Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Gloss to the Decision of the Supreme Administrative Court of 16 October 2013, Case No. I OZ 805/13, Lex No. 1397205 (Relating to the Overlap Request for Relief about Restoration of the Date with Legal Remedy in Administrative Court Proceedings)

100%
Lebowa D.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2016
|
vol. 25
|
issue 4
EN
So far, the case law of the Supreme Administrative Court considered that when the party lodged a cassation complaint against the decision to reject the complaint, the beginning of the period to file an application for relief with the date of receipt of the final ruling conclusive on the cassation appeal, while at the same time requested for restoration of term it is premature and must be dismissed as inadmissible. The issue of failure and restore the term regulated by art. 85–89 of the Act of 30th August 2002 Law on proceedings before administrative courts (l.p.a.c.). From the above provisions it does not imply that the request for relief filed simultaneously with the appeal should be rejected as inadmissible. The notion of mutual exclusion of these institutions to process only means that both of these procedural measures can not be both justified and thus not included. If both procedural actions satisfy the conditions for them to formal requirements, it is necessary to give them the proper gear. Provincial Administrative Court must first give a running complaint, and in the case of dismissal proceed to examine the application for relief. You can not agree with the reasoning presented in voting ruling views concerning the beginning of the period to file an application for relief. The Supreme Administrative Court pointed out that the limitation period can be counted from the date of receipt of copy of the order dismissing the complaint only exceptionally. The seven-day deadline to submit an application for restoration of the term of art. 87 § 1 l.p.a.c. begins to run from the date of termination of the term causes of the failure. So this is a circumstance exists objectively, however, subject to modification in the event of a remedy. The constitutional principle of the right to a court and court proceedings indicate that the party disagreeing with the assessment of the court, that fulfill the term, may lodge an appeal against that decision. Only the court of appeal may assess whether in fact there has been prejudice to the period. It was not until the final resolution of this matter will start the period for submission of the application for relief.
PL
Dotychczas w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego uznawano, że w sytuacji, gdy strona złożyła skargę kasacyjną od postanowienia o odrzuceniu skargi, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu wyznacza data doręczenia ostatecznego orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie skargi kasacyjnej, zaś jednocześnie złożony wniosek o przywrócenie terminu jest przedwczesny i podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny. Zagadnienie uchybienia i przywrócenia terminu regulują art. 85–89 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako: p.p.s.a.). Z powyższych przepisów nie wynika, że wniosek o przywrócenie terminu, złożony jednocześnie ze środkiem odwoławczym, powinien podlegać odrzuceniu jako niedopuszczalny. Pogląd o wzajemnym wykluczaniu się omawianych instytucji procesowych oznacza tylko tyle, że oba środki procesowe nie mogą być jednocześnie uzasadnione i tym samym uwzględnione. Jeżeli obie czynności procesowe spełniają przewidziane dla nich wymagania formalne, konieczne jest nadanie im właściwego biegu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności powinien nadać bieg zażaleniu, a w przypadku jego oddalenia przystąpić do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu. Nie można natomiast zgodzić się z zaprezentowanym w uzasadnieniu glosowanego orzeczenia poglądem dotyczącym początku biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że bieg tego terminu można liczyć od dnia doręczenia odpisu postanowienia oddalającego zażalenie tylko wyjątkowo. 7-dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu z art. 87 § 1 p.p.s.a. rozpoczyna bieg od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jest to więc okoliczność obiektywnie istniejąca, podlegająca jednak modyfikacji w przypadku złożenia środka odwoławczego. Konstytucyjne zasady prawa do sądu oraz instancyjności postępowania sądowego wskazują, że strona, nie zgadzając się z oceną sądu, że uchybiła terminowi, może wnieść środek odwoławczy od tego rozstrzygnięcia. Tylko sąd w postępowaniu odwoławczym może ocenić, czy faktycznie doszło do uchybienia terminowi. Dopiero od prawomocnego rozstrzygnięcia tej kwestii rozpocznie bieg terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
2

