Search results

1

POZIOM REKREACJI RUCHOWEJ OSÓB CZYNNYCH ZAWODOWO

100%

Szczepankiewicz M., Jefremienko D.

Studia Periegetica

|

2013

|

vol. 9

115-137

PL

Cel: Celem badań było ustalenie poziomu rekreacji ruchowej osób czynnych zawodowo. Materiał i metody: Badaniami objęta została grupa 205 czynnych zawodowo osób. Składała się ona z 57 osób pracujących fizycznie oraz 148 osób pracujących umysłowo. W badaniach posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z zastosowaniem techniki ankietowej. Wyniki: Przeprowadzone badania pozwoliły określić poziom rekreacji ruchowej osób czynnych zawodowo. W badanej grupie 187 osób zadeklarowało wykonywanie ćwiczeń fizycznych w swoim czasie wolnym. Z kolei pozostałe 18 osób nie wykonywało, żadnych ćwiczeń fizycznych w swoim czasie wolnym. Wnioski: W oparciu o wyniki przeprowadzonej ankiety możemy stwierdzić, iż osoby pracujące umysłowo chętniej niż osoby pracujące fizycznie wykonują w swoim czasie wolnym różnego rodzaju ćwiczenia fizyczne.

2

Ćwiczenia fizyczne jako wzór kulturowy w Polsce na przestrzeni wieków

63%

Urniaż J., Jurgielewicz-Urniaż M.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2015

|

vol. 49

19-27

EN

On the basis of selected texts, the author is trying to trace and capture the process of formation of the social and cultural pattern of physical exercise in Poland over the centuries. Such a model in a limited form only appears in the interwar Poland (1918–1939). After WW2, in the Polish People’s Republic, the rank of physical culture and sport in the country assured its universality and folk character, which had positive impact on building social and cultural pattern of physical exercise. Political changes hampered further activity in this field. Currently, this model is being created due to the spontaneity and activity of communities. The starting point for discussion is the concept of culture itself as well as two books: “Nauki o kulturze fizycznej” (Physical Culture Sciences) by A. Pawłucki and “Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu” (Universal History of Physical Education and Sport) by R. Wroczyński.

3

The use of didactic laws in the teaching of the physical elements involved in judo techniques

63%

Arziutov G., Iermakov S., Bartik P., Nosko M., Cynarski W. J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

21-30

EN

Purpose. The optimization of training judo practitioners in the techniques of the physical elements of judo based on the underlying principles and the informational-matrix training technology model, which was created to train sportspeople in motor skills. Methods. Two groups of students participated in the research: the experimental group (young men aged 18-20, n= 30) and a control group (young men aged 18-20, n=30). All the necessary procedures to verify the uniformity of the groups were conducted (p<0.05). The experiment was conducted from 2010 to 2014. We used statistical methods to determine the qualitative and quantitative indicators in the resulting research data of the research (X mean, t, p, s). Results. We substantiated the use of didactic laws in the training of Judo techniques. Adequate usage of goal-setting structural elements in the training of motor actions for the mastery of physical exercises was accentuated. The principle of functional redundancy and reliability in the execution of the Ura Nage throw was demonstrated. The possibility of applying didactic laws to training in counter attack for example, was shown. It was noted that when there was a high level of fatigue there was a reduction in the variability of effort differentiation. This phenomenon is recommended for use as a methodic technique in training and in the perfection of movements to increase their stability and reliability. We determined the degree of motor exercise mastery, which met its required outcome. A minimum number of exercise and cycle repetitions was set at an 80% skillfulness level (189- 504 repetitions and 3-8 cycles). Such an approach to mastering martial arts techniques reduced training time by between 2.97 and 7.96 times. Conclusions. One of main factors in perfecting the training process is a consideration of didactic laws, the sports practitioner’s individual features; his individual style. It is important to substantiate the optimal correlation of physical loads and a sports practitioner’s rest intervals.

