Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

The Generation Gap Among Nurses in Poland: Its Causes and Outlook for Change

100%

Karkowski T. A., Banaś M.

Zarządzanie Zasobami Ludzkimi

2020

issue 2(133) "Intergenerational Human Capital Management in Organizations" [Zarządzanie międzygeneracyjnym kapitałem ludzkim w organizacjach]

57-69

According to a study on the number of registered and employed nurses and midwives up to the year 2030, the number of nurses with retirement pension rights will systematically increase. The mean age of nurses working in the healthcare system will also increase as there will be no generational renewal in nursing staff. The reason for this is an excessive difference (more than 100,000) between the number of nurses with retirement pension rights and the number of qualified nursing graduates. The consequence of this will be a decrease in the number of nurses per 1,000 Polish inhabitants, an indicator that is already very low—5.2 according to OECD data for 2016. A remedy for this situation could be encouraging nurses to take up their profession again by offering them higher, guaranteed salaries, increasing the number of vacancies in nursing undergraduate programs, offering nurses employment contracts, and encouraging nursing graduates to pursue their professional careers. The aim of this article is to discuss issues related to the generation gap among nursing staff as well as actions taken to increase the number of nurses in Poland. The article is based on Polish topical literature, legal acts, and strategies prepared by the Main Chamber of Nurses and Midwives. It is based on desk research analysis.

Według prognozy dotyczącej liczby zarejestrowanych i zatrudnionych pielęgniarek i położnych wynika, że do roku 2030 będziemy mieć do czynienia z systematycznie zwiększającą się liczbą pielęgniarek posiadających uprawnienia emerytalne, podwyższy się średni wiek pielęgniarek pracujących w systemie ochrony zdrowia, wystąpi brak zastępowalności pokoleniowej pielęgniarek spowodowany nadmierną różnicą (wynoszącą ponad 100 tys.) pomiędzy liczbą osób nabywających uprawnienia emerytalne a liczbą tych, które nabędą prawo do wykonywania zawodu pielęgniarki. W konsekwencji przyczyni się to do zmniejszenia wskaźnika zatrudnionych pielęgniarek na 1 tys. Mieszkańców Polski, który i tak już jest bardzo niski – według danych OECD w 2016 roku wynosił 5,2. Panaceum na opisywane zagrożenia to m.in.: powrót pielęgniarek do zawodu poprzez zachęcenie wyższymi, gwarantowanymi płacami, wzrost limitów przyjęć na studia licencjackie na kierunku pielęgniarstwo, zatrudnianie pielęgniarek na podstawie umowy o pracę, spowodowanie, aby więcej młodych absolwentów kierunku pielęgniarskiego podejmowało pracę w wyuczonym zawodzie. Celem artykułu jest przybliżenie zagadnień związanych z luką pokoleniową personelu pielęgniarskiego i działaniami, które są podejmowane, aby docelowo zwiększyć wskaźnik zatrudnionych pielęgniarek w Polsce. Artykuł został napisany na podstawie aktualnej literatury przedmiotu, aktów prawnych oraz opracowań sporządzonych przez Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych. W artykule zastosowano analizę typu desk research.

Obowiązek udzielenia pomocy lekarskiej a prawo pracownika do powstrzymania się od wykonywania pracy w warunkach nieodpowiadających przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz braku środków ochrony osobistej – dylematy w trakcie pandemii COVID-19

81%

Karkowska D., Krajewski R., Karkowski T. A.

Medycyna Pracy

2021

vol. 72

issue 6

661-669

BackgroundWith the emergence of an extraordinary situation in Poland related to the state of the COVID-19 epidemic, the question returned in the public debate whether in conditions that violate occupational health and safety, lack personal protective equipment the medical staff has the right to refrain from performing work. The National Labor Inspector clearly indicated that refraining from work does not apply to an employee whose employee’s duty is to save lives or property. The aim of the article is to analyze the premises of art. 210 of the Labor Code in the context of medical law and professional ethics and to provide the doctrine with an incentive to research on the difficult issue.Material and MethodsIt uses the method of analyzing the current provisions of labor law and medical law. The jurisprudence of the Supreme Court and the views of the doctrine were analyzed.ResultsThe employee duty of a doctor and a nurse is always the obligation to “rescue” and “within” this obligation, medical personnel, unlike “all employees,” do not have the relevant right to refrain. In the context of the rules of practicing the medical profession providing for an exception, i.e., the doctor’s failure to take or withdraw from treatment of a patient for important reasons, in a situation where there is no urgent case.ConclusionsThe starting point is, therefore, the distinction between the provisions of the Labor Code of a general character legis generalis and the provisions of the Act on the profession of doctor and dentist as specific provisions legis specialis. An employed doctor cannot agree to practice in conditions that expose patients to harm. Refraining from work by a doctor as an employee by referring is subject to limitations.

WstępWraz z pojawieniem się w Polsce nadzwyczajnej sytuacji związanej ze stanem pandemii COVID-19 w debacie publicznej powróciło pytanie, czy w warunkach naruszających bezpieczeństwo i higienę pracy oraz przy braku środków ochrony osobistej personel medyczny ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy. Główny Inspektor Pracy jednoznacznie wskazał, że powstrzymanie się od pracy nie dotyczy pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie ludzkiego życia lub mienia. Celem tego artykułu była analiza przesłanek art. 210 Kodeksu pracy w kontekście przepisów prawa medycznego i zasad etyki zawodowej, a także dostarczenie doktrynie bodźca do badań nad niełatwym kompleksem problemów.Materiał i metodyWykorzystano metodę analizy obowiązujących przepisów prawa pracy i prawa medycznego. Przeanalizowano orzecznictwo Sądu Najwyższego i poglądy doktryny.WynikiPracowniczym obowiązkiem lekarza i pielęgniarki jest zawsze obowiązek „ratowania” i „w zakresie” tego obowiązku personel medyczny, w odróżnieniu od „ogółu zatrudnionych”, nie ma odnośnego prawa powstrzymania się od wykonywania pracy w kontekście zasad wykonywania zawodu lekarza przewidujących wyjątek, tj. niepodjęcie lub odstąpienie przez lekarza od leczenia pacjenta z ważnych powodów, gdy nie zachodzi przypadek niecierpiący zwłoki.WnioskiPunkt wyjścia stanowi więc rozróżnienie przepisów Kodeksu pracy o charakterze generalnym legis generalis i przepisów ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty jako przepisów szczególnych legis specialis. Zatrudniony lekarz nie może godzić się na wykonywanie zawodu w warunkach narażających pacjentów na szkody. Zaprzestanie pracy przez lekarza podlega ograniczeniom.

Refine search results

1 Medycyna Pracy

1 Zarządzanie Zasobami Ludzkimi

2 Karkowski T. A.

1 Banaś M.

1 Karkowska D.

1 Krajewski R.

1 2021

1 2020

Search results

The Generation Gap Among Nurses in Poland: Its Causes and Outlook for Change

Obowiązek udzielenia pomocy lekarskiej a prawo pracownika do powstrzymania się od wykonywania pracy w warunkach nieodpowiadających przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz braku środków ochrony osobistej – dylematy w trakcie pandemii COVID-19