Search results

1

Watykan. Przewodnik po Watykanie, cz. 1, red. R. Cassanelli; cz. 2, red. A. Paolucci, C. Pantanella, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2015

100%

Kęder W.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

vol. 24

367-374

PL

Na polskim rynku ukazał się w 2016 roku „Przewodnik po Watykanie” pod redakcją Roberto Cassanellego, Antonio Paulucciego i Cristiny Pantanelli. Przewodnik ten pomyśla-ny jest zarówno jako pierwsza synteza naukowa dotychczasowej wiedzy na temat kompleksu sakralno-zabytkowego na Wzgórzu Watykańskim, a zarazem jako przewodnik ukazujący wszystkie budowle Watykanu, jak i Ogrody Watykańskie – zarówno te dostępne dla zwiedzających, jak i dla nich niedostępne. Podzielony na dwie części: Watykan oraz Muzea Watykańskie przewodnik w oparciu o najnowsze ustalenia nauki prezentuje wszystkie obiekty, poprzedzając kolejne prezentacje z trasami zwiedzania wstępem historycznym przedstawiającym dzieje opisywanych obiektów. Pomimo drobnych potknięć i niedokładności jest on pierwszą taką syntezą ukazującą w przystępny sposób, lecz na bardzo wysokim poziomie naukowym, Watykan i jego wszystkie zabytki, ogrody oraz instytucje.

EN

In 2016, the "Guide to the Vatican" by Roberto Cassanelli, Antonio Paulucci and Cris-tina Pantanelli was published in Poland. This guide was conceived as the first scientific synthesis of current knowledge about the sacral-historical complex on Vatican Hill, and also as a guide showing all the buildings of the Vatican, as well as the Vatican Gardens - both those available to visitors and unavailable to them. It is divided into two parts, the Vatican and the Vatican Museums. It is a guide, based on the latest scientific findings and presents all the objects with sightseeing routes and a historical introduction showing the history of the objects described. Despite minor mistakes and inaccuracies, it is the first such synthesis that presents the Vatican and all its monuments, gardens and institutions in an accessible way, but at a very high scientific level.

2

Śmierć króla Augusta III Sasa i początek ostatniego bezkrólewia w Polsce w świetle doniesień „Gazety Leydejskiej” w 1763-1764 roku

100%

Kęder W.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

vol. 24

5-15

PL

W okresie ostatniego bezkrólewia, od zgonu króla Augusta III Sasa do wysunięcia przez dwory rosyjski i pruski kandydatury Stanisława Poniatowskiego na króla, „Gazeta Leydeyska” bardzo obszernie przekazywała informacje o rozwoju sytuacji w Rzeczypospolitej. Były one wiarygodne, a redaktorzy gazety bezbłędnie rozłożyli akcenty, punktując kwestie najbardziej istotne. Niezwykle też umiejętnie wypunktowali, nie opatrując z oczywistych względów szerszym komentarzem, związki Stanisława Poniatowskiego i „Familii” Czartoryskich z Rosją i bezpośrednio z carycą Katarzyną II. Ukazali też rolę, jaką w okresie bezkrólewia w Rzeczypospolitej odegrała armia rosyjska. Redaktorom gazety, na pewno korzystającym z różnych źródeł informacji, udało się niezwykle sprawnie przesegregować napływające do nich informacje i uniknąć poważniejszych wpadek, jakie mogło spowodować zamieszczenie błędnych danych. Gazeta przeznaczona była dla wyrobionego intelektualnie czytelnika, który orientował się w informacjach z reguły unikających kontrowersyjnych komentarzy.

EN

During the last interregnum, from the death of King August III to the nomination of the Russian and Prussian candidate for king Stanisław Poniatowski, the "Gazeta Leydeyska" gave very extensive information about the development of the situation in the Polish-Lithuanian Commonwealth. The reports were credible and the editors of the newspaper emphasized the most important issues. They also skillfully point out, without obviously providing a wider commentary, the relationships between Stanisław Poniatowski and the Czartoryski "Family" with Russia and directly with Tsarina Catherine II. They also showed the role of the Russian army in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the interregnum. The editors of the newspaper, certainly benefiting from various sources of information, managed to efficiently sort out the incoming information to them and to avoid serious mishaps that could result in the inclusion of incorrect data. The newspaper was intended for an intellectually-minded reader who was aware of information but who usually avoided controversial commentary.