PL

Cel. Optymalizacja treningu techniki ćwiczeń fizycznych w judo na podstawie praw dydaktycznych i matrycy informacyjnej modelu technologii szkolenia, stworzonej do treningu zdolności motorycznych sportowców. Metody. W badaniach uczestniczyły dwie grupy studentów: grupa eksperymentalna (chłopcy, w wieku 18-20, n = 30) oraz grupa kontrolna (chłopcy, w wieku 18- 20, n = 30). Wszystkie wymagane procedury weryfikacji jednorodności grup zostały przeprowadzone (p <0,05). Eksperyment odbył się w latach 2010-2014. Użyto metod statystycznych dla określenia jakościowych i ilościowych wskaźników otrzymanych wyników badań (średnia X, t, p, s). Wyniki. Uzasadniono stosowanie praw dydaktycznych w treningu technik judo. Podkreślone zostało odpowiednie wykorzystanie elementów konstrukcyjnych przy wyznaczaniu celów szkolenia w ćwiczeniach fizycznych. Przedstawiona została zasada redundancji funkcjonalnej i niezawodności w wykonywaniu rzutu Ura Nage, a także możliwość zastosowania praw dydaktycznych w treningu na przykładzie kontrataku. Zauważono także, że przy wysokim stopniu zmęczenia zmienność różnicowania się wysiłku zostaje zmniejszona. Zjawisko to jest zalecane do stosowania, jako technika metodyczna w treningu i doskonaleniu ruchów w celu zwiększenia ich stabilności i wiarygodności. Autorzy stwierdzili stopień opanowania ćwiczeń motorycznych, które spełniły bezwarunkowo swoje zadanie. Ustalona została minimalna ilość ćwiczeń i cykli powtórzeń wymaganych by osiągnąć sprawność na poziomie 80% (189-504 powtórzeń i 3-8 cykli). Takie podejście do opanowania technik sztuk walki oszczędza czas treningu od 2,97 do 7,96 razy. Wnioski. Jednym z głównych czynników procesu szkolenia doskonałości sportowej jest uwzględnienie przepisów dydaktycznych, indywidualnych cech sportowca i jego indywidualnego stylu. Ważne jest, aby uzasadnić optymalną korelację obciążeń fizycznych i przerw na odpoczynek dla sportowców.

4

The Change of HbA1C Parameters and the Body Mass Index in Diabetes Treatment Cycle Depending on the Frequency of the Undertaken Physical Activity Program

51%

Sygit K., Sygit M., Eider J.

Handel Wewnętrzny

|

2017

|

issue 4 (369) Tom I

412-424

EN

Diabetes is treated as a set of metabolic diseases, which, in light of today’s knowledge, significantly influences the change in the treatment strategy of this disease. Physical exercise has become an indispensable component in the treatment of type 2 diabetes. The aim of this paper is to assess changes in HbA1C level and BMI, depending on the frequency of the workout scheme (daily exercises vs. every other day) in the process of diabetes treatment. The research was carried out on a sample of subjects aged 48-75. 82 patients, divided into two groups, took part in the research. In Group I, the workout program was applied daily, while in Group II – every other day. In both groups the session length was 35 minutes. After the analysis of differences between the groups, it was ascertained that no statistically significant differences (p>0.05) in the analysis of the BMI mean value can be observed between the women from both groups. Similarly, men from Group I and II did not exhibit any statistically significant differences (p>0.05) as far as the mean value of the BMI was concerned. While analyzing the mean value of HbA1C after completing the research, no statistically significant differences (p>0.05) were found between men and women from the respective groups. Conclusions from the study were as follows: no relation between BMI and HbA1C level, and the frequency of exercises was found; patients who participated in the treatment accompanied by physical activity control and close medical supervision, obtained clinical improvement and gained mobilization to undertake physical activity after the study was complete.

