Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Korekta rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych – wybrane zagadnienia

100%

Gródecka M.

Kwartalnik Prawa Podatkowego

2021

issue 4

21-36

Personal income tax is constructed on the basis of the so-called self-calculation, i.e. the filing of a relevant tax return by a taxpayer. Taxpayer’s obligation to submit an annual tax return is associated with the possibility of correcting this type of return, in particular in respect of formal errors (e.g. with regard to the identification data of the return filing person) or accounting errors. Tax return correction may involve both a decrease in the amount to be paid (overpayment) and the need to increase the amount of liability. If the tax liability is disclosed in an amount higher than stated in the previous tax return, the taxpayer is obliged to calculate and pay not only the amount of arrears, but also interest on such arrears. Correction of the annual personal income tax return is considered, as a rule, the taxpayer’s right, although, if the prerequisites specified in Article 274 of the Tax Code are met, the tax authority may require the return filing person to correct it or it may make a relevant correction ex officio. Correction of the return results in the original return losing its “legal existence” and the corrected version becoming binding. This article presents issues related to the admissibility and effects of filing a correction to the annual tax return relating to personal income tax. Taking into account the fact that natural persons residing in the territory of the Republic of Poland are subject to unlimited tax liability in respect of personal income tax, work on increased transparency of the analyzed regulations should be urged.

Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych oparta jest na tzw. samoobliczeniu, a więc złożeniu przez podatnika stosownej deklaracji podatkowej. Obowiązkowi złożenia przez podatnika rocznego zeznania podatkowego towarzyszy możliwość korygowania tego rodzaju deklaracji, w szczególności z uwagi na błędy formalne (np. w zakresie danych identyfikujących składającego) lub rachunkowe. Korekta deklaracji może wiązać się zarówno ze zmniejszeniem kwoty do zapłaty (nadpłata), jak i z koniecznością zwiększenia kwoty zobowiązania. W przypadku wykazania zobowiązania podatkowego w kwocie wyższej niż wskazana w poprzedniej deklaracji podatnik ma obowiązek obliczenia i uiszczenia nie tylko kwoty zaległości, ale również odsetek od tej zaległości. Korygowanie zeznania rocznego w podatku dochodowym od osób fizycznych co do zasady stanowi uprawnienie podatnika, choć – w przypadku spełnienia przesłanek z art. 274 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa – organ podatkowy może zwrócić się do składającego deklarację o jej skorygowanie bądź dokonać stosownej korekty z urzędu. Skorygowanie deklaracji powoduje, że deklaracja pierwotna traci „byt prawny” i obowiązuje wersja skorygowana.1 Niniejszy artykuł przybliża problematykę dopuszczalności i skutków złożenia korekty rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na względzie to, że nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, postulować należy zwiększenie przejrzystości analizowanych przepisów.

Przychód pracownika z tytułu zapewnienia przez pracodawcę noclegów podczas oddelegowania do pracy poza miejscem zamieszkania

100%

Gródecka M.

Kwartalnik Prawa Podatkowego

2019

issue 2

57-73

Free-of-charge employee benefits are becoming an increasingly common phenomenon in employment relationships. In fact, they are often a significant non-cash incentive system. Despite numerous rulings of the Supreme Administrative Court and the judgment of the Constitutional Tribunal, the issue of income taxation of such benefits still raises considerable doubts. There is no definition of this concept included in the Tax Act and its grammatical interpretation does not provide an unambiguous answer as to which of benefits offered to employees by an employer should be considered as taxable pursuant to Article 12 (1) of the Personal Income Tax Act. The article is aimed at demonstrating, on the example of taxation of employer-financed accommodation of employees posted to work away from their place of residence, that in a situation when the legislator does not create (and does not define) institutions and concepts specific to tax law – concepts and principles developed in other branches of law should be used. Tax law is an element of the legal system and solutions resulting therefrom should be harmonized with standards of other branches. The legal system should be coherent (free from inconsistencies) and complete (free from gaps). Revenues from an employment relationship comprise all benefits that an employee receives from an employer in relation to being in an employment relationship. In this situation, it is therefore practical to interpret tax law in connection with relevant labor law regulations.

Nieodpłatne świadczenia pracownicze są coraz powszechniejszym zjawiskiem w ramach stosunku pracy. Stanowią bowiem niejednokrotnie istotny niepieniężny system motywacyjny. Mimo licznych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego zagadnienie opodatkowania podatkiem dochodowym takich świadczeń nadal budzi istotne wątpliwości. Definicji tego pojęcia w ustawie podatkowej nie ma, a wykładnia gramatyczna nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, które ze świadczeń oferowanych pracownikom przez pracodawcę uznać za podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem artykułu jest wykazanie, na przykładzie opodatkowania finansowanego przez pracodawcę zakwaterowania pracowników podczas oddelegowania ich do pracy poza miejscem zamieszkania, że w sytuacji, kiedy prawodawca nie tworzy (i nie definiuje) instytucji i pojęć swoistych dla prawa podatkowego – należy się posługiwać pojęciami i zasadami ukształtowanymi w innych gałęziach prawa. Prawo podatkowe jest bowiem elementem systemu prawa i jego rozwiązania należy harmonizować z unormowaniami innych gałęzi. System prawa powinien być spójny (wolny od niezgodności) i zupełny (wolny od luk). Przychodami ze stosunku pracy są wszystkie świadczenia, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z pozostawaniem w stosunku pracy. W tej sytuacji zasadne jest więc interpretowanie prawa podatkowego w powiązaniu ze stosownymi regulacjami z zakresu prawa pracy.

Refine search results

2 Kwartalnik Prawa Podatkowego

2 Gródecka M.

1 2021

1 2019

Search results

Korekta rocznego zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych – wybrane zagadnienia

Przychód pracownika z tytułu zapewnienia przez pracodawcę noclegów podczas oddelegowania do pracy poza miejscem zamieszkania