Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Patofizjologiczne mechanizmy migotania przedsionków (AF) jako podstawa skutecznego leczenia w dążeniu do polepszenia jakości życia chorych w świetle aktualnych wytycznych ESC (European Society of Cardiology)

100%
Senderek T., Macko M., Kopiński P.
Państwo i Społeczeństwo
|
2019
|
issue 4
129-140
EN
Atrial fibrillation (AF) is one of the most common causes of sudden death, cerebral stroke and heart failure. AF morbidity will increase in the coming years. The disease is precipitated by gene predisposition, diabetes, heart failure, obesity, coronary disease, hypertension and aging. Pathophysiological changes include atrial and coronary arteries remodelling, inflammation, and cardiomyocyte calcium metabolism disorders. Life quality in AF patients is significantly impaired, as compared to healthy people, due to weakness, heart palpitation, dyspnea, chest discomfort and sleep disorders; psychosocial stress occurs as well. Integrated AF management requires 4 areas: patient involvement, multidisciplinary teams, technological tools and access to all currently possible therapies. Diagnosis and control of coexisting diseases, anticoagulant treatment, heart rhythm and heart rate control, as well as education, remarkably improve AF prognosis and life quality. Casual recovery and maintaining the sinus rhythm is important as a part of the integral approach. Prevention of AF recurrence include non-antiarrhythmic medicines (ACEI/ARB, LBA) in heart failure with decreased ejection fraction, as well as in hypertensive cardiomyopathy (ACEI/ ARB). Surgical treatment aims the total isolation of pulmonary veins with more efficient heart rhythm control, as compared to pharmacological management. In paroxysmal AF, percutaneous intervention is a treatment of choice. Surgery can be necessary, if percutaneous intervention either pharmacotherapy is unsuccessful. Coexisting diseases elevate the risk of AF, including AF recurrence and complications. They need to be properly identified and treated in order to optimize the patient management.
PL
Migotanie przedsionków (atrial fibrillation, AF) należy do najczęstszych przyczyn nagłych zgonów, udarów mózgu i niewydolności serca, a zapadalność na AF w najbliższych latach jeszcze wzrośnie. Przyczynami choroby są: predyspozycje genetyczne, cukrzyca, niewydolność serca, otyłość, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze i starzenie się. Zmiany patofizjologiczne AF obejmują przebudowę przedsionków i naczyń wieńcowych, odczyn zapalny, niedokrwienie oraz zaburzenia gospodarki wapniowej kardiomio- cytów. Jakość życia chorych z AF jest istotnie gorsza niż u osób zdrowych. Dzieje się tak wskutek osłabienia, kołatania serca, duszności, ucisku w klatce piersiowej i zaburzeń snu. Chorobie towarzyszy także stres psychospołeczny. Zintegrowane leczenie AF obejmuje 4 filary: zaangażowanych chorych, zespoły wielodyscyplinarne, narzędzia technologiczne i dostęp do wszystkich możliwych terapii. Rozpoznanie oraz kontrola chorób współistniejących, leczenie przeciwzakrzepowe, kontrola rytmu serca i jego częstotliwości, a także edukacja istotnie poprawiają rokowanie i jakość życia chorych. Doraźne przywrócenie rytmu zatokowego i jego utrzymanie pozostaje integralną częścią postępowania. W celu zapobiegania nawrotowi AF, w razie współistniejącej niewydolności serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową, stosuje się leki nieanty- arytmiczne (ACEI/ARB, LBA), podobnie jak ma to miejsce w kardiomiopatii nadciśnie- niowej (ACEI/ARB). Leczenie zabiegowe w AF ma na celu całkowitą izolację żył płucnych, co przynosi skuteczniejszą kontrolę rytmu serca niż farmakoterapia. Zabieg przezcewnikowy jest leczeniem z wyboru, a gdy jest on nieskuteczny lub przyjmowane leki nie pomagają, przeprowadza się zabieg chirurgiczny. Wiele współistniejących chorób zwiększa ryzyko wystąpienia, nawrotów i powikłań AF. Ich identyfikacja i leczenie odgrywają ważną rolę w zapobieganiu AF oraz w optymalnym prowadzeniu chorych.
2
Publication available in full text mode
Content available

Zmienność wyniku pomiaru ciśnienia tętniczego krwi w zależności od procedury jego wykonania u pacjenta z kontrolowanym idiopatycznym nadciśnieniem tętniczym

