Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ocenny charakter znamion przestępstw narkotykowych

100%
Kowalewska-Łukuć M.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2016
|
vol. 78
|
issue 2
151-160
EN
The article discusses the evaluative and vague characteristics used in the descriptions of the various types of offences in the context of the nullum crimen sine lege certa principle. The analysis of these characteristics was conducted on the grounds of the provisions of the Act on Preventing Drug Addiction in terms of the so-called allowable span and freedom of decision left for the authorities applying the law. The results of this analysis indicate that often enough the use by the legislature of the evaluative characteristics strains the principle of nullum crimen sine lege certa. The article also raises the issue of the possibility of proving in a criminal trial that the offender’s conduct has fulfilled some specific characteristics of an offence. The subjectivity principle in criminal law in the context of evaluative characteristics has also been discussed. In conclusions, a possible solution to the problem of evaluative characteristics used in the provisions of the Act on Preventing Drug Addiction is proposed.
PL
Artykuł porusza problematykę ocennych i nieostrych znamion używanych w opisach różnych typów czynów zabronionych w kontekście gwarancyjnej funkcji prawa karnego i zasady nullum crimen sine lege certa. Analiza charakteru tych znamion została przeprowadzona w oparciu o przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii pod kątem dopuszczalnej rozpiętości tzw. pasa nieostrości i luzu decyzyjnego pozostawionego organom stosującym prawo. Wyniki tej analizy wskazują, że niejednokrotnie posłużenie się przez ustawodawcę znamionami ocennymi nadwyręża zasadę nullum crimen sine lege certa. W artykule poruszona została również kwestia możliwości udowodnienia w procesie karnym realizacji przez sprawcę poszczególnych znamion czynu zabronionego oraz problematyka zasady subiektywizmu prawa karnego na tle znamion ocennych. W konkluzji autorka proponuje możliwe rozwiązania problemu znamion ocennych użytych w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
2
Publication available in full text mode
Content available

Prostytucja, usługi seksualne i przestępstwa okołoprostytucyjne w prawie karnym – próba uporządkowania pojęć

100%
Kowalewska-Łukuć M.
Prawo w Działaniu
|
2022
|
issue 51
96-106
EN
The aim of the research presented in the article is to analyse the term “prostitution” and “sexual service” and an attempt to transfer the results of this analysis to the ground of the so-called prostitution-related crimes in the Polish criminal code. Therefore, the article analyses the content of Articles 203 and 204 CC. The method used was mainly the dogamtic-legal method and the derivational concept of legal interpretation. The main thesis that has been formulated in the article is the lack of a coherent view of the doctrine and jurisprudence of criminal law as to the scope of the concept of “prostitution”. The article also presents the phenomenon of the so-called soft prostitution and doubts that may arise on the basis of prostitution-related crimes in connection with this form of sexual services.
PL
Celem badań przedstawionych w artykule jest analiza pojęcia „prostytucji” i „usługi seksualnej” oraz próba przeniesienia wyników tej analizy na grunt tzw. przestępstw okołoprostytucyjnych stypizowanych w polskim Kodeksie karnym. W związku z tym w artykule zanalizowano treść art. 203 i 204 Kodeksu karnego. Posłużono się tu przede wszystkim metodą dogmatycznoprawną oraz derywacyjną koncepcją wykładni prawa. Główną tezą, którą udało się sformułować w artykule, jest stwierdzenie braku spójnego stanowiska doktryny i orzecznictwa prawa karnego co do zakresu pojęcia „prostytucja”. Zwrócono również uwagę na zjawisko tzw. prostytucji miękkiej i wątpliwości, jakie mogą powstać na gruncie przestępstw okołoprostytucyjnych w związku z tą formą usług seksualnych.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zabójstwo eutanatyczne jako anormalna sytuacja motywacyjna

