Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Trash collection. O kolekcjonerstwie Andy’ego Warhola (1928–1987)

100%
Letkiewicz E.
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
|
2015
|
vol. 13
|
issue 1
EN
Andy Warhol is fi rst of all known as an artist: the painter of products of mass culture and the author of mass-produced art, as the director of controversial underground fi lms verging on ambiguous morality and pornography, a graphic artist in women’s magazines: Vogue, Harper’s Bazaar, and Life, a designer of clothes, shoes, jewelry, record covers, book covers and illustrations, as well as a sculptor, photographer, performer, creator of popular TV programs, and a writer. His artistic activity and private life aroused extreme emotions: from obsessive hatred to idolatrous adoration. Tens of studies and monographs closely followed his development and successive stages of the international career of a superstar. Widely commented on was the breakthrough he made in the landscape of contemporary art and in morals; there were discussions on his impact on the generations of young people in the 1960s, 70s and 80s.In the context of his gigantic amount of works and accomplishments in numerous disciplines there is negligible mention of Warhol’s collecting, which fi rst started in 1956 and to which he devoted himself passionately until his death. It should be added that we are not speaking of the collections of works by Warhol, but of the objects that he gathered, bought for .years at auctions, fl ea markets, galleries, at sales and sheriff’s auctions, among which there were works of”high art”, art works of famous masters, but also the works of “low art” - trash – shoddy objects, market rubbish, kitschy accessories, plastic products of mass culture. The latter, “duds’ “trash”, because they are untypical as object of the collection, are an interesting problem to get to know better.It is not the whole legacy of Warhol’s collecting. At his home, especially in the Manhattan studio known as the Factory, he deposited 610 cardboard boxes with unusual contents. He started fi lling them with diverse objects from 1974 on. Among several dozenthousand artifacts collected in the boxes there are, inter alia, his laundry bills, letters from admirers, from the then celebrities and politicians, postcards from his journeys, air tickets, invitations, pieces of half-eaten pizza, dry pieces of cake, cut off nails, dried ants and bees, used wrappings, unopened Campbell soup cans, drawings, designs, paper cuttings, an Egyptian mummifi ed human foot - 2000 years old, and thousands of other objects. Can the cardboard boxes with their content be also called a collection? Is this another of the artist’s creative processes or merely a garbage heap?
PL
Brak streszczenia w języku polskim.
2
Publication available in full text mode
Content available

Polityczne konteksty sztuki. Klejnoty w imperium Napoleona

100%
Letkiewicz E.
TECHNE. Seria Nowa
|
2018
|
issue 2
109-127
EN
The period between 1799 and 1814 was the time of Napoléon Bonaparte’s sole reign over France, initially as First Consul of the Republic, and from 1804 as Emperor of the French. Son of a modest Corsican advocate, Napoléon recognised the power of gold, and turned gems and jewels into a potent tool of power during his 15-year rule. He hired the most prominent jewellers of the time, who created the empire style, characterised by an ostentatious abundance of materials, masterly artwork, and imagery associated with wealth, might and power. Empire-style gems are famous for their proportion, simplicity of lines and forms, and the introduction of such typical motifs as imperial eagles placed within laurel or oak wreaths, bees, ‘N’ monograms, garlands made of flowers, fruit and laurel leaves, Greek-themed bands aligned with geometrical precision, tureens, medallions, and cornucopias45. Napoléon’s flagship jewels, however, were engraved gems, both ancient and newly made, which were manufactured from ivory, coral, amber, and other stones. They presented ancient gods and goddesses, and such Egyptian symbols as sphinxes, the Eye of Ra, and scarab beetles. Lavish gems, produced from expensive raw materials, and most preferably diamonds, were used to stud orders, decorations, and gift jewellery used to maintain political and diplomatic ties, to endear enemies, and to reward merits and achievements. The empire style has turned out to be timeless and enduring, as numerous patterns developed during the period have become the classics of haute joaillerie today.
3
Publication available in full text mode
Content available

