Artykuł przedstawia polityczne uwarunkowania polityki klimatycznej państw, które są punktem wyjścia do analizy czynników wpływających na polską politykę klimatyczną. Punktem odniesienia dla polskiego stanowiska są ramy wyznaczone przez Unię Europejską oraz negocjacje międzynarodowe. Za główne uwarunkowania polskiego stanowiska autorka przyjęła charakter systemu politycznego (brak jego konsolidacji, brak strategii długookresowych wśród partii politycznych), debatę publiczną o niskim stopniu zaawansowania, ograniczoną rolę partii i organizacji pozarządowych o programie środowiskowym oraz brak gotowości do rezygnacji z modelu wysokoemisyjnej gospodarki.
EN
This article presents political conditions of climate policy, which are the basic factors influencing Polish climate policy. The framework of the Polish attitude is legal regime built by the European Union and international negotiations. The main determinants of the Polish stand named by the author are: the character of the political system (lack of consolidation, lack of long-term party strategies), poor public debate, limited influence of green parties and organizations and unwillingness to change high-emitting economy model.
This paper addresses the possibility of using the realist paradigm of international relations to look at climate security. The challenges related to global climate change have become an inspiration to indicate the features of ecological security, and to distinguish climate security within it. The explanatory relevance of the realist paradigm in the research conducted on climate security has been presented in issues such as the state-centred picture of international relations, the primacy of individual interests over collective, or the importance of power and domination. These categories are scrutinised not only in light of the achievements of traditional realism, but also of neo-realism, or structural realism. The possibility of applying the game theory to look at international climate negotiations has also been raised as a potential research tool.
PL
Niniejszy artykuł podejmuje kwestie możliwości zastosowania paradygmatu realistycznego stosunków międzynarodowych do analizy bezpieczeństwa klimatycznego. Specyfika wyzwań związanych z globalnymi zmianami klimatu staje się inspiracją do wskazania specyfiki bezpieczeństwa ekologicznego i wyróżnienia w jego ramach bezpieczeństwa klimatycznego. Następnie ukazana zostaje relewancja eksplanacyjna paradygmatu realistycznego w badaniach nad bezpieczeństwem klimatycznym w takich kwestiach, jak państwocentryczny obraz relacji międzynarodowych, prymat interesów indywidualnych ponad kolektywnymi czy znaczenie władzy i dominacji. Kategorie te analizowane są nie tylko w świetle dokonań realizmu tradycyjnego, ale również neorealizmu czy realizmu strukturalnego. Podjęta zostaje również kwestia możliwości zastosowania teorii gier do analizy międzynarodowych negocjacji klimatycznych.
Na przestrzeni ostatnich lat badacze zastanawiają się nad formą reżimu politycznego, jaką przyjmuje Turcja pod rządami prezydenta Recepa Erdoğana. Nawiązując do dyskusji w literaturze, autorzy niniejszego artykułu analizują możliwość wystąpienia w tym państwie autorytaryzmu konkurencyjnego w ujęciu Stevena Levitsky'ego i Lucana Way'a, skupiając się na sferze medialnej. Zbadano zagadnienie tzw. „nierównego boiska gry” i powiązaną z nim przewagę konkurencyjną inkumbenta na przykładzie kampanii medialnej poprzedzającej połączone wybory prezydenckie i parlamentarne z maja 2023 roku. Ponadto, uwzględniając powyższe zmienne, została dokonana analiza w ujęciu porównawczym stanu wolności obywatelskich i demokracji w Turcji na tle pozostałych państw kandydujących do Unii Europejskiej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.