PL

Cukrzyca traktowana jest jako zespół chorób metabolicznych, co w świetle dzisiejszej wiedzy istotnie wpływa na zmianę strategii leczenia tej choroby. Ćwiczenia fizyczne stały się nieodzownym elementem w leczeniu cukrzycy typu 2. Celem niniejszej pracy jest ocena zmian poziomu HbA1C oraz BMI w zależności od częstotliwości podejmowania programu ćwiczeń fizycznych (ćwiczenia wykonywane codziennie, ćwiczenia wykonywane co drugi dzień) w procesie leczenia cukrzycy. Badaniom poddano osoby w wieku 48-75 lat. Ogółem badaniami objęto 82 pacjentów, których podzielono na dwie grupy. W pierwszej stosowano opracowany program ćwiczeń fizycznych codziennie, a w drugiej co drugi dzień. W obu grupach jednorazowe zajęcia trwały 35 minut. Po dokonaniu analizy różnic między badanymi grupami stwierdzono, że między kobietami z poszczególnych grup nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05) w analizie średniej wartości wskaźnika BMI. Podobnie u mężczyzn, badani z I i II grupy pod względem średniej wartości wskaźnika BMI nie różnili się istotnie statystycznie (p>0,05). Natomiast analizując średnią wartość wskaźnika HbA1C po zakończeniu badań stwierdzono, że ani pomiędzy kobietami z poszczególnych grup, ani pomiędzy mężczyznami nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05). Wnioski z badań: nie wykazano zależności poziomu wskaźników BMI i HbA1C od częstotliwości ćwiczeń; pacjenci objęci zastosowanym leczeniem wraz z kontrolą ćwiczeń fizycznych i ścisłą kontrola lekarską po zakończeniu badań uzyskali subiektywną poprawę kliniczną i motywację do kontynuowania ćwiczeń fizycznych.

RU

Диабет считают группой метаболических заболеваний, что в свете нынешних знаний существенно влияет на изменение стратегии лечения этой болезни. Физические упражнения стали неотъемлемым элементом в лечении диабета второго типа. Цель статьи – дать оценку изменений уровня HbA1C и ИМТ в зависимости от частотности обращения к программе физических упражнений (упражнения, выполняемые ежедневно, упражнения, выполняемые каждый второй день) в процессе лечения диабета. Обследовали лиц в возрасте 48-75 лет. В общем обследовали 82 пациента, которых разделили на две группы. В первой применяли разработанную программу ежедневных физических упражнений, во второй же – каждый второй день. В обеих группах одноразовые упражнения продолжались 35 минут. После проведения анализа отличий между обследуемыми группами констатировали, что между женщинами из отдельных групп не отметили статистически существенных отличий (p>0,05) в анализе средней величины показателя ИМТ. Так же у мужчин обследуемые из I и II группы не отличались существенно статистически друг от друга по среднему значению ИМТ (p>0,05). Анализируя же среднее значение индекса HbA1C после завершения обследований от- метили, что ни между женщинами из отдельных групп, ни между мужчинами не отметили статистически существенных отличий (p>0,05). Выводы из обследований: не установлена зависимость уровня показателей ИМТ и HbA1C от частотности упражнений; пациенты, охваченные примененным лечением, наряду с контролем за физическими упражнениями и четким врачебным контролем после завершения обследований обрели субъективное клиническое улучшение и мотивировку для продолжения физических упражнений.

5

Cigarette smoking among 17–18 year old adolescents – Prevalence and association with sociodemographic, familial, sport, and scholastic factors

51%

Idrizovic K., Zenic N., Tahiraj E., Rausavljevic N., Sekulic D.