Jubilerski bukiet kwiatowy z kolekcji wilanowskiej

100%
Letkiewicz E.
Studia Wilanowskie
|
2019
|
vol. XXVI
153-178
EN
The rare jewel which is kept in the Museum of King Jan III's Palace at Wilanów is a flower bouquet of asymmetrical, diagonal composition. It consists of flowers set with precious stones, tied with a large bow also set with precious stones. This largish jewel, measuring 19.8cm in height, was made of gilt silver. The flower petals and the bow are tightly filled with amethysts and rock crystals; a total of about 1,105 stones were used in its making. The hitherto findings point towards the circles of jewellers who made use of patterns by Augustine Duflos found in his pattern-book Recuevil de Desseins de Joallerie… (published in Paris, 1767); one of the charts in this book shows a composition of flowers almost identical to that in the Wilanów bouquet. The Wilanów jewel was probably made before the end of the 18th century. The precise cuts of small stones could point to the 19th century; yet such cuts were possible to make much earlier. For instance, masterful cuts can be observed in the eminent works by the Swiss jeweller Jerome Posier, working for the Russian tsars in the 1760s.
4
Publication available in full text mode
Content available

Franciszek Jaworski (1873–1914) – pierwszy historiograf biżuterii polskiej

100%
Letkiewicz E.
TECHNE. Seria Nowa
|
2021
|
issue 7
107-118
EN
The article concerns the figure of Franciszek Jaworski (1873–1914), a historian, antiquarian, collector, journalist, and journalist from Lviv. His works on Polish historical rings from 1911–1913 are the first to document these items from the end of the 18th century and the 19th century. Especially the work on rings, written in 1913, had a significant impact on the subsequent literature on Polish jewelry. Its author was the first researcher to perceive the ring as an important historical object, a document of the culture of bygone times, seemingly only a small, meaningless object. The items collected in the work Historical Polish Rings were divided by Jaworski into groups arranged chronologically. The four oldest rings related to the decline of the Polish-Lithuanian Commonwealth, and the remaining 114 were related to people and events of the 19th century (the last of the rings was from 1894). The ring typology introduced by Franciszek Jaworski became important for the subsequent systematization of Polish jewelry. Although it was a group of works accidentally collected by him, it became a basis for the next generations to distinguish a new category of jewelry, known today as “patriotic jewellery”. For this reason, Franciszek Jaworski should be treated as the first historiographer who drew attention to the need for research in this unrecognized field with his study.
PL
Artykuł dotyczy postaci lwowskiego historyka, antykwariusza, kolekcjonera, dziennikarza, publicysty Franciszka Jaworskiego (1873–1914). Jego prace poświęcone polskim pierścieniom historycznym z lat 1911–1913 są pierwszymi, które dokumentują te przedmioty, pochodzące z końca XVIII stulecia i z wieku XIX. Zwłaszcza praca o pierścieniach powstała w 1913 roku wywarła znaczący wpływ na późniejsze piśmiennictwo poświęcone polskiej biżuterii. Jej autor był pierwszym badaczem postrzegającym pierścień jako ważny obiekt historyczny, dokument kultury minionych czasów, na pozór tylko przedmiot drobny, pozbawiony znaczenia. Zabytki zebrane w pracy Pierścienie historyczne polskie podzielił Jaworski na grupy uporządkowane chronologicznie. Cztery najstarsze pierścienie odnosiły się do schyłku Rzeczypospolitej, a pozostałe 114 wiązały się z osobami i wydarzeniami XIX wieku (ostatni z pierścieni pochodził z 1894 roku). Typologia pierścieni wprowadzona przez Franciszka Jaworskiego stała się ważna dla późniejszych systematyzacji polskiej biżuterii. Choć była to grupa dzieł przygodnie przez niego zebranych, stała się dla kolejnych generacji podstawą do wyodrębnienia nowej kategorii biżuterii, znanej dziś jako „biżuteria patriotyczna”. Z tego powodu Franciszka Jaworskiego należy traktować jako pierwszego ich historiografa, który swoim opracowaniem zwrócił uwagę na potrzebę badań na tym nierozpoznanym polu.
5

