Artykuł rozważa zagadnienia intertekstualności w tłumaczeniu Ulissesa Jamesa Joyce’a. Koncentruje się na Joyce’owskich odniesieniach do Szekspira i podkreśla złożoność problematyki, z jaką borykają się nie tylko tłumacze Szekspira, ale także tłumacze Joyce’a mierzący się z szekspirowską intertekstualnością. Autorka wybrała trzy przykłady szekspirowskich zapożyczeń Joyce’a z Hamleta, Otella i Henryka IV we francuskich, włoskich i polskich tłumaczeniach Ulissesa, z przelotnym komentarzem do przykładu z hiszpańskiego Ulissesa, celem ukazania szerokiego zakresu rozwiązań w językach docelowych. Artykuł kończy się sugestią, że tłumacze Joyce’a muszą uwzględniać i zajmować się intertekstualnością w Ulissesie, aby w pełni uchwycić i oddać niuanse pisarstwa Joyce’a.
EN
The article explores challenges posed by intertextuality in translating James Joyce’s Ulysses. It focuses on references to Shakespeare to highlight the complexity of woes faced not only by the translators of Shakespeare but also by translators of Joyce who face Shakespearean intertextuality in Ulysses. The author selects three examples of Joyce’s Shakespearean borrowings from Hamlet, Othello, and Henry IV in French, Italian, and Polish translations of Ulysses, with a passing comment on an example from the Spanish Ulises, to show a wide range of solutions in target languages. The article concludes by suggesting that translators of Joyce must address intertextuality in Ulysses in order to fully capture the nuances of Joyce’s writing.
Tłumaczka omawia proces swojej pracy nad przekładem traktatu Romana Ingardena pt. O tłumaczeniach i nad tworzeniem międzynarodowej bibliografii dotyczącej jego dzieł.
EN
In this essay, the English translator of Roman Ingarden’s treatise O tłumaczeniach, reflects on the translation process and on her work compiling Ingarden’s international bibliography.