Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 16

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

W sprawie dopuszczalności zakazu reelekcji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) po piastowaniu urzędu przez dwie kadencje

100%
Skotnicki K.
Wrocławskie Studia Politologiczne
|
2018
|
vol. 24
7-17
EN
Te principle of direct election of mayors (presidents of cities) has been in force in Poland since 2002. At the same time, the idea of limiting the possibility of holding office for two terms has started. The analysis leads the author to the conclusion that in view of the laconic nature of the constitutional regulation of local elec­tions, such solution cannot be considered as contrary to the Constitution. The decision about who will act as the executive body of the commune should, however, belong to the inhabitants of the local government.
2
Publication available in full text mode
Content available

Urzędnicy wyborczy. Kilka refleksji o nowej instytucji polskiego prawa wyborczego

100%
Skotnicki K.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2021
|
vol. 13
|
issue 1
80-97
EN
The 2018 amendment of the Polish Electoral Code established the institution of electoral officials, who replaced the institution of electoral plenipotentiaries, existing since 1998. One of the main differences between the two institutions is that electoral officials may not work at commune offices in charge of preparing and holding election in the area of their jurisdiction. The aim of the adopted solution was to isolate local government administration from the election process. The article offers a critical analysis of the institution of electoral officials. The subject matter of the discussion is both the legal regulation and the conclusions drawn from the examination of the institution in question, conducted by the Stefan Batory Foundation after the end of the 2018 local government elections, when the electoral officials fulfilled their statutory duty for the first time. The discussion leads to the conclusion that the establishment of the institution of electoral officials was not well thought out, and actually took place without appropriate consultation. The provisions of the Electoral Code are often vague. They have not been clarified to a sufficient extent in the resolutions adopted by the National Electoral Commission either. It is reasonable to have electoral officials appointed for a six-year term of office by the Head of the National Electoral Office. What is surprising, however, is that electoral officials may run for an office during elections taking place in a constituency outside of their area of activity as well as engage in election cam paigns – except for their own campaigns – while they should remain completely impartial during the election. The vague status of electoral officials and of the principles of their remuneration made it very difficult to attract individuals willing to perform this function. The headcount originally assumed had to be reduced by half; now it is 2,600. It is also necessary to reconsider the number of electoral officials assigned to individual communes. A major flaw of the adopted regulation is the lack of a clear division of duties and responsibilities between electoral official and communes. All this casts a bad light on the institution of electoral officials. It is argued that they were poorly prepared to perform the duties they were entrusted with. They also lacked the necessary theoretical knowledge and were not familiar with local conditions and constraints. Therefore, instead of helping, they made the work of commune officials only harder. But the call for dissolving the institution altogether is not legitimate. It is necessary to return to the previous solution, where the electoral officials in a commune were the officials working at commune offices, regular employees of these basic local government units. In communes with larger populations, there may be even more such officials. It is essential to reinforce the status of electoral officials, which is why it is important to clearly definthe nature of their relationships with the commune heads (town/city mayors) as well as to strengthen their position and grant them authority in the field of duties carried out as part of elections and referenda over other commune officials. It is also requisite to appoint them for terms of office of a particular number of years, and remunerate them in fixed monthly amounts – with the amounts increased in periods of preparing and holding elections or referenda. Only this way will it be possible to have a proper Electoral Official Service composed of professional commune officials specialising in organising and holding elections and referenda.
PL
Nowelizacja Kodeksu wyborczego w 2018 r. ustanowiła w Polsce instytucję urzędników wyborczych, którzy zastąpili istniejącą od 1998 r. instytucję pełnomocników do spraw wyborów – urzędników wyborczych. Jedną z podstawowych różnic jest to, że obecnie urzędnicy wyborczy nie mogą pracować w urzędzie gminy odpowiadającym za przygotowanie i przeprowadzenie wyborów na obszarze ich funkcjonowania. Celem tego rozwiązania było odizolowanie administracji samorządowej od organizacji procesu wyborczego. W artykule dokonana jest krytyczna analiza instytucji urzędników wyborczych. Przedmiotem rozważań jest zarówno regulacja prawna, jak i wnioski wynikające z badania tej instytucji przeprowadzonego przez Fundację im. Stefana Batorego po zakończeniu wyborów samorządowych w 2018 r., kiedy urzędnicy wyborczy po raz pierwszy wykonywali swoje ustawowe zadania. Rozważania prowadzą do konkluzji, że ustanowienie instytucji urzędników wyborczych nie było należycie przemyślane i odbyło się bez stosownych konsultacji. Przepisy Kodeksu wyborczego często nie są jasne, nie zostały też należycie doprecyzowane w uchwałach Państwowej Komisji Wyborczej. Zasadne jest powoływanie urzędników wyborczych na sześcioletnią kadencję przez Szefa Krajowego Biura Wyborczego. Zaskakuje natomiast, że urzędnicy wyborczy mogą kandydować podczas wyborów w okręgu, który nie wchodzi w skład jego obszaru działania, jak i prowadzić agitację wyborczą, z wyjątkiem agitacji na rzecz własnej kandydatury, podczas gdy powinni być zachowywać podczas wyborów całkowitą bezstronność. Niejasny status urzędników wyborczych i zasad wynagradzania ich pracy sprawił, że od samego początku brakowało chętnych do pełnienia tej funkcji, zaś ich pierwotnie zakładaną liczbę trzeba było zmniejszyć o połowę i obecnie wynosi ona 2600. Trzeba też ponownie rozważyć ich liczbę w poszczególnych gminach. Bardzo poważną wadą przyjętej regulacji jest jednak przede wszystkim brak wyraźnego podziału zadań pomiędzy urzędników wyborczych a gminy. Wszystko to sprawia, że instytucja urzędników wyborczych oceniana jest negatywnie. Wskazuje się, że w praktyce byli też oni słabo przygotowani do wykonywania powierzonych im zadań. Brakowało im zarówno wiedzy teoretycznej, jak i znajomości lokalnych warunków. Stąd też często zamiast pomagać, tylko utrudniali pracę urzędników w gminach. Postulat likwidacji tej instytucji nie jest jednak trafny. Należy powrócić do poprzedniego rozwiązania, kiedy urzędnikiem wyborczym w gminie był pracownik urzędu gminy w tej podstawowej jednostce samorządu terytorialnego. W gminach z dużą liczbą mieszkańców może być ich nawet więcej. Niezbędne jest jednak wzmocnienie statusu urzędnika wyborczego, dlatego konieczne jest wyraźne określenie jego relacji w wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta), jak i umocnienie pozycji i przyznanie uprawnień władczych w zakresie zadań wyborczych i referendalnych w stosunku do innych urzędników gminy. Konieczne jest powoływanie ich na określoną w latach kadencję, a także przyznanie stałego miesięcznego wynagrodzenia podwyższanego w okresie przygotowywania i przeprowadzania wyborów bądź referendum. Tylko w ten sposób powstanie Korpus Urzędników Wyborczych jako profesjonalnych urzędników gminy zajmujących się organizacją i przeprowadzaniem wyborów i referendów.
3
Publication available in full text mode
Content available