Niezwykłe materiały biżuterii art deco - celuloid, galalit, bakelit, akrylik

100%
Letkiewicz E.
Roczniki Humanistyczne
|
2017
|
vol. 65
|
issue 4: Historia sztuki
145-168
XX
Biżuteria art deco, wykonywana z kosztownych metali i kamieni, zyskała w ciągu ostatnich piętnastu lat solidne opracowania. Dużo mniej informacji można natomiast znaleźć na temat ogólnie dostępnych, od lat dwudziestych XX wieku, nowo wprowadzanych materiałów, które z racji swych unikalnych walorów znalazły zastosowanie przy wytwarzaniu biżuterii art deco. Od drugiego dziesięciolecia XX wieku „plastiki” – bo o nich mowa – dzięki przystępnej cenie przebojem zdobywały rynki, docierając do masowego odbiorcy na całym świecie. Przełomu w ich zastosowaniu dokonał Leo Hendrik Baekeland pod koniec pierwszej dekady XX wieku, który jako pierwszy stworzył w sposób chemiczny materiał całkowicie syntetyczny, doskonale imitujący wiele materiałów naturalnych, nazwany od jego nazwiska bakelitem. Przed odkryciem Baekelanda, znane od drugiej połowy XIX wieku były sztucznie wytwarzane substytuty materiałów naturalnych: ebonit, wulkanit, gutaperka, parkesyna, celuloid, xylonit, galalit. Nie wszystkie z nich przetrwały pierwszą wojnę światową, zostały wyparte przez nowe sztuczne produkty. Jednym z nich był doskonale przeźroczysty acrylic, który wszedł na rynki w 1928 r. (znany też pod nazwami: plexiglas, plexi, perspex, lucit). Od roku 1930 w biżuterii zastosowanie znalazł polystyren. W artykule przybliżona została historia najpopularniejszych materiałów sztucznych używanych w biżuterii art deco. Niezwykłych materiałów, sztucznie stworzonych, znajdujących zastosowanie z biżuterii i akcesoriach stroju było znacznie, znacznie więcej. Projektanci biżuterii plastikowej – podobnie jak pionierzy awangardy – czerpali pomysły z najbardziej śmiałych i błyskotliwych kreacji okresu. Tworzona przez nich biżuteria plastikowa stała się ważnym składnikiem ówczesnego życia codziennego i odświętnego, biorąc udział w wykreowaniu oryginalności nowoczesnego stylu lat międzywojennych, zrywającego z romantyzmem szkół końca XIX wieku.
EN
Art Deco jewellery, made of expensive metals and stones, has become a theme for solid studies over the last fifteen years. Much less information can be found on the generally available, since the 1920s, newly introduced materials, which due to their unique value are used in the production of art deco jewellery. From the second decade of the 20th century “plastics – because they are in question – by affordable price hit the market to reach a mass audience around the world. Leo Hendrik Baekeland’s breakthrough came at the end of the first decade of the 20th century. He was the first to create a completely synthetic material, perfectly imitating many natural materials, that was later named after him as bakelite. Before Baekeland’s discovery, artificially produced substitutes for natural materials: ebonite, vulcanite gutta-percha, parkesine, celluloid, xylonite, galith had been known from the second half of the 19th century. Not all of them survived the First World War. Some were supplanted by new artificial products. One of them was a perfectly clear acrylic, which entered the markets in 1928 (also known as plexiglas, plexi, perspex, lucite). Since 1930, polystyrene has been used in jewellery. This article presents the history of the most popular artificial materials used for making art deco jewellery. There were much more unique materials, artificially created, used for production of jewellery and clothing accessories. The designers of plastic jewellery, like the avant-garde pioneers, took their ideas from the most bold and brilliant creations of the period. Their plastic jewellery has become an important part of everyday life and special occasions, contributing to the originality of the modern style of the interwar period and breaking with the romanticism of the late 19th century schools.
6
Publication available in full text mode
Content available

