Termin „gospodarka oparta na wiedzy” został w ostatnich latach na stałe włączony do słownika polityków, ekonomistów i socjologów. Niemniej pozostaje on wciąż wieloznaczny i nieostry. W literaturze przedmiotu występuje wiele definicji „gospodarki opartej na wiedzy”; najczęściej akcentuje się w nich następujące cechy owej gospodarki. Są to: (a) niski udział w zatrudnieniu i PKB rolnictwa i przemysłu, a bardzo wysoki udział sfery usług, (b) wysoki udział w inwestycjach inwestycji w wiedzę i „software”, (c) wysoki udział nowoczesnych technik i technologii w sferze produkcji. W definicji gospodarki opartej na wiedzy, zamieszczonej w pionierskim opracowaniu OECD zatytułowanym The Future of Global Economy, zwraca się uwagę na wzrost
Doświadczenia obecnego etapu rozwoju polskiej gospodarki wskazują na konieczność ożywienia procesów innowacyjnych, zwłaszcza w przemyśle. Ten swoisty imperatyw intensyfikacji innowacyjności polskiej gospodarki wynika z kilku istotnych przyczyn, wśród których na uwagę zasługuje przede wszystkim: relatywnie niska konkurencyjność polskich produktów na międzynarodowym rynku i znaczny dystans, jaki dzieli polską gospodarkę od czołówki światowej w zakresie nowoczesnych technologii. Przedmiotem artykułu jest problem zdolności innowacyjnej polskiej gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem analizy jej potencjału innowacyjnego i aktywności innowacyjnej, a także uwarunkowań skutecznego włączenia się Polski do systemu gospodarki opartej na wiedzy. Pod pojęciem „zdolności innowacyjnej gospodarki” należy rozumieć długofalową umiejętność tworzenia, stosowania i upowszechniania nowych rozwiązań dotyczących technologii, produktów i sfery organizacji. W warunkach potęgującej się konkurencji międzynarodowej i dynamicznych zmian technologicznych osiągnięcie i utrzymanie przez daną gospodarkę krajową przewagi konkurencyjnej w określonej dziedzinie wymaga nie tylko zdolności adaptacyjnych, ale również zdolności twórczych, umożliwiających osiągnięcie wysokiego poziomu innowacyjności systemu gospodarczego.
EN
The subject of this essay is the problem of innovativeness of Polish economy with particular attention given to its innovative potential and innovative activity as well as to the circumstances of Poland’s successful participation in the knowledge-based economy. The improvement of the level of innovativeness is indispensable in the process of integration with the EU and in facing the challenges resulting from the speeding up the globalisation process which is tightly linked to information revolution.
Przedmiotem artykułu jest analiza głównych założeń koncepcji społeczeństwa informacyjnego w Unii Europejskiej, a także ocena przebiegu jej realizacji. Uzupełnieniem tej analizy jest charakterystyka Strategii Lizbońskiej, w ramach której zaplanowano działania przyspieszające realizację budowy europejskiego społeczeństwa informacyjnego („e-Europe”).
Celem autorki jest określenie związków między handlem zagranicznym a rynkiem pracy w krajach transformujących swoje gospodarki od centralnie planowanej do rynkowej na przykładzie Polski w okresie jej stowarzyszenia ze Wspólnotami Europejskimi i w perspektywie członkostwa w UE. Wiele z krajów Europy Środkowej i Wschodniej notowało deficyt w obrotach bieżących w okresie transformacji. W Polsce deficyt ten był szczególnie wysoki w końcu lat 90., co przełożyło się na utratę ok. 1,5 min miejsc pracy zwłaszcza w sektorach tracących posiadaną wcześniej przewagę komparatywną w handlu z UE, a zwłaszcza w przemysłach tzw. surowcochłonnych i pracochłonnych głównie w górnictwie, hutnictwie, przemyśle tekstylno-odzieżowym, należących do sektorów najbardziej „wrażliwych” w handlu z UE. Sytuacja wpływu negatywnego bilansu handlowego z UE na rynek pracy w Polsce zaczęła ulegać poprawie począwszy od roku 2001 i choć bezrobocie miało tendencję nadal rosnącą w Polsce, to trudno jego wzrostowi przypisywać nadal tak silny jak poprzednio wpływ bilansu handlowego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.