Search results

1

The Slav Avant-garde in Australian Art

100%

Bojić Z.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2020

|

issue 18

37-48

PL

Australian art history includes a peculiar short period during which the European avant-garde values were brought to Australia by a group of Slav artists who gathered in Adelaide in 1950. They were brothers Voitre (1919–1999) and Dušan Marek (1926–1993) from Bohemia, Władysław (1918–1999) and Ludwik Dutkiewicz (1921–2008) from Poland, and Stanislaus (Stanislav, Stan) Rapotec (1911–1997) from Yugoslavia, later joined by Joseph Stanislaus Ostoja-Kotkowski (1922–1994) from Poland. Each of these artists went on to leave their individual mark on the overall Australian art practice. This brief moment of the artists’ working and exhibiting together also enriched their later individual work with the very idea of a common Slav cultural memory.

2

The ambiguity of “success” in biographical stories of Polish émigré artists

73%

Ferenc T.

Przegląd Socjologiczny

|

2016

|

vol. LXV (65)

|

issue 4

111-128

EN

What factors determine artistic success? How do the artists themselves interpret this issue? How is this issue viewed by émigré artists? This article is an attempt to answer to these questions. By examining biographical research conducted among Polish émigré artists living in Berlin, London, New York, and Paris I try to show the ambiguity of the term “success”. This concept is variously interpreted by the different narrators and in each instance requires contextual concretization in relation to the biography of the particular artist. This article distinguishes between the objective and subjective dimensions of experiencing success. When taking into consideration the subjective understandings and individual expectations, the category of success changes its meaning depending on the fate of the individual artists. It cannot be narrowed down to only the artistic dimension, because many other aspects of the life of émigré artists are strongly intertwined with it. The fate of those who have succeeded may be understood only if we compare their stories with the stories of artists who remain on the periphery of the art world.

PL

Jakie czynniki wpływają na artystyczny sukces? Jak interpretują go sami twórcy? W jaki sposób odnosi się to do artystów emigrantów? W artykule podjęta została próba odpowiedzi na te pytania. Odnosząc się do wyników badań biograficznych przeprowadzonych wśród polskich artystów emigrantów mieszkających w Berlinie, Nowym Jorku, Londynie i Paryżu ukazano wieloznaczność terminu „sukces”. Ponieważ kategoria ta jest różnorodnie interpretowana przez narratorów za każdym razem musi być odnoszona do szerszego kontekstu biograficznego. W tekście wyodrębnione zostały obiektywne i subiektywne aspekty doświadczani sukcesu. Biorąc pod uwagę subiektywne odczucia, kategoria ta zmienia swoje znaczenie w zależności od losów indywidualnych twórców. Nie może także być zredukowana jedynie do wymiaru artystycznego, ponieważ inne aspekty życia artysty emigranta silnie z nią interferują. Wychodząc z założenia, że los tych którzy odnieśli sukces może zostać zrozumiany jedynie w kontekście losów tych, którzy pozostali na peryferiach świata sztuki w artykule przytoczone zostały wypowiedzi jednych i drugich twórców.

3

Emigracyjne drogi Romana Palestra i Andrzeja Panufnika

58%

Bolesławska-Lewandowska B.

|

2017

|

vol. 8

|

issue 2

155-175

PL

Po drugiej wojnie światowej spora grupa polskich kompozytorów postanowiła pozostać poza granicami kraju. W kolejnych latach dołączali do nich twórcy początkowo działający jeszcze w Polsce i próbujący znaleźć swe miejsce w ramach narzuconego systemu. W 1949 r. decyzję o pozostaniu na emigracji we Francji podjął Roman Palester (1907–1989), jeden z najważniejszych polskich kompozytorów okresu przedwojennego i pierwszych lat po wojnie. Wkrótce nawiązał współpracę z Radiem Wolna Europa w Monachium, gdzie przez wiele lat odpowiadał za emisję audycji kulturalnych. Kontynuował też pracę kompozytorską, tworząc dzieła o wysokich walorach artystycznych, dziś jednak niemal zupełnie zapomniane. Inaczej ułożyły się losy Andrzeja Panufnika (1914–1991), który zdecydował się na nielegalny wyjazd z Polski dopiero w 1954 r. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie po trudnych pierwszych latach zdobywał stopniowo rosnące uznanie jako kompozytor i dyrygent. Jego utwory znajdują się dziś w repertuarze wielu znakomitych solistów i orkiestr na całym świecie, niemniej jednak — podobnie jak w przypadku Romana Palestra — wieloletni zakaz cenzury, obejmujący w Polsce zarówno wykonania muzyki, jak i wymienianie nazwisk obu kompozytorów w publikacjach, spowodował wciąż trudną do zapełnienia lukę w świadomości dotyczącej przynależności obu twórców do kultury muzycznej Polski XX wieku. Dlaczego Roman Palester i Andrzej Panufnik w ogóle wybrali emigrację i jak ta decyzja zdeterminowała ich dalsze losy? Jak wpłynęła na postrzeganie obu twórców oraz obecność (bądź nieobecność) ich muzyki w polskim życiu kulturalnym ostatnich siedmiu dekad? Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania.

EN

After the end of the Second World War, a large group of Polish composers decided to stay outside Poland. In the next few years this group was enlarged by other composers who had initially tried to make their lives in People’s Poland, searching for their own place within the framework of the imposed communist system. In 1949, Roman Palester (1909–1989), one of the most important Polish composers of the pre-war period and very active in the first years after the war, took the decision to remain in France. Soon afterwards he started working for Radio Free Europe in Munich, where he was responsible for preparing cultural programmes as the head of the cultural department. Simultaneously, he kept composing and managed to write many works of distinction. Unfortunately, his music today remains almost entirely forgotten. Andrzej Panufnik (1914–1991) took a quite a different road, deciding to leave Poland illegally in 1954. He settled in the United Kingdom, where after some extremely hard years he started to gain sustained recognition both as a composer and a conductor. His works are nowadays in the repertoire of many outstanding soloists and orchestras all over the world. However — as is also in the case with Roman Palester — the long-lasting censorship of his music and of any mention of his name in the Polish press meant that it was hard to consider him as part of 20th-century Polish musical culture. It is still difficult to bridge this gap. Why Roman Palester and Andrzej Panufnik decided to choose emigration and how this decision determined their lives henceforth? How did it influence the reception of both composers and the presence (or non-presence) of their music in Polish cultural life of the last seven decades? This article aims to answer these questions.

Refine search results

1 Poznańskie Studia Slawistyczne

1 Przegląd Socjologiczny

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 2020

1 2017

1 2016

1 Bojić Z.

1 Bolesławska-Lewandowska B.

1 Ferenc T.

The Slav Avant-garde in Australian Art

The ambiguity of “success” in biographical stories of Polish émigré artists

Emigracyjne drogi Romana Palestra i Andrzeja Panufnika