Wybrane aspekty zwrotu bonifikaty udzielonej na zakup lokalu mieszkalnego na tle art. 68 ustawy o gospodarce nieruchomościami

100%
Lebowa D.
Administracja Teoria Dydaktyka Praktyka
|
2014
|
issue 1(34)
64-78
EN
Under the provisions of the Act of 21 August 1997 on real estate management the State Treasury or local government units can sell real estate belonging to them. Furthermore, the Act specifies setting the price for real estate and a possibility of using discounts. The issue of returning a discount is regulated in Article 68 section 2 (as amended) of the Act on real estate management. Additional prerequisites for return-ing a discount were introduced by the Act of 24 August 2007 amending the Act on real estate management and other legal acts, which did not contain interim provisions. The legal obligation for returning a discount arises when the follow-ing three conditions occur: 1) a contract is concluded for selling a prop-erty by a local government unit or by the State Treasury, on the basis of which the purchaser acquires ownership of the property for a dis-counted price, 2) the purchaser concludes a contract for selling this property within five years from its purchase and 3) within 12 months from the date of selling the property, the purchaser concludes another contract on the basis of which the purchaser acquires a property or real estate for residential purposes, with the funds obtained from selling the property purchased from a local government unit. In practice, there are more complicated cases, especially frequent situations when a close person or a relative (purchasing a property from a person who acquired it at a discount) concludes a contract for selling the property as a result of a preliminary contract signed previously in the form of a notarial deed. These are the situations when a close person or a relative concluded a preliminary contract for selling the property in the form of a notarial deed before the amendment to the Act on real estate management became effective, while the contract transferring ownership was concluded after that date. Moreover, pursuant to Article 390 of the Civil Code, if the preliminary contract was concluded in the form of a notarial deed, the purchaser is authorised to enforce the exe-cution of the promised contract. It means that the seller can be forced by the purchaser to conclude the contract for transferring ownership,which results in the obligation to return the discount to the State Treas-ury or to the local government unit. In my opinion, since the amended provisions of the Act on real estate management did not offer an opportunity to adjust to the new regula-tions and thus to minimize the negative consequences of the unfavour-able change in law (e.g. the right to withdraw from the contract), it can be claimed that the obligation to return the uprated discount, intro-duced by the Act of 24 August 2007, is not applicable in such cases.
3
Publication available in full text mode
Content available

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. I OSK 323/07*

100%
Lebowa D.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2014
|
vol. 21
4
Publication available in full text mode
Content available

Repairing Damage Caused by Restricting the Use of Property in Connection with Nature Protection: Selected Issues

100%
Lebowa D.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2019
|
vol. 28
|
issue 2
EN
Establishing legal forms of nature conservation entails a restriction on the right of ownership and other property rights. For this reason, the legislature introduced in the Act of 27 April 2001 on Environmental Protection Law solutions allowing for the purchase of real estate or payment of damages. The provisions of the Environmental Protection Law set out an administrative-judicial procedure of claiming for remedying a damage caused by the legal operation of the public administration related to the protection of environmental resources. This procedure is based on the fact that a claim, essentially of a civil nature (a claim for remedying a damage caused by restricting the use of property) is pursued in two stages – the first in an administrative proceeding in which the administrative authority issues a decision and in the second, where the case is decided by a general court. The first stage is obligatory, in the sense that in the event of a dispute for compensation, the aggrieved party must apply to the administrative body for compensation. The second is initiated as a result of the action of the party dissatisfied with the compensation awarded by the administrative body.
PL
Ustanowienie prawnych form ochrony przyrody wiąże się z ograniczeniem prawa własności i innych praw rzeczowych. Z tej przyczyny ustawodawca wprowadził w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska rozwiązania umożliwiające domaganie się wykupu nieruchomości lub zapłaty odszkodowania. Przepisy ustawy Prawo ochrony środowiska przewidziały administracyjnosądowy tryb realizacji roszczenia o naprawienie szkody wywołanej legalnym działaniem administracji, związanym z ochroną zasobów środowiska. Tryb ten polega na tym, że roszczenie co do zasady o charakterze cywilnym (roszczenie o naprawienie szkody spowodowanej ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości) jest dochodzone w dwóch etapach: 1) w postępowaniu administracyjnym, w którym organ administracji wydaje decyzję, oraz 2) w postępowaniu, w którym orzeka sąd powszechny. Pierwszy etap jest obowiązkowy w tym sensie, że w razie sporu o odszkodowanie poszkodowany musi wystąpić do organu administracji o ustalenie odszkodowania. Drugi natomiast jest inicjowany na skutek powództwa strony niezadowolonej z przyznanego przez organ administracji odszkodowania.
5
Publication available in full text mode
Content available