3

Rafał Podgórski, Józef Retinger prywatny polityk, Universitas Kraków 2013 [renenzja]

100%

Kęder W.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2016

|

vol. 23

303-315

EN

This review evaluates the position of Bogdan Podgorski's „Joseph Retinger Private Policies”. This book was published by Universitas in 2013. This work shows the figure of Joseph Hieronim Retinger – the son of a Polish Jew, born in 1882 in Krakow. Although Retinger never held any official position, he was considered an influential figure in world politics. The author of the review shows the necessity for a book about this Joseph Retinger and briefly discusses the chapters.The reviewer appreciates the importance of a new bio-graphy of Joseph Hieronim Retinger. Simultaneously he emphasized that Bogdan Podgórski hadn't avoided certain inaccuracies which he attempts to explain.

PL

Niniejsza recenzja poddaje ocenie pozycję Bogdana Podgórskiego pt. „Józef Retinger prywatny polityk”. Książka ta została wydana przez wydawnictwo Universitas w 2013 roku. Dzieło to ukazuje sylwetkę Józefa Hieronima Retingera – syna polskiego Żyda, uro-dzonego w 1882 r. w Krakowie. Retinger, choć nigdy nie piastował żadnych oficjalnych funkcji, uważany był za niezwykle wpływową postać światowej polityki. Autor recenzji ukazał konieczność powstania książki na temat wspominanej postaci i skrótowo omówił jej rozdziały. Recenzent docenił znaczenie nowej biografii Józefa Hieronima Retingera. Jednocześnie podkreślił, że Bogdan Podgórski nie uniknął pewnych nieścisłości, które poddał wyjaśnieniu.

4

Spór o obsadę stanowiska opata komendatoryjnego na Łysej Górze w okresie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego w świetle korespondencji nuncjusza Giovanniego Antonio Davii

100%

Kęder W.

Folia Historica Cracoviensia

|

2014

|

vol. 20

293-307

PL

Jedną ze spraw, która przez wiele lat, poczynając od schyłku XVI wieku, powodowała zadrażnienia stosunków pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą, była sprawa nominacji na opactwa komendatoryjne, gdzie królowie zazdrośnie strzegli swoich przywilejów nominacyjnych. Drugim czynnikiem wywierającym wpływ na przebieg konfliktu była opinia szlachecka, zależna jednak w dużej mierze od decyzji królewskich. Zależność ta natomiast znikała w okresach interregnum i dlatego interesujące było prześledzenie na przykładzie sporów o obsadę godności opata w benedyktyńskim opactwie na Świętym Krzyżu, jak wyglądał ten spór w czasach, gdy decyzje leżały wyłącznie w rękach szlachty. Przebieg konfliktu o obsadę opactw w czasie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego wskazuje, że szlachta nie zachowała niezależności w tym sporze, a miejsce króla zajęli ambitni magnaci forujący do godności opackich swoich krewnych i popleczników. Kluczowe było tu przekonanie do swoich racji sejmików szlacheckich, jak również zdobycie przychylności senatu, a później sejmu konwokacyjnego, który dla uczynienia zadość ich ambicjom nie wahał się nawet postawić pod znakiem zapytania wzajemnych relacji z Rzymem.

EN

One of the issues which for many years, beginning from the end of the 16th century, caused a lot of tension between the Holy See and the Kingdom of Poland, was the matter of the appointment for the position of commendatory abbots, where kings were eager to keep their privileges of nomination. Another factor exerting influence on the course of the conflict was the opinion of the nobility which, however, largely depended on the decision of the king. This dependence disappeared in periods of interregnum and hence it was interesting to study, on the example of disputes over the appointment to the dignity of abbot in the Benedictine Abbey of the Holy Cross, what form that dispute took at a time when decisions were solely in the hands of the nobility. The course of the conflict over the appointment to the positions of abbots during the interregnum after the death of John III Sobieski indicates that the nobility retained their independence in the dispute, and the privileged positon of the king was taken over by ambitious magnates favouring their relatives and supporters while appointing to the dignity of the abbot. The key here was to convince regional diets to their arguments, as well as to win the favour of the senate, and later the convocation parliament (sejm), which, in order to fulfil their ambitions, did not hesitate to even call into question the relationship with Rome.