Medycyna Pracy

|

2015

|

vol. 66

|

issue 2

153-163

PL

Wstęp Mimo że wiek dorastania jest uważany za okres bardzo ważny z punktu widzenia zapobiegania nałogowi palenia tytoniu, nie ma badań poświęconych temu tematowi w Kosowie. Celem niniejszej pracy było zbadanie specyficznych dla płci czynników skłaniających do palenia młodzież z Prisztiny w Kosowie. Materiał i metody Badaniami objęto 1002 osoby w wieku 17–18 lat (366 chłopców, 636 dziewcząt) z 12. klasy. Pod uwagę wzięto zmienne socjodemograficzne, nadzór rodzicielski, poziom wykształcenia rodziców i czynniki związane z uprawianiem sportu. Zastosowano test Chi² oraz analizę regresji logistycznej metodą krokową z zastosowaniem zmiennej kryterialnej (palenie vs niepalenie). Wyniki Odsetek palaczy był wysoki (papierosy paliło 40% chłopców i 31% dziewcząt, w tym 7% dziewcząt i 12% chłopców codziennie). Model regresji wykazał, że częstsza nieobecność w szkole (iloraz szans (odds ratio – OR): 1,544; 95% przedział ufności (confidence interval – CI): 1,063–2,243), więcej nieusprawiedliwionych nieobecności w szkole (OR: 1,360; 95% CI: 1,029–1,796) i nadmierne zainteresowanie rodziców (OR: 1,530; 95% CI: 1,020–2,295) były istotnymi predyktorami palenia wśród chłopców. Wśród dziewcząt wyższe ryzyko palenia wynikało z gorszych postępów w nauce (OR: 1,467; 95% CI: 1,089–1,977), częstszej nieobecności w szkole (OR: 1,565; 95% CI: 1,137–2,155), częstszych konfliktów z rodzicami (OR: 1,979; 95% CI: 1,405–2,789) i poczucia zbyt małej opieki rodzicielskiej (OR: 0,602; 95% CI: 0,377–0,962). Okazało się, że uprawianie sportu nie ma istotnego wpływu na nałóg palenia. Stwierdzono jednak wysokie ryzyko codziennego palenia przez chłopców, którzy przestali uprawiać sport zespołowy. Wnioski Wyniki niniejszej pracy potwierdzają, że badając czynniki, które wpływają na palenie tytoniu wśród młodzieży, należy brać pod uwagę różnice związane z płcią i kulturą. Med. Pr. 2015;66(2):153–163

EN

Introduction Though adolescence is recognised as a critical period for smoking prevention, there is a lack of research focused on this issue in Kosovo. The aim of this study has been to examine the gender-specific factors of influence (predictors) for smoking among adolescents in Pristina, Kosovo. Material and Methods The study sample comprised 1002 adolescents at the age of 17–18 (366 boys, 636 girls), all of whom were in the school’s 12th grade. The predictors included sociodemographic variables, familial (i.e., parental) monitoring, parents’ educational background, and sport-related factors. The Chi² and forward stepwise logistic regression analyses with a dichotomous criterion (smoking vs. non-smoking) were applied. Results The incidence of smoking was high (31% and 40% smokers, including 7% and 12% daily smokers for girls and boys, respectively). The regression model revealed more frequent absence from school (odds ratio (OR): 1.544; 95% confidence interval (CI): 1.063–2.243), more unexcused school absences (OR: 1.360; 95% CI: 1.029–1.796), and frequent parental questioning (OR: 1.530; 95% CI: 1.020–2.295) to be significant predictors of smoking among boys. For girls, a higher risk of smoking was associated with lower scholastic achievement (OR: 1.467; 95% CI: 1.089–1.977), more frequent absence from school (OR: 1.565; 95% CI: 1.137–2.155), increased conflict with parents (OR: 1.979; 95% CI: 1.405–2.789), and a self-declared perception of less parental care (OR: 0.602; 95% CI: 0.377–0.962). Sports were not found to be strongly related to smoking. However, a high risk of daily smoking was found among boys who participated in team sports and subsequently quit. Conclusions This study reinforces the need for gender- and culture-specific approaches to studying the factors that influence smoking among adolescents. Med Pr 2015;66(2):153–163

6

Wpływ aktywności fizycznej na sprawność poznawczą

51%

Sumińska S.