100%
Kowalewska-Łukuć M.
Acta Iuris Stetinensis
|
2021
|
vol. 35
23-35
EN
The article deals with the issue of the possibility of classifying some cases of euthanasia as the so-called abnormal motivational situation of the perpetrator. Therefore, with the literature on the function of motivation under criminal law as a basis, the article attempts to discuss the essence of an abnormal motivational situation using the concepts of motivational background and motivational conflict, and to translate these factors into the features of a prohibited act under Art. 150(1) of the Criminal Code. Moreover, using the interpretation of Art. 150(2) of the Criminal Code and views of criminal law scholars, the article analyses the function of Art. 150(2) of the Criminal Code and tries to demonstrate the legitimacy of a further reduction of criminal liability due to the abnormal motivational situation of the euthanasia’s perpetrator.
PL
W artykule została poruszona problematyka możliwości zaklasyfikowania niektórych przypadków zabójstwa eutanatycznego jako tzw. anormalnej sytuacji motywacyjnej sprawcy. W związku z tym, na podstawie literatury dotyczącej funkcji motywacji na gruncie prawa karnego, w opracowaniu podjęto próbę rozważenia istoty anormalnej sytuacji motywacyjnej z wykorzystaniem pojęć tła motywacyjnego i konfliktu motywacyjnego oraz przełożenia tych rozważań na grunt znamion czynu zabronionego z art. 150 § 1 kk. Ponadto, w drodze wykładni art. 150 § 2 kk i na podstawie poglądu doktryny prawa karnego, zanalizowano funkcję tego przepisu oraz próbowano wykazać zasadność dalej idącej redukcji odpowiedzialności karnej ze względu na anormalną sytuację motywacyjną sprawcy zabójstwa eutanatycznego.
4
Publication available in full text mode
Content available

Rozpowszechnianie wizerunku nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej bez jej zgody – rozważania o zakresie kryminalizacji

100%
Kowalewska-Łukuć M.
Prawo w Działaniu
|
2024
|
issue 61
35-53
EN
The article addresses the issue of interpretation of the elements and scope of criminalization of the criminal act of disseminating the image of a naked person or a person in the course of sexual activity, without their consent. The considerations are derived from the thesis claiming that the current construction of Article 191a § 1 of the Criminal Code does not allow adequate criminalization of all socially harmful behaviour involving sharing such an image with others. In particular, the article highlights the doubts related to the correct interpretation of the meaning of “disseminates”. It also addresses the issue of the age of the person who is the object of dissemination of the image. In addition, the article contains a proposal to amend Article 191a § 1 of the Criminal Code so that its scope of criminalization covers a wider spectrum of cases of criminal violation of sexual intimacy.
PL
Artykuł porusza problematykę wykładni znamion i zakresu kryminalizacji czynu zabronionego polegającego na rozpowszechnianiu wizerunku nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej, bez jej zgody. Rozważania są pochodną tezy, według której aktualna konstrukcja art. 191a § 1 Kodeksu karnego nie pozwala na adekwatną kryminalizację wszystkich społecznie szkodliwych zachowań polegających na udostępnianiu innym osobom takiego wizerunku. W opracowaniu naświetlono zwłaszcza wątpliwości związane z prawidłową wykładnią znamienia „rozpowszechnia”. Poruszona została również kwestia wieku osoby będącej przedmiotem wykonawczym rozpowszechnienia wizerunku. Artykuł zawiera nadto propozycję nowelizacji art. 191a § 1 k.k., tak by jego zakres kryminalizacji obejmował szersze spektrum przypadków karygodnego naruszenia intymności seksualnej.
5
Publication available in full text mode
Content available

Nieodpowiednie gospodarowanie odpadami – wykroczenie, przestępstwo czy tzw. idealny zbieg