Opinia prawna w sprawie uprawnień obywateli pozbawionych wolności w zakresie realizacji prawa do organizowania i udziału w zbiórce podpisów pod obywatelskim projektem ustawy

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2016
|
issue 1(49)
64-72
EN
This opinion indicates that Polish citizens deprived of freedom and staying in prisons or remand centers, who have the right to vote in elections to the Sejm and are entitled to fully enjoy civil and political rights, therefore have a full right to participate in the submission of a bill initiated by citizens, as referred to in Article 118 para. 2 of the Constitution. In particular, they may establish a legislative initiative committee, and act as an agent of such a committee or his/her deputy. The exercise of this right cannot, however, lead to evade disadvantages related to the actual situation of the convicted person or a person suspected of committing a crime.
4
Publication available in full text mode
Content available

Permanent place of residence in the municipality as the basic requirement of the electoral register and participation in the municipal authorities elections or in minicipal referendum

100%
Skotnicki K.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2014
|
vol. 22
EN
In case of the elections of the municipal authorities and municipal referendum one of the qualifications is the permanent place of residence. The term „residence” has always bees problematic. It can be interpreted from the administrative or civil perspective. In the first case, it is the place of residence that decides about the habitation while in the second case, all together: physical residence in a specific location (corpus) and the will of remaining in this place (animus). The doctrine and juridiction stand for the second concept. A person who is not registered in the municipal but is its resident, can be signet in the electoral register if requested. Homever, actual residence must be verified before. One can be registered in only one electoral register. It raises a question though if those who reside in two different locations should not be registered in two electoral registers.
PL
Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim
5
Publication available in full text mode
Content available

Niepołączalność stanowisk członków organów jednostek pomocniczych w gminach

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2018
|
issue 3(59)
210-215
EN
A danger of conflict of interests in case of election to a legislative or an executive body of an auxiliary unit exists both with regard to executive positions and all local self-government employees (including councillors). A prohibition of standing for a position in the legislative (or executive) body of the auxiliary unit by a local self-government officer is not admissible, because regulating human rights may be exclusively regulated by statutes. Introducing statutory provisions concerning a formal incompatibility may prevent such conflict of interests. Such problem (conflict of interests) does not exist in case when the local government officer resides and works in different communes.
6
Publication available in full text mode
Content available

