez Paula Stemanna, która przyczyniła się do wypromowania określenia „design skandynawski”, popularyzując wyroby krajów nordyckich na rynkach Europy Zachodniej oraz w Stanach Zjednoczonych. W kolejnej części tekstu przedstawiono rozwój współpracy szwedzkiej firmy IKEA z producentami i projektantami polskimi, uznając działania Ingvara Kamprada za ważny element w zakresie rozpowszechnienia w Polsce skandynawskiej stylistyki meblarstwa. Jako współczesną kontynuację mody na skandynawski minimalizm w meblarstwie polskim zaprezentowano działania dwojga projektantów: Jadwigi Husarskiej-Sobiny oraz Tomasza Rygalika, którzy realizowali swoje projekty we współpracy z firmą Paged Meble SA, dysponującą obecnie zasobami dawnej Fabryki Mebli Giętych w Jasienicy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.