Idea ażurowej elewacji zmieniła współczesną architekturę, wprowadzając podział pomiędzy wewnętrzną konstrukcją budynku a jego zewnętrzną fasadą. Dzisiaj ażurowe elewacje na świecie postrzegane są więc jako zewnętrzna, niezależna część budynku oraz jako powłoka pełniąca rolę ekologicznego filtra w architekturze pasywnej. Ażurowe fasady są używane również do wprowadzenia motywów ludowych przy zastosowaniu tradycyjnych i innowacyjnych materiałów, między innymi takich jak: cegła, beton, stal, wiklina, szkło, sklejka, aluminium. W niniejszym artykule pokazano przykłady współczesnych obiektów, które w swojej ażurowej fasadzie w różny sposób nawiązują do sztuki ludowej – motyw arabeski, wzorzysty dywan z wielokolorowej wikliny, motywy ze stroju ludowego czy też wycinanki, która stała się inspiracją dla polskiej architektury. Główną częścią pracy jest studium przypadku dwóch polskich budynków wykorzystujących z powodzeniem motyw ludowej wycinanki na ażurowej elewacji. W Polsce wycinanki z białego i kolorowego papieru początkowo zdobiły chłopskie wnętrza mieszkalne, a od pierwszej połowy XIX wieku w niektórych polskich obszarach etnicznych znane było zdobienie okien wyciętymi z papieru firankami. Analiza projektów pokazuje, jak motyw wycinanki może służyć do podkreślania tożsamości współczesnej architektury. Jeden z budynków używa wycinanki, aby podkreślić lokalną tożsamość, drugi – aby reprezentować kulturę Polski za granicą. Ażurową fasadę z motywem wycinanki zastosowano w nielicznych obiektach i przez to ich architektura jest niszowa. Technika ta ma jeszcze niewykorzystany potencjał i może nadal stanowić inspirację dla architektów, szczególnie w kontekście „materiałów przyszłości”.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.