In the tradition of the Latin Church, the practice of joining the vocation to the priesthood with the discipline of celibacy has been adopted, which in time has also become a legal norm. Formation for celibacy takes place at various levels of preparation for priesthood, embracing the spiritual, intellectual, pastoral and human dimensions. If celibacy is understood as a legal norm, the observance of which is preceded by a public declaration to embrace celibacy, then formation to choose such a way of life must have a legal canonical dimension, which was taken into account in the new principles of priestly formation in Poland. The legal approach to this issue may suggest a negative perception of celibacy as a renunciation of marriage and parenthood resulting from the prohibition imposed by the legal norm. Such an approach is fragmentary, and the recognition of the legal canonical aspects of formation in celibacy allows to live this commitment as a path to experience a fuller, greater love in the Christological, ecclesiological and eschatological sense.
PL
W tradycji Kościoła łacińskiego przyjęto praktykę łączenia powołania do kapłaństwa z dyscypliną celibatu, który z czasem stał się również normą prawną. Wychowanie do celibatu odbywa się na różnych poziomach formacyjnych, obejmując wymiar duchowy, intelektualny, pastoralny oraz ludzki. Nie można też zapominać o tym, że jeśli celibat rozumiany jest jako norma prawna, której przestrzeganie poprzedzone jest publicznym zobowiązaniem do zachowania celibatu, to wychowanie do wyboru takiego stylu życia musi mieć wymiar prawnokanoniczny, co uwzględniono w nowych zasadach formacji kapłańskiej w Polsce. Podejście prawne do tego zagadnienia może sugerować postrzeganie celibatu w sposób negatywny, jako wyrzeczenie się małżeństwa i rodzicielstwa na skutek zakazu wynikającego z normy prawnej. Takie ujęcie jest fragmentaryczne, a dostrzeżenie prawnokanonicznych aspektów wychowania do celibatu pozwala na przeżywanie tego zobowiązania jako drogi do doświadczenia pełniejszej, większej miłości w sensie chrystologicznym, eklezjologicznym i eschatologicznym.
The aim of this article is to present the theological grounds for administering baptism to children and minors under 14 years of age and the canonical status of it, as well as the pastoral and administrative implications arising therefrom. The consequence of baptism is the sanctifying and justifying incorporation into the People of God’s New Covenant. It cannot be revoked, and its sacramental character is irremovable. Man, reborn with baptismal water, is freed from Adam’s guilt and endowed with the power to overcome evil. The author refers to the thesis that the baptism of children violated their religious freedom. The article states that there is no such thing as “pure human freedom,” independent of any influence. Parents care for the well-being of their children and things necessary for life. This also applies to religious life. Not caring about this aspect would in fact be a wish of evil by depriving a person of a good. The author describes the consequences arising from the sacrament of baptism, through which a legal node is created in a particular Church sui iuris.
PL
Teologiczno-kanoniczne aspekty mistagogii chrzcielnej dla osób poniżej 14. Roku życia Przedmiotem niniejszego artkułu jest ukazanie teologicznych podstaw udzielania sakramentu chrztu dzieciom oraz małoletnim, którzy nie ukończyli 14. roku życia, stanu prawnego, a także wynikających z niego implikacji duszpasterskich oraz administracyjnych. Konsekwencją chrztu jest uświęcające i usprawiedliwiające włączenie do ludu Bożego Nowego Przymierza. Nie może on zostać odwołany, a jego charakter sakramentalny jest nieusuwalny. Człowiek odrodzony wodą chrzcielną zostaje uwolniony od winy Adama i obdarzony siłą pokonywania zła. Autor odnosi się do tezy, jakoby chrzest dzieci naruszał ich wolność religijną. W artykule stwierdza się, że nie istnieje coś takiego jak „czysta wolność ludzka”, niezależna od jakiegokolwiek wpływu. Rodzice troszczą się o dobro dzieci i o to, co jest konieczne do życia. Dotyczy to także życia religijnego. Brak troski o ten aspekt byłby w rzeczywistości życzeniem zła poprzez pozbawienie istotnego dobra. Autor opisuje konsekwencje wynikające z sakramentu chrztu, poprzez który tworzy się węzeł prawny w konkretnym Kościele sui iuris.
Дослідницька проблема, представлена у статті, стосується розуміння повноважень кураторa священнослужителів щодо нагляду за особою, яка вчинила злочин contra sextum cum minore. Автор ставить питання про те, які правопорушення слід класифікувати як тяжкі злочини в розумінні канону 1339 § 5 і на якій підставі. Він показує метаправовий та юридично-канонічний вимір нагляду. Oкрім того, він висуває системний постулат щодо захисту неповнолітніх у Польщі та постулат de lege ferenda, що стосується інституту нагляду.
RU
Исследовательская проблема, представленная в данной статье, касается понимания должности куратора за священнослужителями, в отношении надзора за лицом, совершившим преступление contra sextum cum minore. Автор ставит вопрос о том, какие преступления должны быть классифицированы как тяжкие преступления по смыслу кан. 1339 § 5 и на каком основании. Он показывает метаюридическое, а также юридико-каноническое измерение надзора. Кроме того, выдвигается системный постулат, касающийся защиты несовершеннолетних в Польше, и постулат de lege ferenda, относящийся к определенному в кодексе институту надзора.
EN
The research problem presented in this article concerns the interpretation of the office of probation officer for clergy in matters requiring the supervision of an offender who committed a contra sextum cum minore offence. The author addresses the question of which offences are to be classified as grave offences within the meaning of Can. 1339 § 5 and on what basis. The meta-legal as well as the legal-canonical dimensions of supervision are presented. Furthermore, a system-related postulate on the protection of minors in Poland and a de lege ferenda postulate relating to the institution of supervision in the Code.
