Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Rola krążowników lekkich w składzie brytyjskiej Grand Fleet w czasie I wojny światowej (1914–1918). W świetle Grand Fleet Battle Orders Johna Jellicoe

100%

Kaczkowski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

2022

vol. XXIII (LXXIV)

issue 3(281)

35-64

Light cruisers appeared as a separate class of ships shortly before World War I. Today they can be boldly described as „gray eminences” in the ranks of the then navies. They are not as popular among historians and enthusiasts of naval warfare as, for example, battleships, cruisers and submarines. However, they were an important part of the two largest navies of that era, the British Grand Fleet and the German Hochseeflotte. Their main task was to conduct long-distance reconnaissance for the fleet. They were also supposed to protect battleships against light enemy forces. This article explores the role of light cruisers in the British Grand Fleet: the largest navy during the First World War. The first part of the article presents the genesis of this class of ships. The tasks assigned to light cruisers operating with the fl eet are then discussed, using information contained in the Grand Fleet Battle Orders – combat instructions for the British navy, prepared by its commander Admiral John Jellicoe in 1914–1916. The article is rounded off with a presentation of the actions of British light cruisers during the Battle of Jutland (1916), aimed at analyzing how the guidelines of the British navy command proved to be successful in practice.

Leichte Kreuzer entstanden als eigene Schiff sklasse kurz vor dem Ersten Weltkrieg. Heute kann man sie getrost als die „grauen Eminenzen” in den Reihen der damaligen Kriegsmarinen bezeichnen. Unter Historikern und Liebhabern der Seekriegsführung wird ihnen nicht so viel Aufmerksamkeit gewidmet wie beispielsweise Linienschiffen, Linienkreuzern und U-Booten. Sie waren jedoch ein wichtiger Bestandteil der beiden größten Flotten jener Zeit, der britischen Grand Fleet und der deutschen Hochseefl otte. Ihre Hauptaufgabe bestand darin, zur Unterstützung der Flotte Fernaufk lärung zu betreiben. Außerdem sollten sie die Linienschiffe vor Angriffen vor feindlichen Angriffen schützen. Dieser Aufsatz befasst sich mit der Rolle der leichten Kreuzer in der britischen Grand Fleet, der größten Flotte des Ersten Weltkriegs. Im ersten Teil des Aufsatzes wird die Entstehungsgeschichte dieser Schiff sklasse dargestellt. Anschließend wird die Aufgabe der Leichten Kreuzer in der Flotte anhand der Grand Fleet Battle Orders erörtert, den Gefechtsanweisungen für die britische Linienflotte, die von 1914 bis 1916 von Admiral John Jellicoe, dem Oberbefehlshaber der Flotte, verfasst wurden. Ergänzt werden diese Ausführungen durch die Berichte über die Aktionen der britischen leichten Kreuzer während der Schlacht von Jütland (1916), um die praktische Funktionsweise der Leitlinien des britischen Kommandos zu analysieren.

Krążowniki lekkie pojawiły się jako wyodrębniona klasa okrętów na krótko przed I wojną światową. Dzisiaj można je śmiało określić jako „szare eminencje” w szeregach ówczesnych marynarek wojennych. Wśród historyków i pasjonatów wojen morskich nie cieszą się takim zainteresowaniem, jak np. okręty liniowe, krążowniki liniowe oraz okręty podwodne. Stanowiły jednak ważny element dwóch największych flot wojennych tamtej epoki, brytyjskiej Grand Fleet i niemieckiej Hochseeflotte. Ich główne zadanie polegało na prowadzeniu dalekiego rozpoznania na rzecz floty. Miały też osłaniać okręty liniowe przed atakiem wrogich sił lekkich. Niniejszy artykuł przedstawia rolę krążowników lekkich w brytyjskiej Grand Fleet: największej flocie wojennej podczas I wojny światowej. W pierwszej części artykułu przedstawiona została geneza tej klasy okrętów. Następnie omówiono zadanie przewidziane dla krążowników lekkich operujących z flotą, wykorzystując w tym celu informacje zawarte w Grand Fleet Battle Orders – instrukcjach bojowych dla brytyjskiej floty liniowej, sporządzonych przez jej głównodowodzącego w latach 1914–1916 admirała Johna Jellicoe. Ich uzupełnienie stanowi przedstawienie działań brytyjskich krążowników lekkich podczas bitwy jutlandzkiej (1916), mające na celu analizę tego, jak w praktyce sprawdziły się wytyczne brytyjskiego dowództwa.