100%
Słapińska M., Senderek T., Gołkowski F.
Państwo i Społeczeństwo
|
2018
|
issue 3
47-66
PL
Wprowadzenie: Nadciśnienie tętnicze (NT) – powszechna choroba populacji wymagająca stałego, skutecznego leczenia, aby zapobiegać powikłaniom, wśród nich zawałowi serca, udarowi mózgu i niewydolności serca. Dobór leku i jego dawki zależy od wyników pomiaru ciśnienia tętniczego krwi (CTK), wykonywanego przez samych chorych, ale także przez lekarza (pomiar gabinetowy) i innych pracowników służby zdrowia (pomiary ambulatoryjne). Szczególne znaczenie, ze względu na istotność podejmowania prawidłowych decyzji terapeutycznych, ma standaryzacja pomiaru gabinetowego. Celem pracy było określenie zmienności trzech kolejno wykonanych u chorego wyników pomiaru CTK w zależności od płci, wieku, indeksu masy ciała (body mass index, BMI), palenia tytoniu, współobecności wybranych chorób przewlekłych (cukrzycy, DM), przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i astmy oskrzelowej oraz stosowanego leczenia hipotensyjnego. Materiał i metody: U 130 chorych z pierwotnym NT wykonano w gabinecie kardiologicznym trzykrotny pomiar CTK: 1. w pozycji siedzącej natychmiast po wejściu do gabinetu; 2. po 10 minutach w pozycji siedzącej; 3. po 15 minutach w pozycji leżącej. W oparciu o wywiad lekarski i dokumentację chorych zebrano dane dotyczące: BMI, chorób współistniejących, aktualnie przyjmowanych leków i palenia tytoniu. Wyniki: Wykazano istotną statystycznie zmienność wyniku pomiaru CTK w zależności od pozycji i czasu wykonania pomiaru, niezależnie od płci, wieku, BMI i stosowanego leczenia hipotensyjnego. Nie stwierdzono zmienności wyników pomiaru ze współistniejąca cukrzycą, astmą oskrzelową ani POChP. Najwyższe wartości CTK stwierdzono w czasie pierwszego pomiaru, niższe w dwóch kolejnych. Wnioski: Pozycja ciała i czas, jaki upłynął od początku wizyty, wpływają na wynik pomiaru CTK, poza grupami chorych, w których powikłania choroby lub stosowane leczenie mogą niwelować różnicę (cukrzyca, astma oskrzelowa, POChP). Uzyskane wyniki potwierdzają konieczność ostrożnej oceny wyniku pomiaru gabinetowego CTK.
EN
Introduction: Hypertension is a common condition requiring systematic effective treatment to prevent severe complications such as heart attack, stroke, heart failure. The pharmacotherapy and drug doses depend on the results of blood pressure (BP) measurements performed by patients themselves, as well as by physicians and other health professionals. In order to reach the correct therapeutic decisions, the cabinet BP measurement needs to be standardized. The aim of the study was to determine the variability of three subsequent BP measurements in the same patient depending on sex, age, body mass index (BMI), smoking, antihypertensive treatment and concomitant selected chronic diseases, i.e. diabetes mellitus (DM), chronic obstructive pulmonary disease (COPD), bronchial asthma (BA). Material and methods: In 130 patients with primary hypertension in the office, three BP measurements were performed: 1. in a sitting position immediately after entering the office; 2. after 10 minutes in a sitting position; 3. after 15 minutes in a lying position. BMI, comorbidities, current medication and smoking status were collected on the basis of medical records. Results: A statistically significant variability in BP measurement results was found. It depended on the position and time of the measurement; this finding was regardless of sex, age, BMI and type of antihypertensive treatment. There were no variations in measurement results in patients with DM, COPD or BA. The highest BP values were found at the first measurement, the lower at 2nd and 3rd one. Conclusions: Body position and time from the visit onset to the BP measurement affect it’s result, except the groups of patients (DM, COPD, BA) in which the pharmacotherapy side effects can eliminate the difference. The study results confirm the need for careful assessment of the results of cabinet BP measurements.
3
Publication available in full text mode
Content available

Obraz cytoimmunologiczny płynu stawowego w reumatoidalnym zapaleniu stawów. Wstępna ocena wpływu leczenia metotreksatem i metyloprednizolonem