PL
Problem badawczy przedstawiony w artykule dotyczy rozumienia urzędu kuratora osób duchownych w zakresie nadzoru nad sprawcą przestępstwa contra sextum cum minore. Autor stawia pytanie, które przestępstwa należy zaliczyć do ciężkich w rozumieniu kan. 1339 § 5 i na jakiej podstawie. Ukazuje metaprawny, jak również prawnokanoniczny wymiar nadzoru. Ponadto zgłasza postulat systemowy dotyczący ochrony małoletnich w Polsce oraz postulat de lege ferenda odnoszący się do kodeksowej instytucji nadzoru.
This article answers the question of what is the legal protection of a person reporting the negligence of a bishop of the Latin Church. The Apostolic Letter Motu Proprio of Pope Francis Vos estis lux mundi considers it a crime for an ecclesiastical superior to obstruct investigations against a clergyman accused of a contra sextum cum minoribus crime, which is why it is important for the creation of a uniform law protecting minors. Unfortunately, people reporting a crime may face a lack of understanding, or even abuse of power on the part of those receiving information. It is therefore necessary to examine which subjective rights fall within the scope of the legal protection of the person reporting negligence. The author suggests refining the existing provisions strengthening legal protection.
PL
List apostolski motu proprio papieża Franciszka Vos estis lux mundi uznaje za przestępstwo utrudnianie przez przełożonego kościelnego dochodzeń przeciwko duchownemu oskarżonemu o przestępstwo contra sextum cum minoribus. Zgodnie z przepisami każdy ma prawo złożyć zawiadomienie dotyczące biskupa Kościoła łacińskiego, jeśli posiada wiarygodne informacje o jego zaniedbaniach. Rozpoczyna to specjalną procedurę regulowaną przepisami motu proprio, mającą na celu wyjaśnienie sprawy. Istnieje pilna potrzeba ochrony prawnej osoby składającej zawiadomienie. Autor wyjaśnia, na czym polega ochrona prawna takiej osoby, analizując zagadnienie z punktu widzenia przestrzegania obowiązującego porządku prawnego oraz zagwarantowania praw podmiotowych przysługujących osobie zgłaszającej zaniedbanie.
Contemporary man encounters digitality on a daily basis, which affects his life at specific stages of development. This applies above all to the period of childhood and youth, when one is naturally subjected to educational processes. The Directory of Catechesis points out that this influence is so significant that it allows us to speak of a new culture, changing language, shaping mentality and introducing a new hierarchy of values. An important feature of the new culture is its global reach, because digitality by its nature crosses the borders of countries and continents, and geographical distances lose their importance for it. The ecclesiastical legislator, while respecting the right of every person to attain full personal development, declares in can. 217 CCL/1983 the right of all the faithful to receive an integral Christian education. It is a continuous process that should be adapted not only to age, but also to the mentality of the faithful, which is significantly influenced by the new digital culture. The article answers the question of how to guarantee the right to Christian education in the conditions of digital culture. What duties ensue from this right of the faithful for the Pastors of the Church who carry out for them the mission of proclaiming the Gospel in the conditions of digital culture, with particular emphasis on the postulate of humanization of language.
PL
Współczesny człowiek spotyka się na co dzień z cyfrowością, która oddziałuje na jego życie na konkretnych etapach rozwojowych. Dotyczy to przede wszystkim okresu dzieciństwa i młodości, gdy w sposób naturalny podlega się procesom wychowawczym. Dyrektorium o katechizacji zwraca uwagę, że wpływ ten jest na tyle znaczący, że pozwala mówić o nowej kulturze – zmieniającej język, kształtującej mentalność oraz wprowadzającej nową hierarchię wartości. Istotną cechą nowej kultury jest jej globalny zasięg, ponieważ cyfrowość ze swojej natury przekracza granice państw i kontynentów, a odległości geograficzne tracą dla niej znaczenie. Ustawodawca kościelny, respektując prawo każdego człowieka do osiągnięcia pełnego rozwoju osobowego, deklaruje w kan. 217 KPK/1983 uprawnienie wszystkich wiernych do otrzymania integralnego wychowania chrześcijańskiego. Jest ono ciągłym procesem, który powinien być dostosowany nie tylko do wieku, lecz także do mentalności wiernych, na co znaczący wpływ ma nowa kultura cyfrowa. Artykuł odnosi się do pytania, w jaki sposób zagwarantować prawo do wychowania chrześcijańskiego w warunkach kultury cyfrowej oraz jakie obowiązki wynikają z tego prawa wiernych dla pasterzy Kościoła spełniających wobec nich misję głoszenia Ewangelii w warunkach kultury cyfrowej, ze szczególnym uwzględnieniem postulatu humanizacji języka.
Contemporary man encounters digitality on a daily basis, which affects his life at specific stages of development. This applies above all to the period of childhood and youth, when one is naturally subjected to educational processes. The Directory of Catechesis points out that this influence is so significant that it allows us to speak of a new culture, changing language, shaping mentality and introducing a new hierarchy of values. An important feature of the new culture is its global reach, because digitality by its nature crosses the borders of countries and continents, and geographical distances lose their importance for it. The ecclesiastical legislator, while respecting the right of every person to attain full personal development, declares in can. 217 CCL/1983 the right of all the faithful to receive an integral Christian education. It is a continuous process that should be adapted not only to age, but also to the mentality of the faithful, which is significantly influenced by the new digital culture. The article answers the question of how to guarantee the right to Christian education in the conditions of digital culture. What duties ensue from this right of the faithful for the Pastors of the Church who carry out for them the mission of proclaiming the Gospel in the conditions of digital culture, with particular emphasis on the postulate of humanization of language.