Search results

1

PIOTR PIOTROWSKI (1952 – 2015)

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2015

|

vol. 56

EN

Professor Piotr Piotrowski passed away on 3rd May 2015. Above all, he was a world-class art historian, an author of dozens of books and hundreds of articles, a university lecturer, an intellectual engaged in public debates, and an academic teacher shaping the scientific attitudes of the most prominent art historians from the middle and younger generations in Poland and abroad. His personal achievement also included important achievements in the fields of museum studies and museology which place him among the most original Polish museum professionals at the turn of the 21st century. This memory is mainly devoted to the museum activity of Piotr Piotrowski. It recalls his achievements as a curator in the Gallery of Contemporary Art of the National Museum in Poznań, and highlights the intellectual legacy of his achievements in museology in the concept of the „critical museum” and the belief in the importance of the institution of the museum in public debate.

PL

Profesor Piotr Piotrowski zmarł 3 maja 2015 roku. Był przede wszystkim światowej klasy historykiem sztuki, autorem kilkunastu książek i kilkuset artykułów, wykładowcą uniwersyteckim, zaangażowanym w debaty publiczne intelektualistą, nauczycielem akademickim kształtującym postawy naukowe najwybitniejszych historyków sztuki średniego i młodszego pokolenia w Polsce i za granicą. W swoim dorobku zawodowym miał również niebagatelne osiągnięcia w dziedzinie muzealnictwa i muzeologii, które sytuują Go w gronie najbardziej oryginalnych muzealników polskich przełomu XX i XXI wieku. Wspomnienie poświęcone jest głównie muzealnej aktywności Piotra Piotrowskiego. Przypomina Jego osiągnięcia na stanowisku kuratora Galerii Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz zwraca uwagę na spuściznę intelektualną jego dorobku muzeologicznego w postaci koncepcji muzeum krytycznego i przekonania o ważnym miejscu instytucji muzeum w debacie publicznej.

2

EDUCATIONAL ASSUMPTIONS OF THE PERMANENT EXHIBITION IN THE PAN TADEUSZ MUSEUM IN WROCŁAW AND THEIR IMPLEMENTATION

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2018

|

vol. 59

185-197

EN

Since 2016 the Pan Tadeusz Museum of the Ossoliński National Institute in Wrocław has been opened to the public. It is dedicated to the national epic poem – the most acknowledged piece of literature by Adam Mickiewicz, titled Pan Tadeusz, published for the first time in 1834. It also presents the reception of the poem, longevity of ideas started in Romanticism and the legacy of freedom in the history of Poland in the 19th and 20th centuries. The investment was co-financed from the European budget within the project named The Pan Tadeusz Museum – an innovative space – education through culture. The project was based on the idea to create a museum of educational character, with the use of museum exhibits, multimedia presentations, and infrastructure necessary for a modern arrangement of the exhibition. Given these assumptions, the team of educators, mostly with long-term practice as museum professionals, prepared the permanent exhibition. Their practical experience, plus theoretical bases for educational goals they referred to, together with a subject of the exhibition that focuses on an exceptional masterpiece in the history of Polish culture, i.e. the Manuscript of Pan Tadeusz, determined decisions pertaining to selection of exhibits, content of multimedia applications, inscriptions under the exhibits and titles of individual rooms, the range of themes for audio guides as well as materials and facilities for visitors with disabilities. In the article the permanent exhibition “The Manuscript of Pan Tadeusz” is described from the perspective of narration applied and educational assumptions it was based upon. It is then referred to a museological reflection which analyses an educational potential of museum exhibitions, interpretation practices and strategies of narration carried out by museums through exhibitions and educational activities.

3

ZAŁOŻENIA EDUKACYJNE EKSPOZYCJI STAŁEJ MUZEUM PANA TADEUSZA WE WROCŁAWIU I ICH REALIZACJA

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2018

|

vol. 59

185-197

PL

W 2016 r. zostało otwarte dla publiczności Muzeum Pana Tadeusza Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Poświęcone jest epopei narodowej – najsłynniejszemu dziełu Adama Mickiewicza pt. Pan Tadeusz, po raz pierwszy opublikowanemu w 1834 r., a także recepcji dzieła, trwałości idei romantycznych oraz dziedzictwa wolności w historii Polski XIX i XX wieku. Inwestycję zrealizowano w ramach projektu pn. Muzeum Pana Tadeusza – innowacyjna przestrzeń – edukacja przez kulturę współfinansowanego ze środków europejskich. Założenia realizacyjne projektu dotyczyły stworzenia muzeum o charakterze edukacyjnym, wykorzystującego eksponaty muzealne, prezentacje multimedialne i niezbędną infrastrukturę do realizacji pomyślanej nowocześnie ekspozycji. W kontekście tych założeń powstała wystawa stała przygotowana przez zespół, którego trzon stanowili edukatorzy z wieloletnim stażem w pracy muzealnej. Ich doświadczenie praktyczne oraz teoretyczne założenia edukacyjne do jakich się odwoływali, w połączeniu z tematyką ekspozycji skupionej wokół wyjątkowego zabytku w dziejach kultury polskiej jakim jest Rękopis Pana Tadeusza, zdeterminowały decyzje odnośnie doborów eksponatów, zawartości aplikacji multimedialnych, treści tytułów sal i podpisów pod obiektami, tematyki audioprzewodników oraz materiałów i rozwiązań dedykowanych osobom z niepełnosprawnościami. Artykuł omawia wystawę stałą „Rękopis Pana Tadeusza” z punktu widzenia zrealizowanej narracji oraz założeń edukacyjnych w nią wpisanych i odnosi ją do refleksji muzeologicznej analizującej potencjał edukacyjny wystaw muzealnych, praktyki interpretacyjne i strategie narracji realizowane poprzez wystawy i działania edukacyjne w muzeach.

