Artykuł poświęcony jest znanej skądinąd tezie, że język jest nie tylko narzędziem porozumiewania się o otaczającej nas rzeczywistości, lecz że tworzy również własną "rzeczywistość językową", wszak nazwa jakiegoś zjawiska - tj. jej językowy obraz - może budzić skojarzenia z nazwą innego, obiektywnie zupełnie odmiennego zjawiska. Autor ilustruje to na przykładzie wybranych wierszy Ch. Morgensterna, które - acz w sposób przejaskrawiony - doskonale pokazują autotematyzm językowy. Fakt, że językowy obraz rzeczywistości ma w znacznej mierze charakter kreatywny, niesie z sobą niebezpieczeństwo manipulacji szczególnie widocznej w języku polityki. W tym kontekście autor formułuje kilka ogólniejszych uwag dotyczących krytyki językowej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.