Instytucja i-votingu w wybranych krajach

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2018
|
issue 1(57)
71-85
EN
The author states that the number of countries in which i-voting is applied is not large, while there are discussions on this subject in many countries., There is also a tendency to give up this method of voting. Although more and more voters use i-voting, it does not significantly increase voter turnout during elections. In the opinion of the author, there are many dangers arising from the introduction of i-voting, but the most important one seems to be the lack of confidence of voters in this way of voting and the belief in falsifying of voting and election results. The lack of universal access to computers and the Internet is also significant.
7
Publication available in full text mode
Content available

Najwyższy Urząd Kontroli Republiki Czeskiej

100%
Skotnicki K.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
|
2018
|
vol. 84
99-109
EN
The article presents the genesis, evolution, current political position and the subjec­tive and objective scope of the Supreme Audit Office of the Czech Republic. Its origins date back to the times of Czechoslovakia after the First World War. In later years, he was replaced by the Ministry of Control. The laxity of the current constitutional regulation of this body does not allow to precise determination of its political position, and although it cannot be considered as the fourth estate it is undoubtedly specific. The subjective and subjective scope of the control exercised by this body also raises doubts.
PL
W artykule ukazana jest geneza, ewolucja, obecna pozycja ustrojowa oraz za­kres podmiotowy i przedmiotowy Najwyższego Urzędu Kontroli Republiki Czeskiej. Jego początki sięgają czasów powstania Czechosłowacji po I wojnie światowej. W późniejszych latach był on za­stępowany przez ministerstwo kontroli. Lakoniczność obowiązującej konstytucyjnej regulacji tego organu nie pozwala na precyzyjne określenie jego pozycji ustrojowej i chociaż nie można uznać go za czwarty segment władzy, niewątpliwie jest ona specyficzna. Wątpliwości budzi również zakres przedmiotowy i podmiotowy sprawowanej przez niego kontroli.
8
Publication available in full text mode
Content available

Zmiana statusu i uprawnień mężów zaufania po uchwaleniu nowelizacji Kodeksu wyborczego z 26 stycznia 2023 r.

100%
Skotnicki K.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2023
|
issue 5(75)
45-57
PL
Instytucja mężów zaufania funkcjonuje w Polsce od ponad stu lat. Nowelizacja Kodeksu wyborczego dokonana 26 stycznia 2023 r. istotnie zmieniła ich status i uprawnienia. Obecnie, jeżeli przez co najmniej 5 godzin będą obserwowali przebieg głosowania oraz obserwowali cały przebieg ustalania wyników głosowania do momentu podpisania protokołu głosowania, będą otrzymywać 40% zryczałtowanej diety członków obwodowych komisji wyborczych. Na przewodniczących obwodowych komisji wyborczych został w związku z tym nałożony obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy mężów zaufania, co może bardzo obciążyć zakres ich pracy. Najwięcej kontrowersji budzi jednak przyznanie mężom zaufania możliwości rejestracji w dniu wyborów za pomocą własnych urządzeń rejestrujących wszystkich czynności obwodowych komisji wyborczej, w tym również w trakcie głosowania. Rozwiązanie to narusza zasadę tajności głosowania, prawo do prywatności, jak i może być traktowane jako niedopuszczalna forma nacisku na wyborcę odnośnie do treści oddawanego przez niego głosu. Prowadzi to do wniosku, że regulacja ta powinna zostać uchylona.
EN
The amendment to the Election Code made on 2023 significantly changed the status and powers of the pool watchers. If they observe the voting for at least 5 hours and observe the entire process of determining the results of voting until the signing of the voting protocol, they will receive 40% of the flat-rate allowance of members of ward electoral commissions. The chairmen of ward electoral commissions are obliged to keep records of the working time of the pool watchers. The most controversial issue is granting them the possibility of registering all activities of ward electoral commissions on election day using their own devices recording all activities of the ward electoral commission also during voting. This solution violates the principle of secrecy of voting, the right to privacy, and may be treated as an unacceptable form of pressure on the voter regarding the content of his vote.
9
Publication available in full text mode
Content available