4

PRZYSZŁA ROLA EDUKACJI MUZEALNEJ W POLSCE

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2009

|

vol. 2009(50)

234-242

PL

Artykuł poświęcony jest z kondycji edukacji muzealnej we współczesnych muzeach, a także perspektywom jakie oferuje edukacja muzealna w procesie redefinicji tradycyjnych zadań i funkcji instytucji muzealnej. Główną płaszczyzną odniesienia omawianych zagadnień jest kwestia edukacji muzealnej w muzeach sztuki w Polsce. Teoretyczną i analityczną podstawę dla formułowania wniosków o kondycji edukacji muzealnej stanowią badania prowadzone przez amerykańskich (P. DiMaggio) i francuskich (P. Bourdieu) socjologów oraz angielskich (E. Hooper-Greenhill) i amerykańskich (V. L. Zolberg) badaczy muzeów. Formułują oni wnioski dotyczące struktury publiczności muzealnej, natury systemu edukacji, wynikających z genezy instytucji, wewnętrznych napięć między rodzajami zadań jakie pełni muzeum oraz statusu edukacji w muzeach. Przytaczane konkluzje zarysowują perspektywę roli muzealnej edukacji, którą powinno być partnerstwo w stosunku do wszystkich innych funkcji muzeum, takich jak konserwacja, badania naukowe, organizacja wystaw, kolekcjonowanie. Przerzucenie pomostu pomiędzy immanentnym pęknięciem wewnątrz muzeum stanowi najważniejsze zadanie, jakie w przyszłości staje przed muzeami i edukacją muzealną, w szczególności w Polsce. Zmiany pozycji edukacji w strukturze muzeów dają możliwość otworzenia się na inne sposoby kontaktu instytucji z publicznością, a publiczności ze sztuką. Jako przykłady zmian podane zostały modele edukacji proponowane w Stanach Zjednoczonych i Francji, realizowane w muzeach odchodzących od modelu tradycyjnego. Ponadto zwrócono uwagę na konieczność zmiany form edukacji prowadzonej przez muzea. Jako „studium przypadku” stanowiącego przykład łączenia tradycyjnych założeń edukacji muzealnej z nowoczesną technologią i metodami został przywołany projekt internetowy „Rembrandt i kolekcje jego sztuki w Ameryce” wykorzystywany w praktyce edukacyjnej dwóch instytucji: Nassau County Museum of Art i nowojorskiego Asia Society Museum. W konkluzji autor stwierdza, że w Polsce jest bardzo potrzebna nowa formuła muzeum i edukacji.. Muzeom może ona dać szansę uwolnienia się z cienia historycznego fatum, jakie na nim ciąży, na które składają się zarówno niechlubna tradycja nonszalanckiego traktowania przez państwo, jak i zniszczenia wojenne oraz stalinowska ideologizacja. Z kolei systemowi edukacji pozwoli zaoferować alternatywną formułę kształcenia i wychowania oraz wypełnić istniejące w nim ewidentne luki.

5

W POSZUKIWANIU ALTERNATYWY

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

214-221

PL

Omówienie książki Jolanty Skutnik Muzeum sztuki współczesnej jako przestrzeń edukacji wydanej przez Uniwersytet Śląski w Katowicach w 2008 r. koncentruje się na aspekcie teoretycznym publikacji, która poświęcona jest działalności edukacyjnej prowadzonej w 14 najważniejszych muzeach francuskich, głównie poświęconych sztuce współczesnej. Podkreślono w niej rozważania autorki na temat formuł edukacji muzealnej opierających się na koncepcji interpretacji, która stanowi oś działań mediacyjnych i animacyjnych, prowadzących do edukacji rozumianej jako spotkanie z dziełem sztuki. Formy te przeciwstawione są edukacji estetycznej w ujęciu tradycyjnym, kładącej nacisk na kształtowanie właściwych postaw estetycznych, podtrzymywanie zdolności manualnych i uczenie teorii i historii sztuki. Nowe podejście do edukacji muzealnej zaprezentowane w omawianej publikacji pozwala zwrócić uwagę na alternatywę jaką otwiera dla muzeów rozwijanie działalności edukacyjnej. Pozwala ona wyjść poza schematyczne przeciwstawienie idei muzeum-świątyni, rozumianego jako przestrzeń kontemplacji sztuki, idei muzeum-miejsca rozrywki, traktującego sztukę jako dekorację. Książka wskazuje na to, że modne pojęcie „otwarcia” muzeów nie musi oznaczać komercjalizacji, pauperyzacji i innych negatywnych zjawisk. Rozwijanie działalności edukacyjnej, które jest symptomem „otwarcia”, wiążę się niestety z niektórymi z tych zjawisk, lecz przy poważnym potraktowaniu edukacji, ma ona szansę stać się sprzymierzeńcem muzeum, skupionego na pielęgnacji przedmiotu – dzieła sztuki.