Portret przed wynalazkiem fotografii. Fizjonotras Tadeusza Kościuszki

100%
Letkiewicz E.
TECHNE. Seria Nowa
|
2023
|
vol. 1
|
issue 11
11-24
EN
The engraving with the portrait of Tadeusz Kościuszko with a raised saber was one of the most popular images of the Chief from the moment of its creation in 1794 throughout the 19th century, most often copied and travested. Despite its popularity, the portrait has not been the subject of detailed research and has not received a separate study. It was only mentioned during anniversary exhibitions dedicated to Tadeusz Kościuszko and the 1794 Insurrection, when discussing the iconography of Tadeusz Kościuszko and propaganda prints related to the Insurrection. Contrary to the information on the portrait about Quenedey’s authorship (the information concerns Edmé Quenedey 1756–1830) and Delanaux’s engraving, the portrait was associated with the name of Gilles Louis Chrétien (1754–1811). This ambiguity of authorship meant that in the literature on the subject, this portrait which was the prototype for dozens of portraits of Kościuszko with a raised sabre, is referred to as the “Chrétien type” or the “Quenedey type”. The information left on the graphic portrait shows that it was made “mechanically”, using a device called “phisionotrace”. In fact, the engraving was made using the etching technique. The original image of Tadeusz Kościuszko made with physiotrace is not known. It has probably not survived to this day.
PL
Rycina z portretem Tadeusza Kościuszki ze wzniesioną do góry szablą od chwili swego powstania w 1794 roku przez cały wiek XIX należała do najpopularniejszych wizerunków Naczelnika, najczęściej kopiowanych i trawestowanych. Mimo popularności portret nie stał się przedmiotem szczegółowych badań i nie doczekał się odrębnego opracowania. Był jedynie wzmiankowany przy okazji wystaw rocznicowych poświęconych Tadeuszowi Kościuszce i insurekcji 1794 roku, a także omawiania ikonografii Tadeusza Kościuszki oraz druków propagandowych związanych z insurekcją. Wbrew informacji zamieszczonej na portrecie, mówiącej o autorstwie Quenedeya (informacja dotyczy Edmé Quenedeya 1756–1830) i rytowaniu Delanaux, portret łączony był z nazwiskiem Gilles’a Louis Chrétiena (1754–1811). Ta niejednoznaczność autorstwa sprawiała, że w literaturze przedmiotu portret ten, będący pierwowzorem dla dziesiątek portretów Kościuszki ze wzniesioną szablą, określany jest jako „typ Chrétiena” lub jako „typ Quenedeya”. Z informacji pozostawionej na graficznym portrecie wynika, że został on wykonany „mechanicznie”, urządzeniem określonym jako „phisionotrace”. W rzeczywistości rycina wykonana została techniką trawienia. Oryginalny wizerunek Tadeusza Kościuszki wykonany fizjonotrasem nie jest znany. Prawdopodobnie nie zachował się do naszych czasów.
7
Publication available in full text mode
Content available

Dialektyka historii i pamięci. Wokół postaci i pamiątek związanych z carem-królem Aleksandrem I (1777–1825)

100%
Letkiewicz E.
Res Historica
|
2023
|
issue 55
351-379
EN
On many objects connected with Alexander I and his reign as the ruler of Polish Kingdom, on jewelry objects, medals ceramics, drawings etc., remained panegyric mottos and sentences glorifying him, and expressing admiration for his achievements as the „reviver” of Poland, giver of peace and freedom, expressing sorrow after his death. The available written sources commemorate laudations to his honor, declarations of loyalty, submissiveness and full surrender brought to his throne. They seem to paint a different picture of reality in the Polish Kingdom, unlike the one brought by the Polish collective memory of partition period, reminding the trauma of society and culture annihilation under tsar’s rule. We are not certain whether the praising texts of the Polish subjects of the tsar, preached in his honor, are sincere or only declarative, but the fact that they were created in the times of enslavement is worth investigating and reflecting upon.
PL
Na wielu przedmiotach związanych z Aleksandrem I i jego panowaniem jako władcy Królestwa Polskiego, na przedmiotach jubilerskich, medalach, ceramice, rycinach etc., przetrwały panegiryczne sentencje, motta, dewizy gloryfikujące jego osobę, wyrażające podziw dla jego dokonań jako „wskrzesiciela” Polski, dawcy pokoju i wolności, wyrażające żal po jego śmierci. W źródłach pisanych zachowały się wygłaszane na jego cześć laudacje, zanoszone przed tron deklaracje lojalności, uległości i pełnego poddania. Zdają się one budować odmienny obraz rzeczywistości Królestwa Polskiego, inny niż ten, jaki dla okresu zaborów niesie pamięć zbiorowa Polaków przypominająca o traumie anihilacji społeczeństwa i kultury pod carskim panowaniem. Nie mamy pewności, czy pochwalne teksty polskich poddanych cara głoszone na jego cześć są szczere czy jedynie deklaratywne, jednak fakt ich powstania w czasach niewoli wart jest bliższego poznania i refleksji.
8
Publication available in full text mode
Content available

[Recenzja]: Katarzyna Bogacka,Ornamenta episcoporum. Społeczna historia i symbolika insygniów biskupich na ziemiach polskich 1801-1919, t. 1, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2021, ss. 388, ISBN: 978-83-6601-896-9; t. 2, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2021, ss. 250, ISBN: 978-83-6601-897-6

100%
Letkiewicz E.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2023
|
vol. 120
565-570
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.