Problem konstytucyjności składu obecnej Krajowej Rady Sądownictwa w Polsce

100%
Skotnicki K.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
|
2020
|
vol. 93
47-59
EN
The National Council of the Judiciary was established in Poland in 1989 as a constitutional body. Her most important task is to safeguard the independence of the courts and the independence of judges. From the beginning, it is a mixed body composed of representatives of the legislative, executive and judicial powers dominated by judges. The 1997 Constitution established that this body consists of 25 members: the First President of the Supreme Court, the Minister of Justice, the President of the Supreme Administrative Court, a person appointed by the President of the Republic of Poland, fifteen members selected from among the Supreme Court judges, common courts, administrative courts and courts military members, four members elected by the Sejm from among deputies and two members elected by the Senate from among senators (Article 187 § 1). Therefore, the Constitution does not explicitly state that judges in the composition of the National Council of the Judiciary should be elected by judges. However, by the Constitutional Tribunal and the majority of representatives of the doctrine, this was derived from the principle of a democratic state ruled by law, the principle of the separation of powers, and the principle of the independence of the courts and the independence of judges. This was also the practice until 2017. At the time, based on the linguistic interpretation, it was considered that the judges in the National Council of the Judiciary could be elected by the Sejm, which was also done in 2018, while shortening the term of office of the current judges who are members of this body. This solution is criticized by the vast majority of the legal community, including the judicial one. This raised the question of whether the current composition of the National Council of the Judiciary is compatible with the Constitution. The author fully shares the view that this is not the case.
PL
Krajowa Rada Sądownictwa została utworzona w Polsce w 1989 r. jako organ konstytucyjny. Jej najważniejszym zadaniem jest stanie na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Od początku jest to organ o mieszanym składzie, który tworzą przedstawiciele władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej, w którym dominują sędziowie. Konstytucja z 1997 r. ustanowiła, że organ ten składa się z 25 członków: Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Ministra Sprawiedliwości, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, osoby powołanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej, piętnastu członków wybranych spośród sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych, czterech członków wybranych przez Sejm spośród posłów oraz dwóch członków wybranych przez Senat spośród senatorów (art. 187 ust. 1). Konstytucja nie stanowi zatem wprost, że sędziowie w składzie Krajowej Rady Sądownictwa powinni być wybierani przez sędziów. Przez Trybunał Konstytucyjny oraz większość przedstawicieli doktryny było to jednak wyprowadzane z zasady demokratycznego państwa prawnego, zasady trójpodziału władzy oraz zasady niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Taka była też praktyka do 2017 r. Wówczas na podstawie wykładni językowej uznano jednak, że sędziowie w składzie Krajowej Rady Sądownictwa mogą być wybierani przez Sejm, co też uczyniono w 2018 r., skracając przy okazji kadencję dotychczasowych sędziów będących członkami tego organu. Rozwiązanie to jest krytykowane przez zdecydowaną większość środowiska prawniczego, w tym sędziowskiego. Zrodziło to pytanie, czy obecny skład Krajowej Rady Sądownictwa jest zgodny z Konstytucją. Autor w pełni podziela pogląd, że tak nie jest.
10
Publication available in full text mode
Content available

Opinia prawna na temat prezydenckiego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o zgromadzeniach

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2012
|
issue 2(34)
113-118
EN
The opinion addresses the issues of the presidential bill amending the Law on Assembly. The addressed act mostly meets societal expectations. Some of the solutions, however are questionable and could be considered unconstitutional.
11
Content available remote

Modele i źródła fi nansowania partii politycznych

100%
Skotnicki K.
Przegląd Sejmowy
|
2014
|
issue 1(120)
29-48
EN
The author distinguishes internal ( self-fi nancing ) and external ( direct and indirect ) models of political party funding. Following an analysis, he concludes that public funds currently are, and must remain, the main source of political party funding. Public funds are used to pay for current operations and the reimbursement of election campaign expenses. The parties are also use their own sources of funding, not only membership fees. In many countries, an important role is played in this respect by donations, however, the problem arises of whether they can come only from individuals or the legal persons. It is, therefore, reasonable to conclude that the dominant contemporary model of political party funding is a mixed model.
12
Publication available in full text mode
Content available

Opinia prawna na temat zgodności z Konstytucją rozwiązań zawartych w Kodeksie wyborczym, które dotyczą realizacji konstytucyjnego biernego prawa wyborczego

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2017
|
issue 2(54)
57-65
EN
The right to stand for elections is a crucial political right. Nevertheless it is subject to limitations. These limitations are especially sensible in case of independent candidates who face additional difficulties on the way to win the mandate of a Deputy. In contrary to foreign electoral laws, the Polish Electoral Code in grants an exclusive right to propose candidates to electoral committees. The author of the opinion focuses on the position of independent candidates to present an analysis of particular requirements (such as: a necessity to be proposed by a committee, a required number of candidates on an electoral list, a minimal number of signatures which allow the list to be registered) which hinder the performance of the right to stand for election. Moreover, it is emphasised that the need to cross the nationwide electoral threshold substantially limits the chances of local candidates unrelated to any political party to succeed.
13
Publication available in full text mode
Content available