6

RAPORT O STANIE EDUKACJI MUZEALNEJ PODSUMOWANIE PIERWSZEGO ETAPU BADAŃ

100%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

34-47

PL

Artykuł stanowi podsumowanie pierwszego etapu badań pod nazwą „Raport o stanie edukacji muzealnej”, które prowadzone są od lipca 2009 r. przez Forum Edukatorów Muzealnych. Celem badania było uzyskanie ogólnego obrazu stanu edukacji muzealnej na podstawie danych liczbowych zawartych w ankiecie wysłanej do wszystkich muzeów w Polsce. Wyniki pozwoliły wyodrębnić grupę ponad 300 muzeów wytypowanych do badań „terenowych” w drugim etapie w latach 2010-2011. Jednocześnie w sposób potwierdzony konkretnymi danymi przedstawiony został obraz sytuacji edukacji muzealnej w polskich muzeach. Krytyczna analiza ujawnia generalnie braki w zakresie: infrastruktury, wykorzystania nowoczesnych technologii, profesjonalizacji personelu, elastyczności polityki zatrudnienia, różnorodności propozycji programowych oraz otwartości na nietradycyjne formy i działania edukacyjne. Niemniej jednak są muzea, które wykraczają poza minimalny standard, starając się wykorzystać potencjał edukacyjny, który posiadają przechowywane w nich zbiory, traktując tę dziedzinę zadań własnych poważnie, jak wskazują na to różnorodne, wieloaspektowe obszary ich zaangażowania w działalność edukacyjną. Z otrzymanych danych wynika, iż jest to całkiem spora grupa kilkudziesięciu muzeów, prowadzonych przez różnych organizatorów. Obecnie Forum Edukatorów Muzealnych zaangażowane jest w drugi etap badań, podczas których analizie podawane są czynniki wpływające na funkcjonowanie edukacji muzealnej, takie jak jej relacje w obrębie muzeum, odniesienie do systemu edukacji sformalizowanej (szkolnej), instytucji naukowych, badawczych, kulturalnych i społecznych, sposoby postępowania z publicznością, metody nauczania, miejsce w polityce regionalnej i narodowej oraz potencjał społeczny i ekonomiczny. Zakończenie projektu w postaci publikacji pełnego „Raportu o stanie edukacji muzealnej w Polsce” przewidywane jest w roku 2011.

7

The Museum as a “Suspicious” Place. Difficult Museum Education: Nudity, the Nude and Erotic Depictions in Art

50%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2011

|

vol. 52

253-263

8

MUZEUM MIEJSCE „NIEPEWNE” TRUDNA EDUKACJA MUZEALNA: NAGOŚCI, AKT I PRZEDSTAWIENIA EROTYCZNE W SZTUCE

50%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2011

|

vol. 52

253-263

9

Report on the Condition of Museum Education Summary of the First Stage of Research

44%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

34-47

10

The Future Role of Museum Education in Poland

26%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2009

|

vol. 2009(50)

234-242

11

In Search of an Alternative

23%

Szeląg M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

214-221

Refine search results

11 Muzealnictwo

11 Szeląg M.

2 2018

1 2015

2 2011

4 2010

2 2009

PIOTR PIOTROWSKI (1952 – 2015)

EDUCATIONAL ASSUMPTIONS OF THE PERMANENT EXHIBITION IN THE PAN TADEUSZ MUSEUM IN WROCŁAW AND THEIR IMPLEMENTATION

ZAŁOŻENIA EDUKACYJNE EKSPOZYCJI STAŁEJ MUZEUM PANA TADEUSZA WE WROCŁAWIU I ICH REALIZACJA

PRZYSZŁA ROLA EDUKACJI MUZEALNEJ W POLSCE

W POSZUKIWANIU ALTERNATYWY

RAPORT O STANIE EDUKACJI MUZEALNEJ PODSUMOWANIE PIERWSZEGO ETAPU BADAŃ

The Museum as a “Suspicious” Place. Difficult Museum Education: Nudity, the Nude and Erotic Depictions in Art

MUZEUM MIEJSCE „NIEPEWNE” TRUDNA EDUKACJA MUZEALNA: NAGOŚCI, AKT I PRZEDSTAWIENIA EROTYCZNE W SZTUCE

Report on the Condition of Museum Education Summary of the First Stage of Research

The Future Role of Museum Education in Poland

In Search of an Alternative