criticize the “unity of a human life” concept as put forward by Alasdair MacIntyre in AfterVirtue, where human subjectivity is shown as predominantly shaped by narration ofa community. I argue that despite agonistic claims, MacIntyre’s concept stays highly conservative,which results not so much from his understanding of community and tradition,but rather from a formula of narration they are founded upon. I am going to proposean alternative, pro-emancipatory concept of narrative subjectivity where narration inherentlyconfronts with the communal instead of being adapted to it. The concept is inspiredprimarily by Jewish philosophy of language as recently interpreted by Harold Bloom.
Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy podmiotowość narracyjna posiada potencjałemancypacyjny. Poddaje krytyce koncepcję „jedności życia ludzkiego”, rozwiniętąprzez Alasdaira MacIntyre’a w Dziedzictwie cnoty, gdzie zakłada się zasadniczą rolę narracjiwspólnotowej w kształtowaniu podmiotowości człowieka. Artykuł podaje argument, że –wbrew agonicznym deklaracjom MacIntyre’a – jego koncepcja pozostaje nadmiernie konserwatywna,co wynika nie tyle z przyjętego rozumienia wspólnoty i tradycji, ile z narracji,na której te deklaracje się zasadzają. Tekst proponuje alternatywną, pro-emancypacyjną formułępodmiotowości narracyjnej, która operuje narracją z samej swojej logiki zakładającąkonfrontację, nie zaś adaptację do tego, co wspólnotowe. Inspirację do rozważań stanowiżydowska filozofia języka w wydaniu, jakie zaproponował współcześnie Harold Bloom.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.