Opinia prawna w sprawie możliwości udziału w referendum lokalnym osób nieposiadających zameldowania na pobyt stały w świetle dyspozycji art. 3 ustawy o referendum lokalnym

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2013
|
issue 4(40)
77-80
EN
Based on the analysis of possibility to participate in a local referendum by persons without permanent registered residence, the author proves that the term “permanent residence” should be understood as residing in a specific locality, at a specific address, with the intention of permanent residence. This fact must be proved by the person wishing to take part in the referendum. According to the author, it is the obligation of the head of municipality, the mayor or president of town, to check whether the person applying for entry in the register of voters meets the requirement of permanent residence within the area of a given local government unit, before entering the applicant to register voters.
14
Publication available in full text mode
Content available

Opinia prawna dotycząca odrębnych obwodów głosowania podczas referendum lokalnego

100%
Skotnicki K.
Zeszyty Prawnicze BAS
|
2013
|
issue 4(40)
89-95
EN
In response to the questions posed, the author argues that the Act on Local Referendum does not establish an obligation to create separate polling districts during a local referendum and, therefore, also during a referendum on the recall of the executive body of the municipality. The lack of possibility to vote due to the stay in hospital, penal institution etc. can, according to the author, involve violation of the Constitution. The author points out that the law does not provide for any sanction for failure to create all polling stations required by law, and there is only the possibility for submitting a complaint to the electoral commissioner or lodging electoral protest with the regional court. A view is presented that invalidity of the result of referendum due to the failure to create separate polling districts occurs when this could have exerted considerable influence on the result of the referendum, i.e. change its consequences. The author concludes that there are no direct sanctions for failing to announce the resolution of the municipal council concerning the creation of polling districts in the provincial gazette, and the place of posting of the resolution in order to make it public is not specified by law.
15
Publication available in full text mode
Content available

Recenzja - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz.

88%
Skotnicki K.
Studia Prawno-Ekonomiczne
|
2009
|
vol. LXXX (80)
119-121
16
Publication available in full text mode
Content available

Citizens’ Resolution Initiative of the Inhabitants of Local Government Units in Poland

63%
Kielin-Maziarz J., Skotnicki K.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2022
|
vol. 31
|
issue 5
155-168
PL
Jedną z konsekwencji przemian ustrojowych w Polsce po 1989 r. było przyznanie obywatelom prawa do inicjowania aktów prawnych. Zaktywizowało to udział społeczeństwa w życiu publicznym i przyczyniło się do budowy społeczeństwa obywatelskiego. W 1994 r. ustanowiono obywatelską inicjatywę konstytucyjną, a w 1997 r. – obywatelską inicjatywę ustawodawczą. Celem opracowania było przedstawienie obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej mieszkańców jednostek samorządu terytorialnego w Polsce. Pierwotnie funkcjonowała ona bez podstawy ustawowej i została wprowadzona przez same jednostki samorządu terytorialnego. Budziło to wątpliwości co do jej zasadności, co znalazło odzwierciedlenie również w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych. Praktyka sprzyjała jej powszechnemu ustanowieniu, a także stawała się coraz bardziej popularna, zwłaszcza w gminach. W 2018 r. wszystkie ustawy samorządowe zostały znowelizowane tak, aby dać mieszkańcom wszystkich jednostek samorządu terytorialnego w Polsce możliwość zgłoszenia inicjatywy obywatelskiej i tylko od ich aktywności zależy, czy z tego prawa skorzystają.
EN
One of the consequences of the political changes in Poland after 1989 was granting citizens the right to initiate legal acts. It has activated society’s participation in public life and contributed to building a civil society. In 1994, a citizens’ constitutional initiative was established, and, in 1997, a citizens’ legislative initiative was undertaken. The aim of the study was to present the citizens’ initiative of resolution of the inhabitants of local government units in Poland. Originally, it functioned without a statutory basis and was established by the local government units themselves. This raised doubts as to its legitimacy, which was also reflected in the judgments of voivodeship administrative courts. The practice was in favor of its universal establishment, and it also became increasingly popular, especially in communes. In 2018, all local government laws were amended to grant the residents of all local government units in Poland the option of submitting a citizens’ initiative, and it is only up to their activity whether they will exercise this right.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.