Problem oceny taktyki i dowodzenia w bitwie jutlandzkiej (1916)

100%

Kaczkowski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

2019

vol. XX (LXXI)

issue 3 (269)

48-81

This article is an attempt to analyze the command and tactics used in the battle of Jutland (1916), the largest battle of steam ships of the line in history. The author begins by stating that there is still a lot of controversy around many issues related to the battle of Jutland, and for the last hundred years there have been numerous discussions between the researchers of this subject. One such issue is the problem of the behavior of the most important commanders of both fighting parties. The article is divided into a section devoted to the British, which analyses the conduct of Admiral John Jellicoe, Commander-in-Chief of the Grand Fleet and Vice Admiral David Beatty, as well as the issue of scouting. The second part concerns the Germans: Commander-in-Chief of the High Seas Fleet (Hochseeflotte) Vice Admiral Reinhard Scheer and Counter Admiral Franz Hipper. Basing on materials available today, the author attempts to assess the justifiability of the individual decisions of each of the admirals and the possible alternatives, taking into account all the conditions and inconveniences they had to face.

Данная статья представляет собой попытку анализа управления и тактики, используемой в Ютландском сражении (1916 г.) – самой крупной битве с участием паровых линейных кораблей в истории. Автор начинает статью с утверждения, согласно которому по многим вопросам, связанным с Ютландским сражением, до сих пор существует множество противоречий, а в течение последних сто лет среди ученых велось множество дискуссий на эту тему. Один из таких вопросов – поведение самых важных командиров обеих воюющих сторон. Первая часть статьи посвящена британцам; в ней проанализирована позиция адмирала Джона Джеллико, главнокомандующего Гранд-Флита, и вице-адмирала Дэвида Битти, а также вопрос военной разведки. Вторая часть посвящена немцам: главнокомандующему флота открытого моря вице-адмиралу Рейнхарду Шееру и контр-адмиралу Францу фон Хипперу. На основе доступных сегодня материалов автор производит попытку оценить правильность индивидуальных решений каждого из перечисленных адмиралов, а также возможные альтернативы их действий с учетом всех условий и неудобств, с которыми им пришлось столкнуться.

Niniejszy artykuł stanowi próbę przeanalizowania dowodzenia oraz taktyki zastosowanej w bitwie jutlandzkiej (1916), największej bitwie parowych okrętów liniowych w historii. Autor rozpoczyna stwierdzeniem, iż wokół wielu zagadnień związanych z bitwą jutlandzką istnieje wciąż sporo kontrowersji i przez ostatnie 100 lat toczyły się liczne dyskusje pomiędzy badaczami tematu. Jednym z takich zagadnień jest problem postępowania najważniejszych dowódców obu walczących stron. Artykuł podzielony jest na część poświęconą Brytyjczykom, w której zanalizowana została postawa admirała Johna Jellicoe głównodowodzącego Grand Fleet i wiceadmirała Davida Beatty, jak również kwestia rozpoznania. Druga część dotyczy Niemców: głównodowodzącego Hochseeflotte wiceadmirała Reinharda Scheera oraz kontradmirała Franza Hippera. Autor stara się na podstawie dostępnych dziś materiałów ocenić słuszność poszczególnych decyzji każdego z wymienionych admirałów oraz możliwe alternatywy, biorąc pod uwagę wszystkie uwarunkowania i niedogodności, z jakimi musieli się mierzyć.

Refine search results

2 Przegląd Historyczno-Wojskowy

2 Kaczkowski M.

1 2022

1 2019

Search results

Rola krążowników lekkich w składzie brytyjskiej Grand Fleet w czasie I wojny światowej (1914–1918). W świetle Grand Fleet Battle Orders Johna Jellicoe

Problem oceny taktyki i dowodzenia w bitwie jutlandzkiej (1916)