Medycyna Pracy

|

2021

|

vol. 72

|

issue 4

437-450

EN

In recent decades we have observed a progressive aging of the society. A growing number of elderly people is associated with an increase in the percentage of people whose cognitive functions are decreasing. It is important to counteract this process and develop lifestyle recommendations that will allow to delay the process of cognitive decline. Regular physical activity has a beneficial effect on health and cognitive performance, especially on executive functions. Data shows the positive impact of physical exercise, both aerobic and resistance training, and their combination, on cognitive performance. Potential biological mechanisms that may underlie the effectiveness of physical exercise include increased blood flow through the brain, changes in the release of neurotransmitters, and the process of neurogenesis. The aim of the article is to analyze the recent research taking into account the relationship between physical activity and cognitive skills. The research published in 2015–2020 was analyzed. The review concerns the effect of physical activity, not a combination of cognitive training and physical exercise, on cognitive skills in a group of healthy adults and the elderly. Studies that defined physical activity as sports, as well as increasing daily activity to reduce a sedentary lifestyle, were analyzed. The analysis of the available data indicates that researchers report positive effects of increasing physical activity on cognitive performance, mainly executive functions (e.g., working memory), but also attention and memory. Only a few studies have not reported any significant differences. However, the analysis of the research shows the lack of uniform methods of measuring the intensity of physical activity, as well as efficiency of cognitive functions. More research is needed to examine the long-term effects. Another study should be conducted to present the most effective intervention techniques and prepare recommendations for maintaining preserved cognitive functions. Further research should be conducted to control variables that affect the acquisition of cognitive skills and cognitive effectiveness during the intervention. Med Pr. 2021;72(4):437–50

PL

Wraz z postępującym procesem starzenia się społeczeństwa obserwuje się zwiększenie odsetka osób, których funkcjonowanie poznawcze ulega obniżeniu. Przeciwdziałanie temu procesowi stanowi wyzwanie dzisiejszych czasów i wymaga opracowania rekomendacji w zakresie stylu życia, które pozwolą zatrzymać lub opóźnić proces spadku sprawności poznawczej. Regularna aktywność fizyczna wpływa korzystnie na zdrowie i sprawność poznawczą, a zwłaszcza na 1 z rodzajów funkcji poznawczych – funkcje wykonawcze. Dane dowodzą korzystnego wpływu ćwiczeń fizycznych – zarówno aerobowych, jak i siłowych, a także ich połączenia – na sprawność poznawczą. U podstaw efektywności ćwiczeń fizycznych leży kilka mechanizmów biologicznych: zmiany na poziomie komórkowym, uwalnianie białek, wzrost przepływu krwi przez mózg, wzrost stężenia neuroprzekaźników i proces neurogenezy. Celem niniejszego artykułu jest analiza najnowszych badań uwzględniających związek między aktywnością fizyczną a sprawnością poznawczą, prowadzonych w latach 2015–2020. Przegląd badań uwzględniał wpływ aktywności fizycznej, bez łączenia treningów fizycznych z poznawczymi, na sprawność poznawczą w grupie zdrowych dorosłych i osób starszych. Analizie poddano badania, które definiowały aktywność fizyczną jako uprawianie sportu lub zwiększanie codziennej aktywności w celu ograniczenia następstw siedzącego trybu życia. Wyniki przeglądu dostępnych danych wskazują na to, że badacze stwierdzają pozytywny wpływ zwiększania aktywności fizycznej na sprawność poznawczą, głównie funkcje wykonawcze (w tym pamięć roboczą), ale także procesy uwagi i pamięci. Tylko kilka prac nie zawiera istotnych różnic w tym zakresie. Analiza badań wskazuje jednak na brak jednolitych metod oceny natężenia aktywności fizycznej, jak również pomiaru sprawności poznawczej. Istnieje konieczność prowadzenia dalszych badań w tym zakresie w celu sprawdzenia efektów długoterminowych. Kolejne badania powinny służyć opracowaniu najskuteczniejszych technik interwencyjnych i zaleceń profilaktycznych dotyczących zachowania sprawności poznawczej na dobrym poziomie. Należałoby rozszerzyć te badania o kontrolę zmiennych, które wpływają na nabywanie sprawności poznawczej oraz efektywność poznawczą pojawiających się na przestrzeni trwania interwencji. Med. Pr. 2021;72(4):437–450

7

Stanovlenie i razvitie fizicheskogo vospitanija v stranakh Azii (na primere Kitaja, Indii, Japonii)