100%
Kowalewska-Łukuć M.
Prawo w Działaniu
|
2024
|
issue 57
EN
The article deals with the issue of criminal acts related to improper waste management. In the Polish legal system, such acts have been categorized as both felonies (e.g., in Article 183 § 1 of the Criminal Code) and misdemeanours (e.g., in Article 171 § 1 of the Waste Act). On the grounds of the indicated provisions, a momentous research problem arises – the scopes of the acts stipulated therein seem to largely overlap. Consequently, the question can be raised of whether concurrence on the basis of the provisions indicated is possible and what are the nature and consequences of this potential concurrence. The research methods used for the analysis and research presented in the article are primarily the dogmatic-legal method and the theoretical legal method.
PL
Artykuł dotyczy problematyki czynów zabronionych związanych z nieprawidłowym gospodarowaniem odpadami. W polskim systemie prawnym czyny takie zostały stypizowane pod postacią zarówno przestępstw (np. w art. 183 § 1 Kodeksu karnego), jak i wykroczeń (np. w art. 171 § 1 ustawy o odpadach). Na gruncie wskazanych przepisów pojawia się doniosły problem badawczy – zakresy stypizowanych w nich czynów zdają się w dużej mierze pokrywać. W konsekwencji zbadania wymaga kwestia możliwości istnienia zbiegu na gruncie wskazanych przepisów oraz ewentualnego charakteru tego zbiegu i jego konsekwencji. Metody badawcze, które wykorzystano na potrzeby analiz i badań przedstawionych w artykule, to przede wszystkim metoda dogmatycznoprawna i metoda teoretycznoprawna.
6
Publication available in full text mode
Content available

Obowiązek stosowania przez przedsiębiorców wewnętrznych procedur antykorupcyjnych w świetle projektu ustawy o jawności życia publicznego

63%
Kowalewska-Łukuć M., Staniszewska L.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2019
|
vol. 81
|
issue 3
87-99
EN
The article focuses on the issue of punishment in the draft bill of the Act on the Transparency of Public Life. The adoption of the concept of administrative sanctions for violation of the law is a matter of concern. Corruption, due to the fact it is culpable and blameworthy, has been penalized by criminal law for years. The new sanctioning procedure is related to the need to penalize collective entities more effectively and efficiently. However, there are undoubtedly already regulations in criminal law that allow such entities to be held accountable. The new amendment will create an additional regime of quasi-criminal liability, which will clearly not guarantee effective and quick punishment. Aside from the amount of the sanctions, which can reach a maximum of PLN10 million, the procedure for imposing penalties is also questionable. Firstly, the Head of the Central Anti-corruption Bureau (CBA) will impose a fine on the enterprise. If the entrepreneur does not pay this fine voluntarily, an application to hold the enterprise liable will be forwarded to the President of the Office of Competition and Consumer Protection (UOKiK). However, under the new regulations, the position of the President is reduced to the role of an enforcer. Furthermore, anti-corruption procedures clearly fall under the competence of the Head of CBA, not of the President of UOKiK, hence the structure adopted in the Act is incomprehensible. The conclusion of the article is that it is necessary for the authors of the Act to reflect on the model of punishment for violating anti-corruption procedures.
PL
Artykuł koncentruje się na zagadnieniu karania w projekcie ustawy o jawności życia publicznego. Szczególne zastrzeżenia dotyczą przyjęcia koncepcji karania za naruszenia ustawy sankcją administracyjną. Zjawisko korupcji ze względu na swoją karygodność i moralną naganność od lat było penalizowane prawem karnym. Nowy tryb sankcjonowania związany jest z potrzebą karania podmiotów zbiorowych, i to w sposób sprawny i efektywny. Niewątpliwie jednak i w prawie karnym odnaleźć można regulacje pozwalające pociągnąć do odpowiedzialności takie podmioty. Projektowana procedura wymierzania administracyjnej kary pieniężnej nie jest gwarancją efektywnego i szybkiego karania, a wręcz przeciwnie – konieczność zapewnienia gwarancji zbliżonych do prawa karnego czyni to postępowanie quasi-karnym. Pomijając już samą wysokość kary, która w górnej swojej granicy może sięgać 10 mln zł, wątpliwości budzi także procedura jej wymierzania. Na pierwszym etapie szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego (CBA) wymierza karę pieniężną, a jeżeli przedsiębiorca jej nie uiści dobrowolnie, to szef CBA kieruje wniosek o ukaranie do prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK). Pozycja prezesa za sprawą przyjętych rozwiązań została jednak sprowadzona do roli egzekutora. Niewątpliwie kwestie przeciwdziałania procedurom korupcyjnym leżą w kompetencji CBA, a nie prezesa UOKiK, stąd niezrozumiała jest przyjęta w ustawie konstrukcja. Konkluzja artykułu sprowadza się do tezy o konieczności przemyślenia przez projektodawcę modelu karania za naruszenie procedur antykorupcyjnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.