5

The Diplomatic Faux-Pas of the Czartoryski's, that is the „Familia” and Stanislaw Poniatowski in the European Salons (1764-1765)

100%

Kęder W.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2016

|

vol. 23

47-59

EN

The period of interregnum after the death of Augustus III of Saxony and the first months of the reign of Stanislaw August Poniatowski was an unusually interesting period in Polish history. It shows who the Czartoryski princes were and how they prepared to govern the country. They did not hesitate to take power and bring the Russian army into the coun-try. Stanislaw Poniatowski, who took the throne as a result of the support of Catherine II and was completely dependent on Russian protectors, could not push his agenda or influ-ence the Russian ambassador even in ceremonial matters not to mention on more serious matters. Being very good players on the domestic political scene, the leader of the family had little international political or diplomatic experience, also taking into account the disparity of power between the „Familia” and the Empress of All of Russia, who was one of the most powerful monarchs in Europe, boded badly for the future of the country and exhibited Czartoryski and king in the worst light. Both the interregnum period and the first months of the reign of Stanislaw August clearly showed the dependence of both the king and the „Familia” on their Russian patroness as well as their inferior skills to conduct independent policy.

PL

Okres bezkrólewia po śmierci Augusta III Sasa i pierwsze miesiące panowania Stani-sława Augusta Poniatowskiego to okres niezwykle interesujący w dziejach Polski. Ukazuje on kim byli i jakie przygotowanie do rządzenia krajem mieli książęta Czartoryscy, którzy nie zawahali się dla przejęcia władzy sprowadzić do kraju armii rosyjskiej i Stanisław Po-niatowski który objął tron dzięki poparciu Katarzyny II, a całkowicie zależny od swojej rosyjskiej protektorki wisząc u niej na przysłowiowym garnuszku, nie potrafił przeforsować swojego zdania u rosyjskiego ambasadora nawet w kwestiach ceremonialnych, o poważniejszych sprawach nie wspominając. Będący bardzo dobrymi graczami na wewnątrzkrajowym rynku politycznym, przy-wódcy „Familii” mieli niewielkie doświadczenie i umiejętności w polityce międzynarodo-wej i dyplomacji, co biorąc jeszcze pod uwagę dysproporcję sił pomiędzy obozem „Fami-lii”, a imperatorową Wszechrosji, jedną z najpotężniejszych monarchiń w Europie, fatalnie wróżyło przyszłości kraju i wystawiało Czartoryskim i królowi jak najgorszą opinię. Za-równo okres bezkrólewia, jak i pierwsze miesiące panowania Stanisława Augusta dobitnie ukazały zależność zarówno króla, jak i „Familii” od ich rosyjskiej protektorki, jak i ich niewielkie umiejętności do prowadzenia samodzielnej polityki.

Refine search results

4 Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

1 Folia Historica Cracoviensia

5 Kęder W.

2 2017

2 2016

1 2015

Watykan. Przewodnik po Watykanie, cz. 1, red. R. Cassanelli; cz. 2, red. A. Paolucci, C. Pantanella, Wydawnictwo Jedność, Kielce 2015

Śmierć króla Augusta III Sasa i początek ostatniego bezkrólewia w Polsce w świetle doniesień „Gazety Leydejskiej” w 1763-1764 roku

Rafał Podgórski, Józef Retinger prywatny polityk, Universitas Kraków 2013 [renenzja]

Spór o obsadę stanowiska opata komendatoryjnego na Łysej Górze w okresie bezkrólewia po śmierci Jana III Sobieskiego w świetle korespondencji nuncjusza Giovanniego Antonio Davii

The Diplomatic Faux-Pas of the Czartoryski's, that is the „Familia” and Stanislaw Poniatowski in the European Salons (1764-1765)