51%

Wilczkowski E., Pasicznik W.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

|

2019

|

vol. 2

|

issue 3

11-22

RU

На каждом историческом этапе физическая культура, как составная часть общей культуры общества, претерпевает изменения в зависимости от возможностей, которые создаются для ее развития определенной общественной формацией. Одновременно человечество получает в наследие ее культурные ценности, которые были созданы на ранних исторических этапах развития общества: научные знания о закономерностях физического совершенствования человека; формы, средства и методы физического воспитания; материально-техническая база для занятий физической культуры и др. Данная статья посвящена возникновению и развитию физического воспитания в Китае, Японии и Индии. Авторы сосредоточили свое внимание на главных направлениях и формах становления физического воспитания и роли в его развитии национальных традиций в этих древних обществах. В отличии от цели и средств, которые использовались на Западе, в физическом воспитании восточных стран была своя концепция: улучшить психофизическое состояние человека и гармонизировать его с окружающей природой. Именно на Востоке, в Индии, Китае, Японии возникли оригинальные методики совершенствования психофизической регуляции организма (хатка-йога, ушу, тай-чи, цигун, шао-линь и др.), которые использовались в разных формах: релаксация, концентрация, медитация и др. Направленность физического воспитания в этих древних обществах обеспечивала прикладное использование средств физической культуры в будущей – взрослой жизни.

PL

Na każdym etapie dziejowym system wychowania fizycznego ulega zmianom w zależności od warunków, które są tworzone przez daną społeczność. Jednocześnie ludzkość otrzymuje jako spadek te wartości kulturowe, które powstały na wcześniejszych etapach dziejowych rozwoju społeczeństwa (wiedza naukowa o prawidłowościach rozwoju fizycznego człowieka; aprobacja praktyki przez formy, środki i metody wychowania fizycznego; materialno-techniczna baza dla uprawiania kultury fizycznej i rekreacji sportowej). Artykuł jest poświęcony powstawaniu i rozwojowi wychowania fizycznego w Chinach, Ja-ponii i Indiach. Autorzy koncentrują się na głównych kierunkach i formach wychowania fi-zycznego oraz jego roli w rozwoju tradycji narodowych owych starożytnych społeczeństw. W odróżnieniu od celu i środków, które wykorzystywano na Zachodzie, w wychowaniu fizycz-nym krajom Wschodu przyświecał inny cel – doskonalenie psychofizycznego zdrowia czło-wieka oraz jego harmonia z naturą. Właśnie na Wschodzie, w Indiach, Chinach, Japonii, powstały oryginalne metodyki psy-chofizycznej regulacji funkcjonowania organizmu (hatha-joga, wuszu, tajczi, cigun i itd.), któ-re były wykorzystywane w różnych formach: relaksacja, koncentracja, medytacja itd. Tak funkcjonujące wychowanie fizyczne zapewniało praktyczne wykorzystanie środków w co-dziennym i przyszłym życiu dorosłym.

EN

At each historical stage, physical culture as an integral part of the overall culture of society, undergoes, depending on the possibilities that are created for its development by a particular formation. At the same time, humanity inherits its cultural values, which were created at the early historical stages of the development of society: scientific knowledge of the laws of physical improvement of man; forms, means and methods of physical education; material and technical base for physical education classes etc. This article is devoted to the emergence and development of physical education on China, Japan and India. The authors focused their attention on the main directions and forms of physical education and the role in its development of national traditions in these ancient socie-ties. Unlike the purpose and means used in the West, the physical education of the eastern countries had its own concept to improve the psychophysical state of a person and to harmo-nize it with the surrounding nature. It was in the East, in India, China, Japan, that original methods for improving the psycho-physical regulation of the body (hutka joga, wushu, tai chi, qigong, shao-lin, ets.) arose, which were used in various forms: relaxation, concertation, meditation and etc. The orientation of physical education in these ancient societies ensured the application of the means of physical culture in the future – adult life.

Refine search results

2 Medycyna Pracy

1 Handel Wewnętrzny

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

1 Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

1 Studia Periegetica

1 2021

2 2019

1 2017

1 2016

2 2015

1 Arziutov G.

1 Bartik P.

1 Cynarski W. J.

1 Eider J.

1 Idrizovic K.

1 Iermakov S.

1 Jefremienko D.

1 Jurgielewicz-Urniaż M.

1 Nosko M.

1 Pasicznik W.

1 Rausavljevic N.

1 Sekulic D.

1 Sumińska S.

1 Sygit K.

1 Sygit M.

1 Szczepankiewicz M.

1 Tahiraj E.

1 Urniaż J.

1 Wilczkowski E.