Administracyjnoprawne ograniczenia realizacji przedsięwzięć wynikające z konieczności uzyskania decyzji środowiskowej

63%
Sadowski P., Lebowa D.
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
|
2017
|
vol. 64
|
issue 1
EN
The article is a vote on issues currently under Polish administrative law limiting the implementation of projects resulting from the need to obtain an environmental decision. In a democratic state, the protection of individuals against excessive state interference in the sphere of constitutional freedoms and rights is an immanent feature. For this reason, any permissible state interference must fulfill the requirements and be present only in the context of the conflict of good of a particular entity, individual and social good. There is no doubt that nowadays the premise of the introduction and functioning of constraints can be environmental protection, understood as a common good deserving of preserving current and future generations. The environmental protection mechanism is therefore a broadly understood environmental assessment and the administrative decision that is issued as a result of the legal situation of the entity seeking to use the environment in a specific way.
PL
Opracowanie stanowi głos w kwestii obecnie obwiązujących w prawie polskim administracyjnoprawnym ograniczeń realizacji przedsięwzięć wynikających z konieczności uzyskania decyzji środowiskowej. W demokratycznym państwie prawnym ochrona jednostki przed nadmierną ingerencją państwa w sferę konstytucyjnych wolności i praw jest cechą immanentną. Z tego powodu każda dopuszczalna ingerencja państwa musi spełniać odpowiednie wymogi oraz występować jedynie w sytuacji konfliktu dobra określonego podmiotu, jednostki oraz dobra ogólnospołecznego. Nie ulega wątpliwości, iż współcześnie przesłanką wprowadzania i funkcjonowania ograniczeń może być ochrona środowiska, pojmowana jako dobro wspólne zasługujące na zachowanie dla obecnych i przyszłych pokoleń. Mechanizmem wprowadzenia ochrony środowiska jest szeroko rozumiana ocena środowiskowa i wydawana w jej wyniku decyzja administracyjna mogąca kształtować sytuację prawną podmiotu zmierzającego do korzystania w określony sposób ze środowiska.
6
Publication available in full text mode
Content available

Wykładnia sądów administracyjnych w zakresie parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu

