Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

„Die Grenzen der Grenzenlosigkeit“: Auf dem Weg zu einer ethischen Ästhetik in Lenka Reinerovás Grenze geschlossen (1958) und Alle Farben der Sonne und der Nacht (2003)

100%

O'Brien T. S.

Wortfolge. Szyk Słów

2024

issue 8

1-38

The Jewish „Prague German“ author, Lenka Reinerová (1916–2008) has been called „Kafka’s last living heir.“ Despite this esteemed heritage, there are some who doubt the value, literary or otherwise, of her prose. Contemporary statistics on refugees which draw explicit comparisons to the global situation of refugees after World War II, however, compel us to read many of Reinerová’s works, including the two analyzed in this article, Grenze geschlossen (1956/8) and Alle Farben der Sonne und der Nacht (2003), in a new light. Literary critics from the fields of Critical Refugee Studies (CRS) and Border Studies focus attention on the border experiences of marginalized and vulnerable groups. In these two works, the first-person narrator, a committed Communist, is confronted by hard boundaries – in the form of national borders, prison walls, and ideological borders – which are then dissolved. Building a bridge to Reinerovás work in this way can speak in valuable ways to contemporary authors writing about borders and border poetics. Instead of succumbing to a permanent suspicion of boundaries, Reinerová demonstrates that boundarylessness must be contained. With her seemingly nostalgic appeal to the past, she reminds the reader that human beings are part of traditions of thought and action, battered though these traditions may be, some of which need to be rescued and renewed.

Żydowska „praska niemiecka” pisarka Lenka Reinerová (1916–2008) została opisana w 2005 roku jako „ostatnia żyjąca spadkobierczyni Kafki”. Pomimo tej chwalebnej spuścizny wartość (literacka) jej prozy jest czasami kwestionowana. Jednak obecne statystyki UNHCR dotyczące uchodźców, które wyraźnie porównują sytuację uchodźców na świecie do tej po II wojnie światowej, zmuszają do ponownego przeczytania wielu dzieł Reinerovej, w tym dwóch analizowanych w tym artykule ksiażek: Grenze geschlossen (1958) i Alle Farben der Sonne und der Nacht (2003). Autorzy najnowszych opinii z kręgu Critical Refugee Studies (CRS) i Border Studies starają się wydobyć na światło dzienne doświadczenia graniczne marginalizowanych i zagrożonych grup. W dwóch omawianych tu utworach pierwszoosobowa narratorka, która występuje jako przekonana komunistka, napotyka zamknięte granice. Są to granice państwowe, mury więzienne i granice ideologiczne, które następnie zostają zlikwidowane. Poznanie i analiza twórczości Reinerovej może wzbogacić obecną dyskusję na temat poetyki granic. Zamiast ulegać uporczywej nieufności wobec granic Reinerová pokazuje, że bezgraniczność należy ograniczyć. Swoim pozornie nostalgicznym spojrzeniem na przeszłość przypomina czytelnikom i czytelniczkom, że ludzie należą do tradycji myślenia i działania, nawet jeśli są oni uciskani, kwestionowani i wyczerpani, oraz że niektóre rzeczy należy uratować i odnowić.

Die jüdische „Prager deutsche“ Schriftstellerin Lenka Reinerová (1916–2008) wurde 2005 als “Kafka’s last living heir” bezeichnet. Trotz dieses ruhmreichen Erbes zweifelt man zuweilen am (literarischen) Wert ihrer Prosa. Die gegenwärtige Statistik der UNHCR für Flüchtlinge, die explizit Vergleiche zur weltweiten Flüchtlingslage nach dem Zweiten Weltkrieg zieht, zwingt jedoch zu einem erneuten Lesen von vielen Werken Reinerovás, einschließlich der beiden, die in diesem Artikel analysiert werden sollen, Grenze geschlossen (1958) and Alle Farben der Sonne und der Nacht (2003). Die jüngsten Stimmen der Critical Refugee Studies (CRS) und Border Studies wollen die Grenzerfahrungen von am Rand stehenden und gefährdeten Gruppen ans Licht bringen. In den zwei hier behandelten Werken begegnet die als überzeugte Kommunistin auftretende Ich-Erzählerin geschlossenen Grenzen – in der Form von Landesgrenzen, Gefängnismauern und Ideologiengrenzen – die dann aufgelöst werden. Eine Brücke zu Reinerovás Werk zu schlagen, kann die gegenwärtige Diskussion über Grenzpoetik bereichern. Statt einem andauernden Misstrauen Grenzen gegenüber zu verfallen, zeigt Reinerová, dass Grenzenlosigkeit wieder eingegrenzt werden muss. Mit ihrem scheinbar nostalgischen Blick auf die Vergangenheit erinnert sie ihre Leser*innen daran, dass Menschen Traditionen des Denkens und der Taten angehören, auch wenn sie bedrängt, umstritten, angeschlagen sind, und dass manches gerettet und erneuert werden soll.

Refine search results

1 Wortfolge. Szyk Słów

1 O'Brien T. S.

1 2024

Search results

„Die Grenzen der Grenzenlosigkeit“: Auf dem Weg zu einer ethischen Ästhetik in Lenka Reinerovás Grenze geschlossen (1958) und Alle Farben der Sonne und der Nacht (2003)