64%
Wędrowska E., Libura M., Chmielarski M., Grad B., Golińska J., Senderek T., Wojciechowski R., Siudut J., Kopiński P.
Państwo i Społeczeństwo
|
2018
|
issue 3
29-47
PL
Wprowadzenie: Pobranie płynu stawowego w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) umożliwia wgląd w miejscową aktywność zapalenia. W patogenezie zmian stawowych główną rolę pełnią komórki T, w tym dodatnie z ligandami receptorów śmierci: Ligand Fas (FasL) i TRAIL (TNF-related apoptosis-inducing ligand). W terapii RZS lekiem pierwszego rzutu jest metotreksat (MTX), w leczeniu uwzględnia się m.in. glikokortykosteroidy (metyloprednizolon) i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Mało wiadomo o wpływie leczenia na profil immunologiczny płynu stawowego w RZS. Cel pracy: Scharakteryzowanie wpływu leczenia metyloprednizolonem i MTX na obraz cytoimmunologiczny płynu stawowego w RZS. Materiał i metody: Płyn stawowy pobrano od chorych z RZS leczonych metyloprednizolonem (n=11) i MTX (n=6). Grupę kontrolną stanowili chorzy przyjmujący tylko NLPZ (n=19). Zbadano całkowitą liczbę komórek (CLK), odsetek krwinek białych i fenotyp subpopulacji limfocytów płynu stawowego, w tym ekspresję FasL i TRAIL na komórkach Th i Tc. Wyniki: Stwierdzono spadek CLK płynu u chorych leczonych metyloprednizolonem lub MTX. W grupie MTX wzrosła wartość indeksu CD4/CD8 (mediany: 1,2 vs 0,7, p<0,05) w porównaniu z grupą NLPZ. Metyloprednizolon zmniejsza odsetek limfocytów T FasL+ i TRAIL+ (np. mediana CD8+TRAIL+ 12,0% u leczonych metyloprednizolonem, w porównaniu z 19,2% w grupie NLPZ, p<0,05; test U-Manna-Whitneya). Wnioski: W płynie stawowym chorych leczonych metyloprednizolonem wystąpiło obniżenie markerów cytotoksyczności limfocytów w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie NLPZ. Równoległe zmiany grupy MTX nie były znamienne. Wysoka wartość indeksu CD4/CD8 w grupie leczonej MTX wynika prawdopodobnie z preferencyjnej eliminacji komórek cytotoksycznych. Badanie cytoimmunologiczne płynu stawowego może mieć znaczenie w ocenie skuteczności leczenia RZS.
EN
Introduction: Synovial fluid aspiration of patients with rheumatoid arthritis (RA) provides important information on the activity of the local inflammation. Synovial T lymphocytes, including cells positive with ligands of death receptors, i.e. Fas ligand (FasL) and TRAIL (TNF-related apoptosis-inducing ligand), both of which play an important role in RA pathogenesis. The first-line treatment of RA is methotrexate (MTX), but glucocorticoids (as prednisone) and non-steroid anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are also used. The impact of treatment on the immune profile of synovial fluid in RA has not yet been cleared. Objective: Characteristics of the influence of prednisone and MTX treatment on the cytoimmunological pattern of synovial fl uid in RA patients. Material and methods: Synovial fluid was harvested from RA patients treated with prednisone (n=11) and MTX (n=6). The control group consisted of patients receiving NSAIDs only (n = 19). The total cell number (TCN), the percentage of leukocyte populations and the phenotype of lymphocytes, including FasL and TRAIL expression on Th and Tc cells, was analyzed. Results: In the prednisone and MTX-treated groups, a decline in TCN was found. The increased value of the CD4/CD8 index in the MTX group was statistically significant, as compared to the NSAIDs-treated group (median: 1.2 vs 0.7, p<0.05). In prednisone-treated patients, a statistically significant decrease in the percentage of lymphocytes T FasL+ and TRAIL+ was observed (i.e. median of CD8+TRAIL+ cells was 12.0% vs 19.2% in the NSAIDs-treated group, p<0.05, U-Mann-Whitney test). Conclusions: In the synovial fluid of patients treated with prednisone, there was a decrease in the lymphocyte cytotoxicity markers compared to the group treated only with NSAIDs. Parallel changes in the MTX group were non-signiflcant. MTX seems to increase the value of the CD4/CD8 index, which can be interpreted as a result of CD8+ cytotoxic cell elimination. Cytological and immunological analysis of synovial fluid may be useful to assess the efficacy of local treatment.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.