63%
Stelmasiak J., Lebowa D.
Studia Prawnicze KUL
|
2018
|
issue 3
103-117
EN
The protected landscape area and landscape park are complex of legal forms of nature protection, the subject of protection being natural, historical and cultural values as well as specific landscape values of a given area. The Act of April 16, 2004 on Nature Protection allows the local government authority the right to create local law, which, by means of a system of prohibitions, may constitute a significant limitation of the ownership of real property located within these forms of nature protection. Therefore, judicial review of such acts should be made especially carefully. Administrative courts, when determining the scope of application of prohibitions, do not only refer to the language, but also the systematic and comprehensive language interpretation. Analysis of the case law shows that administrative courts broadly refer to the argumentation regarding the necessity of pro-constitutional interpretation of nature protection law, to resolve existing conflicts of interest (onthe one hand, protection of individual rights and on the other the need for nature protection) on the level of rules in a democratic state of law.    
PL
Obszar chronionego krajobrazu i park krajobrazowy to zespołowe prawne formy ochrony przyrody, których przedmiot ochrony stanowią wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz określone walory krajobrazowe danego terenu. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody przyznaje województwu samorządowemu uprawnienie do tworzenia prawa miejscowego, które za pomocą systemu zakazów może stanowić istotne ograniczenie własności nieruchomości leżących na terenie tych form ochrony przyrody. Dlatego też kontrola sądowa tego rodzaju aktów, powinna być dokonana szczególnie wnikliwie. Sądy  administracyjne ustalając zakres zastosowania zakazów sięgają nie tylko do dyrektyw wykładni językowej ale również systemowej i celowościowej. Analiza orzecznictwa wskazuje, że sądy administracyjne w szerokim zakresie powołują argumentację związaną z koniecznością prokonstytucyjnej wykładni przepisów prawa ochrony przyrody, celem rozwiązania istniejących konfliktów interesów (z jednej strony ochrona praw podmiotowym jednostek, a z drugiej potrzeba ochrony przyrody) na płaszczyźnie zasad obowiązujących w demokratycznym państwie prawnym.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Construction of a Coal Mine in the Vicinity of a National Park. Selected Environment Protection Aspects

63%
Bereza A., Lebowa D.
Teka Komisji Prawniczej
|
2019
|
vol. 12
|
issue 2
21-34
PL
Przepisy dotyczące ochrony środowiska tworzą zasadniczo spójny system ochrony parku narodowego. Istotny problem to konieczność ochrony szczególnych walorów przyrodniczych Poleskiego Parku Narodowego w związku z zamiarem podjęcia działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu węgla kamiennego poza obszarem chronionym. Najistotniejszym elementem mającym służyć ochronie parku narodowego jest konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia przewidzianej w ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Analiza procedury wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach planowanego przedsięwzięcia prowadzi do wniosku, że możliwość uzyskania realnego wpływu na jej treść oraz na prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego warunkuje uzyskanie prawa strony w tym postępowaniu. Dyrektor parku narodowego będzie mógł być stroną postępowania, jeżeli wykaże, że obszar parku znajduje się w zasięgu znaczącego oddziaływania przedsięwzięcia, które może wprowadzić ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, zgodnie z jej aktualnym przeznaczeniem. Spełnienie tych warunków w obecnym stanie prawnym jest trudne do zrealizowania. De lege ferenda możliwe są dwa rozwiązania. Pierwsze, to przyznanie dyrektorowi parku narodowego prawa do uzgodnienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku możliwych negatywnych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na przyrodę parku narodowego. Drugie zaś, to poszerzenie katalogu uczestników postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach o dyrektora parku narodowego, w przypadku możliwych negatywnych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na przyrodę parku.
EN
The environment protection legislation form a broadly coherent system of national park protection. An important problem is the need to protect the special natural values of the Polesie National Park in connection with the planned business activities involving the hard coal mining outside the protected area. The most crucial element designed to protect the national park is the need to carry out an environmental impact assessment of the planned project as provided for in the Act on providing information about the environment and its protection, public participation in environmental protection and environmental impact assessments. The analysis of the procedure for issuing decisions on the environmental conditions of the planned project leads to the conclusion that the possibility of obtaining a real effect on its content and the right to appeal against it to the administrative court is conditional on obtaining the right of a party to this proceeding. The National Park Director will be capable to be a party to the proceedings if he demonstrates that the area of the park is within the range of significant impact of the project, which may impose restrictions in the development of the real estate in accordance with its current intended purpose. These conditions are difficult to fulfil under the currently applicable legislation. Two solutions may be proposed for the law as it should stand. First one is granting the director of the national park the right to consult on environmental conditions in the event of possible negative impacts of the planned project on the nature of the national park. The second solution involves the widening of the catalogue of participants to the proceedings on the issuance of a decision on the environmental conditions by adding the director of the national park in case of possible adverse impacts of the planned project on the park’s natural assets.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.